Bastisk

Ευχαριστώ για την πληροφορία. Πολύ χρήσιμη η εύρεση της νομοθεσίας.

Ο Μεταλλειολόγος Μηχανικός ήταν το αντίστοιχο του Πολιτικού Μηχανικού για την βιομηχανία, που κατά κύριο λόγο ήταν μεταλλευτική. Με την συρρίκνωση της μεταλλευτικής βιομηχανίας, πολλοί συνάδερφοι εργάστηκαν σε αντικείμενα που ανήκαν στον τομέα του Πολιτικού Μηχανικού, επειδή αφορούσαν την ζωή των πολιτών. Ο Georgius Agricola έγραψε στα Λατινικά το 1556 το βιβλίο DE RE METALLICA που μεταφράστηκε στα Αγγλικά το 1912 από τον πρώην Πρόεδρο των Η.Π.Α. Herbert Clark Hoover και την γυναίκα του. Στο πρώτο κεφάλαιο αναφέρει μεταξύ των άλλων τις γνώσεις που εκείνη την εποχή θα έπρεπε να κατέχει ο Μεταλλειολόγος. Furthermore, there are many arts and sciences of which a miner should not be ignorant. First there is Philosophy, that he may discern the origin, cause, and nature of subterranean things; for then he will be able to dig out the veins easily and advantageously, and to obtain more abundant results from his mining. Secondly, there is Medicine, that he may be able to look after his diggers and other workmen, that they do not meet with those diseases to which they are more liable than workmen in other occupations, or if they do meet with them, that he himself may be able to heal them or may see that the doctors do so. Thirdly follows Astronomy, that he may know the divisions of the heavens and from them judge the direction of the veins. Fourthly, there is the science of Surveying that he may be able to estimate how deep a shaft should be sunk to reach the tunnel which is being driven to it, and to determine the limits and boundaries in these workings, especially in depth. Fifthly, his knowledge of Arithmetical Science should be such that he may calculate the cost to be incurred in the machinery and the working of the mine. Sixthly, his learning must comprise Architecture, that he himself may construct the various machines and timber work required underground, or that he may be able to explain the method of construction to others. Next, he must have knowledge of Drawing, that he can draw plans of his machinery. Lastly, there is the Law, especially that dealing with metals, that he may claim his own rights, that he may undertake the duty of giving others his opinion on legal matters, that he may not take another man’s property and so make trouble for himself, and he may fulfil his obligations to others according to the law. Προσωπικά τα τελευταία χρόνια δουλεύω στην κατασκευή σηράγγων. Ο Εργοταξιάρχης θα πρέπει να γνωρίζει τον τρόπο εκσκαφής, με ανατινάξεις ή μηχανικά. Να αντιλαμβάνεται τα μηχανικά χαρακτηριστικά του πετρώματος και εφαρμόζει τα διάφορα είδη υποστήριξης που προβλέπονται από τον μελετητή. Να γνωρίζει τα πιο σύγχρονα τοπογραφικά όργανα και την συνεργασία τους με τα μηχανήματα εκσκαφής, ώστε η εκσκαφή να γίνεται η βέλτιστη. Να