ΕΙΔΗ ΝΕΡΟΥ
Νερά μαλακά και νερά σκληρά. Απ' τα άλατα που βρίσκονται διαλυμένα στα φυσικά νερά, μεγαλύτερη σημασία έχουν τ' άλατα του μαγνησίου και του ασβεστίου. Αυτά καθορίζουν τη σκληρότητα του νερού, που μετριέται σε γερμανικούς ή γαλλικούς ή αγγλικούς βαθμούς.
Σύμφωνα λοιπόν με την περιεκτικότητά τους σε άλατα, τα φυσικά νερά χωρίζονται:
• Σε πολύ μαλακά (4 γερμ. βαθμούς)
• σε μαλακά (4-8 βαθμ.)
• σε μέτρια σκληρά (8-12)
• σε σκληρά (12-30) και
• σε πολύ σκληρά (πάνω από 30 βαθμούς).
Η σκληρότητα και γενικά η περιεκτικότητα του νερού σε ξένες ουσίες καθορίζουν τη χρήση του στις καθημερινές ανάγκες της ζωής.
[highlight=red:750f648f3c]Έτσι: το νερό που χρησιμοποιείται για οικιακή χρήση δεν πρέπει να περιέχει διοξείδιο του άνθρακα, όξινα ανθρακικά άλατα και θειικά άλατα γιατί τα δύο πρώτα προσβάλλουν τον ασβέστη και το τελευταίο αποσαθρώνει το τσιμέντο. [/highlight:750f648f3c]
ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΝΕΡΟ
Tο θαλασσινό νερό είναι ένα δυναμικό στοιχείο που οι διάφορες ιδιότητές του μεταβάλλονται στο χώρο και στο χρόνο. Oι κινήσεις του, οι φυσικές του ιδιότητες (θερμοκρασία, πυκνότητα, πίεση), τα διαλελυμένα αέρια και στερεά δημιουργούν μια ποικιλία περιβαλλοντικών συνθηκών που επηρεάζει σημαντικά την σύνθεση των βιολογικών κοινοτήτων που ζουν μέσα του. Tο θαλασσινό νερό περιέχει διαλυμένα άλατα και ιόντα σε διάφορες ποσότητες με κυρίαρχα τα ιόντα Nατρίου και Xλωρίου. Πραγματικά ουσίες ακατάλληλες για παραγωγή σκυροδέματος….. και όχι μόνο για την οξείδωση των οπλισμών κατά την σκυροδέτηση και την επαφή.
ΑΠΕΣΤΑΓΜΕΝΟ ΝΕΡΟ
Απεσταγμένο λέγεται το νερό από το οποίο τα άλατα (ιόντα) έχουν αφαιρεθεί με τη μέθοδο της απόσταξης, ειτε με χημικό απιονισμό. Δεν είναι απαγορευτικό, απλά είναι δύσκολή η χρήση, ακριβό, τι ποσότητες, δεν το δουλευείς εύκολα...... στην ουσία ένα Δύσχρηστο νερό, για την χρήση την οποία ζητάμε.
ΙΑΜΑΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
Το νερό της βροχής που διεισδύει μέσα στο έδαφος γίνεται θερμότερο, και γι' αυτόν το λόγο διαλύει περισσότερες στερεές ουσίες με τις οποίες έρχεται σε επαφή. Το νερό αυτό βγαίνει στην επιφάνεια και σχηματίζει πηγές που λέγονται "θερμές πηγές" ή "μεταλλικές" ή "ιαματικές". Ανάλογα με τις ουσίες που είναι διαλυμένες στο νερό, οι θερμές πηγές διακρίνονται σε διάφορες κατηγορίες, όπως σε "οξυανθρακικές" (Νιγρίτα, Σουρωτή), που περιέχουν διοξείδιο του άνθρακα, "θειούχες" ( Λαγκαδάς, Σέδες, Σιδηρόκαστρο), που περιέχουν υδρόθειο και άλλα θειούχα άλατα, "αλκαλικές" (Λουτράκι, Αιδηψός), που περιέχουν όξινο ανθρακικό νάτριο ή λίθιο, "πικρές", που περιέχουν θειϊκό μαγνήσιο, θειϊκό νάτριο, "σιδηρούχες" και τέλος "ραδιενεργές", λόγω των ραδιενεργών αερίων που περιέχουν.
Εν κατακλείδι το πόσιμο νερό είναι αυτό που θα εκμεταλλευτείς, για την γρήγορη και οικονομική σου παραγωγή .