m@rios

Μάλλον δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Τα τελευταία 4 χρόνια στα MSc του Imperial οι απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων παίνρουν χαλαρά distinction, το έχω ζήσει και το ζω ακόμα από μέσα. Αυτοί που κόβονται είναι απόφοιτοι αγγλικών πανεπιστημίων ή από άσχετες σχολές (οκ δεν είναι περέργο ένας φυσικός να κοπεί στο μάστερ, ας μην πήγαινε). Από τους συμφοιτητές μου αποφοίτους αγγλικών πανεπιστημίων υπήρχαν ελάχιστοι καλοί (συγκεκριμένα ένα παιδί από Leeds) και οι άλλοι από μέτριοι ως απαράδεκτοι. Μέτριο απόφοιτο ελληνικού πανε[ιστημίου δεν είδα (υπάρχουν αλλά δεν βγάζουν το 7,...+ που α[αιτείται για να τους δεχτούν). Έχω δει κάτι φοιτητές με first class honours από Surrey και City που πραγματικά απόρησα πώς θα ήταν οι αντίσοιχοι του Βrighton και του South Bank. Btw μιλάω καθημερινά με ανθρώπους του Imperial από καθηγητές μέχρι γραμματείς κλπ. Και κάτι τελευταίο.Αν και δεν με αφορά καθότι κόπηκα σε 2 μόνο μαθήματα (1 φορά στο καθένα) στα 5 χρόνια σπουδών μου, στην Ελλάδα το <5 είναι fail, στην Αγγλία με >40% σε κάποιο μάθημα είσαι οκ αν βγάζεις προβιβάσιμο μέσο όρο, και υπό προυποθέσεις και το 35% αρκεί. Ξέρεις αλήθεια πόσα άτομα που κόβονται με 4 και 4,5 θα περνούσαν με το αγγλικό σύστημα? Για αυτό που που έχεις δίκαιο είναι το κακό όνομα που έχουμε για θέματα προσπάθειας αντιγραφής σε εξετάσεις. Επίσης είναι δυσνόητος ο συλλογίσμος: "'εδωσα εξετάσεις, απέτυχα και προτίμησα να σπουδάσω αντί να ασχολούμαι με τον μαο στα ελληνικά απνεπιστήμια" Για να απαξιώνεις κάτι πρέπει πρώτα να μπορείς να το κάνεις.

1)Πήγες να σπυδάσεις με δεδομένες συνθήκες, κανείς δεν σου υποσχέθηκε ότι θα είναι εύκολη η διαδικασία αναγνωρισης. 2)Εδώ συμφωνούμε. Όντως οι εξετάσεις για chartership είναι εξετάσεις, του ΤΕΕ είναι μια φιλική συζήτηση όπου για να κοπείς πρέπει να δείρεις καποιον εξεταστή. Όντως παρωδία. Η διαδικασία όμως για να πάρεις πτυχίο είναι πολύ δυσκολότερη. Αυτό που λέω είναι ότι το αγγλικό σύστημα εκπαίδευσης είναι συνυφασμένο με την αγορά εργασίας. Άρα κάποιος που τελειώνει στην Αγγλία καλό είναι να παίρνει από εκεί το chartership εφόσον μπορεί. Στην Ελλάδα ευτυχώς προυπηρεσία και επαγγελματικά δικαιώματα ε είνια απομονωμένα, αλλιώς αντί γαι μηχναικούς 800 ευρώ θα είχαμε μηχανικού που 8α πλήρωναν για να δουλέψουν

Άρα όλα καλά. Ισχύουν όμως τα ίδια και στο South Bank? Γιατί οι ορδές έρχονται από τέτοιας ποιότητας "πανεπιστήμια".

1) Εν γνώσει των διαδικασιών αναγνώρισης που θα ακουλουθούσαν μετά, άρα προς τι η διαμαρτυρία. 2) Φυσικά και μιλάω για chartership.Από εκεί και πέρα εννοείται ότι μια χαρά δουλεύεις και χωρίς chartership μόνο που δεν είσαι μηχανικός με επαγγελματικά δικαιώματα. Chartership=μέλος ΤΕΕ Απλά στην Ελλάδα που δεν υπάρχει η δομή εργασίας της Αγγλίας και όλοι θέλουν να ανοίξουν δικό τους γραφείο χρειάζονται ΤΕΕ. Αν μπορείς άνοιξε δικό σου γραφείο στην Αγγλία χωρίς chartership. Εξάλλου και στην Ελλάδα δεν απαγορεύεται να προσλάβεις άτομο που δεν είναι μέλος ΤΕΕ, απλά δεν έχει υπογραφή=ευθύνη.

