MrShyEngineer

έχει μετρηθεί Λοιπόν, υπάρχουν δύο είδη: γαλβανική και επιβαλλόμενου ρεύματος (ICCP). Η όλη ουσία είναι η ηλεκτρική σύνδεση ενός ηλεκτραρνητικότερου υλικού από το υλικό που θέλουμε να προστατεύσουμε, το οποίο δρα ως άνοδος και δημιουργεί ροή ρεύματος (Mg, Zn, Al). Όμως, όταν μιλάμε για γαλβανική προστασία, η μέγιστη διαφορά δυναμικού που μπορεί να επιτευχθεί είναι μικρή. Αυτό σημαίνει ότι η απαιτούμενη πυκνότητα ρεύματος για την αναστολή της διάβρωσης δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Σκέψου μια συνολική αντίσταση 10Ω, ενώ η διαθέσιμη διαφορά δυναμικού είναι 1V—δηλαδή μόλις 100mA. Αν αυτό δεν επαρκεί και δεν μπορείς να μειώσεις τις ισοδύναμες αντιστάσεις, τι κάνεις; Επιβάλλεις τάση. Χρησιμοποιείς μια δική σου συστοιχία ανοδίων, οι οποίες όμως είναι πολύ πιο σταθερές, όπως MMO (στη δική μου περίπτωση) ή γραφίτης, HSCI, κ.λπ. Στη συνέχεια, συνδέεις το υπό προστασία υλικό στην κάθοδο. Έτσι, πλέον δεν περιορίζεσαι στο γαλβανικό δυναμικό, αλλά μπορείς να επιλέξεις οποιοδήποτε δυναμικό επιθυμείς. Για παράδειγμα, αν χρειάζομαι 1A, εφαρμόζω 10V και το πετυχαίνω. Παράλληλα, αποκτώ επιπλέον δυνατότητες και πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής—εύκολα 30-50 χρόνια, κάτι που δύσκολα επιτυγχάνεται με γαλβανικές ανόδους. Αυτό που στην πιάτσα αποκαλούμε "επιγαλβάνωση", τι είναι; Είναι η ηλεκτρική σύνδεση μέσω επικάλυψης ψευδαργύρου στον χάλυβα. Δηλαδή, επικαλύπτουμε τον χάλυβα με ψευδάργυρο, ο οποίος δρα ως άνοδος και θυσιάζεται.

πλάτος του ribbon

Οχι αλλά η διηλεκτρική σταθερά παίζει ρολο? Τυπικά εκφράζει την δυνατότητα του υλικού να "αποθηκεύει" φορτία. Η εν λόγω εξίσωση λαμβάνει υπόψιν την ειδική αντίσταση του χώματος. Το πρόβλημα το λύνω ως ηλεκτροστατικό για να δω την κατανομή. Μάλιστα αμα βαλω current flow πρόβλημα με συχνότητα 0 το quasi electrostatic γίνεται καθαρό electrostatic σύμφωνα με το documentation...

Κοίτα, στην πραγματική εφαρμογή και όχι στην πειραματική (στον κήπο του εργαστηρίου), η κάθοδος συνδέεται με την προστατευόμενη κατασκευή, η οποία μπορεί μάλιστα να φέρει και ΣΑΠ. Όπως και να έχει, αποτελεί τμήμα της γείωσης. Επομένως, σε περίπτωση οποιουδήποτε σφάλματος ή κεραυνικού πλήγματος, θέλω η ενέργεια να εκτραπεί και να shuntαριστεί στη συστοιχία ανοδίων—όχι να επιστρέψει στην καμπίνα ελέγχου. Ναι, κοίτα το προηγούμενο γράφημα με MATLAB, νομίζω ότι στα 1,5 m θα είμαι καλά και χωρίς καθρέφτη.

Και το SPD της διάταξης που φυσικά θα γίνουν epoxy potted. 40kA στην θεωρία Vc=80V, στην πράξη θα το μάθουμε όταν δοκιμαστεί.

