Γιαννης-ιος

Ένας τρελός κάρφωνε ένα καρφί στον τοίχο ανάποδα, με το κεφάλι προς τον τοίχο. Πάει ένας άλλος τρελός και του λέει....ρε χαζέ αυτό το καρφί, είναι για τον απέναντι τοίχο? Πάει ένας σε μία στάνη. Κτυπάει την πόρτα και λέει... να μπω? και ακούει.....μπεεέεεεε

Περιστρεφόμενοι ουρανοξύστες

Καλή χρονιά και σε εσένα φίλε antrea.

Φίλε antreas κακό δεν είναι να μην ξέρεις κάτι, κακό είναι να μην θέλεις να μάθεις. Το ότι ανταλλάσσουμε απόψεις αυτό είναι καλώ, γιατί και εγώ θα μάθω από σένα, και εσύ από εμένα. Στην ζωή ο καλώς ο μάστορας, είναι αυτός που παρατηρεί, ρωτάει, και μαθαίνει δια βίου.

Είναι τότε αυτό που είπα. Ο ξερός οδηγός δεν ξανά μικραίνει, γιατί έχει μικρύνει την πρώτη φορά. Μικραίνει όμως το γέμισμα, και ενώ το έχουμε κάνει ίσο με τους οδηγούς όταν είμαι φρέσκο,πάει πιο μέσα όταν ξεραθεί. Οπότε γέμισμα με μάρμαρο, ανάμεσα στους οδηγούς, μια φορά με το φραγκόφιαρο, και άλλα δύο χέρια μάρμαρο μετά Η μια παραπάνω κίνηση που έλεγα πριν, ότι πρέπει να κάνουμε για καλή δουλειά. Αλλά για να την κάνεις, και πρέπει να ξέρεις, και θα μπεις και μέσα όταν η τιμή είναι Αλβανική .

Δεν μου έχει παρουσιαστεί αυτό το πρόβλημα? Αν περνάς δύο στρώσεις μάρμαρο,πρέπει να μην φαίνονται. Εκτός αν βρέχεις πολύ τους οδηγούς, για να μην τραβάει το γέμισμα που κάνεις, και αργούν να στεγνώσουν, οπότε μέχρι να στεγνώσουν φαίνονται. Ή εάν οι οδηγοί έχουν περισσότερο τσιμέντο, το μάρμαρο στεγνώνει πολύ αργότερα σε αυτό το σημείο. Ακόμα μπορεί να φαίνονται και για ένα άλλο λόγο. Όταν φτιάχνομαι τους οδηγούς τους αφήνουμε και ξεραίνονται. Οπότε να μπορούμε να δουλέψουμε το μαχαίρι άνετα όταν κάνουμε τα γεμίσματα. Όταν όμως κάνουμε τα γεμίσματα, αυτά έχουν μία Α επιφάνεια όταν είναι φρέσκα, και μία Β επιφάνεια λήγω πιο μέσα από τους οδηγούς, λόγο του ότι, όταν εξατμιστεί το νερό μαζεύουν. Έτσι παρατηρούμε να δημιουργείται ένας κυματισμός στο ντουβάρι. Αυτό το αντιμετωπίζουμε, με μία επιπλέον κίνηση, γεμίζοντας με μάρμαρο αυτά τα βαθουλώματα,πριν περάσουμε τα άλλα δυο χέρια μάρμαρο.

myri εμείς κάνουμε το ίδιο επάγγελμα, δεν παίρνω φατούρες, και δεν περιμένω τους Μηχανικούς να μου δώσουν εργασία.

