BAS

Είναι μία περίπτωση που αντί να βοηθάει τους ιδιοκτήτες των διατηρητέων με μηδενικούς φόρους, με επιδοτήσεις για την συντήρηση τους, κοιτάνε τώρα τα χειρότερα. Εν τω μεταξύ γνωρίζουμε περιπτώσεις διατηρητέων που ανήκουν εδώ και δεκαετίες σε δήμους και παραμένουν σε άθλια κατάσταση, γιατί δεν τα βρίσκουν αυτά που ψάχνουν...

Mόνο που εκεί που γράφει στο χάρτη ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΗΦΙΣΟΥ, είναι η ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ. Κανένας γαύρος θα το σχεδίασε...

Ολα αυτά για τις γκαραζόπορτες θα τα ελέγξουμε με τον ΓΟΚ/55 που ίσχυε το 1970 ? Μήπως είμαστε λίγο υπερβολικοί ? Το 55 παίζει να κυκλοφορούσαν 20000 ΙΧ σε όλη την Ελλάδα. Εδώ μέχρι το 75 παίζαμε μπάλα στον δρόμο στο κέντρο του εξωτικού Χαλανδρίου, χωρίς να υπάρχει παρκαρισμένο αμάξι ή να περνάνε αμάξια. Η φωτογραφία είναι στην Πλατεία Δούρου, το 1977. Μήπως λοιπόν είμαστε πολύυυυυυυυυυυ υπερβολικοίιιιιιιιιιιι, έστω και αν οι νόμοι φτιάχνονται ως συνήθως από άσχετους.

Σε άδεια του 70, ούτε υποχρέωση πάρκινγκ υπήρχε, ούτε υποχρέωση φύτευσης. Πως θα την θεωρήσεις αυθαίρετη ?

Με την απάντηση που έδωσαν στην άλλη πολεοδομία, πρακτικά δεν επιτρέπεται να γίνει έρκερ σε δώμα ορόφου, λόγω του στερεού. Γιατί η απάντηση να το κάνει στον ψηλότερο όροφο, δεν στέκει, αφού ο ψηλότερος όροφος θα είναι πιο μέσα λόγω του στερεού και θα υπάρχει και εκεί δώμα ορόφου. Δηλαδή ο νομοθέτης είχε την πρόθεση να απαγορεύσει τα έρκερ, όταν είσαι σε στενούς δρόμους, κυρίως χωρίς πρασιές, οπότε μετά τα 7,5 μ ύψος μπαίνεις μέσα ? Δεν το νομίζω. Η ευθυνοφοβία του υπαλλήλου, θέλησε να τα απαγορεύσει.

Δεν σχολίασα την δική σου εμπειρία, ούτε την δική μου. Σχολίασα την εμπειρία του συγκεκριμένου σε μεγάλη Πολεοδομία και το γεγονός ότι ερμηνεύει γενικά στενά. Και σε σχέση με τον συνάδελφο του στην άλλη πολεοδομία. Η απάντηση του ήταν πριν 2 χρόνια που τον είχα ρωτήσει για ανάλογη περίπτωση.

Εχει την ίδια ακριβώς λογική που το επιτρέπει στους 20 πόντους στην πρασιά, ενώ στους ακάλυπτους το θέλει στα 3 μ. Και αν ο ακάλυπτος δεν είναι υποχρεωτικός, αλλά προαιρετικός τι γίνεται ? Ισχύουν τα 3 μ. ? Και εκεί που κάνεις υποχώρηση λόγω στερεού, που η ΟΓ μπαίνει μέσα ο χώρος μπροστά δεν θεωρείται πρασιά ? Για αυτό και εγώ ρώτησα αυτόν που κάνει την πιο στενή ερμηνεία των διατάξεων , αλλά και με μεγάλη εμπειρία, πολύ μεγαλύτερη από αυτούς που έδωσαν τις απαντήσεις που αναφέρθηκαν. Πολύ πιο απλό βέβαια θα ήταν να λέει ο νόμος, ότι στην περίπτωση που έχουμε υποχρεωτική υποχώρηση λόγω στερεού στην ΟΓ, το έρκερ μπορεί να γίνει πάνω σε αυτή. Είχαμε και στο παρελθόν ανάλογες σοφιστείες από τις αοριστίες των νόμων. Παράδειγμα στον ΝΟΚ. Άρθρο 12 - Ποσοστό κάλυψης 1. α) Το ποσοστό κάλυψης του οικοπέδου δεν μπορεί να υπερβαίνει το 60% της επιφάνειάς του. Στην περίπτωση που δεν εξασφαλίζεται κάλυψη 120 τμ. το μέγιστο ποσοστό κάλυψης προσαυξάνεται έως τα 120 τμ. εφόσον η κάλυψη δεν υπερβαίνει το 70% του οικοπέδου. Άρθρο 24 - Χαμηλά κτίρια 3. Τα χαμηλά κτίρια τοποθετούνται ελεύθερα μέσα στο οικόπεδο, με την επιφύλαξη του άρθρου 14 και όταν δεν εφάπτονται με τα πίσω και πλάγια όρια του οικοπέδου, η ελάχιστη απόσταση του κτιρίου από τα όρια ορίζεται σε Δ=2,50 μ. Η κάλυψή τους δεν υπερβαίνει την επιτρεπόμενη κάλυψη της περιοχής. Εάν δεν εξασφαλίζεται κάλυψη 120 τ.μ. το μέγιστο ποσοστό κάλυψης προσαυξάνεται έως τα 120 τ.μ. εφόσον η κάλυψη δεν υπερβαίνει το 70% του οικοπέδου και δεν ισχύουν διαφορετικές διατάξεις στην περιοχή. Τα δύο εδάφια δεν είναι ίδια. Στα χαμηλά μιλάει για διαφορετικές διατάξεις στην περιοχή, ενώ για τα άλλα τα ψηλότερα κτίρια δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη. Αυτό δημιούργησε πρόβλημα σε συγκεκριμένη περίπτωση.

