Giteana

@tetris σχετικά με το άρθρο, δεν ξέρω αν αποτελεί "γκρίζα διαφήμιση" αλλά σίγουρα συμφωνώ για το ότι "όποιος έχει πολύ πιπέρι, ρίχνει και στα λάχανα". Κι ακριβώς γι' αυτό το λόγο και το δημοσίευσα. Εδώ εγώ που δεν είμαι του επαγγέλματός σας το διάβασα γεμάτη σκεπτικισμό. Αρχίζει και "πουλάει" πάντως αυτή η τάση, αλλά αυτό είναι άλλο βαρέλι με σαρδέλες κι αποτελεί θέμα για άλλο νήμα. Το κτήριο έχει φάει έναν τουλάχιστο γερό σεισμό το 1980, αλλά ακόμη κι αυτό δε λέει τίποτα. Κι αυτή η ιστορία με τους δύο διαφορετικούς φορείς, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, ειδικά αφού όλα έγιναν χωρίς μελέτη, ήταν και ο μέγιστος προβληματισμός μου. Με στεναχωρεί που έχει καρφωθεί στο κεφάλι της μητέρας μου να πάει να μείνει εκεί και με αγχώνει η κατάσταση του σπιτιού σε σχέση με την ασφάλεια της ίδιας. Δε θα με άγχωνε το ίδιο αν παρέμενε το σενάριο πως ίσως σε κάποια μελλοντική στιγμή πήγαινα να μείνω η ίδια, γιατί δεν πιέζομαι άμεσα χρονικά για να το κάνω, οπότε θα μπορούσα σιγά σιγά να παρέμβω στο κτήριο με όποιους τρόπους γινόταν. Το να με πιέζει χρονικά τώρα η μητέρα μου γιατί της ήρθε να πάει η ίδια, είναι μια άλλη ιστορία, που με βάζει σε περιπέτειες τις οποίες θα προτιμούσα να μην εμπλεκώ, αλλά ως φαίνεται θα μπω αναγκαστικά. Τέλος πάντων, και πάλι ευχαριστώ όλους για την κουβέντα. Θα ψαχτώ περαιτέρω κι όταν βρεθώ επιτόπου. Καλό βράδυ.

@Pavlos33 ίσως να μην το έθεσα σωστά στο αρχικό ποστ του νήματος, οπότε να το ξεκαθαρίσω τώρα. Ο φέρων οργανισμός του μισού κτηρίου (δύο δωμάτια), είναι ξύλινος, φτιαγμένος με την τεχνική του μπαγδαντί, οπότε και δεν έχουμε τοιχοποιίες με πλίνθους ή πέτρα. Η στέγη αυτού του τμήματος είναι με κεραμίδια -τρίριχτη κεραμοσκεπή. Το υπόλοιπο του κτηρίου (τρία ακόμη δωμάτια) είναι χτισμένο με τσιμεντόλιθα και στο δώμα έχει πλάκα (ταράτσα), παρότι το ένα εκ των τριών δωματίων με τα τσιμεντόλιθα έχει επίσης κεραμίδια (μή με ρωτάτε τι διάτανο κάνανε όταν το έφτιαχναν, δεν είχα καν γεννηθεί). Μια φωτό -κακής ανάλυσης δυστυχώς, από το Google Earth, δείχνει το πάνω μέρος του κτηρίου. Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες του σπιτιού, πέραν από μιας επίσης από Google Earth που δεν ξέρω αν θα εξυπηρετούσε καθόλου μιας και δείχνει απλώς τον έναν εξωτερικό τοίχο του σπιτιού και τμήμα της αυλής. Αν θέλετε την ανεβάζω. Εντωμεταξύ, όσο εγώ τραβάω τα μαλλιά μου με την παρούσα κατασκευή του μπαγδαντί, κάποιοι χρησιμοποιούν την τεχνική στο τώρα υπό το πρίσμα των βιοκλιματικών κατασκευών: Οικολογική δόμηση Βόλος και εδώ για το ίδιο κτήριο τελειωμένο: Βιοκλιματική αρχιτεκτονική, Βόλος @tetris ναι, ισχύει ότι το επίχρισμα ενισχυόταν με κατσικότριχες ή κάτι ανάλογο. Γενικά πάντως, ειλικρινά απορώ πώς καταφέρνει και στέκει όρθιο μετά από εβδομήντα χρόνια. Εντωμεταξύ πολύ αστεία η σκηνή με τον Παγδατή

