ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΙΚΟΣ

Σε χώρες όπως το Η.Β και πρόσφατα την Γερμανία, έχουν γίνει μελέτες όπου το Υδρογόνο σε μορφή Υδροξύ παραγόμενο από ηλεκτρόλυση κύριως, είναι δυνατό να απορροφήθεί από το Δίκτυο Φυσικού αερίου και να κατανέμεται αντίστοιχα λύνοντας το πρόβλημα της αποθήκευσης. Έχωντας δει πρόσφατα στην Ελληνική δημοσιότητα εφαρμογές κλασσίκων ηλεκτρολυτικών εφευρετών, όπου παίρνουν το ηλεκτρισμό από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και το χρησιμομοποιούν για την ηλεκτρόλυση ύδατος, εφαρμογές οξειδοαναγωγικές όπου είτε χρησιμοποιούν τον ζεστό νερό ηλιακου θερμοσίφωνα και παράγουν υδροξύ μέσω κατάλυσης χαμηλού κόστους και θερμοκρασιών είτε συνδυασμό με ηλεκτρόλυση και εφαρμογές ηλεκτρομαγνητικής φύσεως που παράγουν εξίσου υδροξύ, δίνεται η δυνατότητα με τα παραπάνω για κατ'οίκον παραγωγή υδροξέως. Τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι αν: -Είναι δυνατή η κατασκευή συμπιεστή για πλήρωση του οικιακού δικτύου με δίκτυο αγοράς σε οικονομικό κόστος, -Μετρήτης αερίου αντίστροφης φοράς σε οικιακό επίπεδο, ώστε οταν η οικία παρέχει στο δίκτυο αέριο να είναι δυνατή η αντίστροφή περιστροφή, -οι κατ'οικον κανόνες ασφαλείας φυσικού αερίου επαρκούν και για το υδροξύ. Ίσως η αγορά ενεργειακού συμψηφισμού αερίων να δώσει ιδιαίτερη ώθηση σε όλους τους χειμαζόμενους κλάδους από την οικονομική κρίση, αν βέβαια μπορούν να δωθούν οι κατάλληλες απαντήσεις.

Λοιπόν, ας το δούμε σαν μια οικονομική μέθοδος παραγωγής υδρογόνου, 2) Η εντροπία είναι η ακαταστασία της υλής. Σε συνθήκες υπεραγωγιμότητας η εντροπία είναι 0. Σε κατάσταση υψηλών θερμοκρασιών όπου έχουμε υψηλή κινητική ενέργεια στα σωματίδια αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας. Σε κατάσταση συντονισμού είναι επίσης 0. 3)Η ιδιοσυχνότητα του νερού είναι πέρι στα 5,6PHz (>THz>GHz>MHz>KHz). Για να φθάσει κάποιος εκεί πρέπει να δαπανήσει ανάλογη πόσοτητα ενέργειας. Για να μην το κάνει, χρησιμοποιεί τεχνική ηλεκτρομαγνητικής μεγέθυνσης, οπου από τα GHz, βάζοντας το κράμμα πετάγεται στα PHz και διαλυεί το νερό. O συνεργάτης ισχυρίζεται πως χρησιμοποιεί μέθοδος επαγωγικής θέρμανσης μέσω ραδιοκυμάτων, αλλά αυτό αν συμβαίνει μόνο με οξειδοαναγωγή με καταλύτη ο οποίος θερμαίνεται μπορεί να συμβεί. Αλλά δεν παρατήρουνται στα videakia θερμικά φαινόμενα, τουλάχιστον ιδιαίτερα. Ένα ερωτημα που δημιουργείται είναι αν οντως τα ραδιοκύματα απορροφούνται από το νερό, η είναι απαραίτητο μεταλλικό κονιαμα για την απορρόφηση των συχνοτήτων. Υπάρχουν αρκετά σχολία στο 1ο video που δείχνουν την ερασιτεχνικότητα του συνεταίρου του Πέτρου Ζωγράφου που υποτίθεται των ξεσκεπάζει. Στο 2ο video μια σκέτη μονταζιέρα είναι και δεν αποτελεί πειστήριο. Υπάρχουν αρκετά αλλά videakia οπως με τον δοκιμαστικό σωλήνα που γίνεται live η παραγωγή. Την ρουφανιά πολλοί την αγάπησαν, τον ρουφιάνο εντέλλει κανένας! 7 χρονια για υδρογονοπαγίδα; Έλεος...

