MrShyEngineer

εχει ηδη 10 κατεβασματα τι εννοεις

Απόσπασμα από το βιβλίο εγκαταστάσεων του αείμνηστου Θωμά Ζαχαρία Ζαχαρίας φωτισμός εξωτερικών χώρων (1).pdf

Βεβαίως και υπάρχει κατάλληλο υλικό για όλα τα έργα οδοποιίας. Δεν χρειάζεται εξειδικευμένο λογισμικό· ένα πλέγμα κβάντισης 1m² και μια στερεά γωνία αρκούν ακόμα πιο εύκολο εφόσον έχεις καμπύλες εδάφους. Υπάρχουν προδιαγραφές στη βιβλιογραφία από το μάθημα των εγκαταστάσεων, το οποίο μου άρεσε εξαιρετικά πολύ! Μπράβο σε όσους σέβονται τους κανονισμούς φωτισμού. Θα ανεβάσω αντίστοιχο υλικό αύριο.

Νομίζω στα 20cm συμπεριφέρεται τέλεια στην άλλη διεύθυνση 25 ακόμα καλύτερα

Η άνοδος μπορεί να αποτελείται από διάφορα υλικά, ανάλογα με την εφαρμογή, όπως χάλυβας, γραφίτης, HSCI ή MMO. Υπάρχει συνθήκη υποπροστασίας, επαρκούς προστασίας και υπερπροστασίας. Σε γενικές γραμμές, ακολουθούμε πυκνότητα ρεύματος 20mA/m² για χάλυβα και 200mA/m² για χαλκό. Από εκεί και πέρα, όπως και στη διπλωματική μου εργασία, με τη χρήση ηλεκτροδίου CSE ελέγχεται το instant off potential, το οποίο πρέπει να βρίσκεται γύρω στα 850mV. Η υπερπροστασία όχι μόνο καταναλώνει περιττή ισχύ, αλλά μπορεί επίσης να αποσαθρώσει τυχόν επικαλύψεις.

Μιλάμε για συσκευές στο δευτερεύον, σωστά; Τις συνδέεις ισοδυναμικά και τις αφήνεις floating; Σε τι ωφελεί αυτό; Αν τελικά τις συνδέσεις στη γείωση, είναι σαν να τις συνδέεις στον ουδέτερο, οπότε χάνεται η απομόνωση... Σαφώς, κάτι τέτοιο είναι το βέλτιστο, αλλά το κόστος του δεν είναι αμελητέο. Το μειονέκτημά της είναι η θέση τοποθέτησης του ΔΔΕ σε σχέση με την κατανομή της εγκάρσιας χωρητικότητας. Φυσικά, μπορούμε πάντα να στραφούμε σε έναν ΔΔΕ 10mA αυξημένης ευαισθησίας.

Λοιπόν, φαντάζομαι γνωρίζεις τι είναι ένα κύτταρο διάβρωσης· στην ουσία, πρόκειται για ένα ηλεκτροχημικό κύτταρο. Αποτελείται από δύο μεταλλικά στοιχεία διαφορετικού ηλεκτρικού δυναμικού, τα οποία είναι γαλβανικά συνδεδεμένα μέσα σε έναν ηλεκτρολύτη. Η διαφορά δυναμικού τους δημιουργεί ροή ρεύματος—πρακτικά, πρόκειται για μια πρωτόγονη μπαταρία. Η ροή του ρεύματος γίνεται από την κάθοδο προς την άνοδο, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ροή ιόντων από την άνοδο προς την κάθοδο. Στην άνοδο συντελείται οξειδωτική αντίδραση, καθώς το μέταλλο μεταβαίνει σε μια πιο σταθερή κατάσταση, χάνοντας μάζα μέσω ελεύθερων ιόντων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτά τα ιόντα μπορούν να αξιοποιηθούν για επιμετάλλωση άλλων στοιχείων. Τώρα, ας υποθέσουμε ότι διαθέτω δύο υλικά με σχεδόν το ίδιο δυναμικό ή, ακόμα χειρότερα, ένα ηλεκτραρνητικότερο υλικό που πρέπει να προστατέψω (π.χ. χάλυβας και χαλκός). Αν τα τοποθετήσω σε ένα αγώγιμο περιβάλλον, θα προκληθεί ροή ρεύματος από τον χαλκό (κάθοδος) προς τον χάλυβα (άνοδος) (αφού ο χαλκός ειναι ηλεκτροθετικότερος του χαλυβα) και, ταυτόχρονα, ροή ιόντων χάλυβα προς τον χαλκό. Αυτό οδηγεί σε διάβρωση του χάλυβα. Συνεπώς, πρέπει να εξασφαλίσω ότι ο χαλκός θα βρίσκεται σε χαμηλότερο δυναμικό από τον χάλυβα ή, ακόμα καλύτερα, να φροντίσω ώστε και τα δύο αυτά υλικά να βρίσκονται σε χαμηλότερο δυναμικό από ένα τρίτο υλικό. Πώς το πετυχαίνω αυτό; Επιβάλλοντας τάση! Τοποθετώ, λοιπόν, τον χάλυβα και τον χαλκό στην κάθοδο και τους φέρνω στα 0V, ενώ χρησιμοποιώ ένα τρίτο υλικό ως άνοδο, επιβάλλοντάς του τεχνητά δυναμικό 10V. Τι συμβαίνει τότε; Πλέον, η ροή του ρεύματος κατευθύνεται από την κάθοδο προς την άνοδο, ενώ τα ιόντα κινούνται από την άνοδο προς την κάθοδο. Έτσι, το υπό προστασία υλικό μου δεν χάνει μάζα, δεν διαβρώνεται και διατηρείται ανέπαφο.