Να ευχαριστήσω και όσους απάντησαν. tetris, το έμπειρος και έντιμος μηχανικός είναι ένας πολύ ωραίος συνδυασμός και μακάρι να σταθώ τυχερή και να τον βρω. Λείπω αιώνες από την επαρχια, έχω χάσει επαφές με κόσμο εκεί, είμαι μια κανονική τουρίστρια που χρειάζεται χάρτη για να κυκλοφορήσει, οπότε καταλαβαίνετε, ψάχνω στα τυφλά. Κι ενώ θα κατέληγα να το αφήσω στην ησυχία του κι ας πέσει μονάχο του κάποια στιγμή, τώρα αναγκάζομαι να το ψάξω θέλοντας και μη καθώς η μητέρα μου αποφάσισε ότι "θέλει να περάσει τα τελευταία χρόνια της στο σπιτάκι της επαρχίας κι όχι στα τσιμέντα της Αθήνας". Κι όπως όλοι ξέρουμε, με μαμάδες δεν τα βγάζει κανείς πέρα. Οπότε πρέπει να δω τι μπορεί να γίνει για να σουλουπωθεί το σπίτι και να μπορεί η χριστιανή να μείνει για όσο τέλος πάντων θέλει. JohnnyHoliday & rootbreaker τι να πω, εύχομαι να βρω κάποιον με εμπειρία στο ζήτημα. Μου φαίνεται στην Αθήνα θα έβρισκα ευκολότερα πάντως. Και πάλι ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Το ΕΜΠ έχει κάνει στο πρόγραμμα ψηφιοποιημένων μαθημάτων του 5ου εξαμήνου της σχολής αρχτεκτόνων-μηχανικών μια πολύ ωραία αρχιτεκτονική ανάλυση παραδοσιακών κτηρίων κι εκεί διάβασα κάμποσα για το μπαγδατί και τον τσατμά που είναι κοντινά συστήματα τοιχοποιίας. Και τα δύο είναι ξυλόπηκτοι τοίχοι και συνήθως αποτελούσαν εσωτερικά χωρίσματα ή ελαφρούς ορόφους πέτρινων συνήθως κατοικιών, αλλά και ναών -με τσατμά και μπαγδατί π.χ. είναι χτισμένοι παραδοσιακά οι ναοί στο Άγιο Όρος. Το μπαγδατί (ή μπαγδαντί -ετυμολογία τουρκ. Bagdadi =της Βαγδάτης) κατασκευάζεται από λεπτά πηχάκια που καρφώνονται οριζόντια πάνω στα ξύλα του φέροντος οργανισμού. Μεταξύ τους μεσολαβεί λεπτό διάκενο, ικανό να κρατήσει το ασβεστοκονίαμα που τα επικαλύπτει. Με μπαγδατί φτιάχνονταν και τα σαχνισιά που περιέβαλλαν τα θερινά δωμάτια στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική (στεγασμένος κλειστός χώρος της κατοικίας που προεξέχει από τον κορμό και την οικοδομική γραμμή -τα έρκερ στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική και Bay Windows στις ΗΠΑ). Ο ορισμός του μπαγδατί όπως δίνεται από το ΕΜΠ είναι ο ακόλουθος: Μπαγδατί. Αποτελείται από ξύλινο σκελετό με κατακόρυφα και οριζόντια στοιχεία όπως οι ξυλόπηκτοι τοίχοι. Μικρότερα ξύλα -κλαδιά δέντρων, πηχάκια ή λεπτές σανίδες (μικρού πλάτους) ή αρκετές φορές καλάμια μικρής διατομής καρφώνονται οριζόντια πάνω στους ορθοστάτες του σκελετού αφήνοντας κενό όχι μεγαλύτερο από 2εκ. Το κενό αυτό στην συνέχεια καλύπτεται από μικρούς λίθους, κεραμικά στοιχεία κ.