O συγκεκριμένος που μου το είπε, είναι πολλά χρόνια σε πολύ μεγάλη πολεοδομία και γενικά είναι στις ερμηνείες του πολύ τυπικός, έως και στενάχωρος. Οπότε η άποψη του δεν μπαίνει σε συζήτηση. Είπε ότι πρέπει το έρκερ να είναι σε πρόβολο και να μην έχει επαφή με την πλάκα, ας είναι 20-30 εκ πάνω από αυτή. Σε αυτό το κομμάτι έρχεται και το άρθρο 16 παρ. 5 δ που λέει : δ) Οι κλειστοί εξώστες επιτρέπονται εντός των, υποχρεωτικών ακαλύπτων, σε ύψος άνω των 3,00 μ. και όταν βρίσκονται εντός των υποχρεωτικών αποστάσεων Δ ή δ του κτιρίου από τα όρια ή από άλλο κτίριο του ίδιου οικοπέδου δεν επιτρέπεται να κατασκευάζονται με πλάτος μεγαλύτερο του 1/4 Χ Δ ή 1/4 Χ δ και η απόστασή τους από τα όρια του οικοπέδου δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 1,00 μ. Το ίδιο ελάχιστο ύψος τηρείται και σε περίπτωση κλειστών εξωστών προς τον πίσω υποχρεωτικό ακάλυπτο χώρο του οικοπέδου, ενώ για το προκήπιο δεν υπάρχει σχετική δέσμευση με την προϋπόθεση ότι δεν αναιρείται η έννοια του εξώστη. Κατά συνέπεια, στην τελευταία περίπτωση, θα πρέπει να υπάρχει κενό μεταξύ της τελικής διαμορφωμένης στάθμης του εδάφους και του κλειστού εξώστη. Οπως λοιπόν στην πρασιά θέλει κάποιο κενό, στην περίπτωση που έχουμε υποχώρηση λόγω στερεού σε δώμα ορόφου, δηλαδή η Ο.Γ. πλέον έχει πάει στην νέα θέση, ο χώρος μπροστά της έχει χαρακτηριστικά πρασιάς αφού είναι μεταξύ της νέας Ο.Γ και της Ρ.Γ. Αυτό ήταν το σκεπτικό του και εδράζεται σαφώς στην διάταξη του ΝΟΚ. Γενικά καλό είναι στις ερμηνείες να μην έχουμε τυπολατρία, αλλά συγκεκριμένη άποψη με συγκεκριμένο σκεπτικό, ακριβώς όπως γράφουν οι νομικοί, γιατί με τις αντικρουόμενες διατάξεις της νομοθεσίας δεν θα βγάζουμε άκρη.

Κυκλοφορούν στο youtube από το greece in color ωραία βίντεο μεγάλης διάρκειας για τον πόλεμο. Είδα χτες ένα που έχει αρκετά αρχεία από επίκαιρα που δεν είχαμε δει ποτέ. https://www.youtube.com/results?search_query=greece+in+colour

Πάντως έχει δημοσιευτεί στο Βήμα του ΔΟΛ και αλλού και μάλιστα αρκετές φορές τα τελευταία 30 χρόνια, πολύ αργότερα από την μεταπολίτευση, που δεν υπάρχει πλέον μετεμφυλιακό κράτος. Η ουσία όμως είναι ότι το θέμα ετέθη τι θα συνέβαινε αν έλεγε ναι . Εδώ έχουμε μία απάντηση, η οποία είναι δομημένη πάνω σε ιστορικά γεγονότα που δεν αμφισβητούνται. Προηγούμενα που τα έζησε ο Μεταξάς, αλλά και προβλέψεις που επιβεβαιώθηκαν μετά τον θάνατο του, γιατί ήταν γεωπολιτικά σωστές οι προβλέψεις του. Τον διχασμό, το τι συνέβη με την Βουλγαρική κατοχή στην Ανατολική Μακεδονία και στην Θράκη την περίοδο 41-44, την νίκη των συμμάχων, αφού δεν μπόρεσε να εισβάλλει στην Αγγλία ο Χίτλερ μια και ο Αγγλικός στρατός την γλύτωσε στην Δουνκέρκη. Δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά τότε στις τελευταίες μέρες του 1940, υπήρχε κάποιο δημοσίευμα αγγλικής εφημερίδας που έλεγε ότι αυτό τον χειμώνα μόνο 2 φώτα ελευθερίας απομένουν στην Ευρώπη. Στο Λονδίνο και στην Αθήνα. Και ήταν πραγματικότητα, αφού όλη η υπόλοιπη Ευρώπη, ήταν με τον άξονα, ή υπό τον άξονα, ή ευμενώς διακείμενη υπέρ του άξονα, όπως η Ιβηρική Χερσόνησος, με τις δικτατορίες, αλλά και η ΕΣΣΔ με την συμφωνία που είχε κάνει. Τυπικά λοιπόν σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, το να πει όχι, όταν ήξερε ότι μόνο η Αγγλία υπήρχε και αυτή δεν μπορούσε να βοηθήσει, ήταν αυτοκτονία. Και όμως το είπε και νομίζω ότι η εξήγηση που δίνεται στο άρθρο είναι επαρκής. Διάβασα και εγώ χτες παίρνοντας αφορμή από την συζήτηση μας, λίγο στην βικιπαίδεια για τον Μεταξά την ζωή του, μια και Ιστορία διάβαζα αρκετά νεότερος. Είδα ότι όλοι δέχονταν την στρατηγική του άποψη. Για αυτό αν και δηλωμένος αντιβενιζελικός, ο βενιζέλος του έδινε θέσεις στον στρατό. Προφανώς είχε αναγνωρίσει τα λάθη του πολλές φορές, δεν είναι τυχαίο ότι το 1920 αρνήθηκε να λάβει μέρος στην μικρασιατική εκστρατεία, ακόμα και ως αρχιστράτηγος, αφού ποτέ δεν την θεωρούσε σωστή. Επίσης η τριχοτόμηση της χώρας που προέβλεπε αν έλεγε ναι, είμαστε σίγουροι πλέον ότι θα συνέβαινε, μετά την αλλαγή της ροής του πολέμου, που έγινε 2 χρόνια μετά τον θάνατο του. Αρα λοιπόν, ανεξάρτητα αν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε το γεγονός που αναφέρεται με τους εκδότες, η ουσία που δεν αμφισβητείται είναι ότι είπε όχι, ενώ όλοι θα αναμένανε ότι θα έλεγε ναι. Για στρατιωτικούς λόγους αφού η διεθνής στρατιωτική κατάσταση ήταν υπέρ του άξονα σε συντριπτικό βαθμό, για πολιτικούς λόγους, αφού η Αγγλία δεν μπορούσε να βοηθήσει, μια και υπήρχε ακόμη ο ισχυρός Ιταλικός στόλος και η αεροπορική δύναμη στην Μέση Ανατολή, ήταν πολύ ασθενής, άρα δεν υπήρχε ελπίδα στρατιωτικής βοήθειας, λόγος που βάρυνε και σαν στρατιωτικός, αλλά κυρίως σαν πολιτικός, αφού η συμμαχία με τους Αγγλους, θα ήταν εις βάρος μας, αφού θα μας έκανε εχθρούς του άξονα, χωρίς όμως να έχουμε καμία βοήθεια, αλλά και για ιδεολογικούς ακόμα λόγους, αφού ιδεολογικά βρισκόταν κοντά στις ιδεολογίες του άξονα. Παρ΄ όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα μας λένε ότι είπε όχι. Είτε λοιπόν υπήρξε η συνάντηση που αναφέρθηκε, είτε όχι, η ανάλυση της κατάστασης και των δεδομένων που αναφέρει, είναι παντελώς αληθινή και προφανώς αυτή τον οδήγησε στο όχι.