Φίλη myri αν διαβάσεις τα άρθρα μου θα δεις ότι εγώ αυτό δεν το θεωρώ κλέψιμο, αλλά μία αντίδραση επιβίωσης απέναντι στην ανικανότητα της πλειοψηφίας των ιδιοκτητών, να καταλάβουν ένα κατ εμάς απλό πράγμα, αλλά τόσο ακατανόητο για αυτούς. Ότι δηλαδή η οικοδομή είναι μία μεγάλη επιστήμη, και δεν πρέπει να την κατασκευάζει όποιος και όποιος. Αν πάμε με το σπαθί στο χέρι, θα καταντήσουμε εργάτες των Αλβανών. Πως εγώ θα πρέπει να κάνω μία εργασία που ξέρω ότι για να γίνει σωστή χρειάζονται πέντε κινήσεις, ενώ ο άσχετος που δεν ξέρει, την κάνει με μία κίνηση? Εγώ που κάνω πέντε κινήσεις, για σωστή εργασία, και έχω πάει και σχολεία για να ξέρω τον σωστό τρόπο, πως θα βγω? Γιατί αν δεν βγω οικονομικά, μια δυο φορές, την τρίτη θα πάω μεροκάματο στον άσχετο?

Πρέπει όμως φίλε antreas, γιατί πως αλλιώς θα ανταγωνιστής τον Αλβανό, που δεν πληρώνει εφορεία, δεν κολλάει ένσημα, και κάνει ότι δηλώσει ?

Το πλακάκι εξαρτάτε και από την τοποθέτησή του( αν έχει κενά) και αν είναι σωστά και ίσα τοποθετημένο Τώρα εδώ ανταλλάσσουμε απόψεις, ώστε ο ένας να βοηθήσει τον άλλο. Το τι μας πουλάνε είναι πολύ δύσκολο, ως και ακατόρθωτο να ξέρουμε. Συνήθως αγοράζουμε πλακάκι για αισθητικούς λόγους, παρά για ποιοτικούς.

Συμφωνώ απολύτως parist43

Φίλε mastorakos.Είμαι σίγουρος ότι και εσύ αλλά και εγώ, μπορούμε να μιλάμε για πολλά χρόνια, για αυτά που ξέρουμε. Το ότι συμπληρώνεις κατασκευαστικά στοιχεία ( δεν είναι τρία είναι τέσσερα,) αυτό είναι καλό. Και εγώ θα μπορούσα να σου πω, δεν είναι 4 είναι 50 αυτά που πρέπει να προσέχουμε. Είμαι σίγουρος όμως ότι όπως οι άνθρωποι, έτσι και τα δάκτυλα δεν είναι ίδια. Αν ζητήσεις 50 γνώμες, θα πάρεις 50 διαφορετικές απαντήσεις. Εγώ όμως για ένα είμαι σίγουρος. Αυτά που λέω, μπορώ να τα δικαιολογήσω. Τώρα αν τα μπετά είναι στραβά, θα τους βάλουμε γυαλιά. Ελαστικός σοβάς και τσιμέντο δεν υπάρχει, αλλά ελαστικοποιητής σοβάδων υπάρχει, καθώς και περισσότερο τσιμέντο του κανονικού στο σοβά,περισσότερα κρακ λόγο του ότι κάνει το υλικό πιο σκληρό, οπότε μεγαλύτερη συστολή διαστολή. Μεγαλύτερη συστολή διαστολή του σοβά στην θερμοκρασία, σημαίνει μη συνεργασία του με το ντουβάρι, οπότε και ξεκούφομα και σκάσιμο. Π.Χ Οι τσιμεντοκονίες στις τοιχοποιίες με θαλασσινά υλικά, που σκάνε από το κακό τους. Όσο για το χτίσιμο, η γωνία 45 μοιρών είναι η σωστή. Δεν είναι το μόνο όμως που πρέπει να προσέξουμε. Αν ο μάστορας δεν κάνει το χτύπημα με την κατάλληλη δύναμη του χεριού του πίσω από το τούβλο την ώρα που το βάζει, και 45 μοίρες να είναι το τούβλο, δεν σφηνώνει το ντουβάρι. Σε παρακαλώ και εγώ αν δεν ξέρεις κάτι να ρωτάς, και όχι να κρίνεις. Το μπετό το νερωμένο..... πράγματι είναι σωστά αυτά που λες, αλλά απλώς με συμπληρώνεις Υπάρχουν και άλλοι λόγοι πολλοί όπως.... για να μην φρακάρει η πρέσα...Για τα πλακάκια όταν τα αγοράζουμε πρέπει να προσέχουμε τα εξής. 1) Αν ταιριάζουν με το σύνολο της διακόσμησης. 2) Το μικρό πλακάκι μεγαλώνει τον χώρο στο μάτι, προπαντός όταν το τοποθετήσουμε σε σχήμα ρόμβου, και είναι και ανοιχτόχρωμο, με πιο σκούρο αρμό. Συν της άλλης είναι πιο κατάλληλο για τοποθέτηση σε στραβά πατώματα, καθώς και για τις συστολές διαστολές. Τα μειονεκτήματά του. Αργεί στην τοποθέτηση. Δύσκολο το καθάρισμά του, λόγο πολλαπλών αρμών. 3) Να είναι αντιπαγετικό, δηλαδή να έχει μικρές συστολές διαστολές στην μεταβολή της θερμοκρασίας. Κατάλληλος για αυτό είναι ο γρανίτης. 4) Να είναι πρώτης διαλογής, ώστε να έχει ορθές γωνίες. 5) Να είναι σκληρό (GREES) 6) Να τοποθετήτε πάντα με αρμό,....εκτός αν είναι γρανίτης, με μικρές συστολές διαστολές.

