Jimmy

Η χρήση υπερρευστοποιητή επιτρέπεται απόλυτα από τον ΚΤΣ, και για ό,τι βγαίνει από τη βαρέλα ευθύνη φέρει το εργοστάσιο, και κανένας άλλος.

Αν μπορείς, κάνε αντεστραμμένη. Αλλά λίγο προσοχή στη σκυροδέτηση (να σκυροδετηθεί είτε απευθείας, είτε το πολύ την επόμενη ημέρα, γιατί μου έχει τύχει να ξεκαλουπωθεί η πλάκα, και η αντεστραμμένη ακόμη να μοστράρει με τα σίδερά της = δεν δουλεύει πια). Αλλά και πάλι, γιατί να μην τοποθετήσεις σε τρεις πλευρές τα δοκάρια, και να κάνεις την πλάκα διέρειστη; Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Η προσθήκη υπερρευστοποιητή εν γένει δεν επηρεάζει την αντοχή (τουλάχιστον όχι ιδιαίτερα). Αυτό που κάνει είναι αποκλειστικά η βελτίωση της εργασιμότητας. Οπότε υπάρχουν δύο επιλογές: 1. Το σκυρόδεμα έρχεται όπως έρχεται στο έργο, ας πούμε με κανονικές αντοχές, αλλά ο μάστορας ξαφνικά διαμαρτύρεται για τη χαμηλή εργασιμότητα. Τότε, αν ρίξουμε νερό, υποβαθμίζονται οι αντοχές. Οπότε ρίχνουμε υπερρευστοποιητή, ώστε να βελτιωθεί η εργασιμότητα, χωρίς να μεταβληθούν εν γένει οι αντοχές. 2. Αν θέλουμε να επιτύχουμε μεγαλύτερες αντοχές με χρήση ρευστοποιητή, αυτό δεν γίνεται άμεσα (ο ρευστοποιητής δεν τις μεταβάλλει), αλλά εμμέσως (πλην σαφώς): Εξ αρχής συνεννοούμαστε με το εργοστάσιο παραγωγής, το οποίο στο μίγμα που είναι να μας προσκομίσει, ΜΕΙΩΝΕΙ το νερό και το ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ με την κατάλληλη ποσότητα υπερρευστοποιητή, τόσο, ώστε τελικά η εργασιμότητα να είναι ίδια. Αλλά επειδή μειώθηκε η αναλογία Ν/Τ, έχουμε πλέον υψηλότερες αντοχές (με την εργασιμότητα στα ίδια). Άποψή μου: Δύσκολη και όχι αξιόπιστη αυτή η επιλογή αν πρόκειται για το οποιοδήποτε «γωνιακό» μαγαζί σκυροδέματος (και γενικά για μικρά έργα, όχι και απαραίτητο).

Το έχω παρατηρήσει κι εγώ. Μήπως έχει σχέση με το ότι παλιά ο εξώστης απαγορεύονταν να φτάνει μέχρι την άκρη, αλλά το πολύ 1 m πλευρικά από το όριο; Ας δώσουν την άποψή τους οι παλαιότεροι.