Αναφέρεται το όνομα Κρανιωτάκης. Αλλά 10 χρόνια μετά ποιος θα ενδιαφερόταν να βγάλει κάτι τέτοιο αφού είχε καθαρίσει η κατάσταση. Γενικά αυτό έχει δημοσιευτεί στο Βήμα και σε άλλες εφημερίδες. Αλλωστε μία αναζήτηση στον Γούγλη βγάζει πολλές πηγές και αναφορές... https://www.google.com/search?q=μεταξάς+στους+εκδοτες&rlz=1C1CHBD_elGR874GR874&oq=μ&gs_lcrp=EgZjaHJvbWUqCAgAEEUYJxg7MggIABBFGCcYOzIOCAEQRRgnGDsYnQIYigUyBggCEEUYOTIGCAMQRRg7MgYIBBBFGDsyBggFEEUYPTIGCAYQRRg9MgYIBxBFGD3SAQgxNjk4ajBqN6gCALACAA&sourceid=chrome&ie=UTF-8 Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρα από Δικτάτορας και ******, ο Μεταξάς ήταν επιτελικός αξιωματικός και μάλιστα θεωρείτο από τους πολύ καλούς. Ακόμα υπάρχουν και οι επιστολές του στον Βενιζέλο του 1915 που του έλεγε να μην πάει στην Μ. Ασία, χρησιμοποιώντας στρατιωτική λογική, άλλο αν τελικά μετά τους διωγμούς που πάθαιναν οι Ελληνες από τους Νεότουρκους και μετά η αποστολή στην Μ. Ασία ήταν αναπόδραστη, όπως και το ότι δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε εκεί, ακόμα και αν μέναμε στο προγεφύρωμα της Σμύρνης, έχοντας 400 χλμ σύνορα με την Τουρκία χωρίς καθόλου στρατηγικό βάθος.