έχει μετρηθεί Λοιπόν, υπάρχουν δύο είδη: γαλβανική και επιβαλλόμενου ρεύματος (ICCP). Η όλη ουσία είναι η ηλεκτρική σύνδεση ενός ηλεκτραρνητικότερου υλικού από το υλικό που θέλουμε να προστατεύσουμε, το οποίο δρα ως άνοδος και δημιουργεί ροή ρεύματος (Mg, Zn, Al). Όμως, όταν μιλάμε για γαλβανική προστασία, η μέγιστη διαφορά δυναμικού που μπορεί να επιτευχθεί είναι μικρή. Αυτό σημαίνει ότι η απαιτούμενη πυκνότητα ρεύματος για την αναστολή της διάβρωσης δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί. Σκέψου μια συνολική αντίσταση 10Ω, ενώ η διαθέσιμη διαφορά δυναμικού είναι 1V—δηλαδή μόλις 100mA. Αν αυτό δεν επαρκεί και δεν μπορείς να μειώσεις τις ισοδύναμες αντιστάσεις, τι κάνεις; Επιβάλλεις τάση. Χρησιμοποιείς μια δική σου συστοιχία ανοδίων, οι οποίες όμως είναι πολύ πιο σταθερές, όπως MMO (στη δική μου περίπτωση) ή γραφίτης, HSCI, κ.λπ. Στη συνέχεια, συνδέεις το υπό προστασία υλικό στην κάθοδο. Έτσι, πλέον δεν περιορίζεσαι στο γαλβανικό δυναμικό, αλλά μπορείς να επιλέξεις οποιοδήποτε δυναμικό επιθυμείς. Για παράδειγμα, αν χρειάζομαι 1A, εφαρμόζω 10V και το πετυχαίνω. Παράλληλα, αποκτώ επιπλέον δυνατότητες και πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής—εύκολα 30-50 χρόνια, κάτι που δύσκολα επιτυγχάνεται με γαλβανικές ανόδους. Αυτό που στην πιάτσα αποκαλούμε "επιγαλβάνωση", τι είναι; Είναι η ηλεκτρική σύνδεση μέσω επικάλυψης ψευδαργύρου στον χάλυβα. Δηλαδή, επικαλύπτουμε τον χάλυβα με ψευδάργυρο, ο οποίος δρα ως άνοδος και θυσιάζεται.

πλάτος του ribbon

Οχι αλλά η διηλεκτρική σταθερά παίζει ρολο? Τυπικά εκφράζει την δυνατότητα του υλικού να "αποθηκεύει" φορτία. Η εν λόγω εξίσωση λαμβάνει υπόψιν την ειδική αντίσταση του χώματος. Το πρόβλημα το λύνω ως ηλεκτροστατικό για να δω την κατανομή. Μάλιστα αμα βαλω current flow πρόβλημα με συχνότητα 0 το quasi electrostatic γίνεται καθαρό electrostatic σύμφωνα με το documentation...

Κοίτα, στην πραγματική εφαρμογή και όχι στην πειραματική (στον κήπο του εργαστηρίου), η κάθοδος συνδέεται με την προστατευόμενη κατασκευή, η οποία μπορεί μάλιστα να φέρει και ΣΑΠ. Όπως και να έχει, αποτελεί τμήμα της γείωσης. Επομένως, σε περίπτωση οποιουδήποτε σφάλματος ή κεραυνικού πλήγματος, θέλω η ενέργεια να εκτραπεί και να shuntαριστεί στη συστοιχία ανοδίων—όχι να επιστρέψει στην καμπίνα ελέγχου. Ναι, κοίτα το προηγούμενο γράφημα με MATLAB, νομίζω ότι στα 1,5 m θα είμαι καλά και χωρίς καθρέφτη.