λαμβάνει γρήγορα μετρήσεις ακριβείας των συγκλίσεων, για έγκαιρη λήψη επιπρόσθετων μέτρων. Να μεριμνά για την σωστή συντήρηση των μηχανημάτων και την σωστή τοποθέτηση ηλεκτρικών εγκαταστάσεων. Να γνωρίζει τους παράγοντες και τα πιθανά αέρια που βλάπτουν την υγεία και να λαμβάνει από Ιατρό την παρακολούθηση της υγείας των εργαζομένων. Να φροντίζει για την εκπαίδευση του ιδίου και του προσωπικού του στις πρώτες βοήθειες και για την ασφαλή εκτέλεση των εργασιών. Να κάνει τις πιστοποιήσεις των εργασιών, τους λογαριασμούς στην Υπηρεσία και κοστολόγιο στην εταιρεία του. Να γνωρίζει την εργατική και άλλη σχετική νομοθεσία και να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της εταιρίας του προς την Επιθεώρηση Εργασίας και την Αστυνομία. Κλπ, κλπ. Και όλα αυτά για ένα πλήθος το πολύ 10 παραγωγικών εργαζομένων. Σε αυτά που πρέπει να μάθω για να κάνω σωστά την δουλειά μου, δεν έβαλα ποτέ το διαχωριστικό του επαγγελματικού δικαιώματος. Έχω όμως το θάρρος να παραδεχτώ, ότι αυτά που μαθαίνω μπορεί να τα μάθει και κάποιος που δεν τελείωσε Πολυτεχνείο. Ένας Μεταλλειολόγος Μηχανικός δεν μπορεί να είναι Τενικός Ασφαλείας σε μία οδική ή υδραυλική σήραγγα και δεν μπορεί να είναι Εργοταξιάρχης. Όσες φορές γίνεται είναι υπό την ανοχή της Υπηρεσίας. Αυτό είναι παράλογο και είμαι σίγουρος ότι δεν είναι το μόνο παράλογο στον κόσμο των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Αυτοί που θιγόμαστε από τον παραλογισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων είμαστε πλειοψηφία στον κόσμο του ΤΕΕ. Μπορούμε να τα καταργήσουμε!

Αν ανατρέξει κανείς στους τίτλους, θα δει πως κάποτε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Στο Bachelor of Science (B SC) αναγραφόταν η ειδικότητα. Στο Master έπαιρνες τον τίτλο Master of Engineering (Μάστορας της Μηχανικής) και δεν αναγραφόταν ούτε η σχολή, ούτε η ειδικότητα γιατί ο τίτλος ήταν ευρύτερος. Και στο Διδακτορικό γινόσουν Doctor of Philosophy (Ph D), σοφός θα λέγαμε σήμερα, που είναι ικανός και ασχολείται με τα πάντα. Και οι συντεχνίες κατάντησαν τα μεταπτυχιακά να είναι απλά μία εξειδίκευση, σαν μία ακόμη ξένη γλώσσα που θα σε βοηθήσει για διορισμό στο Δημόσιο. Και φτάσαμε στο ανέκδοτο «PhD είναι αυτός που γνωρίζει τα πάντα για ένα τίποτα και Γενικός Διευθυντής αυτός που γνωρίζει τίποτα για τα πάντα».

Δεν αναφέρθηκα σε κατάργηση των επαγγελμάτων, αλλά σε κατάργηση των αποκλεισμών σε ικανά άτομα να ασκήσουν αυτά τα επαγγέλματα και στην αφαίρεση του «δικαιώματος» κάποιων Μηχανικών να ζουν παρασιτικά από αυτά. Πολλοί Πολιτικοί Μηχανικοί, που βγάζουν οικοδομικές άδειες, δίνουν την στατική μελέτη σε κάποιον που έχει το σχετικό πρόγραμμα να υπολογίσει τον οπλισμό. Μετά κάνουν την σχετική διαδικασία με τις υπηρεσίες, εργασία που συνήθως κάνει κάποια γραμματέας, που εργάζεται σε μία μεγαλύτερη εταιρία. Θα καταλάβαινα να λέγατε ότι το άτομο που τρέχει το στατικό πρόγραμμα πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνο πολιτικός μηχανικός. Μία μικρή εταιρεία αναλαμβάνει τοπογραφικά διαγράμματα οικοπέδων. Να πάρω την δύσκολη περίπτωση που χρειάζεται τοπογραφικό διάγραμμα σε ΕΓΣΑ 87 με ισοϋψείς, που πιθανά να ζητούσε κάποια δασική υπηρεσία. Ο ιδιοκτήτης έχει αγοράσει τα σχετικά τοπογραφικά όργανα GPS και έχει εκπαιδευτεί στην χρήση τους από την ίδια την εταιρία που τα κατασκευάζει. Επίσης έχει αγοράσει και εκπαιδευτεί στα σχετικά λογισμικά που του επιτρέπουν την επεξεργασία των στοιχείων και την εκτύπωση υπό κλίμακα. Και επίσης έχει αγοράσει υπολογιστή και εκτυπωτή. Γιατί αυτό το άτομο να είναι αποκλειστικά Τοπογράφος Μηχανικός ή Πολιτικός Μηχανικός και όχι κάποιος Τοπογράφος ΕΜΠ(ειροτέχνης); Η μοναδική (δεκτή από εμένα) απάντηση που έχω λάβει σε άλλες συζητήσεις, είναι ότι ο Τοπογράφος ΕΜΠ(ειροτέχνης) είναι χαμηλότερης μαθησιακής ικανότητας από τον Τοπογράφο Μηχανικό, όπως καταγράφτηκε από το «κοσκίνισμα» των πανελληνίων εξετάσεων και αυτή η διαφορά μεταξύ τους θα συνεχίσει να υπάρχει για όλη τους την ζωή. Γιατί όμως θα πρέπει να πληρώνουμε ως φορολογούμενοι πολίτες τις 5ετείς σπουδές κάποιου για να γίνει χρήστης εξοπλισμού; Στις περισσότερες εφαρμογές είμαστε χρήστες. Χρήστες πολύ χαμηλότερου επιπέδου από τον πιλότο ενός μονοκινητήριου αεροπλάνου. Για να το πιλοτάρεις χρειάζεσαι εκπαίδευση, όχι όμως την ιδιότητα Διπλωματούχου Ναυπηγού Μηχανικού. Για να χειριστείς ένα GPS χρειάζεσαι την ιδιότητα του Διπλωματούχου Τοπογράφου Μηχανικού. Όποιος δεν έχει να πει τίποτα για τα παραπάνω, μπορεί να ανατρέξει στο άτοπο επιχείρημα του Ιατρού. Τα επαγγέλματα να παραμείνουν, η γενική και η εξειδικευμένη εκπαίδευση να παραμείνουν. Αλλά όλοι να έχουν δικαίωμα πρόσβασης σε αυτά, σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής τους, εφόσον έχουν τις ικανότητες. Και δικαίωμα για εμένα δεν είναι να δόσεις κατατακτήριες εξαιτάσεις και να ακολουθήσεις 5ετεις σποδές. Και αν σας φαίνονται παράλογα αυτά, εμένα μου φαίνεται παράλογο που Μεταλλειολόγος Μηχανικός (του Ε.Μ.Π.) δεν έχω δικαίωμα να κάνω τοπογραφικό διάγραμμα του οικοπέδου μου, να γίνω Τεχνικός Ασφαλείας σε τεχνικό έργο, να γίνω Διευθυντής Εργοταξίου σε Ανάδοχο του Δημοσίου.

Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν ασχολούμαι επαγγελματικά με τα κοινά και συνεπώς δεν έχω σκοπό να προτείνω συνολικές λύσεις για όλα τα θέματα και όλες τις πλευρές τους. Δεν κρίνω τα επαγγελματικά δικαιώματα των δικηγόρων, εάν θέλει ας το κάνει κάποιος δικηγόρος. Εφόσον όμως το κάποιος το ανέφερε, ο γιατρός που κάνει την επέμβαση, την κάνει ο ίδιος – δεν βάζει τον νοσηλευτή να κάνει την εγχείρηση και ο ίδιος την υπογραφή του στο εξιτήριο. Τελειώνοντας το Πολυτεχνείο, είχα τις ίδιες απόψεις περί επαγγελματικών δικαιωμάτων που έχουν όλοι οι μηχανικοί της ελληνικής κοινωνίας. Πηγαίνοντας για μεταπτυχιακά στον Καναδά, διαπίστωσα ότι