Πάντως υπάρχει η απάντηση του ιδίου τι θα γινόταν αν έλεγε ναι... https://www.lifo.gr/culture/arxaiologia/o-metaxas-exigei-stoys-ekdotes-kai-toys-arhisyntaktes-giati-apantise-ohi-sto " Ανακοίνωσις του Πρωθυπουργού Ι. Μεταξά προς τους ιδιοκτήτας και αρχισυντάκτας του Αθηναϊκού Τύπου εις το Γενικόν Στρατηγείον (ξενοδοχείον «Μεγάλη Βρεταννία) εις τας 30 Οκτωβρίου 1940 Κύριοι, Έχω λογοκρισίαν και ημπορώ να σας υποχρεώσω να γράφετε μόνον ό,τι θέλω. Aυτήν την ώραν όμως δεν θέλω μόνον την πέννα σας. Θέλω και την ψυχήν σας. Γι’ αυτό σας εκάλεσα σήμερα για να σας μιλήσω με χαρτιά ανοιχτά. Θα σας ειπώ τα πάντα. Θα σας ειπώ ακόμη και τα μεγάλα μου πολιτικά μυστικά. Θέλω vα ξέρετε και σεις όλα τα σχετικά με την εθνικήν μας περιπέτεια ώστε να γράφετε, όχι συμμορφούμενοι προς τας οδηγίας μου, αλλά εμπνεόμενοι εις την προσωπική σας πίστιν από την γνώσιν των πραγμάτων. Σας απαγορεύω να ανακοινώσητε σχετικά το παραμικρόν σ’ οποιονδήποτε. Απολύτως και γιά οιονδήποτε λόγον. Κάθε παράβασις αυτής της εντολής μου θα έχη δια τον υπεύθυνον -και να είσθε βέβαιοι ότι θα ευρεθή ο υπεύθυνος- τας συνεπείας τας οποίας πρέπει να έχη σε πόλεμο ζωής ή θανάτου του Έθνους η προδοσία ενός μεγάλου μυστικού, έστω και αυτό αν έγινε από αφέλεια, χωρίς την παραμικρή κακή πρόθεσι. Φυσικά έχω τον λόγον σας… Mη νομίσητε ότι η απόφασις του ΟΧΙ πάρθηκε έτσι, σε μια στιγμή. Μην φαντασθήτε ότι εμπήκαμε στον πόλεμο αιφνιδιαστικά. Ή ότι δεν έγινε παν ό,τι επετρέπετο και μπορούσε να γίνει δια να τον αποφύγωμε. Από την εποχήν της καταλήψεως της Αλβανίας το Πάσχα πέρυσι το πράγμα άρχισε να φαίνεται. Από τον περασμένο Μάιο είπα καθαρά στον κ. Γκράτσι ότι αν προσεβαλλόμεθα εις τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, θα ανθιστάμεθα αντί πάσης θυσίας και δι’ όλων των μέσων. Συγχρόνως όμως μου ήρχοντο από την Ρώμην, από την Βουδαπέστην, από τα Τίρανα, από παντού πληροφορίαι αντίθετοι . Εις τας 15 Αυγούστου έγινεν ο τορπιλλισμός της ΕΛΛΗΣ. Γνωρίζετε ότι από την πρώτην στιγμήν διεπιστώθη ότι το έγκλημα ήτο Ιταλικόν. Εν τούτοις δεν επετρέψαμεν να γνωσθή ότι είχομεν και τας υλικάς πλέον αποδείξεις περί της εθνικότητος του εγκληματίου . Συγχρόνως όμως διέταξα τα αντιτορπιλικά τα οποία συνώδευον τα πλοία που μετέφερον τους προσκηνητάς από την Τήνον μετά το έγκλημα, άν προσβληθούν από αεροπλάνα ή οπωσδήποτε άλλως να κάμουν αμέσως χρήσιν των όπλων των. Θα σας αποκαλύψω τώρα, ότι τότε διέταξα να βολιδοσκοπηθή καταλλήλως το Βερολίνον. Μου διεμηνύθη εκ μέρους τον Χίτλερ, η σύστασις να αποφύγω οιονδήποτε μέτρον δυνάμενον να θεωρηθή από την Ιταλίαν πρόκλησις. Έκαμα το πάν δια να μη μπορούν οι Ιταλοί να εμφανισθούν ως δυνάμενοι να έχουν όχι αφορμάς ευλόγους, αλλ’ ούτε ευλογοφανές παράπονον εκ μέρους μας, αν και από την πρώτην στιγμήν αντελήφθην τι πράγματι εσήμαινεν η όλως αόριστος σύστασις του Βερολίνου. Σεις καλύτερον παντος άλλου γνωρίζετε ότι έκαμα το πάν δια να μη δώσωμεν αφορμήν εμφανίσεως της Ιταλίας ως δυναμένης να έχη ευλογοφανείς καν αφορμάς αιτιάσεων. Λόγω του επαγγέλματός σας έχετε παρακολουθήσει εις όλες τις λεπτομέρειες την ιστορίαν των ατελειώτων ιταλικών προκλήσεων δημοσιογραφικών και άλλων, αλλά και την χριστιανικήν υπομονήν την οποίαν ετηρίσαμεν, προσποιούμενοι ότι δεν τις καταλαβαίνουμε, περιοριζόμενοι μόνον σε δημοσιογραφικάς ανασκευάς των ιταλικών εναντίον μας κατηγοριών . Ομολογώ ότι εμπρός εις την φοβεράν ευθύνην της αναμίξεως της Ελλάδος εις τέτοιον μάλιστα πόλεμον, έκρινα πώς καθήκον μου ήτο να δω εάν θα ήτο δυνατόν να προφυλάξω τοv τόπον από αυτόν έστω και δια παντός τρόπου, ο οποίος όμως θα συμβιβάζετο με τα γενικώτερα συμφέροντα του Έθνους. Εις σχετικάς βολιδοσκοπήσεις προς την κατευθυνσιν τον Άξονος μου έδόθη να εννοήσω σαφώς ότι μόνη λύσις θα μπορουσε να είναι μία εκουσία προσχώρησιν της Ελλάδος εις την «Νέαν Τάξιν» . Προσχώρησις που θα εγένετο όλως ευχαρίστως δεκτή από τον Χίτλερ «ως εραστήν του Ελληνικού πνεύματος». Συγχρόνως όμως μου εδόθη να εννοήσω ότι η ένταξις εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτικήν άρσιν όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας, και ναι μεν αυτό θα συνεπήγετο φυσικά θυσίας τινάς δια την Ελλάδα, αλλά αι θυσίαι θα έπρεπε να θεωρηθούν απολύτως «ασήμαντοι» εμπρός εις τα «οικονομικά και άλλα πλεονεκτήματα» τα οποία θα είχεν δια την Ελλάδα ή Νέα Τάξις εις την Ευρώπην και εις την Βαλκανικήν. Φυσικά με πάσαν περίσκεψιν και ανεπισήμως επεδίωξα δι’ όλων των μέσων να κατατοπισθώ συγκεκριμένως ποίαι θα ήσαν αι θυσίαι αυταί, με τας οποίας η Ελλάς θα έπρεπε να πληρώση την ατίμωσιν της εξ ιδίας θελήσεως προσφοράς της να υπαχθή υπό την Νέαν Τάξιν. Με καταφανή προσπάθειαν αποφυγής σαφούς καθορισμού μου εδόθη να καταλάβω ότι η προς τους Έλληνας στοργή του Χίτλερ ήτο οι εγγυήσεις oτι αι θυσίαι αυταί θα περιορίζοντο «εις το ελάχιστον δυνατόν». Όταν επέμεινα να κατατοπισθώ, πόσον επί τέλους θα μπορουσε να είναι αύτο το έλάχιστον τελικώς, μάς εδόθη να καταλάβωμεν ότι τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς την Βουλγαρίαν ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς . Δηλαδή θα έπρεπε δια να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν… με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν. Φυσικά δεν ήτo δύσκολον να προβλέψη κανείς ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν οι Άγγλοι θα έκοβαν και αυτοί τα πόδια της Ελλάδος. Και με το δίκαιόν των. Κυρίαρχοι πάντοτε της θαλάσσης