Νομιζω εξεθεσα την σχολη μου αλλα οκ χαχα

Θα βρω τρόπο το κάνω manually. Δεν ειναι συνεργάσιμο

σε καθαρό ηλεκτροστατικό πρόβλημα ΟΧΙ αν δεν οριστεί και ηλεκτρόδιο μηδενικού δυναμικού βγάζει μπαρμπουτσαλα. σε quasi electrostatic aka current flow ναι... θα δοκιμάσω να το τρέξω όλο σε quasi

Ο σχεδιασμός ενός αυτόνομου PV δεν είναι τόσο απλός... STBS, LTBS, DOD κλπ. Αν έχεις οξέος-μολύβδου, χρειάζονται κύκλοι αποθειίκωσης. Αν έχεις λιθίου-σιδήρου-φωσφόρου, η διαχείριση είναι πιο απλή. Συντελεστής μεταβολής απόδοσης σε σχέση με τη μέση θερμοκρασία περιβάλλοντος... Και πολλά ακόμα.

Από την απόδοση, Pmech = 1000W, η=90% Pin=1000/0.9=1111W => απώλειες 111W κυρίως θερμικές ένα μικρό τμήμα ειναι θόρυβος δονήσεις κλπ.

Βιβλιογραφία σε ποια βάση, προστασία, ανάλυση και υπολογισμοί, διαχείριση υψηλών τάσεων?

Για την ασφαλή εγκατάσταση σωληνώσεων και τη σωστή γείωση σε δίκτυα φυσικού αερίου: Χρησιμοποιείς ελαστομερή παρεμβύσματα για την απομόνωση της σωλήνωσης τόσο από την παροχή του δικτύου όσο και από τον καυστήρα. Γειώνεις όλες τις σωληνώσεις στον ζυγό γείωσης του κτιρίου, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει σωστή θεμελιακή γείωση. Αν δεν υπάρχει θεμελιακή γείωση, τότε γειώνεις μόνο τη σωλήνωση ανεξάρτητα, αλλά σε κατάλληλη γείωση – όχι με ένα απλό κυλινδρικό ηλεκτρόδιο, καθώς αυτά δεν επαρκούν και θεωρούνται ακατάλληλα για τέτοιες εφαρμογές.

Η επιλογή της προστασίας υπερέντασης γίνεται με βάση το ρεύμα φορτίου και την κατάλληλη καμπύλη απόκρισης και όχι αποκλειστικά με βάση την αντοχή της διατομής των αγωγών. Η προστασία υπερέντασης δεν αφορά μόνο την αποφυγή φωτιάς, αλλά και την προστασία του εξοπλισμού από καταπονήσεις που μπορούν να μειώσουν τη διάρκεια ζωής του ή να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες. Αν δεν γίνει σωστή επιλογή των διατάξεων προστασίας, προκύπτει απώλεια επιλεκτικότητας στο σύστημα, κάτι που σημαίνει ότι σε περίπτωση σφάλματος δεν υπάρχει έλεγχος στο ποια διάταξη θα διακόψει το ρεύμα.

Ε απλά κάποια τροφοδοτικά έχουν άλλο NTC, πάρε καλύτερης ποιότητας

ναι συγγνώμη για τον τονισμό αλλά γράφω πολύ πιο γρήγορα άνευ. το είδα απλώς ιντριγκαριστικα καθώς δεν υπήρχε απάντηση

