Το 2019 το ypodomes.com είχε κάνει μια πρώτη έρευνα σχετικά με τα μεγέθη μετρό στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης και σε αυτό η Αθήνα έχει μια θέση η οποία είναι σχετικά ικανοποιητική. Σήμερα η έρευνα αυτή ανανεώνεται και 3 χρόνια μετά βλέπουμε τι έχει αλλάξει στα 50 μεγαλύτερα συστήματα Μετρό στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ευρώπης.
Σε αυτή την νέα έρευνα η Αθήνα διατηρεί την 17η θέση παρά το γεγονός ότι προσθέτει έξι νέους σταθμούς και 7,5 χιλιόμετρα γραμμών. Σε μια γενικότερη παρατήρηση μπορούμε να πούμε ότι η μόνη πόλη που αύξησε σημαντικά τους σταθμούς Μετρό που διαθέτει είναι η Κωνσταντινούπολη. Το 2019 είχε 73 σταθμούς και σήμερα μετρά 107 κάνοντας ένα μεγάλο άλμα εισερχόμενη πλέον φέτος ως το 8ο μεγαλύτερο σύστημα Μετρό στην Ευρώπη.
Τι επηρεάζει την εξέλιξη του δικτύου Μετρό
Οι υπόλοιπες πόλεις είναι πάνω-κάτω μια θέση δείχνοντας ότι αυτά τα τρία χρόνια, δύο και μισή εκ των οποίων με πανδημία δεν έγιναν μεγάλα άλματα. Επιστρέφοντας το ενδιαφέρον μας στην Αθήνα έχουμε κάποιες ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις.
Η πρώτη είναι πως αυξάνει κατά έξι σταθμούς το δίκτυο της. Οι τρεις σταθμοί ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ και ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ εκτιμάται πως θα παραδοθούν τον προσεχή Σεπτέμβριο και περιλαμβάνονται στο δυναμικό της πόλης στην παρακάτω κατάταξη. Θα πρέπει να λάβουμε επίσης υπόψη ότι άλλες μεγάλες πόλεις επεκτείνουν το δίκτυο και τις γραμμές τους για πολλές δεκαετίες σε αντίθεση με την Αθήνα που έμεινε πίσω σε αυτό.
Η δεύτερη έχει να κάνει με τα πληθυσμιακά κριτήρια. Μπορεί να αρεσκόμαστε να βλέπουμε την Ελλάδα και την Αθήνα ως μια περιφερειακή πόλη στην Ευρώπη, όμως στην πραγματικότητα η πρωτεύουσα της χώρας είναι το έβδομο μεγαλύτερο μητροπολιτικό κέντρο στην Ευρώπη βάσει του πληθυσμού της.
Με αυτόν τον παράγοντα η 17η θέση της Αθήνας στα συστήματα Μετρό της Ευρώπης δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτική. Πάνω από την Αθήνα είναι πόλεις με σχεδόν το 1/3 του πληθυσμού της, όπως το Όσλο και η Στοκχόλμη, ενώ πιο ψηλά βρίσκονται πόλεις με σημαντικά μικρότερο πληθυσμό όπως η Βιέννη. Παράλληλα τον αριθμό των σταθμών του αθηναϊκού μετρό έφτασε το Ρόττερνταμ, επίσης πόλη μικρότερου πληθυσμού.
Τον πληθυσμιακό παράγοντα τον ζούμε καθημερινά άλλωστε μιας και η μερική δικτύωση που προσφέρει το Αθηναϊκό Μετρό στο πολεοδομικό της συγκρότημα έχει να κάνει με τον κυκλοφοριακό της κορεσμό.
Ο παράγοντας …του μέλλοντος
Η τρίτη παρατήρηση είναι ….το μέλλον. Μετά από πολλά χρόνια συζητήσεων η Αθήνα επιτέλους έχει υπό κατασκευή μια νέα 4η γραμμή που θα προσθέσει στο δίκτυο της πόλης μέχρι το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας 15 νέους σταθμούς. Παράλληλα προ των πυλών είναι και η επέκταση προς Ίλιον της γραμμής 2 με ακόμα 3 σταθμούς. Με αυτές τις προσθήκες και με το ιδανικό σενάριο να λειτουργήσουν 18 νέοι σταθμοί μέχρι το 2030 η Αθήνα θα φτάσει τους 99 σταθμούς.