δεν θα παρέλειπον, υπερασπίζοντες πλέον τον εαυτόν των, έπειτα από μίαν τοιαύτην αυτοδούλωσιν της Ελλάδος εις τους εχθρούς των να καταλάβουν την Κρήτην και τας άλλας νήσους μας τουλάχιστον. Το συμπέρασμα αυτό δεν προέκυψεν μόνον από την πλέον απλήν λογικήν, άλλά και από ασφαλείς και βεβαίας πληροφορίας εξ Αιγύπτου, καθ’ ας ειχεν ήδη προμελετηθή και αντιμετωπισθή ή ενέργεια που θα έπρεπε να γίνη ως φυσικόν επακόλουθον πάσης τυχόv εκουσίας ή ακουσίας συνεργασίας της Ελλάδος με τον Άξονα, εις τας ελληνικάς νήσους και προς παρεμπόδισιν εν περιπτώσει της δυνατότητος δια τόν Άξονα να τας χρησιμοποιήση. Δεν δύναμαι αφ’ ετέρου να μη παραδεχθώ ότι εις μίαν τοιαύτην περίπτωσιν το δίκαιον δεν θα ευρίσκετο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών και να μην αναγνωρίσω, ότι όταν ένας λαός, όπως ο αγγλικός, αμύνεται δια την ζωήν του, θα ήτο πλήρως δικαιολογημένος να κάνη τα ανωτέρω. Αλλά τότε ο Ελληνικός λαός δικαίως θα ετάσσετο εναντίον της κυβερνήσεως η οποία δια vα τον προφυλάξη από τον πόλεμον θα τον κατεδίκαζε εις εθελουσίαν υποδούλωσιν μετ’ εθνικού ακρωτηριασμού. Αυτή η δήθεν προφύλαξις θα ήτο δια την τύχην της εις το μέλλον Ελληνικής φυλής, πλέον ολεθρία και από τας χειροτέρας έστω συνεπείας οποιουδήποτε πολέμου. Το δίκαιον λοιπόν, δεν θα ήτο με το μέρος της Κυβερνήσεως των Αθηνών, εάν η τελευταία ενήργει κατά τας υποδείξεις του Βερολίνου που ανέφερα. Το δίκαιον θα ήτο με το μέρος του Ελληνικού Λαού, ο οποίος θα κατεδίκαζεν αυτήν, και των Άγγλων οι οποίοι υπερασπίζοντες την ύπαρξίν των επίσης δικαίως θα ελάμβανον τα μέτρα που εφέροντο έχοντες μελετήσει, εισακούοντες άλλωστε τας δικαίας αιτιάσεις των Ελλήνων, οίαι θα προέκυπτον εν καιρώ εάν εδίδετο ή εύλογος αυτή αφορμή. Θα εδημιουργούντο έτσι όχι δύο, όπως το 1916, άλλά τρείς αυτήν την φοράν Ελλάδες. Η πρώτη θα ήτο η επίσημος των Αθηνών η οποία είχεν φθάσει εις την πόρωσιν και το κατάντημα δια να αποφύγη τον πόλεμον να δεχθή να γίνη εθελοντής δούλος, πληρώνουσα μάλιστα την τιμήν αυτήν και με την συγκατάθεσίν της να αυτοακρωτηριασθή τραγικώτατα, παραδίδουσα εις την δουλείαν πληθυσμούς αμιγώς Ελληνικούς και μάλιστα δύναμαι να είπω τους Ελληνικωτέρους των Ελληνικών τοιούτους. Δευτέρα θα ήτο η πραγματική Ελλάς. Δηλαδή η παμψηφία της κοινής γνώμης του Έθνους, το οποίον ποτέ δεν θα απεδέχετο την εκουσίαν του υποδούλωσιν πληρωνομένην μάλιστα με εθνικόν ακρωτηριασμόν αφόρητον και ισοδυναμούσαν με οριστικήν ατίμωσιν και μελλοντικήν βεβαίαν εκμηδένισιν του Ελληνισμού ως εννοίας και οντότητος, εκμηδένισιν πρώτον ηθικήν και δεύτερον εν συνεχεία της ηθικής και υλικήν. Tο Έθνος ουδέποτε θα συνεχώρει εις τόν Βασιλέα και την Εθνικήν Κυβέρνησιν της 4ης Αυγούστου, τοιαύτην πολιτικήν. Τρίτη τέλος θα προέκυπτε μία ακόμη Ελλάς, η Ελλάς την οποίαν δεν θα παρέλειπον να δημιουργήσουν, φυσικά με την επίκλησιν του δημοκρατισμού, οι δημοκρατικοί Έλληνες υπό την κάλυψιν του βρετανικού Στόλου εις τα νήσους, Κρήτην και εις τας άλλας. Η τρίτη αυτή Ελλάς, η «Δημοκρατική» θα είχε με το μέρος της όχι μόνον την πρόθυμον υποστήριξιν της Αγγλίας εις την οποίαν θα έδιδε το δικαίωμα να καλύψη τας νήσους μας, καλυπτομένη και η ιδία εις την Βόρειον Αφρικήν, αλλά θα είχε με το μέρος της και το Εθνικόν δίκαιον. Η ηθική της δύναμις λοιπόν θα απερρόφα μοιραίως την επίσημον Ελλάδα, διότι θα διέθετεν η τρίτη αυτή Ελλάς, την ανεπιφύλακτον έγκρισιν και ενίσχυσιν της ανεπισήμου, της «δευτέρας» Ελλάδος, της Εθνικής δημοσίας γνώμης εν τη παμψηφία της. Έζησα κύριοι την περίοδον του Εθνικού Διχασμού που εδημιουργήθη το 1916 όταν από την κατάστασιν εκείνην προέκυψαν δύο Ελλάδες, η των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. Τον κίνδυνον από μίαν νέαν διαίρεσιν της Ελλάδος προκύπτουσαν συνεπεία του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, όπως η διαίρεσις του 1916 πρέκυψε συνεπεία του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μίαν νέαν διαίρεσιν μάλιστα πολύ τραγικωτέραν, διότι όπως την εσκιαγράφησα δεν θα είναι καν διχασμός, αλλά τριχοτομισμός. Toν κίνδυνον αυτόν τον θεωρώ κύριοι, δια το Έθνος και το μέλλον του ασυγκρίτως χειρότερον από τον πόλεμον, έστω και αυτόν τον πόλεμον, από τον οποίον είναι δυνατόν και δουλωμένη ακόμη να βγη προσωρινώς η Ελλάς. Λέγω προσωρινώς, διότι πιστεύω ακράδαντα ότι τελικώς η νίκη θα είναι με το μέρος μας. Γιατί οι Γερμανοί δεν θα νικήσουν. Δεν μπορεί να νικήσουν. Υπάρχουν πολλά εμπόδια. Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να μη προκαλέση, μεν, με κανένα τρόπο κανένα, αλλά και με κανένα τρόπο να μη υποκύψη. Προ παντός είναι αποφασισμένη να υπερασπίση τα εδάφη της, έστω και αν πρόκειται να πέση. Ήδη δε, η απόφασίς της αυτή και η πολιτική της αυτή, χάρις εις την οποίαν απρόκλητα προσεβλήθη, χάρισαν στον τόπο και στον λαό μας το πλέον ανεκτίμητον των αγαθών και το μεγαλύτερον στοιχείον της δυνάμεως του: Αυτή η πολιτική έδωσεν εις τον λαόν την απόλυτη ψυχική, και πανεθνική ένωσί του . Σήμερα όμως επί πλέον υπάρχουν και μερικοί άλλοι παράγοντες που προδικάζουν την τελική μας νίκη. Η Τουρκία δεν είναι όπως το 1916 σύμμαχος των Γερμανών. Είναι σύμμαχος των Άγγλων. Η Βουλγαρία βέβαια ενεδρεύει και τώρα όπως και τότε, αλλ’ εν πάση περιπτώσει αυτήν την εποχήν τουλάχιστον προς το παρόν δεν τολμά. Ο καιρός όμως δεν δουλεύει για τον Άξονα. Δουλεύει για τους αντιπάλους του. Τέλος δια την Γερμανίαν η νίκη θα ήτο εν πάση περιπτώσει δυνατή μόνο με κοσμοκρατορίαν. Αλλ’ η