Για ό,τι βγαίνει από την έξοδο της βαρέλας, υπεύθυνη είναι η εταιρία παραγωγής και διακίνησης σκυροδέματος. Για το λόγο αυτό, κάθε εταιρία κάνει ενδελεχείς ελέγχους σε ρευστοποιητές, για να καταλήξει σε αυτόν που ταιριάζει καλύτερα στο εντελώς δικό της σκυρόδεμα, και αυτόν βάζει όταν ζητηθεί. Αν, λοιπόν, αποτύχει το δοκίμιο, υπεύθυνση είναι η εταιρία σκυροδέματος. Επειδή, όμως, οι εταιρίες σκυροδέματος νοιάζονται και για το κέρδος τους, ΧΡΕΩΝΟΥΝ την προσθήκη αυτή του υπερρευστοποιητή ενίοτε και λίγο ΑΚΡΙΒΑ (και καλά κάνουν, αφού έκατσαν και ψάξαν αυτόν που ταιριάζει στο δικό τους προϊόν). Για το λόγο αυτό, πολλές φορές οι εργολάβοι έρχονται με έναν δικό τους ρευστοποιητή, τον οποίο αγοράζουν από το εμπόριο φθηνότερα, και τον οποίο έχουν συνήθως δοκιμάσει παλιότερα, και τους έχει ικανοποιήσει. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτός θα δέσει με το σκυρόδεμα της συκεκριμένης εταιρίας. Ας ξέρουμε πως στο 99% των περιπτώσεων που μπετατζής καταριέται τα πρόσθετα, επειδή «πριν από 3 χρόνια έριξα 500 μέτρα πλάκα και μετά από 5 μέρες καλοκαίρι δεν είχε τραβήξει», είχε ρίξει δικό του ρευστοποιητή. Για το λόγο αυτόν, αν ο κατασκευαστής ζητήσει να ρίξει δικό του πρόσθετο, ο οδηγός της βαρέλας τον βάζει επιτόπου πάντα να υπογράφει χαρτί με το οποίο αναλαμβάνει την ευθύνη ο ίδιος, και όχι βέβαια η εταιρία. Οπότε ευθύνη έχει ο κατασκευαστής (ή ιδιοκτήτης). Για αυτό, πολλές φορές ο εργολάβος ζητάει από τον επιβλέποντα να υπογράψει αυτός το χαρτί αυτό. Έτσι, και το συμφέρον του εκπληρώνει, και αποποιείται των ευθυνών. Προσωπικά ποτέ δεν υπέγραψα τέτοιο χαρτί, και ποτέ δεν πρόκειται να υπογράψω. Όποιος θέλει να ρίξει δικό του υπερρευστοποιητή, να υπογράψει και να αναλάβει τις ευθύνες του. Όπως η εταιρία αναλαμβάνει τις δικές της.

ΓΟΚ, Άρ. 16.1.ε): Επιτρέπονται πέργκολες επάνω από το κτίριο, και επάνω και από το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος ακόμη, αρκεί να πληρούται το ιδεατό στερεό. Δεν θεωρείται προφανώς όροφος, και εξακουθεί να μην μετράει πουθενά.

Ένα ερώτημα το οποίο θα μπορούσε να μου το κάνει πελάτης, αλλά τώρα συμβαίνει προσωπικά σε εμένα: Από τη στιγμή που κατασκευάστηκε η πολυκατοικία στην οποία κατοικώ (1985), και η οποία έχει Pilotis με «θέσεις στάθμευσης» ως παρακολουθήματα διαμερισμάτων, μία εκ των οποίων και στο δικό μου, ο Δήμος της περιοχής μου ( ) με υποχρεώνει να πληρώνω Δημοτικά Τέλη (στο λογαριασμό της ΔΕΗ) κανονικότατα για τα τετραγωνικά του, σαν να ήταν στεγασμένος χώρος στάθμευσης (όπως, βέβαια, και όλην την πόλη, αντίστοιχα). Συζητήσεις με τον αρμόδιο υπάλληλο δεν οδηγούν σε ουσιαστικό αποτέλεσμα, γιατί τέτοιου είδους υπάλληλοι στα οικονομικά τμήματα καμία σχέση δεν έχουν με το αντικείμενο, και απαντούν πάντα αυτά που τους είπαν, ότι δηλ. «κάθε κλειστός χώρος πληρώνει δημοτικά τέλη» κλπ. Το επιχείρημά τους είναι ότι είναι «δικό μου» το γκαράζ (ενώ όλοι μας ξέρουμε ότι η Pilotis σε αυτές τις περιπτώσεις αποτελεί πάντοτε κοινόχρηστο χώρο, απλά μου έχει δοθεί η δυνατότητα, με κοινή συναίνεση, να τον χρησιμοποιώ μόνο εγώ). Εάν ΔΕΝ είχε γίνει η διαδικασία της κατανομής των θέσεων Pilotis σε ενοίκους (δηλ. έμενε εντελώς κοινόχρηστη), τότε ΔΕΝ θα επιβάλλονταν αντίστοιχα Δημοτικά Τέλη σε κανέναν, ΟΥΤΕ στον Κοινόχρηστο Λογαριασμό ΔΕΗ. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τη μισή Pilotis της πολυκατοικίας, η οποία έχει μείνει χωρίς κατανομή σε παρακολουθήματα. Με ποια λογική η θέση η δική μου, η οποία από πολεοδομικής απόψεως είναι πάντα κοινόχρηστος, μου φορτώνεται με Δημοτικά Τέλη; Προσωπικά νομίζω ότι το όλο θέμα θα πρέπει να συμπυκνωθεί στο παρακάτω ερώτημα: Στο χώρο της Pilotis, άσχετα αν αυτός έχει κατανεμηθεί σε διαμερίσματα ως παρακολούθημα ή όχι, θα πρέπει να αντιστοιχούν Δημοτικά Τέλη; Αποτελεί, δηλαδή, η Pilotis χώρο στεγασμένο; Ποια η υπόστασή του, εν πάσει περιπτώσει, ώστε να ζητάνε Δημοτικά Τέλη; Π.χ. για τα υπόγεια δεν ζητάνε Δημοτικά Τέλη. Αν ήταν Κλειστός Χώρος Στάθευσης, τότε πολύ σωστά να ζητούνται Δημοτικά Τέλη, αφού αποτελεί ιδιαίτερη ιδιοκτησία, που αποτελεί αντικείμενο οριζόντιας ιδιοκτησίας κλπ. Αλλά με την Pilotis τί γίνεται; Θα ήθελα τις απόψεις σας επάνω στο θέμα (ως μηχανικοί, γιατί η υπόθεση έχει πολύ ψωμί από νομικής πλευράς).