Ειδικά για το Μπετόν 3 έχεις άδικο. Παρεμπιπτόντως ο καθηγητής που διδάσκει τη θεωρία (Κάππος) ήταν reader (αναπληρωτής καθηγητής) και στο Imperial, έχει πληθώρα δημοσιεύσεων σε επιστηημονικά περιοδικά και είναι στο editorial panel πολλών εξ αυτών. Επομένως το ειρωνικό σχόλιο περί καθηγηταράδων είναι τουλάχιστον γελοίο όταν μιλάς για έναν κατ ουσίαν και όχι κατ' όνομα καθηγηταρά με διεθνή εμπειρία (Berkeley, Imperial). Επίσης το ότι το 80% δεν προλαβαίνει να τελειώσει είναι καλό κατά τη γνώμη μου ,δείχνει ότι όντως οι εξετάσεις δυσκολεύουν τους φοιτητές, απαιτούν δηλαδή καλά προετοιμασία. Φαντάζομαι μιλάς για το θέμα των εξετάσεων και όχι για το θέμα -εργασία το οποίο είναι μεν απαιτητικό αλλά αν κάτσεις και στρωθείς βγαίνει. Βλέπεις στην Ελλάδα δεν υπάρχει η ανακύκλωση των past papers που υπάρχει στην Αγγλία σε σκανδαλώδη βαθμό και όντως προσπαθείς για να πάρεις πτυχίο. Το ότι κάποιοι τελειώνουν και δεν μπορούν να σκεφτούν ισχύει, πολύ περισότερο δε σε ένα σύστημα μου σε εξατάζει μόνο στην ταχύτητα επίλυσης γνωστών ασκήσεων (aka past papers) και όχι στην κριτική σκέψη και την ικανότητα αντιμετώπισης άγνωστων (σε σένα) προβλημάτων. Όποτε έγινε κάτι τέτοιο στο Imperial (πχ έγινε φέτος σε 2 μαθήματα του MSc δομοστατικής έγινε σφαγή (d,e,f κλπ). Οι προκάτοχοί τους ένα χρόνο πριν με γνωστά θέματα δεν έπεφταν κάτω από τη βάση με εξαίρεση 4-5 άτυχους ή παρτάλια που παντού και πάτνα υπάρχουν. Στην Ελλάδα δεν βρήκα χρηματοδότηση. Στο Imperial βρήκα (μου βρήκαν) και έμεινα. Τζάμπα δεν επρόκειτο να κάνω διδακτορικό.Επίσης είναι τελείως διαφορετικό η παρεχόμενη γνώση και η εκπνούμενη έρευνα και συνδέεται στενά και με τη χρηματοδότηση και κυρίως με την οργάνωση και τον προσανατολισμό της οικονομίας μιας χώρας. Κλείνοντας θέλω να επιστήσω την προσοχή των μελών του φόρουμ που δεν έχουν εμπειρία στο εξωτερικό ότι στην Αγγλία ειδικά, ούτε οι ίδιοι οι άγγλοι αναγνωρίζουν ως μηχανικούς τους απόφοιτους οποιυδήποτε πανεπιστημίου αν δεν έχουν επαγγελματική εμπειρία η οποία αποτελεί προαπαιτούμενο για τη συμμετοχή σε γραπτές εξετάσεις για την άδεια άσκησης. Γιατί απαιτούν λοιπόν οι αποτυχόντες των πανελληνίων να αναγνωριστούν ως μηχανικοί όταν δεν αναγνωρίζονται ούτε στη χώρα κτίσης του πτυχίου τους? Αυτό ισχύει παντού. Αλλά το θέμα είναι πώς πσιτοποιείται. Και φυσικά οι απόφοιτοι οποιυδήποτε πανεπιστημίου δεν είναι ομοιγενείς και οι διαφορές έχουν να κάνουν πρωτίστως με τα άτομα και δευτερευόντως με τα πανεπιστήμια.

