Jimmy

Μπορούμε να τοποθετήσουμε τοιχία μόνο σε 3 πλευρές (με την υπόδειξη και του ΕΑΚ), γιατί αν και θα υπάρχει μεγάλη τάση προς στροφή, θα υπάρχει αντίστοιχα και μεγάλη στροφική δυσκαμψία, η οποία θα εξουδετερώσει την εν λόγω τάση. Αυτή η διάταξη μπορεί να εφαρμοστεί σε περιπτώσεις που επιθυμείται η αποφυγή τοιχωμάτων π.χ. στην όψη του κτιρίου, λόγω καταστημάτων, και αποτελεί μία «χαλάρωση» (αλλά φιλοσοφημένη, και όχι όπως να 'ναι) του κανόνα συμμετρίας των τοιχωμάτων.

Σαφώς και γλιτώνεις τον ικανοτικό με q=1.5. Και εγώ τα μικρά κτίρια τα λύνω πάντα με q=1.5, αφού ουσιαστικά επιτυγχάνεται μικρότερη τρωτότητα σε σεισμό, χωρίς ιδιαίτερο κόστος (τουλάχιστον για Ζώνη Ι). Θα συμβούλευα τους πάντες να εφαρμόζουν το ίδιο. Πάντως, όσον αφορά τη διάταξη του Φ.Ο., το q=1.5 δεν απαλλάσει από σωστό σχεδιασμό, ο υπόλοιπος ΕΑΚ εξακολυθεί να ισχύει!

Δεν είναι καθόλου σωστό να γίνονται τέτοια κτίρια χωρίς αρμό. Εδώ μιλάμε απλούστατα για δύο διαφορετικά διαφράγματα σε κάθε όροφο, και τα προγράμματά μας δεν έχουν δυνατότητες για τέτοια πράγματα... Αφήστε που και ο ΕΑΚ δεν συνιστά τέτοιες διαμορφώσεις...

Καλύτερα η δεύτερη λύση! Κάνε και ένα γερό φουρούσι...

Και εφόσον η εταιρία πλήρωσε ήδη (εξοπλισμό, οργάνωση, προσωπικό κλπ.) για να εξασφαλίσει το ISO, τώρα να τα πετάξει όλα στα σκουπίδια αναξιοποίητα;

αν στηθει δηλαδη το μοντελο σε εναν οροφο,επηρεαζεται καπου ο υπολογισμος ή το προτεινεις μονο απο αποψη ευκολίας στησίματος του μοντελου? Καθαρά από απόψεως ευκολίας και καλύτερης εποπτίας. Δεν ξέρω αν επηρεάζονται κάπου οι υπολογισμοί (θεωρητικά δεν θα έπρεπε, αλλά με τις κρυφές παραδοχές που κάνουν όλα τα προγράμματα, δεν είναι να είσαι και σίγουρος).

Καταλαβαίνετε, επίσης, ότι ούτε οι καμπύλες αγκυρώσεις εφαρμόζονται, και κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας λέγοντας «Στη μελέτη τί να δείχνουμε; τοίχωμα 40 εκ. για Φ14; Ναι, εντάξει είναι, αλλά στην κατασκευή χωρίς καμπύλη αγκύρωση, πάλι είναι εκτός κανονισμού... (θα μου πείτε, σαφώς καλύτερα από το να ήταν 25 εκ.)).