διευθυντές σε μεγάλα μεταλλεία δεν ήταν αποκλειστικά μηχανικοί. Πολλοί από αυτούς είχαν ξεκινήσει ως εργάτες και περνώντας από διάφορα παραγωγικά πόστα και συνεχή εκπαίδευση είχαν αναρριχηθεί στην κορυφή της διοίκησης. Αυτοί είχαν τα ίδια δικαιώματα να διεκδικήσουν την θέση με τους μηχανικούς και διευθυντής γινόταν αυτός που θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα την εταιρία. Στην Ελλάδα αυτά τα άτομα θα σταματούσαν την εξέλιξή τους στην θέση του εργοδηγού και θα μεσολαβούσαν δύο ακόμη ενδιάμεσες βαθμίδες μέχρι την θέση του Διευθυντή. Δεν ξέρω πιο σύστημα είναι καλύτερο, αλλά τα μεταλλεία του Καναδά είναι από τα μεγαλύτερα (λόγο κοιτασμάτων) στον κόσμο. Πρώτη μου δουλειά ήταν σε τεχνική εταιρία που είχε αναλάβει την κατασκευή υδροηλεκτρικού φράγματος από κυλινδρούμενο σκυρόδεμα. Η τεχνολογία ήταν νέα τότε στην Ελλάδα και η ΔΕΗ είχε προσλάβει για συμβούλους από τον διεθνή χώρο δύο άτομα τα οποία ήταν οι κορυφές σε αυτή την τεχνολογία. Αυτά τα δύο άτομα δεν θα εξελίσσονταν επαγγελματικά στην Ελλάδα, γιατί ο ένας θα παρέμεινε πάντα υπομηχανικός και ο άλλος εργαστηριακός εργοδηγός. Η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί και πιθανά θα γνωρίζετε Έλληνες που διαπρέπουν στο εξωτερικό και εάν έρθουν στην Ελλάδα δεν θα μπορούν να κάνουν την δουλειά τους λόγω έλλειψης επαγγελματικών δικαιωμάτων. Το φαινόμενο των επαγγελματικών δικαιωμάτων αντανακλά σε όλη την κοινωνία και επομένως στην παιδεία. Στέλνουμε τα παιδιά μας σε ιδιωτικά σχολεία, τους κάνουμε φροντιστήρια και γενικά τα δίνουμε όλα, ώστε να περάσουν σε κάποια κύρια σχολή και να αποκτήσουν τον «τίτλο». Εάν χάσουν την ευκαιρία αυτή, θα ανήκουν σε κάποια άλλη τάξη και ποτέ δεν θα μπορέσουν να εξελιχθούν. Και αυτός που θα πάρει τον «τίτλο», μετά μπορεί αρχίσει να κριτικάρει την εντατικοποίηση, τον ανταγωνισμό και την αξιολόγηση. Δεν ξέρω τι θα έπρεπε να υπάρχει αντί του υπάρχοντος συστήματος. Νιώθω όμως ότι το υπάρχον σύστημα δεν λειτουργεί παραγωγικά. Στην πορεία και από τον διάλογο ίσως διαμορφωθεί κάτι καλύτερο. Πορεία όμως δεν μπορεί να υπάρξει γιατί τα επαγγελματικά συμφέροντα την σταματούν. Και σκέφτηκα ότι αν προκαλούσαμε πλήρη ρήξη, ίσως κάτι να έβαινε. Και απευθύνομαι σε όλους του μηχανικούς του ΤΕΕ που ανήκουν στις «και λοιπές» ειδικότητες. Προσπαθείτε να πάρετε κάποια επαγγελματικά δικαιώματα που ποτέ δεν θα σας τα δώσουν γιατί το σκεπτικό αυτών που αποφασίζουν είναι ο αποκλεισμός. Τα δικαιώματα αυτά θα τα πάρουν κάποιες ειδικότητες των ΤΕΙ λόγω υποχρέωσης της χώρας μας για ευρωπαϊκή εναρμόνιση. Εσείς και πάλι θα είστε εκτός αυτών των δικαιωμάτων. Μπορούμε όμως να συγκροτήσουμε μία παράταξη που θα έχει σαν καθαρό στόχο την κατάργηση όλων των επαγγελματικών δικαιωμάτων των μηχανικών. Από μία τέτοια εξέλιξη δεν έχετε να χάσετε τίποτε, έχετε όμως να κερδίσετε το δικαίωμα στην επαγγελματική εξέλιξη, εάν είστε ικανοί για κάτι τέτοιο.

Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από την ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας, που δημιουργεί στον άνθρωπο την ανάγκη να «μαθαίνει» κατά την διάρκεια όλης της ζωής του. Από την προσωπική μου εμπειρία, μπορώ να δω την τεράστια διαφορά με την οποία γίνονται εργασίες στα έργα υποδομής, όπως η χάραξη και γεωμετρικός έλεγχος, οι επιμετρήσεις των εργασιών, τα χρονοδιαγράμματα, ο ποιοτικός έλεγχος κ.α. Ένας καλός μηχανικός του 1980, μεταφερόμενος με μηχανή του χρόνου σήμερα, δεν θα είχε πολλές πιθανότητες να βρει εργασία σε κατασκευαστική εταιρία, επειδή μεταξύ των άλλων θα ήθελε και γραμματέα να του δακτυλογραφεί την αλληλογραφία. Πιστεύω ότι κάτι αντίστοιχο γίνεται και με τον τομέα τον μελετών και την συνεχή αναβάθμιση των ηλεκτρονικών προγραμμάτων. Ο μηχανικός σήμερα πρέπει συνέχεια να «μαθαίνει». Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλημα με αυτή την αναγκαιότητα, επειδή το Πανεπιστήμιο είναι ο τόπος όπου μαθαίνεις το πώς να μαθαίνεις. Δεν θυμάμαι από πού το έμαθα αυτό, αλλά ήταν πάντα στις αρχές μου. Είμαι σίγουρος πως δεν συμφωνείτε με τα παραπάνω! Γιατί διαφορετικά θα συμφωνούσατε πως ένας Μαθηματικός ή Φυσικός που η διαδρομή της ζωής του τον έφερε να εργαστεί σε μία εταιρία που αναπτύσσει το λογισμικό για γεωδαιτικούς σταθμούς, θα έπρεπε να είχε το δικαίωμα να κάνει το τοπογραφικό κάποιου οικοπέδου. Δικαίωμα που δεν θα έπρεπε να το είχε ο Τοπογράφος Μηχανικός που μετά την αποφοίτησή του δεν έχει στήσει ξανά όργανο και ζει από την υπογραφή που βάζει στα τοπογραφικά διαγράμματα που συντάσσουν εμπειροτέχνες. Κατανοώ τον φόβο που υπάρχει όταν αναθέτουμε μία εργασία σε κάποιον του οποίου τις ικανότητες δεν γνωρίζουμε. Την στατική μελέτη του σπιτιού μου πρέπει να την κάνει κάποιος που να γνωρίζει πως θα την κάνει και να έχει κάποιου είδους πιστοποίηση γι’ αυτό. Η απάντηση δεν είναι απλή και θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα συζήτησης κάπου αλλού. Αυτό που δεν μπορώ να αποδεχτώ είναι τα «επαγγελματικά δικαιώματα» των μηχανικών. Δίνουν στους μηχανικούς έναν τίτλο «ευγενείας» που τους κάνει να χάνουν την αίσθηση ότι πρέπει να είναι ανταγωνιστικοί με την εξέλιξη των γνώσεών τους και όχι με τον τίτλο τους. Ταυτόχρονα αποθαρρύνουν από την μάθηση όσους δεν έχουν τα επαγγελματικά δικαιώματα του τομέα στον οποίο εργάζονται, εφόσον υπάρχει φραγμός στην επαγγελματική εξέλιξή τους. Παρακαλώ, όσοι μηχανικοί του ΤΕΕ έχουν το θάρρος και την καθαρότητα να δουν ότι τα επαγγελματικά δικαιώματα αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας, να επικοινωνήσουν μαζί μου στο e-mail, με σκοπό να δημιουργήσουμε παράταξη στο ΤΕΕ για την κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Εάν δεν είστε μηχανικοί του ΤΕΕ και συμφωνείτε με την θεώρησή μου, παρακαλώ επικοινωνήστε αυτό το μήνυμα σε όσους μηχανικούς του ΤΕΕ νομίζετε ότι θα μπορούσε να τους ενδιαφέρει.