Δηλαδή τλειώνω το διδακτορικό μου στο Imperial και έχω βοηθήσει ως graduate teaching assistant σε αρκετά μαθήματα και επιβλέψεις final year projects, και MSc dissertations. Συγκρίνωντας με την Ελλάδα (ΑΠΘ συγκεκριμένα) βλέπω μια τεράστια διαφορά γνω΄σεων που οφείλεται κυρίως στα επαναλαμβανόμενα past papers μέσω των οποίων περνούν τις εξετάσεις άτομα που πολλές φορές δεν μπορούννα σκεφτούν αλλά απλά επαναλαμβάνουν τις λύσεις που τους δόθηκαν. Και αυητό φαίνεται όταν τύχει να αλλάξει ο καθηγητής ή μια φορά ο καθηγητής να βάλει θέματα ίδιας δυσκολίας, αλλά εκτό past papers όπου γίνεται σφαγή. Υπάρχουν και καλοί απόφοιτοι βέβαι όπως και παντού. Απλά στην Ελλάδα το σύστημα επιτρέπει να βγαίνουν σκάρτροι απόφοιτοι μέσω επαναλαμβανόμενων δύσκολων εξετάσεων ενώ στην Αγγλία μέσω επαναλαμβανόμενων θεμάτων.Και μην αρχίσω καν να λέω για τα σχόλια καθηγητών για αγγλικά "polytechnincs" τα οποία κρίθηκαν να αξιολογήσουν

Ας έδινες εξετάσεις στο ICE ή στο IStructE για να γυρνούσες με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα. Με αυτά που βλέπω από αποφοίτους εξωτερικού πάλι καλά που μπορείτε να δώσετε και εξετάσεις για ισοτίμιση των πτυχίων. Και μιλάω έχοντας γνώση αποφοίτων καλών βρετανικών πανεπιστημιών (Imperial) φαντάζομαι τι γίνεται σε South Bank, Brighton klp

Ρώτα τον L...a (αν κατάλαβα σωστά σε ποιο πανεπιστήμιο είσαι και τι εργασία κάνεις)

Από όσο ξέρω το πνεύμα του κανονισμού είναι πάνω κάτω το ακόλουθο. Υπό ανακυκλιζόμενη φόρτιση και τη συγκέντρωση πλαστικών τροπών στη θλιβόμενη διαγώνιο κάποια στιγμή (ύστερα από λίγους κύκλους φόρτισης) η διγώνιος θα λυγίσει ακόμα και αν την έχεις διαστασιολογήσει και σε λυγισμό άρα η εφελκυόμενη καλείται να παραλάβει τη διπλάσια τέμνουσα βάσης. Από εκεί προκύπτει η απαίτηση για έλεγχο για τη διπλάσια δύναμη. Σχετικά με το όριο λυγηρότητας, επειδιώκεται να υπάρχει κάποια ελάχιστη δυσκαμψία/αντοχή στον θλιβόμενο σύνδεσμο ώστε η εφελυόμενη να μη διαρρεύσει πρόωρα αλλά μετά από αρκετούς κύκλους φόρτισης.Επειδή η εφελκυόμενη διαγώνιος δρα ως μέλος απορρόφσης ενέργειας μέσω πλαστικών τροπών και πλαστικές τροπές σημαίνουν επιμήκυνση της διαγωνίου,όταν διαρρεύσει η εφελκυόμενη διαγώνιος θα αυξηθεί το μήκος της σε σχέση με την αρχικό. Έτσι όταν το κτίριο επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση κατά τη διάρκεια της ανακύκλισης (μηδενική οριζόντια μετατόπιση) και οι 2 διαγώνιοι θα είναι υπό θλίψη καθώς πλέον το μήκος τους είναι μεγαλύτερο από ότι ήταν στην αρχική αφόρτιστη κατάταση. Και εκεί ακριβώς χρειάζεται να δουλέψει έστω και λίγο σε θλίψη η διαγώνιος ώστε να μην μειωθέι πολύ απότομα η δυσκαμψία και γίνουν κρουστικά τα φορτία. Οι βρόχοι υστέρησης συνδεσμων χωρίς εκκεντρότητα δείχνουν αυτή ακριβώς τη μείωση της δυσκαμψίας μετά από μερικούς κύκλους.

Ό,τι και να πεις σωστό είναι,το θέμα είναι να έχεις και μια καλή αιτιολόγηση. Εντελώς προσεγγιστικά και μόνο για να βρεις το φορτίο του στύλου, χώρισε το εμβαδόν της κάτοψης σε επιφάνειες επιρροής, φέρνοντας τις μεσοκαθέτους στα ευθύγραμμα τμήματα που ενώνουν διαδοχικά κατακόρυφα δομικα στοιχεία (στύλους και τοιχώματα). Από τις επιφάνειες επιρροής βρίσκεις τη φόρτιση. Κάντο και για τα υπόλοιπα κατακόρυφα στοιχεία, τα φορτία ων οποίων δεν επηρεάχονται από τον ελεύθερο στύλο (στο πάνω και αριστερό μέρος της κάτοψης) και έλεγξε κατα πόσο οι επιφάνειες επιρροής δίνουν καλήμ απάντηση. οτιδήποτε εντός +-15% δεν είναι κακό.