120mm^2

Το θέμα αφορά τη δυναμική αλληλεπίδραση ροπών και μοχλοβραχιόνων, γωνιακών και εφαπτομενικών ταχυτήτων. Σε έναν τριβομειωτήρα, ιδανικά δεν θέλεις μεγάλη ολίσθηση, αλλά αυτή είναι αναπόφευκτη λόγω της γεωμετρίας του συστήματος. Ο κάθετος τροχός καλύπτει ένα εύρος ακτίνων ενώ περιστρέφεται με σταθερή γωνιακή ταχύτητα, γεγονός που δημιουργεί διαφορική κίνηση μεταξύ των σημείων επαφής. Αυτό οδηγεί σε αυξημένη φθορά στην εξωτερική πλευρά του κάθετου τροχού σε σχέση με τον οριζόντιο δίσκο, καθώς τα σημεία επαφής υποβάλλονται σε διαφορετικά φορτία και ταχύτητες. Όπως αναφέρεται, το φαινόμενο αυτό βασίζεται στην Hertzian contact theory, που περιγράφει τις καταπονήσεις και την κατανομή των τάσεων σε ελαστικές επαφές κυλιόμενων και ολισθαίνουσων σωμάτων.

Πρόσφατες μετρήσεις σε ρηχή θεμελίωση (0.35m) εμβαδού 120m^2. Η καλή μελέτη δεν υποκαθίσταται από τίποτα...

Μέσα στο σκυρόδεμα όλα είναι (σχεδόν) ισοδυναμικά, οπότε δεν υπάρχει σημαντική οξείδωση. Όσον αφορά την επιγαλβάνωση: Εν θερμώ (tZn): Προσφέρει την καλύτερη προστασία, με παχύ στρώμα ψευδαργύρου και υψηλή αντοχή στη διάβρωση. Εν ψυχρώ (cold galvanization): Η χειρότερη επιλογή, καθώς πρόκειται ουσιαστικά για βαφή ψευδαργύρου και όχι για πραγματική επιμετάλλωση. Ηλεκτροεπιψευδαργύρωση (eZn): Παρέχει καλή προστασία, αλλά έχει λεπτότερη επικάλυψη, κατάλληλη κυρίως για λιγότερο απαιτητικές εφαρμογές.

Αν πρόκειται για κινητήρα ξένης διέγερσης, τότε: Αν κάποιος αντέστρεψε τη διέγερση, ο κινητήρας θα αλλάξει φορά περιστροφής. Το clocking στις ψύκτρες (δηλαδή λάθος ευθυγράμμιση ή θέση των ψύκτρων σε σχέση με τον δρομέα σαν το advance στις ΜΕΚ) μπορεί να προκαλέσει τεράστια ΗΕΔ (back-EMF), η οποία μπορεί: Να δημιουργήσει υψηλά ρεύματα και καταπόνηση στα τυλίγματα. Να προκαλέσει σπινθήρες στις ψύκτρες, φθορά στον συλλέκτη και πιθανή καταστροφή του κινητήρα. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε κάτι πάει πολύ, πολύ λάθος!

Για θεμελιακές γειώσεις ο καλύτερος τύπος ειναι αυτός: Όπου Lt το συνολικό μήκος θαμμένων αγώγιμων στοιχείων. Α το εμβαδόν του κάναβου σε m2. h η κάλυψη χώματος από πάνω σε m. Η απάντηση στο αρχικό ερώτημα, αν οι γειώσεις θα είναι κοινές ή μη, προκύπτει από τους υπολογισμούς των ρευμάτων σφάλματος. Εάν ένα σφάλμα στη Μέση Τάση (ΜΤ) δημιουργεί ρεύματα τέτοιου μεγέθους, ώστε η τάση επαφής να ανέβει σε πολλά Volt, τότε το σύστημα μπορεί να γίνει επικίνδυνο.

