Καλησπέρα σε όλους. Παραθέτω την ερώτησή μου ως συνέχεια προηγούμενης συζήτησης επί του θέματος, διευρύνοντας τη λίγο περισσότερο.
Με δεδομένη την παρ. 2 του άρθρου 16, σύμφωνα με την οποία «Στην περίπτωση που τα οριζόντια φέροντα ή κατακόρυφα και οριζόντια αρχιτεκτονικά στοιχεία - περιβάλλουν εξώστη ή δώμα ορόφου που προκύπτει από την υποχώρηση του ορόφου, δύνανται να υπερβαίνουν το μέγιστο πλάτος της παραγράφου 1 (1/4 Δ ή 1/4 δ) του παρόντος άρθρου με την προϋπόθεση ότι δεν υπερβαίνουν το περίγραμμα του εξώστη», τι πιστεύεται ότι ισχύει σε ισόγειες ζώνες που βρίσκονται εντός του περιγράμματος προβολής του εξώστη του δώματος ή του πρώτου ορόφου;
Παραθέτω σχετική απεικόνιση όπου τα πλαϊνά τοιχώματα (αρχιτεκτονικά στοιχεία κατά ΝΟΚ) είναι μη φέροντα στοιχεία ξηράς δόμησης. Οι πιθανές ερμηνείες που κάνω είναι:
Επιτρέπεται η κατασκευή τους μέχρι τα όρια του εξώστη, με βάση την παραδοχή ότι περιβάλλουν εξώστη (δηλαδή εντός της προβολής του)
ή καθώς πρόκειται για ισόγειο χώρο που δεν εδράζει σε εξώστη, εμπίπτει στην παρ. 7.ζ. του άρθρου 17 που αναφέρει «Αρχιτεκτονικές προεξοχές και αρχιτεκτονικά στοιχεία - σύμφωνα με το άρθρο 16» και επομένως μπορεί να εκτείνεται μέχρι 1/4 Δ ή 1/4 δ, αλλά όχι μέχρι τα όρια του εξώστη, με τη λογική ότι δεν «περιβάλλουν εξώστη», αλλά βρίσκονται απλώς εντός της προβολής του επί του ακαλύπτου.
Εφόσον ισχύει το 2 και κάποιος επιθυμεί να διατηρήσει τα στοιχεία αυτά για ογκοπλαστικούς λόγους, θα μπορούσε ίσως να προσμετρηθεί στη δόμηση μόνο η επιφάνεια αυτών των μη φερόντων τοιχωμάτων. Δηλαδή, αφού δεν υπάρχουν υποστυλώματα που να θεμελιώνονται, να μην υπολογιστεί όλη η ζώνη ως Η.Χ. Ενδεχομένως, θα μπορούσε να προσμετρηθεί στη δόμηση μόνο το τμήμα από το 1/4 Δ ή 1/4 δ έως τα όρια του εξώστη, αν και κάτι τέτοιο θα ήταν λίγο παράδοξο λόγω της δημιουργούμενης ασυνέχειας σε σχέση με τους υπόλοιπους κλειστούς χώρους του κτιρίου.
Ποια είναι η άποψή σας;
model.pdf