Το σοβάντισμα το χτίσιμο και το βάψιμο, είναι τρις εργασίες που είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους. Μία από αυτές να μην είναι σωστή,επηρεάζει τις άλλες. Συγκεκριμένα, το χτίσιμο, πρέπει να είναι ίσο, γιατί αν είναι στραβό και βάλει πολύ λάσπη ο σοβατζής για να το φέρει ίσο, τότε με τον καιρό θα παρουσιάσει πρόβλημα. Ο λόγος που θα παρουσιάσει πρόβλημα είναι η συστολή διαστολή, που υφίσταται ο σοβάς, κατά την μεταβολή της θερμοκρασίας. Συμπέρασμα. Όσο πιο λίγο είναι το πάχος του σοβά, τόσο καλύτερος είναι, διότι ακολουθεί τις συστολές διαστολές του τούβλου, και δεν ξεκολλάει από το ντουβάρι. Το χτίσιμο, πρέπει να έχει και πολύ καλό σφήνωμα κάτω από το δοκάρι, καθώς και να περνάμε με πεταχτό σοβά, τα σημεία των κολονών που έρχεται σε επαφή με το τούβλο. Αν δεν γίνει αυτό, τότε δημιουργείτε σκάσιμο στον σοβά, προερχόμενο από το ασύνδετο ντουβάρι, το οποίο θα φανεί μετά από καιρό. Ο καλώς σοβάς είναι αυτός ο οποίος έχει ελαστικότητα, και στεγανότητα. Για αυτό καλό είναι να του βάζουμε την σωστή αναλογία τσιμέντου, και ρητίνης. Ο σοβάς όταν ξεραθεί, μικραίνει σε όγκο, γιατί εξατμίζετε το νερό του, με αποτέλεσμα, να ξεκολλάει από το ντουβάρι, και να κάνει σκασίματα. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να μην είναι παχύς. Για να κάνει καλλίτερη πρόσφυση με το ντουβάρι, πρέπει να το περνάμε πρώτα ένα πεταχτό σοβά. Ακόμα το μάρμαρο πρέπει να έχει ελάχιστο άσπρο τσιμέντο, για να μην σκάει, και αυτό μόνο για τα εξωτερικά σοβαντίσματα. Μέσα καθόλου. Και φυσικά καλό φινίρισμα. Είμαι ιδικός στις τσιμεντοκονίες, με δικές μου τεχνικές, και θα αναφερθώ για αυτές αύριο, καθώς και για το βάψιμο, και τα πλακάκια.

Ας μου αναθέσει εμένα το κράτος να ενώσω τα νησιά, και θα το κάνω με υπόγειους πλωτούς δρόμους.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Η επιστήμη εξελίχθηκε στο πέρασμα των αιώνων, με πολλή μελέτη, ανακαλύψεις, συνεργασία, ομαδική δουλειά κτλ. Όμως, ο κύριως στόχος της, δεν ήταν να κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, ήταν να έχεις το πάνω χέρι σε πολέμους και συγκρούσεις. Οι υπολογιστές, το ιντερνέτ, τα οχήματα δημιουργήθηκαν με σκοπό να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικούς σκοπούς ώστε να έχεις σαφές πλεονέκτημα στη μάχη. Οι περισσότερες τεχνολογικές ανακαλύψεις οφείλονται στον σκοπό του ανθτώπου να υποτάξει τον άλλο.

