oyabun

Για το 14.2.2 δεν ξέρω, πάντως το 15.1 που δούλεψα σήμερα κάνει αυτόματα ενεργό τη διατομή τόσο από τις cold formed όσο και από τις SD (τσέκαρα τα αποτελέσματα). Στο κείμενο τις διαστασιολόγησης, όταν χρησιμοποιείς τυποποιημένες δείχνει λάθος τη weff = wel, αλλά χρησιμοποιεί τη σωστή στους υπολογισμούς. Από SD το δείχνει σωστά. Σε κάθε περίπτωση τις χαρακτηρίζει ως class 3(!), αναφερόμενο λογικά στο ότι χρησιμοποιεί ελαστικό διάγραμμα τάσεων.

Είναι του 1998-1999 αν θυμάμαι καλά. Το βασικό σου πρόβλημα θα είναι με τα αρχεία που θα ανταλλάσεις με τρίτους, καθώς όλοι θα πρέπει να σώζουν ειδικά για σένα σε R14 version. Χρηστικά, η τρομακτική διαφορά για τον αρχάριο είναι η απουσία χρήσης της ρόδας του ποντικιού για pan & zoom, η οποία απογειώνει την παραγωγικότητα. Επίσης θυμάμαι υπήρχαν κάτι ψιλοθεματάκια με τα ελληνικά στο σχέδιο, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Τέλος, αν θυμάμαι καλά, δεν υποστηρίζει layouts αλλά μόνο paperspace, αλλά αυτό είναι δευτερεύον, αν σκεφτείς το πόσος κόσμος εξακολουθεί να δουλεύει μόνο σε model space. Από κει και πέρα υπάρχουν αμέτρητες βελτίωσης χρηστικότητας και δυνατοτήτων στις επόμενες εκδόσεις, οι οποίες σε επηρεάζουν από ένα επίπεδο και πάνω. Σημειωτέων η τελευταία έκδοση είναι η 2012. Ενδιάμεσα πέρασαν οι 2011, 2010, 2009, 2008, 2007, 2006, 2005, 2004, 2002, 2000.

Κρίνοντας από την έλλειψη ακρίβειας του δυναμόκλειδου/ροπόκλειδου, η πιο πρακτική μέθοδος μου φαίνεται είναι του Load indicating washer (πως το μεταφράζουμε, δυναμοροδέλα;;. http://www.turnasure.com/bolt-tensioning-resources.shtml Υποστηρίζουν ότι έχουν 1% ακρίβεια. Και 5% να είναι, μια χαρά είναι.

Δεν τον αποφεύγω, αν προκύπτει από τον έλεγχο ανηγμένης αξονικής τον ενεργοποιώ. Ο κανονισμός είναι κανονισμός. Το πόσο δυσμενής είναι εξαρτάται (δυστυχώς) από το πρόγραμμα που χρησιμοποιείς.

Ναι, βάσει λυγηρότητας και ανηγμένου αξονικού φορτίου.

Έξυπνο. Δημιουργεί μια αυτένταση μεταξύ των δύο παξιμαδιών η οποία εμφανίζεται μόνο όταν χαλαρώσει πχ λόγω κραδασμών η βάση και δημιουργεί την τριβή που χρειάζεται για να μην περιστραφούν τα περικόχλια. Μ' άρεσε!

Τριπλά!!!!

Διαστασιολόγηση δεν γίνεται πουθενά. Αυτό που προσφέρει το ΑΤΕΝΑ είναι αρκετά σωστή προσομοίωση της ρηγμάτωσης του σκυροδέματος (στάδιο ΙΙ). Η ολοκλήρωση των τάσεων επαφείεται στον χρήστη. Δεν ξέρω στο SAP αν ορίζοντας section cuts μπορείς να έχεις αυτόματη ολοκλήρωση τάσεων και εξαγωγή εντατικών μεγεθών διατομής.

