Αν και στα ερωτήματα 2,3 και 4 έχω ήδη απαντήσει σε προηγούμενες δημοσιεύσεις, ας επαναλάβω τις θέσεις μου για χάρη του συναδέλφου ώστε να μην αιωρούνται εντυπώσεις:
Αληθές το ιστορικό μόνο που θα πρέπει να προσθέσουμε ότι σε κάθε αναβάθμιση εφαρμόζονταν και νέο πλαίσιο σπουδών καθώς και νέο πλαίσιο μαθημάτων. Επειδή έτυχε να υποστώ την ανωτατοποίηση έχασα ένα έτος σπουδών με την αφαίρεση πεπαλαιωμένων μαθημάτων και την πρόσθεση καινούργιων, όπως επί παραδείγματι της "Δυναμικής των κατασκευών".
Είναι καθολικώς αποδεκτό ότι η παραγωγή γνώσης επιτυγχάνεται μόνο μέσα στο πλαίσιο του διδακτορικού και της έρευνας γενικότερα. Με το ως άνω αξίωμα προκύπτει το παράδοξο του να θεωρείται η οποιαδήποτε εκπόνηση μελέτης πεδίο διδακτορικής έρευνας. Τελικώς το αυταπόδεικτο είναι, σύμφωνα με την παγκόσμια πραγματικότητα, ότι σε συνήθεις κατασκευές εφαρμόζεται η υπάρχουσα γνώση, όπως είναι καταγεγραμμένη στους διάφορους κανονισμούς. Επίσης θυμίζω ότι οι απόφοιτοι ΤΕΙ μόνο στην Ελλάδα δεν μπορούσαν να ασχοληθούν με την έρευνα σε μεταπτυχιακό επίπεδο μέχρι πριν κάποια χρόνια. Δηλαδή η υπόλοιπη Ευρώπη (και δεν αναφέρομαι σε κράτη του ανατολικού μπλοκ) έχει τόσο πιό χαμηλό επίπεδο από την Ελλάδα ώστε να δέχεται αποφοίτους ΤΕΙ για εκπόνηση master κλπ;
Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει οι απόφοιτοι των ΑΤΕΙ να αποκλείονται από την έρευνα σε επίπεδο διδακτορικού.
Μπορεί να μην αρέσει αλλά από το ΠΔ318/94 έχει κριθεί αντισυνταγματική η παράγραφος β του άρθρου 1 και όχι το ΠΔ στο σύνολό του. Άρα ισχύουν τα επαγγελματικά δικαιώματα όπως αυτά περιγράφονται στο άρθρο 2. Προφανώς οι νόμοι στους οποίους αναφέρεσαι είναι προγενέστεροι του ΠΔ318. Επίσης και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους το Σύμβουλιο της Επικρατείας δεν δύναται να καταργήσει νόμο ή Προεδρικό Διάταγμα καθώς αυτό υπεισέρχεται στο πεδίο της Νομοθετικής Εξουσίας και όχι της Δικαστικής όπως είναι το ΣτΕ. Αυτό σημαίνει πως ένα ΠΔ μπορεί να καταργηθεί μόνο με ένα νέο ΠΔ ή έναν νέο νόμο. Επίσης η αναστολή εκτέλεσης ενός ΠΔ ή ενός νόμου έχει μια λογική διάρκεια χρόνου, ήτοι το πολύ, σε ιδιαίτερα "τραβηγμένες" περιπτώσεις, έναν (1) χρόνο. Από το 1994 όμως έχουν περάσει 14 χρόνια οπότε ουσιαστικά η αναστολή έχει ακυρωθεί. Σκεφθείτε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος και φέρει την ευθύνη έκδοσης ενός ΠΔ, είναι ο ανώτατος πολίτης και άρχων αυτής της χώρας. Η αναστολή λοιπόν ενός διατάγματος από έναν υπουργό επ' αόριστον αποτελεί στην ουσία συνταγματικό πραξικόπημα, πολύ χειρότερο δε από αυτό της αντισυνταγματικότητας ενός άρθρου κάποιου νόμου. Άλλωστε η αρχική αναστολή ανέφερε διάρκεια έξι μηνών αλλά αυτό κανείς δεν το αναμοχλεύει πια...