Και το SPD της διάταξης που φυσικά θα γίνουν epoxy potted. 40kA στην θεωρία Vc=80V, στην πράξη θα το μάθουμε όταν δοκιμαστεί.

Νομιζω εξεθεσα την σχολη μου αλλα οκ χαχα

Θα βρω τρόπο το κάνω manually. Δεν ειναι συνεργάσιμο

σε καθαρό ηλεκτροστατικό πρόβλημα ΟΧΙ αν δεν οριστεί και ηλεκτρόδιο μηδενικού δυναμικού βγάζει μπαρμπουτσαλα. σε quasi electrostatic aka current flow ναι... θα δοκιμάσω να το τρέξω όλο σε quasi

Ο σχεδιασμός ενός αυτόνομου PV δεν είναι τόσο απλός... STBS, LTBS, DOD κλπ. Αν έχεις οξέος-μολύβδου, χρειάζονται κύκλοι αποθειίκωσης. Αν έχεις λιθίου-σιδήρου-φωσφόρου, η διαχείριση είναι πιο απλή. Συντελεστής μεταβολής απόδοσης σε σχέση με τη μέση θερμοκρασία περιβάλλοντος... Και πολλά ακόμα.

Από την απόδοση, Pmech = 1000W, η=90% Pin=1000/0.9=1111W => απώλειες 111W κυρίως θερμικές ένα μικρό τμήμα ειναι θόρυβος δονήσεις κλπ.

Βιβλιογραφία σε ποια βάση, προστασία, ανάλυση και υπολογισμοί, διαχείριση υψηλών τάσεων?

Για την ασφαλή εγκατάσταση σωληνώσεων και τη σωστή γείωση σε δίκτυα φυσικού αερίου: Χρησιμοποιείς ελαστομερή παρεμβύσματα για την απομόνωση της σωλήνωσης τόσο από την παροχή του δικτύου όσο και από τον καυστήρα. Γειώνεις όλες τις σωληνώσεις στον ζυγό γείωσης του κτιρίου, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει σωστή θεμελιακή γείωση. Αν δεν υπάρχει θεμελιακή γείωση, τότε γειώνεις μόνο τη σωλήνωση ανεξάρτητα, αλλά σε κατάλληλη γείωση – όχι με ένα απλό κυλινδρικό ηλεκτρόδιο, καθώς αυτά δεν επαρκούν και θεωρούνται ακατάλληλα για τέτοιες εφαρμογές.

Η επιλογή της προστασίας υπερέντασης γίνεται με βάση το ρεύμα φορτίου και την κατάλληλη καμπύλη απόκρισης και όχι αποκλειστικά με βάση την αντοχή της διατομής των αγωγών. Η προστασία υπερέντασης δεν αφορά μόνο την αποφυγή φωτιάς, αλλά και την προστασία του εξοπλισμού από καταπονήσεις που μπορούν να μειώσουν τη διάρκεια ζωής του ή να προκαλέσουν σοβαρές βλάβες. Αν δεν γίνει σωστή επιλογή των διατάξεων προστασίας, προκύπτει απώλεια επιλεκτικότητας στο σύστημα, κάτι που σημαίνει ότι σε περίπτωση σφάλματος δεν υπάρχει έλεγχος στο ποια διάταξη θα διακόψει το ρεύμα.

Ε απλά κάποια τροφοδοτικά έχουν άλλο NTC, πάρε καλύτερης ποιότητας

ναι συγγνώμη για τον τονισμό αλλά γράφω πολύ πιο γρήγορα άνευ. το είδα απλώς ιντριγκαριστικα καθώς δεν υπήρχε απάντηση

120mm^2

Το θέμα αφορά τη δυναμική αλληλεπίδραση ροπών και μοχλοβραχιόνων, γωνιακών και εφαπτομενικών ταχυτήτων. Σε έναν τριβομειωτήρα, ιδανικά δεν θέλεις μεγάλη ολίσθηση, αλλά αυτή είναι αναπόφευκτη λόγω της γεωμετρίας του συστήματος. Ο κάθετος τροχός καλύπτει ένα εύρος ακτίνων ενώ περιστρέφεται με σταθερή γωνιακή ταχύτητα, γεγονός που δημιουργεί διαφορική κίνηση μεταξύ των σημείων επαφής. Αυτό οδηγεί σε αυξημένη φθορά στην εξωτερική πλευρά του κάθετου τροχού σε σχέση με τον οριζόντιο δίσκο, καθώς τα σημεία επαφής υποβάλλονται σε διαφορετικά φορτία και ταχύτητες. Όπως αναφέρεται, το φαινόμενο αυτό βασίζεται στην Hertzian contact theory, που περιγράφει τις καταπονήσεις και την κατανομή των τάσεων σε ελαστικές επαφές κυλιόμενων και ολισθαίνουσων σωμάτων.