Προφανώς, στην εποχή μας, που δόξα το Θεό δεν έχουμε τέτοιους πολέμους όπως παλιά, οι τεχνολογικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις γίνονται με διαφορετικό σκοπό, την εμπορευματοποίηση, και άρα το χρήμα. Άρα όσο ο σκοπός είναι η κυριαρχία και ο πλούτος πάντα θα έχουμε νέες τεχνολογιές, νέα γνώση. Φυσικά είναι καλά όλα αυτά, χαιρόμαστε τους καλούς υπολογιστές, τα γρήγορα αμάξια κτλ, αλλά δυστυχώς πίσω από όλα αυτά, δεν είναι η βελτίωση του τρόπου ζωής, αλλά το χρήμα και η εξουσία.

Τα ρεμάλια οι Έλληνες.

Ένας λαός απρόβλεπτος, που λατρεύει τον πρωινό ύπνο και το αραλίκι, αλλά έρχεται δεύτερος σ' εργατικότητα στον κόσμο μετά τα τζαπόνια (δες τι μαθαίνεις μαζί μου)!!! Ένα έθνος καταχρεωμένο, με καταθέσεις όμως στην Ελβετία. Ένας λαός που πεινάει (θεωρητικά), αλλά το καλοκαίρι μένει στο πολυτελές ξενοδοχείο, στη διπλανή σουίτα με τον Άγγλο που έκανε οικονομίες όλον τον χρόνο για να 'ρθει διακοπές εδώ που είναι καλά και φτηνά και τον στήνουμε και στο αεροδρόμιο μερικές μέρες, για να εμπεδώσει τη δύναμη του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, που διεκδικεί περισσότερα λεφτά και λιγότερη δουλειά.

Η Ευρώπη θέλει να βάλει την Ελλάδα στο ένα της παπούτσι, αλλά το πιο πιθανό είναι να καταλήξει η ίδια να περπατάει ξυπόλητη. Ποιος άλλος λαός έβγαλε ποτέ άσμα, με ενδεικτικούς για την ψυχολογία της βαριεστιμάρας στίχους: Θα πουλήσω το ρολόι και θα πάρω κομπολόι; (μπορώ; ). Που αν το πεις αυτό σε Γερμανό θα πέσει κάτω λιπόθυμος και θα κάνεις ένα μικρό Παγκόσμιο για να τον συνεφέρεις.

Τη ρεμαλοσύνη μην την κλαις. Αλλά, ναι, να τη φοβάσαι, γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου ξημερώσει. Τα ρεμάλια είναι παντοτινά κι εμείς χρόνια τώρα επιβιώνουμε ως έθνος χάρη στην τσαχπινιά και τη ρεμαλιά μας (σκίσε τη γάτα!). Ο Έλληνας έχει την ψυχολογία του αμετανόητου ρεμαλιού γραμμένη στο DNA του (επιστροφές δεν γίνονται δεκτές). Εγωιστές, καλοπερασάκηδες, ζαμανφουτίστες, τεμπέληδες (έχουμε και τις αρετές μας), άστατοι, απρόβλεπτοι (προσέχεις για να έχεις), τσαμπουκάδες, αιώνια ανώριμοι (όχι, δεν το μετράω για ελάττωμα). Και παρόλα αυτά γοητευτικοί (έναν καθρέφτη!). Μιά χώρα φτωχή, που τα παίρνει από τους πλούσιους συγγενείς της, για να πληρώσει τα βερεσέδια στον μπακάλη και καταλήγει να τρώει στα μπουζούκια τους λογαριασμούς ΔEH, OTE και EYΔAΠ, για τα μάτια τής απέναντι ξανθιάς (τις μελαχρινές, ως γνωστόν, τις παντρεύονται, οπότε περιμένουν στο σπίτι με τα μωρά)...