Όπως το σκέφτομαι, θα εφαρμοστεί η δεύτερη λύση, δηλαδή θα ορίσεις δύο ορόφους των 3 m και απλά στον κάτω όροφο θα τοποθετήσεις μόνο τις δοκούς (δεν θα υπάρχει πλάκα). ΠΡΟΣΟΧΗ: Στον όροφο αυτό των δοκών, ΟΛΟΙ οι κόμβοι, υποστυλωμάτων και λοιποί τοιχωμάτων, θα πρέπει να έχουν ομάδα δ ίση με 0 (μηδέν). Το καλύτερο είναι να το τσεκάρεις αυτό από τους πίνακες (όλοι οι κόμβοι υποστυλωμάτων, λοιποί κόμβοι δικοί σου, καθώς και λοιποί κόμβοι τοιχωμάτων, να είναι 0) προκειμένου να μην σου ξεφύγει κάτι, και αλλάξει όλα τα αποτελέσματα εν αγνοία σου. Δεν θα έχεις κανένα απολύτως πρόβλημα να εφαρμόσεις Δυναμική με Μετατόπιση Μαζών, καθώς η μέθοδος αυτή είναι άτοπη μόνο σε περίπτωση που σε έναν όροφο έχεις περισσότερα του ενός διαφράγματα (και όχι στην περίπτωση αυτή, που έχεις κανένα διάφραγμα).

Κάνε... καταγγελία στον ελεγκτή σου! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΤΟΜΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΕΣ!!!

Να ρίξω λίγο λάδι στη φωτιά, επειδή μου έτυχε και μένα κάτι τέτοιο, αλλά σε διώροφο: Τί γίνεται σε περίπτωση που (και πώς θα είσαι σίγουρος ότι δεν...) κάτω από την όποια στάθμη εκσκαφής, υπάρχει και ένα ωραίο δίκτυο σπηλαίων, το οποίο βέβαια ανά πάσα στιγμή μπορεί να κινδυνεύσει με κατάρρευση από τα φορτία της οικοδομής;

Κυκλοφορούν σχετικά βιβλία, π.χ. «Πρακτικές Οδηγίες για Σωστό και Οικονομικό Κτίσιμο Κατοικίας» του Ν. Παπαχαραλάμπους από το βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου, όπως και διάφορα άλλα αντίστοιχα βιβλία, τα οποία καλύπτουν πολύ καλά το φάσμα των εργασιών δόμησης για έναν αδαή.

Ας έχουμε υπόψη ότι είναι καλύτερο να έχουμε περισσότερες ράβδους μικρότερης διατομής, παρά λιγότερες μεγαλύτερης (σαν γενικός κανόνας), λόγω βελτιωμένης πλαστιμότητας. Το αντίθετο, όμως, ισχύει για κατασκευαστικούς λόγους (όχι πολλά σίδερα για να μην γκρινιάζουν οι σιδεράδες, και για να μην υπάρχουν πολλά προβλήματα σκυροδέτησης). Για παράδειγμα, προσωπικά στις δοκούς βάζω πάντα 4Φ12 κάτω κατ' ελάχιστο, παρά 3Φ14.

Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, μπορούν να είναι ανοιχτοί. Οι ΗΜΙΥΠΑΙΘΡΙΟΙ που εφάπτονται σε όμορο πρέπει να είναι κλειστοί.

Ευχαριστώ ser!

Ήθελα να ρωτήσω εάν σε «Παραδοσιακό Καφενείο» επιφάνειας 45 m² εντός για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων και 20 m² εξωτερικού χώρου, απαιτείται WC για ΑΜΕΑ.

Θα τοποθετήσεις δοκό μορφής Ζ για να γεφυρώσεις τις δύο ανισόσταθμες πλάκες. Που σημαίνει ότι θα πρέπει να τοποθετήσεις στις κατάλληλες θέσεις υποστυλώματα (για να πατήσει αυτή η δοκός). Αν υπάρχει κάπου γωνία της ανισοσταθμίας σε κάτοψη, εκεί θα πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να μπει υποστύλωμα (γιατί θα χρειαστεί να ενωθούν δύο ανισόσταθμες δοκοί, και μόνο με υποστύλωμα μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο). Γενικά είναι λίγο περίπλοκο στη σύλληψή του, αλλά αν το κάνεις μία φορά και καταλάβεις πώς θα στηθεί το όλο πράγμα, θα δεις ότι είναι σχετικά απλό.