ΕΑΚ 4.1.7.1.α.[4]: ...Η επιλογή αυτή (σημ.: υποχρεωτικά nv>0.60) είναι υποχρεωτική όταν ο οργανισμός πλήρωσης έχει εκ σχεδιασμού ή είναι δυνατό να αποκτήσει στο μέλλον, ασυνέχεια σε έναν όροφο (Pilotis ή περιπτώσεις μείωσης του συνολικού μήκους των τοιχοπληρώσεων στην εξεταζόμενη διεύθυνση ως προς τον υπερκείμενο όροφο, κατά ποσοστό μεγαλύτερο του 50%). Αν θεωρήσουμε αυστηρά το θέμα της ερμηνείας (και νομίζω ότι έτσι πρέπει να το δούμε), το κριτήριο είναι ότι κατά έκαστη διεύθυνση ξεχωριστά (x και y), αν το μήκος των τοιχοποιιών (είτε δρομικές, είτε μπατικές, είτε δικέλυφες με μόνωση εσωτερικά) είναι μεγαλύτερο του 50% του αντίστοιχου υπεράνω, τότε στην πραγματικότητα δεν έχουμε μάλακό όροφο, και δεν χρειάζεται να έχουμε επάρκεια τοιχωμάτων (δηλ. δεν χρειάζεται nv>0.60). Ο έλεγχος γίνεται σε κάθε διεύθυνση ξεχωριστά, αφού και ο έλεγχος για το nv γίνεται ανά διεύθυνση, Μπορεί, δηλαδή, ένας όροφος να έχει πολλές τοιχοποιίες κατά x, οπότε εκεί να μην απαιτείται nv>0.60, παρά μόνο ικανοτικός έλεγχος κόμβων, και στη διεύθυνση y να μην έχει πολλές τοιχοποιίες, οπότε κατα y θα πρέπει nv>0.60. Μήκος κάποιας τοιχοποίας είναι... το μήκος της. Είτε είναι δρομική, είτε μπατική, είτε δικέλυφη. Τρέχον μήκος. Οι δικέλυφες επί 1, όχι επί 2, είναι ενιαίο το σύστημά τους. Και όλες οι τοιχοποιίες συμμετέχουν, όχι μόνο αυτές που είναι σε πλαίσια.

Κράτα τα δυσμενέστερα!