α. όπως συμβαίνει και στους ξυλόπηκτους τοίχους και τέλος, ο τοίχος επιχρίεται. Το κενό αυτό, έπειτα, ενισχύει την πρόσφυση του επιχρίσματος. Ο κος Πέτρος Κουφόπουλος, αρχιτέκτων-μηχανικός ΕΜΠ έχει ασχοληθεί μεταξύ άλλων με τη συντήρηση και αποκατάσταση της μονής Σινά στην Αίγυπτο και διαβάζοντας δημοσιεύσεις του αποκόμισα επίσης ενδιαφέροντα πράγματα για τη συντήρηση κτιρίων με ξυλόπηκτους τοίχους, όπως και από κάποια δημοσιευμένη μελέτη για την αποκατάσταση του αρχοντικού των Μπενιζέλων στην Αθήνα που φέρει τέτοιες κατασκευές. Τα επιχρίσματα των ξυλόπηκτων κατασκευών γίνονται με προϊόντα όπως το Diasen Diathonite Evolution (περιέχει υδραυλική άσβεστο, φελλό, άργιλο, γη διατόμων, πηλό και ενισχυμένο με ίνες), ενώ για μόνωση προτάθηκαν πλάκες φελλού, Heraklith, Ecopanely. Αυτά πρόλαβα να βρω ψάχνοντας λιγάκι με τη μέθοδο που θα χρησιμοποιούσα αν έψαχνα υλικό για τη δουλειά μου -είμαι μεταφράστρια. Και κανά δυο σκίτσα και φωτό αλιευμένα από το διαδίκτυο.

Παιδιά, σιγή βλέπω! Να υποθέσω μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα... (το μπαγδατί εν προκειμένω); Το καλοκαίρι θα βρεθώ κάποια στιγμή στην επαρχία και θα συμβουλευτώ μηχανικό εκεί, αλλά σαν ανέφικτο μου φαίνεται εν τέλει το προτζεκτάκι ανακαίνισης.

Καλημέρα στο φόρουμ και Χριστός Ανέστη! Σας διαβάζω κάμποσες μέρες προσπαθώντας να ενημερωθώ λιγάκι προτού ανοίξω νήμα για συμβουλές, αλλά ήρθε η ώρα να σας ρωτήσω. Ζω Αθήνα και έχω την ψιλή κυριότητα ενός σπιτιού στην επαρχία, χτισμένου γύρω στο '58-'59. Πρόκειται για μια μικρή ισόγεια οικία 50 τ.μ. Η πρώτη (δυσάρεστη) έκπληξη ήρθε όταν ανακάλυψα με αφορμή το κτηματολόγιο, πως το σπίτι ήταν φτιαγμένο χωρίς άδεια, οπότε αναγκαστικά προχώρησα στην τακτοποίησή του με υπαγωγή στο Ν.4495/2017 (κατηγ. 1). Καθώς τότε το σπίτι κατοικούταν ακόμη από τη μητέρα μου, έκανα κάποια βασικά μερεμέτια (σοφατίσματα, βαψίματα κλπ) και δεν ασχολήθηκα περαιτέρω. Πλέον η ηλικιωμένη μητέρα μου μετακόμισε κοντά μας στην Αθήνα, και το σπίτι έμεινε κλειστό. Στο τώρα, έχουν εξελιχθεί τα πράγματα στη ζωή μας έτσι που σκεφτόμαστε σοβαρά πως ίσως κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον, χρειαστεί να μετακομίσουμε σ' αυτό το δυαράκι εγώ με τον άντρα μου και πιθανόν ως τότε να αξίζει τον κόπο να νοικιαστεί το σπιτιάκι προκειμένου να αποφέρει ένα μικρό βοηθητικό