Το “κριτήριο” του μέλλοντος δεν είναι από τα αρνητικά σημεία της Αθήνας αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε πως αν το 2022 υπάρχει αυτός ο κυκλοφοριακός φόρτος, το 2030 ακόμα και με 18 νέους σταθμούς θα φτάσει για να πάρει η πόλη πραγματικά ανάσα και να γίνει περισσότερο βιώσιμη;
Εδώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την δεκαετία της κρίσης. Σε αυτή την περίοδο είδαμε να υλοποιείται μόνο η επέκταση προς Πειραιά η οποία μάλιστα είχε αρχικό χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης το 2017. Παράλληλα το 2017 μπόρεσε να βγει η δημοπράτηση της γραμμής 4 η οποία μπήκε μπρος το 2021.
Αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε είναι πως η πόλη χρειάζεται και άλλο Μετρό. Χρειάζεται περισσότερες συνδέσεις σε περισσότερες συνοικίες και δήμους, ίσως και περισσότερες γραμμές. Αναμένουμε την εξέλιξη των μελετών για τις επέκτασεις προς Πετρούπολη, Μαρούσι/Λυκόβρυση, Γλυφάδα, Καλλιθέα, Δάφνη. Αυτές οι επεκτάσεις θα μπορέσουν να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο το δίκτυο Μετρό και να κάνουν την Αθήνα μια καλύτερη πόλη να ζεις.
Το 1869 η πρώτη γραμμή “Μετρό”
Η Αθήνα αν και εγκατέστησε την πρώτη της μητροπολιτική γραμμή «Μετρό» το 1869, δεν κατάφερε στη συνέχεια να αναπτύξει ένα μεγάλο δίκτυο γραμμών και σταθμών στην πρωτεύουσα. Μέχρι και το 2000 αυτή η πρώτη γραμμή Μετρό (γνωστότερη ως Ηλεκτρικός ή ΗΣΑΠ) παρέμεινε η μοναδική στην πόλη, σχεδόν εξ` ολοκλήρου επιφανειακή και είχε απλά επεκταθεί από τον Πειραιά μέχρι την Κηφισιά.
Μετά από δεκαετίες συζητήσεων, αντιρήσεων και προβληματων, το 1993 η Αθήνα ξεκινά μία μεγάλη προσσπάθεια, πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες (αρχαιολογικά ευρήματα, δύσκολο έδαφος, κρίση) και καταφέρνει να κατασκευάσει άλλες 2 γραμμές με συνολικά 41 σταθμούς. Μαζί με την Ρώμη θεωρούνται οι δύο δυσκολότερες πόλεις σε όλη την Ευρώπη για κατασκευή δικτύου Μετρό λόγω των χιλιάδων χρόνων ιστορίας.
Σήμερα η πρωτεύουσα διαθέτει συνολικά 3 γραμμές Μετρό 89,8 χιλιομέτρων με 71 σταθμούς (μαζί με το κοινό τμήμα του Προαστιακού και την επέκταση προς Πειραιά) καλύπτοντας ένα σημαντικό μέρος της πόλης, αλλά όχι το μεγαλύτερο. Υπό κατασκευή βρίσκεται μια νέα 4η γραμμή Μετρό από το Άλσος Βεϊκου μέχρι του Γουδή με 15 σταθμούς και όπως αναφέρθηκε παραπάνω αναμένεται η δημοπράτηση της επέκτασης της γραμμής 2 προς Ίλιον με 3 σταθμούς που θα ανεβάσει το σύνολο των σταθμών σε 99.
Στην πρώτη εικοσάδα της Ευρώπης
Ανάμεσα στα πολύ μεγάλα συστήματα Μετρό της Ευρώπης η Αθήνα κατατάσσεται πάνω από το μέσο έχοντας καλύψει ένα σημαντικό ποσοστό από τις μεγάλες Μετρό-πόλεις τα τελευταία 20 χρόνια. Το ypodomes.com στην ανανεωμένη του έρευνα διαπιστώνει πως η Αθήνα βρίσκεται στην 17η θέση ανάμεσα στιις πόλεις της Ευρώπης σε αριθμό σταθμών και 13η σε χιλιόμετρα δικτύου.
Βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με τις πόλεις: Ρώμη (73), Αγία Πετρούπολη (72), Ρότερνταμ (70), Πράγα (61), Νιουκάστλ (60) και Βρυξέλλες (59). Ας δούμε όμως ποιες είναι οι κυρίαρχες πόλεις της Ευρώπης σε έκταση και σταθμούς Μετρό αλλά και την θέση της Αθήνας μέσα στα 30+20 μεγαλύτερα συστήματα Μετρό της Ευρώπης:
Την πρώτη θέση διατηρεί το Παρίσι με το πιο εκτεταμένο δίκτυο στην Ευρώπη έχοντας 308, ενώ με 276 σταθμούς ακολουθούν Μαδρίτη και Λονδίνο. Την πρώτη πεντάδα πλαισιώνουν η Μόσχα με 250 σταθμούς και η Βαρκελώνη με 189 σταθμούς.
Θέσεις 1-10
Στην πρώτη θέση είναι το ΠΑΡΙΣΙ με 308 σταθμούς Μετρό και 226χλμ δίκτυο.
Στην δεύτερη θέση είναι η ΜΑΔΡΙΤΗ με 276 σταθμούς Μετρό και 293χλμ δίκτυο.
Στην τρίτη θέση είναι το ΛΟΝΔΙΝΟ με 276 σταθμούς Μετρό και 402χλμ δίκτυο.
Στην τέταρτη θέση είναι η ΜΟΣΧΑ με 250 σταθμούς και 435χλμ δίκτυο.
Στην πέμπτη θέση είναι η ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ με 189 σταθμούς και 166χλμ δίκτυο.
Στην έκτη θέση είναι το ΒΕΡΟΛΙΝΟ με 175 σταθμούς και 155,4χλμ δίκτυο.
Στην έβδομη θέση είναι το ΜΙΛΑΝΟ με 113 σταθμούς και 101χλμ δίκτυο.
Στην όγδοη θέση είναι η ΒΙΕΝΝΗ με 109 σταθμούς και 84χλμ δίκτυο.
Στην ένατη θέση είναι η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ με 107 σταθμούς και 136,6χλμ δίκτυο.
Στην δέκατη θέση είναι το ΟΣΛΟ με 101 σταθμούς και 84,2χλμ δίκτυο.
Θέσεις 11-20
Στην ενδέκατη θέση είναι η ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ με 100 σταθμούς και 108χλμ δίκτυο.
Στην δωδέκατη θέση είναι το ΜΟΝΑΧΟ με 96 σταθμούς και 103,1χλμ δίκτυο.
Στην δέκατη τρίτη θέση είναι το ΑΜΒΟΥΡΓΟ με 93 σταθμούς και 106χλμ δίκτυο.
Στην δέκατη τέταρτη θέση είναι η ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ με 86 σταθμούς και 64,9χλμ δίκτυο.
Στην δέκατη πέμπτη θέση είναι η ΡΩΜΗ με 73 σταθμούς και 60χλμ δίκτυο.
Στην δέκατη έκτη θέση είναι η ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ με 72 σταθμούς και 124,8χλμ δίκτυο.
Στην δέκατη έβδομη θέση είναι η ΑΘΗΝΑ με 68/71 σταθμούς (αν προσμετρήσουμε και τους 3 σταθμούς που θα παραδοθούν τον Σεπτέμβριο στην επέκταση μέχρι το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά) και 89,8χλμ δίκτυο (με την συγκεκριμένη επέκταση).
Στην δέκατη όγδοηη θέση είναι το ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ με 70 σταθμούς και 100,6χλμ δίκτυο.
Στην δέκατη ένατη πρώτη θέση είναι είναι το ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ με 62 σταθμούς και 78xλμ δίκτυο.
Στην εικοστή θέση η ΠΡΑΓΑ με 61 σταθμούς και 63,1χλμ δίκτυο.
Θέσεις 21-30
Στην εικοστή πρώτη θέση είναι η ΛΙΛ με 60 σταθμούς και 45χλμ δίκτυο.
Στην εικοστή δεύτερη θέση είναι το ΝΙΟΥΚΑΣΤΛ με 60 σταθμούς και 77,5χλμ δίκτυο.