κοσμοκρατορία δια την Γερμανίαν κατέστη οριστικά αδύνατος στην Δουνκέρκη. Ο πόλεμος δια τον Άξονα έχει χαθή, από την στιγμήν που η Αγγλία διεκήρυξε: «Θα πολεμήσωμεν έστω και μόνον εις το νησί μας και πέραν των θαλασσών, θα πολεμήσωμεν μέχρι της νίκης» . Αλλά επί πλέον και ημείς οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζωμεν ότι δεν πολεμούμεν μόνον δια την νίκην, αλλά και δια την δόξαν . Δεν ξέρω αν κανείς αντιβενιζελικός από σας είναι πάντοτε αδιάλλακτος. «Είμαι εγώ, κύριε Πρόεδρε», απήντησεν ο παριστάμενος παλαίμαχος και αδιάλλακτος αρθρογράφος του αντιβενιζελικού τύπου κ. Κρανιωτάκης. Λοιπόν ακούστε δια να συνεννοηθούμε. Εγώ, κύριοι, όπως επαρκώς σας εξήγησα, ετήρησα μέχρι σήμερον την πολιτικήν του αειμνήστου Βασιλέως Κωνσταντίνου, δηλαδή την πολιτικήν της αυστηράς ουδετερότητος. Έκαμα το παν δια να κρατήσω την Ελλάδα μακράν της συγκρούσεως των μεγάλων κολοσσών. Ήδη μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου. Διότι είναι η πολιτική του συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της δυνάμεως, δια την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως και δια την Ελλάδα, όχι το εμπόδιον που χωρίζει αλλά η υγρά λεωφόρος που συνδέει. Βέβαια εις την ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχομεν μόνον ευγνωμοσύνης λόγους και αφορμάς δια την Αγγλίαν, της οποίας άλλως τε η μεταπολεμική, πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών αγγλικών ευθυνών. Αλλά τας ευθύνας της αυτάς η Αγγλία τας αποδίδει σήμερον με την υπερήφανον αποφαστικότητα λαού μεγάλου, σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού. Δια την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια. Η νίκη θα είναι και δεν μπορεί παρά να είναι δική της. Θα είναι νίκη του Αγγλοσαξωνικού κόσμου, απέναντι του οποίου η Γερμανία, η οποία αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη να επιτύχη οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή. Διότι από τώρα και πέρα ο ορίζων δεν πρέπει να θεωρήται δια τον Άξονα ανέφελος ούτε προς Ανατολάς και η Ανατολή είναι πάντοτε μυστηριώδης. Πάντοτε ήτο, αλλά σήμερον υπέρ ποτέ είναι γεμάτη απρόοπτα και μυστήριο. Τελικώς λοιπόν θα νικήσωμεν. Και θέλω φεύγοντες από την αίθουσαν αυτήν να πάρετε μαζί σας όλην την δική μου απόλυτη βεβαιότητα, ότι θα νικήσωμεν. Εν τούτοις πρέπει να σας επαναλάβω ό,τι επισημότερον διεκήρυξα από την πρώτην στιγμήν. Η Ελλάς δεν πολεμά δια την νίκην. Πολεμά δια την Δόξαν. Και δια την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της να μείνη αξία της ιστορίας της. Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμις, όταν δε προχθές έγινεν η πρώτη αεροπορική επιδρομή, ομολογώ ότι με έκπληξιν ήκουσα εις σχετικήν ερώτησίν μου την απάντησιν, ότι τα επιδραμόντα αεροπλάνα ήσαν μόνον ιταλικά. Αυτό φθάνει να σας δώση να καταλάβετε με ποιες ιδέες μπήκα στον πόλεμο. Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλη να μείνη μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση, έστω και χωρίς καμμίαν ελπίδα νίκης. Μόνον διότι πρέπει. Γνωρίζω ότι ο ελληνικός λαός θα ήτο αδύνατον να δεχθή άλλο τι αυτήν την στιγμήν. Διότι είναι ελεύθερος και απερίσπαστος εις την φυσικήν ευθυκρισίαν και υπερηφάνειαν, εφ’ όσον δεν εδόθη ευκαιρία να θολωθή η κρίσις του δι’ αγοραίων θορύβων και παραπλανητικών εκστρατειών. Εκάμαμεν ότι ήτο δυνατόν δια να μη έχωμεν το παραμικρόν άδικον. Και θα εξακολουθήσωμεν την ιδίαν τακτικήν μέχρι τέλους. Σας έχω στο τραπέζι μερικά έγγραφα. Είναι όλαι αι αποδείξεις της ιταλικής ενέδρας εκ προμελέτης. Όταν τελειώσω μπορείτε να τα δείτε. Περιττόν να πάρετε σημειώσεις. Συντομώτατα θα δημοσιευθούν εις την Λευκήν Βίβλον, η οποία διέταξα να εκδοθή το ταχύτερον. Δεν σας κρύβω κύριοι, ότι η κατάστασις είναι εξαιρετικά δύσκολη. Μας περιμένουν μάλιστα δοκιμασίαι μεγάλαι. Δια να μη δώσω ευκαιρίαν προς την επιζητουμένην δια παντός τρόπου αφορμήν κατασυκοφαντήσεώς μας, ευρέθην υποχρεωμένος να πάρω μίαν απόφασιν εξόχως σοβαράν. Να μην κάμω την επιστράτευσιν, όταν από καιρού την εζήτησε και εξηκολούθησεν επανειλημμένως να μού την ζητά το Επιτελείον… Ο ιταλικός όγκος λοιπόν ευρήκεν απέναντι του δυνάμεις πάρα πολύ ασθενείς, τουλάχιστον δια την κρούσιν των πρώτων ημερών. Ο ρόλος σας είναι σήμερον μεγάλος και επισημότατος. Μη χάνετε το θάρρος σας, οτιδήποτε και αν γίνη. Διότι άλλως αδύνατον να φανήτε άξιοι του λαού σας και του καθήκοντος σας, το οποίον είναι να συντηρήσητε την ιερή φλόγα του ελληνικού λαού, να βοηθήσητε τον μαχόμενον Στρατόν, να υπάρξητε συνεργάται της Κυβερνήσεως, ότι και αν αισθάνεσθε δι’ αυτήν. Πρέπει να πιστεύσητε σεις δια να μπορέσετε να μεταδώσητε την πίστιν εις το κοινόν σας, μολονότι αυτήν την φοράν έχομεν όλοι μας να πάρωμεν από τον Ελληνικόν λαόν, και από το απερίγραπτον θάρρος του και όχι να του δώσωμεν. Θέλω ακόμη να σας ειπώ κάτι. Ξέρω με βεβαιότητα ότι από την φοβεράν αυτήν δοκιμασίαν η Ελλάς θα υποφέρη. Ξέρω όμως επίσης με βεβαιότητα ότι τελικώς θα εξέλθη όχι μόνον ένδοξος αλλά και μεγαλύτερη. Θα προσέξατε το τηλεγράφημα του κ. Τσώρτσιλ το οποίον εδημοσιεύθη σήμερον εις τας εφημερίδας, ανακοινωθέν από του Υπουργείου Εξωτερικών . Λοιπόν επειθυμώ να σας τονίσω τούτο: εκείνοι οι οποίοι εις το τηλεγράφημα αυτό δεν βλέπουν γραπτήν την επιβεβαίωσιν αγράφου συμφωνίας δια τα Δωδεκάνησα, δεν ξέρουν να διαβάζουν μέσα από τις γραμμές. Και κάτι άλλο. Τα Δωδεκάνησα προδικάζουν… (Το κείμενο διακόπτεται σ’ αυτό το σημείο)"