Έκατσα λοιπόν και σκέφτηκα πως να εξηγήσω απλά το soil attenuation, η πιο απλη αναλογία ειναι της βηματικής τάσης. Έχεις μια πηγή που δίνει μια τάση στο έδαφος, αυτή η ταση απομειώνεται με ομόκεντρους ισοδυναμικούς κύκλους, απομειώνεται εξαιτίας του soil attenuation. Στην περίπτωση μου, λοπόν το ένα πρόσωπο του ανοδίου στέλνει δυναμικές γραμμές προς το δοκίμιο που ειναι και θεμιτό. Το άλλο πρόσωπο στέλνει δυναμικές γραμμές προς την αντίθετη διεύθυνση, αυτές οι γραμμές θα προσπαθήσουν να γυρίσουν στην κάθοδο αλλά δε θα τα καταφέρουν όλες. Αυτές που δεν τα καταφέρνουν ακτινοβολούνται εις τον περιβάλλοντα χώρο και το δυναμικό τους απωμειώνεται όπως απομακρυνόμαστε από την πηγή. Πράγμα που στο FEMM δεν συμβαίνει σε ένα ηλεκτροστατικό πρόβλημα. Οπότε οτιδήποτε βρίσκεται εντός αυτών των stray field lines ξαφνικά δεν ειναι σε μηδενικό δυναμικό αλλά σε κατι άλλο υψηλότερο δρα δηλαδή ως άνοδος και θυσιάζεται. Αυτό που ψάχνω να βρω ειναι ακριβώς αυτό, με ποιο ρυθμό γίνεται αυτή η απομείωση συναρτήσει της απόστασης και της γεωμετρίας. Και μάλλον μου έδωσα ιδέα να το προσεγγίσω από βιβλιογραφία βηματικών τάσεων σε σφάλματα HVDC...

Ορθά και Ορθά χαχαχα θα στείλω αργότερα διότι για να απαντηθέι θέλει γράψιμο

Οι επαγωγικοί κινητήρες δεν χρειάζονται μεγάλη ολίσθηση – δεν τους ευνοεί. Η συμπεριφορά τους εξαρτάται από την ταχύτητα περιστροφής του κινητήρα στις συνδεσμολογίες Υ και Δ, η οποία θα πρέπει να είναι σχεδόν ίδια. Η ροπή εκκίνησης στη σύνδεση Υ είναι το 1/3 της αντίστοιχης στη σύνδεση Δ, ενώ τα ρεύματα είναι 1/√3 αυτών της Δ. Εάν ο κινητήρας είναι σωστά διαστασιολογημένος, η διαδικασία εκκίνησης θεωρείται ολοκληρωμένη όταν επιτευχθούν σταθερές στροφές, οι οποίες δεν πρέπει να μεταβληθούν σημαντικά κατά τη μετάβαση από Υ σε Δ. Στη σύνδεση Δ, απλώς η καμπύλη ροπής ανυψώνεται και ο κινητήρας λειτουργεί σε χαμηλότερο σημείο αυτής. Εάν οι στροφές μεταβληθούν σημαντικά κατά τη μετάβαση από Υ σε Δ, αυτό σημαίνει ότι ο κινητήρας είναι ανεπαρκώς διαστασιολογημένος. Συνοπτικά, η επιλογή της σωστής συνδεσμολογίας σχετίζεται με τη ροπή εκκίνησης που απαιτείται σε σχέση με την ονομαστική ροπή στις δύο συνδεσμολογίες. Όλα αυτά πρέπει να λαμβάνουν υπόψη και την προστασία του κινητήρα από υπερεντάσεις. Η καταπόνηση σε μια τέτοια περίπτωση είναι τεράστια, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι, αν επιχειρήσεις να προστατεύσεις τον κινητήρα με M(C)CB, θα χρειαστείς τόσο αργό χαρακτηριστικό απόζευξης, που σε περίπτωση ανατροπής δεν θα αντιδράσει έγκαιρα – με αποτέλεσμα απλώς να καεί ο κινητήρας. Όλα αυτά μπορούν να λυθούν με: Επαγωγικούς κινητήρες δακτυλιοφόρου δρομέα VFD (Variable Frequency Drive) Soft Starter Ή… το "wingάρεις" και ελπίζεις! Παρατήρηση Είναι υποχρεωτικός το τονισμός των κειμένων και των τίτλων για να αφαιρεθούν. Πάτα τις 3 τελίτσες άνω δεξιά των κειμένων και επέλεξε επεξεργασία και κάνε την διόρθωση. Didonis