Στην εικοστή τρίτη είναι οι ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ με 59 σταθμούς και 39,9χλμ δίκτυο.
Στην εικοστή τέταρτη θέση είναι η ΛΙΣΣΑΒΟΝΑ με 56 σταθμούς και 44,5 xλμ δίκτυο.
Στην εικοστή πέμπτη θέση είναι η ΑΓΚΥΡΑ με 54 σταθμούς και 64,3xλμ δίκτυο.
Στην εικοστή έκτη θέση είναι το ΚΙΕΒΟ με 52 σταθμούς και 67,6χλμ δίκτυο.
Στην εικοστή έβδομη θέση είναι το ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ με 52 σταθμούς και 41χλμ δίκτυο.
Στην εικοστή όγδοη θέση είναι η ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ με 51 σταθμούς και 37,5χλμ δίκτυο.
Στην εικοστή ένατη θέση είναι η ΣΟΦΙΑ με 47 σταθμούς και 52xλμ δίκτυο.
Στην τριακοστή θέση είναι η ΛΥΩΝ με 40 σταθμούς και 32,1xλμ δίκτυο.
Ακολουθούν οι πόλεις στις θέσεις 31-50:
31.Μπούρσα (39 σταθμοί-38,9χλμ δίκτυο)
32.Κοπεγχάγη (39 σταθμοί-38,2χλμ δίκτυο)
33.Τουλούζη (38 σταθμοί-28,2χλμ δίκτυο)
34.Βαρσοβία (34 σταθμοί-35,5χλμ δίκτυο)
35.Μίνσκ (33 σταθμοί-40,8χλμ δίκτυο)
36.Μασσαλία (31 σταθμοί-22,7χλμ δίκτυο)
37.Χάρκοβο (30 σταθμοί-38,7χλμ δίκτυο)
38.Λωζάνη (28 σταθμοί-13,7χλμ δίκτυο)
39.Νάπολη (26 σταθμοί-20,2χλμ δίκτυο)
40.Μπακού (26 σταθμοί-38,03χλμ δίκτυο)
41.Ελσίνκι (25 σταθμοί-35χλμ δίκτυο)
42.Τιφλίδα (23 σταθμοί-27,2χλμ δίκτυο)
43.Τορίνο (23 σταθμοί-15,1χλμ δίκτυο)
44.Σεβίλλη (22 σταθμοί-18,2χλμ δίκτυο)
45.Σαν Σεμπάστιαν (21 σταθμοί-29,8χλμ δίκτυο)
46.Μπρέσια (17 σταθμοί-13,7χλμ δίκτυο)
47.Σμύρνη (17 σταθμοί-20,1χλμ δίκτυο)
48.Μαγιόρκα (16 σταθμοί-15,5χλμ δίκτυο)
49.Γλασκόβη (15 σταθμοί-10,4χλμ δίκτυο)
50.Ρεν (15 σταθμοί-9,4χλμ δίκτυο)
Η άνοδος της θάλασσας απειλεί 200 παράκτια μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς
in Ειδήσεις
Δημοσιεύτηκε
Διαγραφή της Ιστορίας της Αφρικής συνεπάγεται η άσχημη πρόβλεψη των επιστημόνων για καταστροφή σχεδόν 200 παράκτιων μνημείων της ηπείρου από την άνοδο της επιφάνειας της θάλασσας που προκαλεί η κλιματική αλλαγή.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας οφείλεται στο λιώσιμο των πάγων της ξηράς και στη διαστολή του νερού καθώς θερμαίνεται. Η στάθμη της θάλασσας γύρω από την Αφρική αυξήθηκε με ταχύτερο ρυθμό από τον παγκόσμιο μέσο όρο τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC).
Επιστημονική έρευνα διαπιστώνει ότι 56 μνημεία φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς σε ολόκληρη την Αφρική αντιμετωπίζουν ήδη απειλές από παράκτιες πλημμύρες και διάβρωση που επιδεινώνονται από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Μέχρι το 2050, ο αριθμός αυτός αναμένεται να αυξηθεί σε 191 σύμφωνα με ένα σενάριο “μεσαίων” εκπομπών και 198 σύμφωνα με ένα σενάριο “υψηλών” εκπομπών, εάν δεν κατασκευαστούν περαιτέρω παράκτιες άμυνες.