Εμείς είμαστε Βαλκάνιοι κι αν κάτι θα χαμε να υποστηρίξουμε ως μοντέλο, θα 'ταν αυτό που ναι γραμμένο στο DNA μας.

Γι αυτό ακριβώς εκνευρίζομαι με τους απέξω και με τους μέσα μερικές φορές όταν δεν δείχνουν το σέβας που έχουν υποχρέωση να εκφράζουν. Γονυπετείς, δηλαδή, και με ταπεινότητα. Και δεν είναι ότι δεν μας γουστάρουν ή ότι δεν τους λέει η χώρα μας.

Είναι το αιώνιο κόμπλεξ που θα νιώθουν πάντα οι χθεσινοί γι αυτούς που τους φωτίσανε. Έτσι η Κατρίν δημοσιογράφος εκ Παρισίων, πρώην γκόμενα του κολλητού μου, διαμένουσα εν Ελλάδι πίνοντας τη φραπεδιά της κάτω από μουριά στην Πλάκα, ακουμπώντας τα ποδαράκια της σε δυο καρέκλες και τα χεράκια της σε άλλες δυο, έβριζε με τα σπαστά ελληνικά της την Ελλάδα και τους Έλληνες. Τα καμάκια, τους σερβιτόρους, τους ταξιτζήδες, τις συνήθειές μας, εμένα, τον γκόμενό της, και έχουν περάσει από τότε 10 χρόνια και ακόμη ζει και δουλεύει στην Αθήνα. Στη χώρα της δεν θα τόλμαγε να απλώσει την ποδάρα στην καρέκλα και τον καφέ της δεν θα τσακιζόντουσαν να της τον κεράσουν. Στη χώρα της ο Γάλλος είναι Γάλλος κι ο Ξένος είναι Ξένος!

Όταν οι Ευρωπαίοι κοιμούνται κι ονειρεύονται τις καλοκαιρινές τους διακοπές στην Ελλάδα, εμείς αναστενάζουμε πάνω σε τραπέζια, έχουμε κυκλοφοριακό στις 4 το ξημέρωμα στην παραλιακή, παρκάρουμε μες στη μέση στην Ομόνοια για να πάρουμε εφημερίδες, πλακωνόμαστε στα φιλιά κι αν τύχει όχι σπάνια πλακωνόμαστε και στις σφαλιάρες μεταξύ μας. Όλοι μας θέλουμε να 'μαστε

πρωθυπουργοί, γιατί εκτός απ' τη δόξα θα βάζαμε και τάξη σ αυτόν τον τόπο κι όλοι μας έχουμε άποψη για όλα. Πουθενά στον κόσμο δεν βγαίνουν στους δρόμους οι γαύροι για να πανηγυρίσουν που έχασε ο ΠΑΟ απ τον Άγιαξ, και δυο γειτονιές παραπέρα να πανηγυρίζουν οι Παναθηναϊκοί που έχασαν μεν, αλλά έφτασαν πολύ κοντά στη νίκη δε. Εκτός όλων αυτών των αρετών, πίνουμε, καπνίζουμε τα φουγάρα της Ευρώπης βρίζουμε και ζούμε και παραπάνω απ όλους τους Ευρωπαίους.

Θεοί; Θεοί.

Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις σ όλο τον κόσμο, βρίσκεις από κάτω Ελληνάρα, ο οποίος διαπρέπει κιόλας σ' αυτή τη χώρα που ξέπεσε. Δεν ξέρω αν φταίει το κύτταρό μας, αλλά αυτόν ακριβώς που διαπρέπει τον φθονούμε, σπανίως τον στηρίζουμε εκτός κι αν έχει γίνει μακαρίτης και συνήθως πριν διαπρέψει έξω, εδώ τον έχουμε πετροβολήσει. Στα μεγαλύτερα ινστιτούτα ερευνών, στα πανεπιστήμια, στα καζίνα, ακόμα και στις φυλακές, οι καλύτερες μούρες που κάνουν καριέρα είναι ελληνικές.

