Αφού χαιρετίσω όλους τους συναδέλφους σαν νέος στο φόρουμ , αλλά σαν παλιός στο επάγγελμα (1981) , στο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων θα πρότεινα μιά λύση που νομίζω θα μπορούσε να βοηθήσει στην λύση των προβλημάτων . Στο θέμα αυτό έχουμε κάποια δεδομένα και βέβαια μιλάμε γιά τον ιδιωτικό τομέα , μιά και στα δημόσια έργα δεν έχουμε τόσο μεγάλο πρόβλημα . Το πρώτο δεδομένο είναι ότι έχουμε πτυχιούχους , διπλωματούχους , κατόχους μεταπτυχιακών και διδακτορικών , άπειρους , σχετικά έμπειρους και πολύ έμπειρους . Επίσης ο μηχανικός στην κοινωνία θεωρείται "αδειάς" και όχι μελετητής η επιβλέπων η κατασκευαστής των έργων . Γιά το πρώτο δεδομένο πιστεύω ότι ο διαχωρισμός των έργων σε απλά , συνήθη , ειδικά , η και σε ακόμη περισσότερες κατηγορίες θα μπορούσε να δώσει λύση γιά όλους ανάλογα με τις σπουδές και την εμπειρία του κάθε ενός . Οσο αφορά το κοινωνικό θέμα , θα έπρεπε η μελέτη - επίβλεψη να είναι το 15 % του κόστους κατασκευής καί όχι το 2-3 % που είναι σήμερα . Επίσης κάθε ειδικότητα να βρεί το χώρο της και βέβαια να σταματήσει εντελώς η δυνατότητα κατασκευής έργου με αυτεπιστασία από τους ιδιώτες και να γίνει κάποτε αυτό το ΜΗΚΙΕ γιά το οποίο συζητάμε από το 1977 .
Το πρόβλημα λοιπόν είναι εκεί έξω και όσο δεν το βλέπουμε βοηθάμε τους πολιτικούς να κάνουν δήθεν κοινωνική πολιτική με την τσέπη μας και το ΤΕΕ να τους πουλάει εκδούλευση γιά να κρατάνε τις καρέκλες τους αποζημιώνοντας τους εντολείς τους . Οσο γιά την μάζα των μηχανικών αυτή θα συνεχίζει θα διαπληκτίζεται μεταξύ Πολυτεχνείων - ΤΕΙ κοιτώντας το φόβητρο που σαν νέο Ελ Σίντ τους επεισίει το ΤΕΕ .
Υ.Γ. Συγνώμη αν έθιξα κάποιον .