Τα μέρη που κινδυνεύουν κυμαίνονται από τη Σαμπράθα, έναν εμπορικό σταθμό του δεύτερου αιώνα στη Λιβύη, μέχρι το νησί Κούντα Κίντεχ, μια τοποθεσία της Γκάμπια που αποτελεί μια “σημαντική, αν και οδυνηρή” υπενθύμιση του δουλεμπορίου.
Επείγουσα η ανάγκη προστασίας
Η μελέτη υποδηλώνει ότι υπάρχει “επείγουσα ανάγκη” για περισσότερες επενδύσεις σε μεθόδους για την προστασία των αφρικανικών μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σύμφωνα με τον συγγραφέα της μελέτης.
Η “κρίσιμη” έρευνα ρίχνει φως στον τρόπο με τον οποίο η κλιματική αλλαγή οδηγεί σε “απτές και άυλες” απώλειες και ζημιές γύρω από τις ακτές της Αφρικής, λέει ένας ερευνητής από την Γκάνα.
“Μια χαμένη πολιτιστική και φυσική κληρονομιά θα μπορούσε να σημαίνει τη διαγραφή της ιστορίας μας”, προσθέτει ένας νεαρός ακτιβιστής για το κλίμα από τη Νιγηρία.
Απώλεια για τον Πολιτισμό
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Nature Climate Change, είναι η πρώτη που εξετάζει πώς τα παράκτια αφρικανικά μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς θα μπορούσαν να απειληθούν από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Εξετάζει 284 μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς σε 38 χώρες.
Η μελέτη περιλαμβάνει χώρους πολιτιστικής κληρονομιάς που έχουν αναγνωριστεί ή βρίσκονται υπό εξέταση από το Κέντρο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και τη Σύμβαση Ραμσάρ για τους υγροτόπους διεθνούς σημασίας.
Ο κατάλογος περιλαμβάνει σημαντικές μεταναστευτικές διαδρομές πουλιών, υδάτινες οδούς που αποτελούν κλειδί για τις παράκτιες αλιευτικές κοινότητες και αρχαιολογικούς χώρους που περιέχουν ζωτικά στοιχεία για την εξέλιξη του ανθρώπου.
Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για τον πληρέστερο κατάλογο του είδους του, δεν καταγράφει όλους τους χώρους πολιτιστικής σημασίας στην παράκτια Αφρική, λέει η συγγραφέας της μελέτης καθηγήτρια Joanne Clarke, ερευνήτρια για το κλίμα και την πολιτιστική κληρονομιά από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας.
“Μοντελοποιήσαμε τους κλιματικούς κινδύνους για περιοχές που υποστηρίζονται από το Κέντρο Παγκόσμιας Κληρονομιάς ή τη Σύμβαση Ραμσάρ, αλλά υπάρχουν εκατοντάδες περιοχές που δεν υποστηρίζονται΄΄.
“Πολλές [μη αναγνωρισμένες τοποθεσίες] είναι απίστευτα σημαντικές για τις τοπικές κοινότητες. Κάποιες τοποθεσίες, οι οποίες μπορεί να μην έχουν παγκόσμια αναγνώριση, έχουν μεγάλη αξία για τους κατοίκους.
“Η έρευνα εξετάζει συγκεκριμένα πώς θα μπορούσαν να επηρεαστούν τα αφρικανικά μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς από ακραία γεγονότα που συνδέονται με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, συμπεριλαμβανομένων των παράκτιων πλημμυρών και της διάβρωσης’’.
Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο παράκτιων πλημμυρών με την άνοδο της στάθμης των υδάτων, πράγμα που σημαίνει ότι, κατά τη διάρκεια υψηλών παλιρροιών ή καταιγίδων, οι παράκτιες άμυνες είναι πιο πιθανό να υπερκαλυφθούν.
Η υψηλότερη στάθμη της θάλασσας μπορεί επίσης να αυξήσει το μέσο ύψος ενός “κύματος καταιγίδας” – μια άνοδος της θάλασσας πάνω από το κανονικό επίπεδο παλίρροιας κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, η οποία μπορεί να προκαλέσει παράκτιες πλημμύρες.