Να θυμίσω ότι τα έρκερ των 40 εκ με τον ΓΟΚ/73 μπορούσαν να γίνουν στο 1/4 της όψης αν θυμάμαι καλά.

Τα ύψη δεν είναι το πρόβλημα. Επιτρέπουν μικρότερη κάλυψη, καλύτερη κυκλοφορία του αέρα. Το πρόβλημα είναι ο μεγάλος ΣΔ. Αλλά πως μπορείς μετά τόσα χρόνια να μειώσεις τον ΣΔ ? Και συμφωνώντας με τον Τέτρις, οι εξυπνάδες θέλουν φράγκα. Τζάμπα μαγκιές από υπερπλούσιους συνταξιούχους των μισθοδικείων απλά εκνευρίζουν τους πραγματικά εργαζόμενους πολίτες.

Μία παρεούλα συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων, έχει άποψη για τα πάντα. Από την άλλη ασχολούνται με σπίτια ανάγκης, όπως ήταν αυτά μετά το 1922, αλλά και γενικότερα και κάνουν συγκρίσεις με σπίτια σε Αυτοκρατορίες. Προφανώς να σωθούν τα αξιόλογα, αλλά αν θέλουν να σωθούν και άλλα, ας αρχίσουν να στηρίζουν τους ιδιοκτήτες με ΤΕΡΑΣΤΙΑ κίνητρα για μονώσεις, μηδενισμό του ΕΝΦΙΑ, μηδενισμό των δημοτικών τελών και πολλά ακόμη. Αλλά αυτά θέλουν λεφτά και μάγκες, ενώ εδώ έχουμε τζάμπα μάγκες που πουλάνε πολιτική με τα λεφτά των άλλων. Γνωρίζω ανθρώπους που πρακτικά τιμωρούνται επειδή μένουν στο διατηρητέο που γεννήθηκαν και έχουν μείνει φτωχοί για να το συντηρούν. Μέχρι να επαναφέρουν την ΜΣΔ και να βάλουν όλα τα κίνητρα, ας σωπάσουν από τον θόρυβο που κάνουν.

Μιλώντας με υπάλληλο πολεοδομίας που έχει φήμη τυπικού, ειπώθηκε ότι το έρκερ σε δώμα ορόφου, αρκεί να είναι κάποια εκατοστά πάνω από την πλάκα. Να μην ακουμπάει σε αυτή δηλαδή. Κάτι ανάλογο λέει και ο ΝΟΚ για έρκερ στην πρασιά.

Μην είσαι τόσο σίγουρος. Ανάλογη περίπτωση στην Καλλιθέα έχει μπλοκάρει 50-60 τετρακατοικίες, γιατί δεν θεωρούνται δρόμοι, αλλά ένα ΟΤ.

Από το 1978 έχουν περάσει δεκαετίες και αυτοί που ασχολούνταν με αυτά έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο... Οπότε το σήμερα είναι το αποτέλεσμα. Τώρα εκ των υστέρων τρεχάτε ποδαράκια μου... Και σταματάω εδώ, γιατί ανούσιες πολιτικές και άλλες συζητήσεις δεν είναι στα ενδιαφέροντα μου...

