Αν και μάλλον θα έχει διατυπωθεί και από άλλους , η γνώμη μου είναι πως δεν θα πρέπει να επιτρέπεται τακτοποίηση όταν υπάρχει περίσεια σ.δ. (και φυσικά δεν καταστρατηγούνται άλλοι όροι δόμησης) , και αυτό διότι απλά σε διαφορετική περίπτωση το ίδιο το κράτος , όχι απλά δημιουργεί προϋποθέσεις αυθαιρεσίας , αλλά και καταδικάσει τον κόσμο στην αυθαιρεσία , για να μην πω πως τον δελεάζει . Είναι σαν να του λέει : "Έλα , κράτα τώρα τα κλοπιμαία και τα χρήματα (δόμηση) που έχεις , αντί να πληρώσεις για να επανορθώσεις , δώσ'τα για τα υπόλοιπα ψώνια . Αλλά , ψιτ , πού'σαι ; όταν περάσουν τα χρόνια , πάλι κλέφτης θα είσαι . Και ξέρεις κάτι κορόιδο ; Τότε και τα χρήματά σου θα έχεις ξοδέψει (δόμηση) και κλοπιμαία θα έχεις για να σε κυνηγάω και ούτε θα μπορείς ποτέ να τα νομιμοποιήσεις οπότε πάλι θα στα παίρνω , χα χα χα ! Πώς είπες ; δε θα υπάρχεις ; Σκασίλα μου , λες και με νοιάζει αν θα είσαι ο ίδιος ή το παιδί σου ή κάποιος άλλος ; " .
Ψήφισα λοιπόν την 3η επιλογή , αν και , ομολογουμένως , μπερδεύτηκα από την 2η που μάλλον δεν έχει νόημα , εκτός και αν εννοείται "Όχι , είναι λάθος , αλλά γίνεται για λόγους πέρα από τεχνοοικονομικούς" (ποιούς όμως ; ) .