Γι αυτό γουστάρω που ’μαι Έλληνας και Βαλκάνιος, που λιάζομαι στο Αιγαίο, που κλαίω με τον Πύρρο Δήμα, που γελάω με τον Χατζηχρήστο στον Ηλία Tου 16ου (fake μπάτσος που από τσιλιαδόρος γίνεται εξουσία), με την καφετζού Βασιλειάδου. Γουστάρω τις ΔΕΛΤΑ στις γειτονιές που εκτός από τοματάκι ΚΥΚΝΟΣ, ρίχνεις και μια πολιτική ανάλυση. Γουστάρω τα θερινά τα σινεμά, γουστάρω που έχουμε τα χιλιάδες μπαρ, κλαμπ, ταβέρνες, σουβλατζίδικα (συνήθως τα λένε Τ' ΑΓΡΑΦΑ), γουστάρω που χουμε ταξιτζήδες με πτυχίο αρχιτέκτονα, που ακόμα κουτσομπολεύουμε, που έχουμε τέλεια φέτα. Γουστάρω που πολύ εύκολα βρίζουμε, αγαπάμε, μισούμε, δακρύζουμε, γελάμε, φανατιζόμαστε, τσαντιζόμαστε, πεισμώνουμε, ξεχνάμε, ανταποδίδουμε, γρονθοκοπούμε μαχαίρια και κάνουμε ότι μας καπνίσει εκεί που δε μας παίρνει… Γουστάρω ούζα στο Πλωμάρι στη Μυτιλήνη, ρακιά και Ψαραντώνη στα Ανώγεια, τις πίπιζες στο πανηγύρι του αϊ Συμιού στο Μεσολόγγι και γουστάρω που στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρυσό κριάρια και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παλικάρια.

Γουστάρω τον φαντάρο στην Ευδοκία, που χορεύει ζεϊμπέκικο, γουστάρω που πήρα πτυχίο με σκονάκια (γιατί τα βιβλία δεν λένε συνήθως την αλήθεια), γουστάρω τον ψαρά στ' ανοιχτά της Καλύμνου, γουστάρω τον κρητικό στη μαδάρα, γουστάρω που είμαι απ' την ίδια χώρα με τον Ελύτη, που πάνε κι έρχονται τα κεράσματα στο σύστριγκλο που γίνεται τις νύχτες, γουστάρω τον Καζαντζίδη και τον Δαμιανό, γουστάρω που ψηφίζω όχι αυτούς που θέλω αλλά αυτούς που θα ρίξουν αυτούς που δε θέλω και που 'μαι στη μέση ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση και στη γυναίκα μου και τη μαμά μου. Γενικά, γουστάρω πολύ που είμαι Έλληνας και Βαλκάνιος. Γουστάρω που οι Έλληνες δεν θα γίνουν ποτέ Ευρωπαίοι.

Τι να την κάνω την αρχαία Ελλάδα, όταν η νέα είναι χειρότερη?

Η συμβουλή μου. Η παγκοσμιοποίηση είναι γεγονός, το θέλουμε ή όχι. Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, γιατί θα πάμε οικονομικά πίσω. Τα κέντρα αποφάσεων έχουν φύγει από την Ελλάδα. Η μόνη άμυνα του κάθε κράτους, αλλά και του κάθε μεμονωμένου ανθρώπου, είναι να ξεχωρίζει από τους άλλους. Για να το πετύχει αυτό πρέπει να επενδύσει στην καινοτομία. Χωρίς καινοτόμες προσπάθειες θα μιλάμε μόνο για τους αρχαίους Έλληνες. Ο παγκόσμιος συγκεντρωτικός καπιταλισμός το μόνο που φοβάται είναι την καινοτομία. Αυτή μόνο μπορεί να του αφαιρέσει χρήμα, και να το βάλει στις τσέπες σας. Γιατί η καινοτομία είναι γνώση, και χωρίς γνώση το χρήμα δεν κρατιέται. Λιπών αντί να ψοφήσουν τα πρόβατα του διπλανού, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε περισσότερα πρόβατα εμείς. Γιατί τελικά έχουν ψοφήσει όλα τα πρόβατα στην Ελλάδα.