εισόδημα, μια που τα ενοίκια στην πρωτεύουσα όπως καλά ξέρετε, έχουν φτάσει σε ύψη δυσθεώρητα, μην πω εξωφρενικά. Υπολόγιζα λοιπόν να διαθέσουμε κάποια χρήματα για να αναβαθμιστεί/ανακαινιστεί, μια που όποιες ανακαινίσεις είχαν γίνει μέσα στα χρόνια, ήταν υποτυπώδεις και χωρίς κανένα σκεπτικό εξοικονόμησης ενέργειας. Δε μιλάω καν για τρελές πολυτέλειες, αλλά τα βασικά για να γίνει βιώσιμο: μονώσεις, ηλεκτρολογικά, κουφώματα, πόρτα ασφαλείας, φυσικό αέριο και νέο μπάνιο και κουζίνα. Με περίμεναν όμως άλλες εκπλήξεις, καθώς στην πορεία έμαθα πως το μισό σπίτι είναι χτισμένο με μπαγδατί (ασυντήρητο εννοείται μες τα χρόνια, κι ούτε και ξέρω για να είμαι ειλικρινής αν συντηρείται το μπαγδατί με κάποιο τρόπο) και το υπόλοιπο με τσιμεντόλιθα (απ' το κακό στο χειρότερο δηλαδή πάει η ιστορία αυτή). Το κομμάτι που είναι με μπαγδατί φέρει τρίριχτη κεραμοσκεπή η οποία δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση κι οπωσδήποτε θα χρειαστεί επισκευή ή ίσως και εκ νέου κατασκευή και το υπόλοιπο είναι πλάκα-ταράτσα. Τι μπορεί να γίνει από άποψη ανακαίνισης/αναβάθμισης σ' ένα τέτοιο σπίτι λοιπόν; Χρειάζομαι στατική μελέτη; Και τι το κάνει κανείς το μπαγδατί; Φτιάχνεται; Συντηρείται; Μπορεί να "σηκώσει" καινούρια κουφώματα και μια εξώπορτα ασφαλείας; Μπορεί να αντέξει κάποια θερμομόνωση ίσως; Αν χρειαστεί νέα ηλεκτρολογική εγκατάσταση πώς γίνεται σε τέτοιου είδους κατασκευή; Όσο για το υπόλοιπο με τα τσιμεντόλιθα; Δεν είναι κι ό,τι καλύτερο φαντάζομαι ως υλικό, μιας κι είναι κατώτερο από τούβλα. Έχω πελαγώσει και σκάσει μ' όλη αυτή την ιστορία. Δεν ξέρω αν έχει νόημα τον κόπο κι αν θα έχω ένα βιώσιμο αποτέλεσμα, ή αν πάω να μπλέξω σε φάση ρίχνω χρήματα σε βαρέλι χωρίς πάτο... Εννοείται θα συμβουλευθώ μηχανικό (σε πολιτικό μηχανικό πρέπει να στραφώ, σωστά;) αλλά θέλω και τη συμβουλή και τα φώτα σας. Πώς ν' αρχίσω; Τι να πρωτοψάξω, τι να πρωτοφτιάξω, αν αξίζει κάτι εντέλει να φτιαχτεί... Εντωμεταξύ, αναρωτιέμαι τα νέα παιδιά του επαγγέλματός σας αν έχουν δει ποτέ με τα μάτια τους μπαγδατί. Με φαντάζομαι να τους το περιγράφω και να με κοιτάζουν με απορία και νοερή υποσημείωση να ψάξουν σε κανένα σύγγραμα για "τεχνικές οικοδόμησης των προηγούμενων αιώνων". (Να πω πάντως ότι το μπαγδατί, δεν ήταν τόσο ασυνήθιστο στην ελληνική επαρχία ειδικά εκεί κοντά στη δεκαετία τη μεταπολεμική, 40s-50s και σε προσφυγικούς συνοικισμούς όπως εκεί που βρίσκεται το εν λόγω σπίτι... ο κοσμάκης έχτιζε όπως μπορούσε και μ' ό,τι έβρισκε, προσθέτοντας δωμάτιο-δωμάτιο σιγά σιγά και πολλά χτιστήκαν νύχτα. Έρμη προσφυγιά...)