Γιατί δεν δείχνεις ξύλινη πέργκολα, και να πας απλά με Έγκριση Μικρής Κλίμακας;

Σωστός κατά τη γνώμη μου ο μειωτικός συντελεστής, γιατί έχει δώσει τη δυνατότητα σε «όλο το λαό» να χτίσει το σπιτάκι του, και να δώσει και σε μας τους μηχανικούς δουλειά. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος, που π.χ. έχει ένα οικόπεδο στο χωριό του, και αποφασίζει γιατί όχι να το χτίσει, και να πηγαίνει εκεί τα σαββατοκύριακα. Αυτός ο κόσμος δεν καίγεται να χτίσει. Αν από την αρχή του έρχονταν ένας κέραμος με αυξημένο κόστος αδείας, εξαρχής θα έριχνε άκυρο. Και όσο για εμάς τους μηχανικούς, το να κάνει κανείς μία οικοδομή με ένα ή δύο σπίτια μέχρι 120 m² (όπως ισχύει για το μειωτικό συντελεστή), είναι σαφώς πιο βατό και εύκολο από μία οικοδομή με περισσότερα διαμερίσματα, ή ένα μεγάλο σπίτι π.χ. 150 m², όπου ο ιδιοκτήτης, αφού κάνει κάτι «καλό», θα πρήξει το μηχανικό μέχρι τελικής πτώσεως.

Ο αντισεισμικός αρμός ισχύει για όλα, και τα υποστυλώματα. Δεν νομίζω ότι στέκει στο όριο αυτή η διαμόρφωση. Τις προεξοχές στύλων προς τα έξω, στον ακάλυπτο, τις βαφτίζεις «αρχιτεκτονικές προεξοχές» (μέχρι 40 cm) και δεν μετράνε πουθενά.

Είναι ένα ζήτημα το κατά πόσο προβλέπεται να αποστέλλονται μελέτες στην ΕΠΑΕ, που δεν προβλέπται ρητώς από τη νομοθεσία (π.χ. όπου λέει ο ΓΟΚ, ή κάποιο ειδικό διάταγμα όρων δόμησης).

Ο υπερρευστοποιητής πρέπει πάντα (υποτίθεται) να είναι ο ίδιος ακριβώς με αυτόν που έκανε τη μελέτη σύνθεσης το εργοστάσιο. Προφανώς το εργοστάσιο πρέπει να έχει ετοιμοπόλεμη πάντα τέτοια σύνθεση, γιατί ο επιβλέπων ή η υπηρεσία μπορεί κάλλιστα να ζητήσουν, και το εργοστάσιο δεν γίνεται να αρνηθεί. Επίσης, υπενθυμίζεται ότι το εργοστάσιο δεν έίναι ξέφραγο αμπέλι ή οικογενειακή επιχείρηση, αλλά πρέπει να «διαθέτει μηχανικό με διαπιστωμένη εμπειρία στο αντικείμενο».

Πιθανόν δεν χρειάζονται σίδερα άνω στη μικρή πλευρά (κοιτάζοντας στα γρήγορα ένα σκαρίφημα όπλισης βιβλίου του Τέγου), παρά μόνο στη θέση της στήριξης και του ελεύθερου ορίου (.