Χρειάζεται στατική μελέτη κτιρίου από φέρουσα τοιχοποιία (λιθοδομή κάτω, οπτοπλινθοδομή επάνω), όπου μάλλον το πρόγραμμα Fedra της Runet είναι μία καλή επιλογή (δεν ξέρω και άλλα προγράμματα, οπότε δεν εκφέρω περαιτέρω άποψη). Επιλύει με πεπερασμένα στοιχεία, και σου δίνει τη δυνατότητα να διαλέξεις το είδος του τούβλου-τσιμεντογωνίας-πέτρας κλπ. Όπως καταλαβαίνεις, μην διανοηθείς να κάνεις βήμα χωρίς να χρησιμοποιήσεις πρόγραμμα (με το μάτι ή με το χέρι, δεν...), και όπως καταλαβαίνεις, θα πρέπει να ξεκινήσεις με τον ιδιοκτήτη την κουβέντα από τη βάση του «πρώτα θα πρέπει να δούμε αν η κατασκευή που έκανες έχε επάρκεια σε σεισμό, αν ναι συνεχίζουμε, αν όχι, τότε δεν γίνεται να βγει άδεια». Γενικά θα πρέπει να του δώσεις την εντύπωση ότι είσαι πολύ φειδωλή και επιφυλακτική, για να καταλάβει ότι μπορεί να έκανε μη επανορθώσιμη βλακεία, που έχτισε όπως ήθελε. Οι ιδιοκτήτες ΔΕΝ ξέρουν τί θα πει ευθύνες μηχανικού κλπ. κλπ., απλά νομίζουν ότι ο μηχανικός πάει και βγάζει ένα χαρτί στην Πολεοδομία, οπότε αν του αφήσεις να εννοηθεί ότι η δουλειά θα γίνει, αλλά μετά του δώσεις άκυρο, σίγουρα θα παραξενευτεί (για να μην πω εκνευριστεί). Τώρα, θα μου πεις, να αγοράσεις το πρόγραμμα μόνο και μόνο για να διαπιστώσεις αν μπορείς να συνεχίσεις; Κι αν όχι τελικά, το αγόρασες τζάμπα, γιατί φυσικά δεν θα πληρωθείς για να τσεκάρεις τη στατική επάρκεια; Ή να απευθυνθείς σε συνάδελφο που έχει το πρόγραμμα, αλλά φυσικά θα θέλει να πληρωθεί για οτιδήποτε κάνει και αυτός; Ή τελικά να αναλάβεις άνευ όρων τη δουλειά, και σε περίπτωση που δεν «βγαίνει» από στατικής απόψεως, να δείξεις άλλα στη στατική μελέτη από αυτά που κατασκευάστηκαν, αναλαμβάνοντας, βέβαια, διαπαντός και την ευθύνη για αυτά; Αυτά είναι ζητήματα που θα τα σκεφτείς μόνη σου. Από εκεί και πέρα, και οι λοιποί συνάδελφοι σου είπαν την γενική εικόνα τους για την όλη κατάσταση. Πάντως, να ξέρεις ότι δεν θα πρέπει να σκοτίζεσαι και πολύ αν τελικά παρατάς τετοιου είδους δουλειές, κι ας είσαι νέα μηχανικός. Επίσης, πολύ πιθανόν γονείς κλπ. να σου πουν «είσαι νέα μηχανικός και τόλμησες να διώξεις πελάτη;;;!!!». Θα πρέπει να μάθεις να κλείνεις τα αυτιά σου σε τέτοια, γιατί και οι γονείς απλά νομίζουν ότι η δουλειά σου είναι απλά να βγάλεις ένα χαρτί από την Πολεοδομία (λες και είμαστε δικηγόροι και αμειβόμεθα «για παράσταση»).

Για το αν κάποιος οικισμός χαρακτηρίζεται ως «Κάτω των 2000 κατοίκων» ή «Προϋφιστάμενος του 1923» ή «Οικισμός με εγκεκριμένο ρυμοτομικό που στερείται παντελώς όρων δόμησης» θα πρέπει να ρωτάμε στην Πολεοδομία, γιατί οι χαρακτηρισμοί αυτοί συνήθως δίνονται από Νομάρχες κλπ. Κάθε μία από τις παραπάνω κατηγορίες οικισμών έχει διαφορετικούς όρους δόμησης, αρτιότητες κλπ., που έχουν καθοριστεί από προεδρικά διατάγματα. Με ένα καλό ψάξιμο στο site http://www.domiki.gr, βρίσκονται όλα (είναι το site της Δομικής Πληροφορικής).

Ναι, εννοείται ότι έχεις δίκιο, απλά εννοώ την περίπτωση που το δάπεδο ισογείου είναι υπερυψωμένο (εγκιβωτισμένο μέσα σε περιμετρικά τοιχώματα), οπότε το τελικά διαμορφωμένο έδαφος είναι πιο κάτω από το ισόγειο, οπότε το ύψος είναι π.χ. 4 μ.