Η κακή πρόβλεψη και η χειρότερη πρόβλεψη
Για τη μελέτη, οι επιστήμονες συνδύασαν χάρτες προβλέψεων πλημμυρών με χάρτες που δείχνουν πιθανές αλλαγές στην ακτογραμμή σε ολόκληρη την Αφρική.
Η ανάλυση εξέτασε τις απειλές για τα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της Αφρικής βάσει δύο σεναρίων.
Το πρώτο είναι ένα “μεσαίο” σενάριο εκπομπών, όπου τα παγκόσμια αέρια του θερμοκηπίου θα συνεχίσουν να αυξάνονται για τις επόμενες δεκαετίες, προτού σταθεροποιηθούν στο δεύτερο μισό του αιώνα (“RCP4. 5”).
Το δεύτερο είναι ένα σενάριο “υψηλών” εκπομπών, όπου οι παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συνεχίζουν να αυξάνονται μέχρι το τέλος του αιώνα (“RCP8. 5”).
Για κάθε μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς, οι ερευνητές εκτιμούν την έκταση της έκτασης που εκτίθεται σε παράκτιες πλημμύρες και διαβρώσεις “100ετίας” σήμερα, καθώς και το 2050 και το 2100. (“100ετία” είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα γεγονός που είναι τόσο σοβαρό που σήμερα έχει μόνο 1% πιθανότητα να συμβεί σε ένα δεδομένο έτος. )
Ο παρακάτω χάρτης δείχνει τα αποτελέσματα για κάθε χώρο πολιτιστικής κληρονομιάς.
Στο γράφημα, το χρώμα απεικονίζει το ποσοστό της συνολικής έκτασης της περιοχής που είναι εκτεθειμένη σε παράκτιες πλημμύρες και διάβρωση
Η έρευνα διαπιστώνει ότι ο αριθμός των χώρων πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς που κινδυνεύουν από παράκτιες πλημμύρες και διάβρωση αναμένεται να τριπλασιαστεί έως το 2050, από 56 σε 191, σύμφωνα με ένα σενάριο μέσης εκπομπής και 198 σύμφωνα με ένα σενάριο υψηλής εκπομπής.
Σε κίνδυνο σχεδόν όλα τα παράκτια μνημεία της Αφρικής
Κατά το δεύτερο μισό του αιώνα, ο αριθμός των περιοχών που εκτίθενται σε παράκτιες πλημμύρες και διάβρωση αναμένεται να φθάσει στο μέγιστο και να σταθεροποιηθεί, σύμφωνα με την έρευνα. Ωστόσο, η έκταση της εκτεθειμένης περιοχής σε κάθε περιοχή προβλέπεται να συνεχίσει να αυξάνεται.
Μέχρι το τέλος του αιώνα, η μέση εκτεθειμένη έκταση για κάθε περιοχή αναμένεται να είναι 6,5 φορές μεγαλύτερη σύμφωνα με το σενάριο των μεσαίων εκπομπών και 9,5 φορές μεγαλύτερη σύμφωνα με το σενάριο των υψηλών εκπομπών.
Η έρευνα διαπιστώνει ότι αρκετές αφρικανικές χώρες θα δουν όλα τα μνημεία πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς τους να τίθενται σε κίνδυνο μέχρι το 2100 σε οποιοδήποτε σενάριο. Στις χώρες αυτές περιλαμβάνονται το Καμερούν, η Δημοκρατία του Κονγκό, το Τζιμπουτί, η Δυτική Σαχάρα, η Λιβύη, η Μοζαμβίκη, η Μαυριτανία και η Ναμίμπια.
Ένας πολιτιστικός τόπος που κινδυνεύει στο Καμερούν είναι οι καταρράκτες Lobé, ένα μοναδικό σε παγκόσμιο επίπεδο σύνολο καταρρακτών ύψους έως και 20 μέτρων που εκβάλλουν απευθείας στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Οι καταρράκτες “αποτελούν ισχυρή βάση των συμβολικών πεποιθήσεων των λαών Batanga, Maabi και Pygmee που ζουν στα περίχωρα και συνδέουν τους καταρράκτες με διάφορες πολιτιστικές τελετές”, σύμφωνα με την UNESCO.