Κι εμένα με κόπωση μου μοιάζει. Αν ήταν υπέρβαση αντοχής κοχλία θα υπήραχαν και σημάδια ανελαστικής παραμόρφωσης, ίσως κάποια λάιμωση κλπ. από την εικόνα φαίνεται ότι απλά έσπασε ο κοχλίας χωρίς προειδοποίηση. σίγουρα η διάβρωση έπαιξε κι αυτή το ρόλο της, ίσως οδήγησε και σε συγκέντρωση τάσεων και αυτό να προκάλεσε την δημιουργία της αρχικής ρωγμής

http://www.westok.co.uk/Cellular+USFB/Cellular%20Beams.html

Έκανα MSc in Structural Steel Design and Business Management πριν 3 χρόνια στο Ιmperial. Αναφορικά με τις ερωτήσεις σου: 1) Συνήθως ένας βαθμός >7,3 είναι υπεραρκετός αλλά εξαρτάται από τη ζήτηση. Αν δεν συμπληρώνουν τις προβλεπόμενες θέσεις κατεβάζουν το όριο, στην τελική επιχείρηση είναι. Στη χρονιά μου υπήρξε περίπτωση παιδιού που απορίφ8ηκε με βαθμό 7,2 αλλά τότε είχαν πολλές αιτήσεις. Από την άλλη αρκετές φορές δέχονται για MSc και άτομα από άσχετα αντικείμενα (πχ φυσικούς) εφόσον δεν καλύπτουν τις προβλεπόμενες θέσεις. 2)Για επάρκεια γλώσσας στην Αγγλία σε καλύπτει Proficeincy και TOEFL. 3)Για το Imperial που γνωρίζω το κόστος είναι £4500 τα δίδακτρα και από εκεί και πέρα υπολόγιζε £500 για ενοίκιο αν μείνεις σε εστία και αρκετά παραπάνω αν νοικιάσεις σπίτι (αναλόγως περιοχής, αν καιν πόσους συγκατοίκους θα έχεις κλπ). 4)Είτε το υπολογίζεις το κόστος είτε όχι θα το πληρώσεις οπότε δεν λαμβάνεται υπόψην τέτοιος παράγοντας. 5)Αιτησεις γίνονται ήδη σε πολλά πανεπιστήμια και ηλεκτρονικά. Η διαδικασία είναι σχετικά απλή και σύντομη (για Αγγλία για Αμερική δεν ξέρω) 6)Από φίλους μου που πήγαν Αμερική άκουσα διφορούμενα πράγματα. Άλλοι έμειναν ικανοποιημένοι και άλλοι όχι. Για αγγλία, υπήρχε μέχρι πριν λίγο καιρό το θετικό ότι έβρισκες γρήγορα και καλοπληρωμένη δουλειά μετά το τέλος τους MSc τώρα δυσκόλψαν τα πράγματα. Αν σκέφτεσαι να μείνεις και να δουλέψεις μερικά χρόνια μετά μάλλον δεν είναι τώρα η κατάλληλη εποχή. Επίσης στην Αμερική υπάρχει και το πρόβλημα της ασυμβατότηαας των κανονισμών.

Το να βρήκε μια θέση κάποιος στο δημόσιο και να τρύπωσε δεν παίζει? Μόνος σου είπες ότι βρέξει χιονίσει πκηρώνονται άρα γιατί να προσπαθήοσυν? Μήπως στο σχολείο δεν είχες καλούς και κακούς/αδιάφορους καθηγητές? Θέμα ανθρώπου και ευσυνειδησιάς είναι. Τίποτε άλλο. Τώρα το ΤΕΕ δεν είναι σε θέση ούτε διοίκηση να εκλέξει και θα έστηνε τέτοια συνομοσία? Το υπετιμάς.

Δεν ισχύει αυτό του λάχιστον όχι στην Αγλλίά, το εκπαιδευτικό συστημα της οποίας δυστυχώς αντιγράφουμε. Με bachelor δεν έχεις κανένα και αποκλείεται να αποκτήσεις και στο μέλλον επαγγελματικά δικαιώματα. ΜEng/MSc πάλι δεν έχεις επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά αν συμπληρώσεις χρόνια επμειρίας και περάσεις κάποιες εξετάσεις αποκτάς. Για πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα το MSc είναι ο ελάχιστος ακαδημαικός τίτλος που πρέπει να έχεις. Αλλιώς αποκλείεσαι αυτομάτως από εξετάσεις για επαγγελματικά δικαιώματα όσα χρόνια και αν δουλεψεις. Να διευκρινίσω ότι επαγγεματικά δικαιώματα = ευθύνη υπογραφής.