Αναφορικά με τον εξώστη: Η άποψή μου είναι ότι δεν υπάρχει τίποτε σε εκείνα τα κενά (δεν είναι, δηλαδή, ούτε Η/Υ) απλά η επιφάνεια του κάτω ορόφου είναι εξολοκλήρου Η/Υ και επάνω μόνο εξώστης. Αν δεν υπήρχε ο εξώστης αυτός, τότε ο Η/Υ θα ήταν διώροφος, κάτι που επιτρέπεται κανονικά, και φυσικά μετράει μία φορά, και όχι δύο. Αναφορικά με τη σκάλα, υπάρχει κάτι ενδιαφέρον: Στην πολεοδομία μου, υπάρχει μία διαμάχη μεταξύ ελεγκτών σχετικά με το αν σε περίπτωση που γίνει εξωτερικό κλιμακοστάσιο, αλλά σε Ημιυπαίθριο, μετράει ή όχι στη Δόμηση. Οι μισοί ισχυρίζονται ότι μετράει, από τη στιγμή που είναι κύριο κλιμακοστάσιο. Οι άλλοι μισοί υποστηρίζουν ότι από τη στιγμή που είναι σε Ημιυπαίθριο, και μάλιστα ο ΓΟΚ αναφέρει ότι ο Η/Υ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μετακίνηση ή προσωρινή παραμονή, καθώς επίσης και ότι μπορεί να φέρει και σκαλοπάτια στο εσωτερικό του, δεν μετράει στη Δόμηση! Αυτό, βέβαια, πάντα σε περίπτωση που το κλιμακοστάσιο είναι Η/Υ (υποστυλώματα στις γωνίες και στεγασμένο επάνω).

Θα διαφωνήσω με όλους: Η εγκύκλιος αυτή αφορά στον πάλαι ποτέ ογκομετρικό προϋπολογισμό για τις αμοιβές, όπου υπολόγιζαν τον όγκο και βάσει αυτού έβγαιναν οι αμοιβές (μεθοδολογία που, ως γνωστόν, άλλαξε στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, για να έρθει το σημερινό εμβαδομετρικό σύστημα). Οπότε η Εγκύκλιος λέει ότι «ο όγκος της στέγης δεν συνυπολογίζεται όταν είναι υποχρεωτική από ειδικούς όρους δόμησης». Αλλά η όλη Εγκύκλιος αναφέρεται στις αμοιβές. Και όντως, μία ερώτηση σε παλιό μηχανικό, παίρνει την απάντηση ότι πράγματι, ο όγκος της στέγης τω καιρώ εκείνω δεν λαμβάνονταν υπόψη στον ογκομετρικό προϋπολογισμό. Σε πολεοδομίες Κοζάνης και Φλώρινας, όπου πολύ συχνά η στέγη επιβάλλεται υποχρεωτικά, δεν συνέβη ποτέ να μας επιτρέψουν τη μη συμπερίληψή της στον όγκο (από πολεοδομικής απόψεως), ούτε άκουσα ποτέ να κυκλοφορεί κάτι τέτοιο. Άλλωστε, όταν έχουμε ισόγειο επί εδάφους υπερυψωμένου, ο όγκος του μπαζώματος προσμετράται, και ας μην υπάρχει κάποιος χώρος εκεί. Γιατί να μην μετράει και η κατασκευή της στέγης;

Εάν οι όροι δόμησης έχουν π.χ. μέγιστο ύψος 7.5 μ και επιπλέον αυτών στέγη, τότε αν ο κορφιάς της ενιαίας στέγης φτάνει π.χ. τα 8 μ, θεωρείται ότι έχω υπέρβαση των 7.5 μ, ή πάμε στο επιπλέον τμήμα της στέγης που επιτρέπεται πέραν του μέγιστου ύψους;