Διαγράφοντας την ιστορία
Τα ευρήματα δείχνουν ότι η προστασία των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της Αφρικής απαιτεί “ουσιαστική δράση για το κλίμα”, λέει ο συγγραφέας της μελέτης Δρ Nick Simpson, μεταδιδακτορικός ερευνητής στην αφρικανική πρωτοβουλία για το κλίμα και την ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν.
“Δείξαμε ότι αν ο μετριασμός της κλιματικής αλλαγής μειώσει επιτυχώς τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από μια πορεία υψηλών εκπομπών σε μια πορεία μέτριων εκπομπών, ο αριθμός των εκτεθειμένων περιοχών μπορεί να μειωθεί κατά 25% έως το 2050. Αυτό θα αποτελούσε σημαντική εξοικονόμηση πόρων όσον αφορά τις απώλειες και τις ζημιές στην πολιτιστική κληρονομιά από την κλιματική αλλαγή”.
(Η έννοια της απώλειας και της ζημίας είχε εξέχουσα θέση στη σύνοδο κορυφής COP26 για το κλίμα στη Γλασκώβη το 2021, όπου οι αναπτυσσόμενες χώρες κάλεσαν τις πλούσιες οικονομίες να αναλάβουν μεγαλύτερη ευθύνη)
Η έρευνα υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη λήψης μέτρων προσαρμογής για την προστασία των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της Αφρικής από τις κλιματικές επιπτώσεις, προσθέτει ο Simpson:
“Οι επενδύσεις στην προσαρμογή της πολιτιστικής κληρονομιάς στην κλιματική αλλαγή είναι επείγουσες. Οι υβριδικές προστασίες που περιλαμβάνουν οικολογική υποδομή, όπως οι βραχώδεις κρηπιδώματα σε συνδυασμό με αλυκές, θαλάσσια χόρτα ή αποκατεστημένα μαγγρόβια, μπορεί να αποδειχθούν αποτελεσματικές προστασίες για εκτεθειμένες περιοχές.
“Όμως, οι μηχανικές λύσεις θα αντιμετωπίσουν μόνο μια διάσταση του κινδύνου. Η βελτίωση της τοπικής διακυβέρνησης και της διακυβέρνησης των αυτοχθόνων μπορεί να δημιουργήσει περαιτέρω ευνοϊκές συνθήκες για την προστασία των περιοχών”.
Τα ευρήματα έχουν “επιπτώσεις για τους πληθυσμούς που ζουν κατά μήκος των ακτών της Αφρικής”, λέει ο Δρ Frederick Dapilah, ερευνητής για το κλίμα από το Πανεπιστήμιο Simon Diedong University of Business and Integrated Development Studies στη Γκάνα, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. Λέει στο Carbon Brief:
“Αυξάνεται η προσοχή στις απώλειες και τις ζημίες που προκύπτουν από την κλιματική αλλαγή τόσο σε τοπική όσο και σε παγκόσμια κλίμακα. Ως εκ τούτου, [η μελέτη αυτή] είναι ζωτικής σημασίας. Δείχνει ότι η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να οδηγήσει στην απώλεια της οικονομικής ή υλικής και άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς και της αυτόχθονης τοπικής γνώσης κατά μήκος των ακτών της Αφρικής. ”
Η έρευνα δείχνει ότι η Αφρική “σηκώνει το κύριο βάρος” των κλιματικών επιπτώσεων, προσθέτει ο Oladosu Adenike, ένας νεαρός ακτιβιστής για το κλίμα από τη Νιγηρία.
“Στην Αφρική, η φυσική και πολιτιστική μας κληρονομιά μας καθορίζει – αφηγείται την ιστορία μας και μπορεί να ανιχνεύσει την ιστορία μας. Μόλις χαθεί, δεν μπορεί ούτε να αντικατασταθεί ούτε να αποκατασταθεί.
“Πώς προσαρμοζόμαστε σε μια χαμένη κληρονομιά; Τελικά, μια χαμένη πολιτιστική και φυσική κληρονομιά θα μπορούσε να σημαίνει μια ακυρωμένη ιστορία. Ομοίως, μια χαμένη πολιτιστική και φυσική κληρονομιά θα μπορούσε να σημαίνει ότι θα διαγραφεί η ιστορία μας”.
ΠΗΓΗ: https://www.carbonbrief.org/
View full είδηση