Για απλή (δομημένη) γεωμετρία θα μπούνε μάλλον εύκολα, αλλιώς θάνατος. Αν ήταν να κάνω κάτι τέτοιο, θα το έκανα είτε στο Ansys είτε στο ADINA (το οποίο έχει πολύ δυνατό mesher). Υπάρχει βέβαια και η επιλογή του ATENA, όπου μετά μπορείς να δώσεις και οπλισμούς και ρηγμάτωση διατομής. Για διπλωματική κανείς; Τα αποτελέσματα είναι σωστά, απλά πρέπει να αθροίσεις τις τέμνουσες των SHELLS.

Τους πάκτωσα επειδή 1. Το μοντέλο με τα ραβδάκια συμπεριφέρεται ως πακτωμένο 2. Η πλάκα στο γραμμικό μοντέλο είναι πακτωμένη. Όπως έγραψα, καμμία δεν είναι η ακριβής λύση, γιατί το ζητούμενο είναι το συνεργαζόμενο πλάτος. Αν θέλεις πλήρη ακρίβεια ελαστικής ανάλυσης (οπότε και χωρίς ουσία) υπάρχει η λύση των SOLIDS για πλάκες, δοκούς και στύλους ενός χωρικού πλαισίου. Πόσο ελεύθερο χρόνο έχεις λοιπόν ΥΓ: Έχω το 14!

Μου φαίνεται ότι όλοι μας έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο @AlexisPap Κατέβασα το μοντέλο σου και του έκανα μερικές "διορθώσεις", θεωρώντας ως ακριβές το γραμμικό μοντέλο (1ο από κάτω). 1. Πάκτωσα όλους τους κόμβους των άκρων, τόσο σε FRAME όσο και σε SHELL. 2. Έβαλα επιφανειακό φορτίο αντί για το επικόμβιο στο μέσον που επέλεξες εσύ. Υπ 'οψην ότι δεν προσπάθησα να αντιστοιχίσω τα δύο, έβαλα απλά 10kPa (11 kN/m για το γραμμικό). Περίπτωση φόρτισης LIVE. 3. Αύξησα τη διακριτοποίηση κατά Ζ του μοντέλου επιφανειακών πεπερασμένων και πρόσθεσα ένα μικρό κομμάτι πάνω από την πλάκα, ώστε το συνολικό ύψος να είναι 50cm. 4. Η μεσαία η άκαμπτη ήταν FSEC3 αντί FSEC1 (το οποίο δεν παίζει πρακτικά ρόλο λόγω θέσης). 5. Πρόσθεσα ένα εξτρά προσομοίωμα, όπου χρησιμοποιώ την παράμετρο insertion point του SAP, με το οποίο απλά δείχνω ότι λειτουργεί σωστά - βγάζει ίδια αποτελέσματα με τα άκμπτα. Μετά από όλα αυτά, θεωρώντας ως ακριβές το γραμμικό στοιχείο, ιδού οι αποκλίσεις των βυθίσεων (η αρίθμηση αναφέρεται στη σειρά των μοντέλων στο συνημμένο PNG, από κάτω προς τα πάνω) 1 LIVE 100.00% γραμμικό 2 LIVE 113.79% με rigid ραβδάκια 3 LIVE 103.45% με επιφανειακά πεπερασμένα 4 LIVE 113.79% με insertion point 5 LIVE 131.03% με ορθογωνική διατομή κεντροβαρικά τοποθετημένη. Σημειώνεται ότι 1. Καμμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν περιλαμβάνει αυτό που ανέφερα ότι εφαρμόζω, δηλαδή πλακοδοκό με τα SHELL κεντροβαρικά. 2. Η "ακριβής" λύση της πλακοδοκού δεν υφίσταται σε ένα πραγματικό μοντέλο, καθώς το ζητούμενο είναι το πραγματικό συνεργαζόμενο πλάτος, το οποίο, πέραν των άλλων, μεταβάλλεται κατά μήκος της δοκού. Εδώ το έχουμε απλά ορίσει ως 1.10. Σε απάντηση στο ερώτημά σου σχετικά με τις μειωμένες δυσκαμψίες, ο μόνος τρόπος είναι μειώσεις δυσκαμψία και δυστένεια του γραμμικού στοιχείου τόσο ώστε η συνολική διατομή να έχει την επιθυμητή μείωση της δυσκαμψίας (πχ 50%). Τέλος, όσον αφορά τις συγκρίσεις, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία αυτές να γίνουν σε χωρικά πλαίσια και να αποτιμηθεί η μεταβολή της απόκρισης του φορέα και η μεταβολή της έντασης υποστυλωμάτων και τοιχωμάτων. Από αυτά πέφτουν τα κτίρια άλλωστε.