Η τρως και τις δύο μόνος σου.....και τους αφήνεις τα κόκαλα. Η αλήθεια όμως που όλοι μας ψάχνουμε να βρούμε, είναι μακριά και από τον κομουνισμό, και από τον καπιταλισμό. Αυτά τα δύο συστήματα είναι τα δύο άκρα. Που κρύβετε το δίκαιο πολιτικό σύστημα? Τον κομουνισμό και τον καπιταλισμό τούς παρομοιάζω με μια ευρεσιτεχνία. Πρέπει να υπάρχει η κατοχύρωση της ευρεσιτεχνία ή όχι? Το ίδιο ερώτημα μπαίνει στο καπιταλισμός ή κομουνισμός 1. Λόγοι ύπαρξης

Δύο είναι οι κύριοι λόγοι θέσπισης του δικαιώματος ευρεσιτεχνίας. Ο ένας είναι η παροχή κινήτρου στα άτομα και στις επιχειρήσεις να επιδίδονται σε έρευνα και να αναπτύσσουν καινούργια προϊόντα, η προώθηση με άλλα λόγια της καινοτομίας. Η προσδοκία κερδοφόρας εκμετάλλευσης του αποκλειστικού δικαιώματος ενθαρρύνει τα άτομα και τις επιχειρήσεις να στρέφουν τη δραστηριότητά τους σε καινοτόμα προϊόντα, από τα οποία θα έχει αργότερα όφελος το κοινωνικό σύνολο. Με αυτόν τον τρόπο προωθείται η δυναμική αποτελεσματικότητα (dynamic efficiency). Ο δεύτερος λόγος είναι η δημοσιοποίηση των καινοτομιών. Αν δεν υπήρχε το δικαίωμα ευρεσιτεχνίας, οι εφευρέτες θα προσπαθούσαν να κρατήσουν τις εφευρέσεις τους κρυφές για να μην τις αντιγράψουν οι ανταγωνιστές. Προϋπόθεση για την απονομή του διπλώματος είναι η αποκάλυψη και λεπτομερής περιγραφή της εφεύρεσης. Έτσι έχουμε μια ανταλλαγή (trade off) μεταξύ εφευρέτη και κοινωνικού συνόλου: ο εφευρέτης αποκαλύπτει την καινοτομία του και η πολιτεία του παρέχει το δικαίωμα να την εκμεταλλεύεται αποκλειστικά για τα επόμενα 20 χρόνια.