Το καλύτερο είναι η σχάρα να είναι όντως όπως είναι στο ισόγειο (στη συγκεκριμένη περίπτωση). Και θα πρέπει γενικά να καταβάλλεται προσπάθεια ώστε κάθε υποστύλωμα να συνδέεται με πεδιλοδοκό σε αμφότερες τις διευθύνσεις. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, τότε το υποστύλωμα στη διεύθυνση χωρίς πεδιλοδοκό έχει άρθρωση στο έδαφος, και όχι «πάκτωση με ελατηριωτή σύνδεση», σε αντίθεση με το πέδιλο, το οποίο και χωρίς συνδετήριες σε μία διεύθυνση, μεταβιβάζει μια χαρά ροπές κάτω. Γενικά το σύστημα με πεδιλοδοκούς λειτουργεί εντελώς διαφορετικά από τα πέδιλα-συνδετήρια. Στα πέδιλα, τα φορτία εκάστου στύλου μεταφέρονται στο έδαφος τοπικά από το πέδιλο, και οι συνδετήριες χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση καμπτικών ροπών (αλλά και για τον περιορισμό διαφορικών καθιζήσεων και μετατοπίσεων). Η πεδιλοδοκός δεν είναι πέδιλο. Τα φορτία των στύλων δεν μεταφέρονται σε καμία περίπτωση μέσα από το πέλμα της πεδιλοδοκού στο έδαφος. Το στατικό σύστημα είναι σχάρα δοκών επί ελαστικού εδάφους. Το πέλμα της πεδιλοδοκού μεταφέρει στο έδαφος τα φορτία της δοκού (και όχι του στύλου). Η διατομή αντεστραμμένου Τ δεν πρέπει να μας θυμίζει κάτι σαν μεμονωμένο πέδιλο, αλλά είναι απλά ένα είδος διατομής για το γραμμικό στοιχείο της δοκού. Την πεδιλοδοκό θα πρέπει να τη βλέπουμε ως ένα καθαρά γραμμικό στοιχείο ενός ραβδωτού φορέα. Ως εκ τούτου, και η ανάμιξη συνδετηρίων δοκών (ορθογωνικής διατομής) είναι ίσως όχι αποτελεσματική σε μία καθαρή εσχάρα πεδιλοδοκών, αλλά αν εφαρμόσεις την τακτική του iogeo με πέδιλο και συνδετήρια στον κεντρικό στύλο, νομίζω ότι είσαι μια χαρά.

Το λέει στα σχόλια! Ακριβώς δίπλα (για τους κατόχους του τόμου Σιδενόρ). Η συνθήκη α) είναι δύσκολο να τηρηθεί σε περιπτώσεις δυσκάμπτων πετασμάτων κλπ. κλπ., οπότε πρέπει να τηρηθεί απαραίτητα η β).

Ενδιαφέρον ερώτημα... Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πρόσθετες διατάξεις για τα Κοντά Υποστυλώματα (ΕΑΚ 18.4.9), όταν έχουμε Κοντό Υποστύλωμα, φύσει ή θέσει, και το εξασφαλίσουμε με μία από τις δύο διατάξεις, δηλ. α) ικανοτικός έλεγχος ή β) προσαύξηση εντατικών μεγεθών (μία από τις δύο αρκεί να εφαρμοστεί), τότε θεωρείται ότι παύει να υφίσταται το όποιο πρόβλημα Κοντού Υποστυλώματος, και ΤΕΛΟΣ. Ειδικά, όμως, για τα θέσει Κοντά, εφαρμόζεται αποκλειστικά η διάταξη β) (προσαύξηση εντατικών μεγεθών). Αν για κάποιον λόγο δεν μπορέσουμε να εφαρμόσουμε κάποια από τις δύο παραπάνω διατάξεις (και για τα θέσει, ειδικά τη β) διάταξη), π.χ. η εφαρμογή αυτών θα μας οδηγούσε σε υπερβολικούς οπλισμούς, τότε έχουμε πρόβλημα Κοντού Υποστυλώματος, και πρέπει να φάμε penalty, τις διατάξεις της παραγράφου 18.4.9.2. Όλες! Και οι διατάξεις αυτές είναι πολύ δυσμενείς. Μία από αυτές τις διατάξεις λέει ότι τα θέσει Κοντά, θα πρέπει να αναλύονται με κάτω άκαμπτο τμήμα Ητ. Ωστόσο, είναι ήδη φανερό ότι από τη στιγμή που εξασφαλίσαμε το Κοντό Υποστύλωμα εξ αρχής με τη μέθοδο της προσαύξησης εντατικών μεγεθών, δεν εφαρμόζεται η ομάδα των διατάξεων, μέρος της οποίας είναι και το άκαμτο κάτω τμήμα. Επομένως, στην περίπτωσή σου, sundance, το μόνο που αρκεί είναι για το ύποπτο για θέσει Κοντό υποστύλωμα, ενεργοποιείς το Κοντό=Ναι, και θέτεις σαν μέθοδο εξασφάλισης την Προσαύξηση Εντατικών Μεγεθών (μόνο αυτή δικαιούσαι) και δεν χρειάζεται να θέσεις Κάτω Άκαμπτο Τμήμα.