Τα δάση κινδυνεύουν και καταστρέφονται από την στενοκεφαλιά κάποιων που το παίζουν παντογνώστες, επειδή κάποτε είχαν μία θέση. Ο νόμος του Μπούτου το 1978 έγινε για να σωθεί η Πεντέλη και ο Υμηττός, αλλά είχαν ξεχάσει ότι υπάρχει και η υπόλοιπη χώρα και έτσι κατέληξε να διώξει τους καλλιεργητές από τα δάση σε όλη την χώρα. Γιατί και τα δάση καλλιέργειες είναι και αυτός που τα καλλιεργεί τα προσέχει... Μετά τα αφήσαμε στους ΔΥ των δασαρχείων και στους ΔΛ των δικαστηρίων... Και είδαμε τα αποτελέσματα...

Οτι ΔΕΝ απαγορεύεται ΡΗΤΑ επιτρέπεται. Αρα λέει λάθος τα πράγματα η ΥΔΟΜ.

Πάντως στο θέμα στο κάπιταλ, οι σχολιαστές τα χώνουν σε μηχανικούς και συμβολαιογράφους, γιατί τους παίρνουν λεφτά, χωρίς να τους ξεχωρίζουν. Εμείς ξεχνάμε ότι πρέπει να ελέγξουμε την νομιμότητα σε μία πληθώρα νόμων που αλλάζουν συνέχεια, παράδειγμα βεβαίωση με τον 4014, προφανώς έχει άλλο σκεπτικό από αυτή του 4495. Οι συμβολαιογράφοι αντίθετα, παίρνουν πολλά λεφτά, αφού παίρνουν ποσοστό επί της αξίας του ακινήτου και απλά πρέπει να αντιγράφουν σωστά ότι τους φέρνουν μηχανικοί, αρμόδιες αρχές κλπ. Παράδειγμα συμβολαιογράφος σε αποδοχή πριν 10 χρόνια, αποθήκη που σε συμβόλαιο του 50 είχε χιλιοστά, έγινε παρακολούθημα του διαμερίσματος χωρίς χιλιοστά και τώρα πρέπει να δούμε πως θα αλλάξει. Αλλος συμβολαιογράφος, διάβασε στην βεβαίωση του μηχανικού, που έλεγε ότι υπάγεται στις εξαιρέσεις του νόμου και πέραν αυτών δεν υπάρχουν άλλες αυθαιρεσίες και αφού την πρώτη φορά έγραψε ότι είναι τακτοποιημένο, γιατί διάβασε για την υπαγωγή στις εξαιρέσεις, αλλά μετά 20 μέρες μάζεψε τους συμβαλλόμενους και τους έγραψε ότι δεν έχει αυθαιρεσίες, γιατί διάβασε το δεύτερο κομμάτι της βεβαίωσης και προφανώς 10 χρόνια μετά χρειάστηκε διόρθωση. Βέβαια μεσίτες, συμβολαιογράφοι κλπ, είχαν πρόθυμους και κυρίως φτηνούς μηχανικούς για να βεβαιώσουν το οτιδήποτε.

To κτίριο είναι φτιαγμένο με ΓΟΚ/73 και με τους όρους δόμησης της εποχής εκείνης. Αν οι όροι δόμησης της εποχής που είναι πολύ πιθανό να συμβαίνει, έλεγαν ότι ο ΣΔ είναι η επιτρεπόμενη κάλυψη επί τον αριθμό των ορόφων, τότε ότι και να αφήσεις πίσω από την ΟΓ άχτιστο, είναι μετρημένο στον ΣΔ. Μάλιστα το γεγονός ότι ο μηχανικός της σύστασης το αναφέρει στο υπόμνημα, εννοεί αυτό. Δηλαδή ότι κατασκευάζει λιγότερο μεν αλλά χρεώνεται στο ΣΔ μέχρι την ΟΓ. Επίσης δεν έχουμε δει πολεοδομική κάτοψη, που πιθανόν να ξεκαθαρίζει εκεί. Αρα σωστά δηλώνει 99 τμ, αφού αυτά χρεώνονται στον ΣΔ και πολύ σωστά αναφέρει την διαφορά επί της πραγματικότητας. Τώρα αν τα τμ δεν φτάνουν στον υποψήφιο αγοραστή είναι άλλο θέμα. Αν όλα αυτά γράφονται στην σύσταση και στον πίνακα και στην κάτοψη της πολεοδομίας προφανώς δεν υπάρχει παρανομία και σωστά δόθηκε η βεβαίωση, εφ΄ όσον αυτά αναφέρονται σε αυτή και στα σχόλια της τεχνικής έκθεσης.

Δεν είναι τόσο απλό. Είναι με ΓΟΚ/73 και έχει σημασία το οικοδομικό σύστημα.

Μια χαρά χρήσιμη είναι η χρυσή βίζα. Εχετε ξεχάσει τον πόλεμο που υπέστησαν τα ακίνητα και το επάγγελμα μας, από το 2010 και μετά με τα χαράτσια, ΕΕΤΗΔΕ, ΕΝΦΙΑ, την αύξηση του ΦΠΑ και βέβαια την περίεργη μείωση που έκανε ο ΓΑΠ του ΦΜΑ από το 11 στο 3 %. Η χρυσή βίζα και η βραχυχρόνια έσωσε την περιουσία του Ελληνα που η στοχευμένη απαξίωση της την οδήγησε στο ξεπούλημα. Αλλωστε αυτοί που θα αγοράσουν πολλά, δεν ενδιαφέρονται για χρυσή βίζα, αφού αυτή είναι ατομική. Η άνοδος των υλικών δεν έχει σχέση με την χρυσή βίζα, είναι θέμα του διεθνούς και τοπικού πληθωρισμού και της πολύ ρηχής αγοράς, αφού το 10ετές κλείσιμο της έκλεισε το 70 % τουλάχιστον των επιχειρήσεων που δούλευαν στην οικοδομή και μειώθηκε ο ανταγωνισμός

Τετραπλάσιο του αρτίου, ώστε το μισό να βγάζει 2.