2. Ευρεσιτεχνία και μονοπώλιο

Από οικονομικής άποψης αποτελεί η ευρεσιτεχνία ένα χρονικά περιορισμένο μονοπώλιο, αφού μόνο ο κάτοχός της μπορεί να την εκμεταλλεύεται και να επιτρέπει ή απαγορεύει τη χρήση της από άλλους. Στα οικονομικά το μονοπώλιο θεωρείται συνήθως κακό για την ευημερία του καταναλωτή. Αλλά στην περίπτωση των ευρεσιτεχνιών υπάρχουν δυο αντίρροπες δυνάμεις. Από την μια το μονοπώλιο ζημιώνει την κοινωνία, από την άλλη δίνει κίνητρα στους εφευρέτες να δημιουργούν (αν ο καθένας μπορούσε ελεύθερα να αντιγράφει τις μηχανές τους, δε θα είχαν λόγους να σπαταλήσουν τόσο χρόνο στην δημιουργία τους) και έτσι κερδίζει το κοινωνικό σύνολο σε τεχνική πρόοδο. Η έκταση και οι συνέπειες του μονοπωλίου αυτού είναι όμως πολύ διαφορετικές, ανάλογα με το είδος της ευρεσιτεχνίας. Η ύπαρξη αποκλειστικού δικαιώματος σε μια συγκεκριμένη μέθοδο δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλες ισοδύναμες και υπαλλάξιμες που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ευρεσιτεχνία σε φαρμακευτικές ουσίες. Το ότι π.χ. η ασπιρίνη προστατεύεται με ευρεσιτεχνία (που δεν προστατεύεται πλέον) δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλα παυσίπονα στην αγορά με την ίδια δράση. Έτσι μπορεί μεν ο κάτοχος της ευρεσιτεχνίας της ασπιρίνης να έχει το μονοπώλιο στην παραγωγή και διάθεσή της, στην πράξη όμως το μονοπώλιο αυτό μπορεί να μην του επιτρέπει να καθορίσει ελεύθερα την τιμή της, γιατί στην αγορά μπορεί να επικρατεί έντονος αντγωνισμός μεταξύ υπαλλάξιμων μονοπωλίων ή και ελεύθερων προϊόντων. Έτσι ο κάτοχος της ευρεσιτεχνίας της ασπιρίνης δεν έχει και δεσπόζουσα θέση στη σχετική αγορά των παυσιπόνων με βάση τα οριζόμενα στο Δίκαιο κατά των περιορισμών του Ανταγωνισμού. Αν δεν υπάρχουν υπαλλάξιμα προϊόντα (είτε δεν υπάρχουν καθόλου είτε κάποιος έχει αλλεργία στα εναλλακτικά παυσίπονα), τότε ο κάτοχος της ευρεσιτεχνίας έχει εκτός από μονοπώλιο και δεσπόζουσα θέση στην αγορά. Η ευρεσιτεχνία τότε μπορεί να γίνει επικίνδυνη για την ευημερία του καταναλωτή, αν η ζημία από το μονοπώλιο είναι μεγαλύτερη από το κίνητρο στους εφευρέτες. Στην πράξη φυσικά κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να διαπιστωθεί. Τον κομουνισμό τον παρομοιάζω με την απαγόρευση της ευρεσιτεχνίας, http://www.youtube.com/watch?v=MSdl7TAnxoQ&NR=1

Ο Κομουνισμός είναι άλλο, και η Δημοκρατία είναι άλλο. Ο κομουνισμός έχει να κάνει με την ισότητα των ανθρώπων, ενώ η δημοκρατία με την ελευθερία του ατόμου, μέχρι το σημείο όμως που η ελευθερία του ατόμου, δεν βλάπτει τον άλλον άνθρωπο. Ο Ισοκράτης δεν έχει σχέση με τον Κομουνισμό, αλλά έχει με την Δημοκρατία,η οποία αντιτίθεται στις αρχές και τους νόμους του κομουνισμού.

Για μένα Δημοκρατία είναι να είσαι ελεύθερος, να κάνεις ότι θέλεις, μέχρι του σημείου να μην πειράζεις τον άλλον.

Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία. - Ισοκράτης

Φίλοι μου, κατ αρχήν χρόνια πολλά. Μιλάω για την Αλβανία, γιατί είχε κομουνισμό, και έχω πάει τρις φορές. Η πρώτη φορά με την τρίτη είχε μεγάλη διαφορά, ως προς την ανάπτυξη. Στο Μ.Λ μου λέγαν άλλο παραμύθι. Για πες, για σένα ο Μάρξ και ο Λένιν τι διαφορετικό λέγαν, από αυτά που είπα εγώ? Πίστευαν στην ισότητα ή όχι? Αφού ζουν χειρότερα γιατί δεν αλλάζουν,? Την δημοκρατική δυνατότητα της ψήφου τα καπιταλιστικά κράτη την έχουν. Δεν είναι όπως τα κομουνιστικά που σηκώνουν τοίχους. Αντί να νοσταλγείτε τις ανοιχτές φυλακές, πάρτε το καραβάκι, και ελάτε στην ΙΟ το καλοκαίρι να δείτε τι ωραίο είναι να είσαι ελεύθερος, και να μιλάς με όλους τους λαούς,και να ακούς την μουσική τους. Στο κάτω κάτω από την Ελλάδα είμαστε, που δίδαξε την Δημοκρατία. Ας την υποστηρίξουμε, μιας και το μόνο που κάνουμε είναι να μιλάμε για τους αρχαίους Έλληνες, αν και δεν μπορούμε να τους φτάσουμε.

Συμφωνώ και εγώ. Τέρμα στους κηφήνες και των δύο συστημάτων. Χρόνια Πολλά σε όλους.