Συμφωνώ και επαυξάνω.

Μήπως αναφέρεσαι σε ισοστατικό φορέα; Η επιρροή της διαφορετικής δυσκαμψίας των δοκών φαίνεται στην πλαισιακή λειτουργία. EDIT: Ξαναδιαβάζοντας το post σου, νομίζω ότι μιλάμε για άλλο πράγμα, διότι γενικά συμφωνούμε. Το μικρό λάθος που επιφέρει η πρόσθετη δυσκαμψία των SHELL (γιατί άλλο σφάλμα δεν βρίσκω) υπερκαλύπτεται κατά την άποψη μου πλήρως από τα πλεονεκτήματα της ορθής κατανομής των φορτίων στις δοκούς. Επιπρόσθετα, τελειώνεις και πιο γρήγορα. Πέραν τούτου όμως, στις περιπτώσεις μεγάλων κατόψεων με θερμοκρασιακούς καταναγκασμούς, η προσομοίωση της πλάκας με επιφανειακά πεπερασμένα είναι μονόδρομος. Οι υπόλοιπες μεσοβέζικες λύσεις δίνουν υπερβολικά μεγάλη απόκλιση.

Ναι, δεν πρόσεξα το 30/50 που είχες γράψει. Η προσομοίωση πάντως της πλακοδοκού με απλή ορθοθγωνική διατομή υποεκτιμά σημαντικά τη συνεισφορά της στη δυσκαμψία του φορέα, στα εντατικά μεγέθη αυτή και των υποστυλωμάτων κλπ. Για μια απλή δοκό 25/50 με 15άρα πλάκα, η δυσκαμψία αυτής πέφτει στο 50% αν αγνοήσουμε τη λειτουργία πλακοδοκού.

Ακριβώς έτσι. Σε ένα τυπικό κτίριο με όλες τα πάχη των πλάκων ίδια και όες τις διατομές των δοκών ίδιες, έχεις να φτιάξεις μόνο δύο διατομές. Άντε να έχες κάποια διαφορετική πλάκα ή δοκό και να κάνεις 4 ή 6 διατομές. Δεν το θεωρώ χρονοβόρο. Η επιλύση όμως των πλακών με πεπερασμένα στοιχεία δίνει ασύγκριτα ορθότερη κατανομή των φορτίων τους επί των δοκών, κάτι που το θεωρώ σημαντικότερο ακόμη και από τη διαστασιολόγηση των ίδιων των πλακών (με εξαίρεση φυσικά τις μεγάλες πλάκες). Τα εντατικά μεγέθη της δοκού που προκύπτουν όταν προσομοιώνεις με γραμμικό στοιχείο την κρέμαση Δεν είναι μεγέθη διαστασιολόγησης. Πρέπει να μεταφερθούν στο κέντρο βάρους της διατομής πλακοδοκού και να συνδυαστούν εκεί με τα εντατικά μεγέθεη των SHELLS. Τα προκύπτοντα εντατικά μεγέθη είναι τα πραγματικά της διατομής Ο/Σ. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν είναι πρακτική η ξεχωριστή προσομοίωση της κρέμασης των δοκών με οποιοδήποτε τρόπο. Πέραν τούτου καθίσταται προβληματική η προσομοίωση της μειωμένης δυσκαμψίας λόγω ρηγμάτωσης, καθώς τόσο το γραμμικό στοιχείο όσο και τα πεπερασμένα στοιχεία συμμετέχουν κυρίως με τη δυστένειά τους.