Είχε βγεί την εποχή του σεισμού της Θεσσαλονίκης.
Αφου κανείς δεν αναλαμβάνει ευθύνες, καλούνται τα υλικά του οπλισμένου σκυροδέματος στο δικαστήριο για να απολογηθούν.
Πρόεδρος στο νερό: τι έχεις να πεις κατηγορούμενε.
Νερό: τι να πω κύριε πρόεδρε, όσο με έριχναν στο χαρμάνι, έπεφτα.
Πρόεδρος: πέρασε δίπλα, να έρθουν τα αδρανή.
Αδρανή: μας πατούσαν απο δω, μας ζουλούσαν απο εκεί, δεν αντέξαμε άλλο, πέσαμε.
Πρόεδρος: πέρασε δίπλα, να έρθει ο οπλισμος.
Οπλισμός: τι να πω, όταν έφυγαν όλοι, έμεινα μόνος. Έγυρα απο δω, τραβήχτηκα απο κει, στο τέλος έπεσα.
Πρόεδρος: πέρασε δίπλα, να έρθει το τσιμέντο.
Τσιμέντο: τι να πώ κύριε πρόεδρε, δεν είμουν εκει....