Κατά τον ΚΤΣ 13.3.9, 13.3.10.α, που περιγράφει τη διαδικασία δειγματοληψίας επί τόπου, προβλέπεται ότι μπορεί κάλλιστα (εώς υποχρεωτικά) κάποια δοκίμια να λαμβάνονται αφότου έχει αρχίσει να «ρέει» το σκυρόδεμα από τη βαρέλα. Οπότε, ο υπερρευστοποιητής είναι μέσα... Άλλωστε δεν θα είχε κανένα νόημα δειγματοληψία του σκυροδέματος πριν μπει το πρόσθετο (να ελεγχθεί ποιοτικά σκυρόδεμα διαφορετικό από αυτό που τελικά έπεσε στο έργο Τώρα, για το τί συμβαίνει σε περίπτωση που ο κατασκευαστής επιθυμεί διαφορετικό υπερρευστοποιητή, μετά από νεότερο ψάξιμο, καταλήγουμε στο ότι υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό, αλλά το σημαντικό είναι ότι μάλλον ο επιβλέπων δεν έχει καμία ευθύνη, για ό,τι συμβεί από τη χρήση ασύμβατης μάρκας ή λάθος δοσολογίας. Τα περί προσθέτων αναφέρονται στον ΚΤΣ 4.5. Εκεί αναφέρεται ότι τα πρόσθετα που θα χρησιμοποιηθούν στο έργο (προφανώς σε όλο το έργο) πρέπει να είναι όλα ακριβώς τα ίδια (όχι άλλο ρευστοποιητή σήμερα, και άλλο αύριο), και μάλιστα όλα θα πρέπει να είναι αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη σύνθεσης της εταιρίας. Που σημαίνει ότι εδώ ορίζεται υποχρέωση να χρησιμοποιηθεί ο υπερρευστοποιητής της εταιρίας, σε κάθε περίπτωση. Κοινώς, δεν επιτρέπεται να μπει ο υπερρευστοποιητής που θα έχει μαζί του ο εργολάβος. Ωστόσο, όλα τα εργοστάσια επιτρέπουν τη χρήση διαφορετικού υπερρευστοποιητή, αλλά με την υπογραφή του κατασκευαστή, όπως ειπώθηκε παραπάνω στο thread. Πλην, όμως, ο ΚΤΣ δεν ορίζει κάποια μεταβίβαση της ευθύνης σε τέτοια περίπτωση, δηλαδή εξακολουθεί να ισχύει το ότι ευθύνεται το εργοστάσιο για ό,τι βγει από τη βαρέλα, κι ας μπήκε μη αξιόπιστο υλικό μέσα, κι ας υπέγραψε ο εργολάβος ή ο οποιοσδήποτε. Και αυτό είναι το μελανό σημείο. Βέβαια, εμάς σαν μηχανικούς δεν μας ενδιαφέρει καθόλου, γιατί κατά τον ΚΤΣ 4.5.1, «η ευθύνη πάντως για τη χρήση των προσθέτων παραμένει σε κάθε περίπτωση στον ανάδοχο του έργου ή στο εργοστάσιο παραγωγής σκυροδέματος». Καλό είναι να διαβάσετε ολόκληρη την 4.5 του ΚΤΣ, έχει χρήσιμες πληροφορίες για τα πρόσθετα.

Από τη διάταξη για την «Έγκριση εργασιών μικρής κλίμακας» (ΦΕΚ 114Δ΄/17-2-2004) και την αντίστοιχη Εγκύκλιο ΥΠΕΧΩΔΕ 13/04, προκύπτει ότι η προσθήκη ξύλινης πέργκολας σε εσωτερικούς χώρους, σε ακάλυπτους χώρους και σε βεράντες, σύμφωνα με τις διατάξεις του κτιριοδομικού κανονισμού, πάει με σχετική Έγκριση Εργασιών Μικρής Κλίμακας, και δεν απαιτείται Άδεια. Το ζήτημα είναι, βέβαια, αν το δώμα καλύπτεται από τις παραπάνω περιπτώσεις.

Για ΧΑΑΠ να έχουμε υπόψη ότι επιτρέπεται να λαμβάνεται και συντελεστής α, που σημαίνει ότι αν βάλουμε Ασ μεγαλύτερο από το As απαιτούμενο, τότε μας δίνεται το δικαίωμα να χρησιμοποίήσουμς την υπεραντοχή υπέρ της μείωσης του μήκους αγκύρωσης. Αυτό δεν επιτρέπειται ΜΑΑΠ, γιατί λέει ότι α=1 σε κάθε περίπτωση. Ένα ακόμη καλό του νά λύνουμε κτίρια με q=1.5.