Έχωντας παρακαλουθήσει εκτεταμένως την διαδικάσια της ηλεκτρομαγνητικής υδρολύσεως όπως αναφέρεται από την Ένωση Φυσικών (http://eef.gr/sinedria-old/1058-nero.html, και στο site του εφευρετη www.hellagen.gr) θα ήθελα να δουμε κατα πόσο είναι δυνατή η παραγωγή πλεονάσματος ενέργειας οπως ισχυρίζεται η ερευνητική ομαδα. Όπως έχει αναφερθεί η τεχνική που ακολουθείτε, είναι η τριφασική 120ο εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας χαμηλής έντασης (0,35W), σε δοχείο ειδικά διαμορφωμένο προς αντίχηση ακτιβολολίας, σε νερό εμποτισμένο σε κράμα το οποιο λειτουργεί σαν ηλεκτρομαγνητικός φακός - πολλαπλασιαστής ακτινοβολίας- φθάνοντας το νερό σε κατάσταση συντονισμού. Ἐπειτα έχουμε διάσπαση του ύδατος ὀπου το παραγώμενο HHO είτε καίγεται είτε διαχωρίζεται μέσω υδρογονοπαγίδων, ὀπου το ελεύθερο υδρογόνο οδηγείται σε πολυμερή μεμβράνη, όπου ανταλλάσει τα ιόντα με οξυγόνο (περιβαλλοντικό η από την προηγούμενη χρήση δεν διευκρινίζεται) , τα όποια οδεύονται ασύρματα μεσω των μεταλλικών ιδιοτήτων του αερίου υδρογόνου στην άνοδο της συσκευής και έχουμε παραγωγή ενέργειας τάξης των 700W. Η ερευνητική ομάδα ισχυρίζεται ενεργειακώς πως ειναι εντός της αρχής διατήρηση της Ενέργειας, εφόσον η εξαγώγιμη ενέργεια είναι ίση με το πόσο της περιεχόμενης ενέργειας (Δηλ, εξαγωγιμή ενέργεια= 0,35W + Ενεργ. Πυκν Νερού + Ενεργ Πυκν Κράματ) και το χρησιμοποιούμενο κράμα, αποδομείται μοριακώς δηλαδή ιζηματοποιείται. Αν αυτος ο ισχυρισμός είναι όντως πραγματικότητα, μήπως έχουμε να κάνουμε με εκμετάλευση εντροπιακής κατάστασης υλικου, μια παραγωγή ενέργειας που δεν έχουμε συναντήσει έως τωρα; Η κατάσταση συντονισμού υλικού θα μπορεί να οδηγήσει σε απελευθέρωση των ατομικών στοιχείων του, δηλαδή σε μεταστοιχείωση;

Για το πρόβλημα που αναφέρεται στο εν λόγω άρθρο, δεν είναι η τιμή της KWh, αλλά ο τρόπος πληρωμής της! Και 0,02 να την αγοράζει (για έργα κλιμακας 100-200MW σε 40 ετής συμβάσεις), άμα πληρώνει ο ΛΑΓΗΕ με 6μηνη καθύστέρηση και όποτε θέλει, τι να το κάνεις! Και ποιά τράπεζα θα εμπιστευθεί πλέων να χρηματοδοτήσει ενεργειακά έργα, πέρα το γνωστών κρατικοδίαιτων μονοπολίων? Δεν ξέρω κατά πόσο το net metering θα είναι λύση, εφόσον δεν υπάρχει τραπεζική χρηματοδότηση και ούτε αναμένεται ( εκτός και αν υποθηκεύσεις ακίνητο σου πολλαπλάσιας αξίας) και με την νομοθεσία να αλλάζει αναλόγως με τα κέφια του νομοθέτη. Η λύση είναι η πλήρη αυτονομία. Εκεί αξίζει να επενδύσει κάποιος, έστω και αν οι συσσωρευτές ακόμα παραμένουν το ακριβότερο κομμάτι.

Δηλαδή, για 1 Κgr CH4, θέλουμε, 2,75 Kgr CO2, και 0,50Kgr H2 (Βάση μετρατροπών moles σε kgr, http://www.convertunits.com/from/moles+CH4/to/grams) Από οικονομοτεχνική πλευρά δηλαδή χωρίς επιχ, για 1 Kgr CH4, θέλουμε 0,93€ CO2, + 0,53 € Η2, στο 1,46€ (χωρίς κόστος sabatier). Από που προέκυψε το το 1,00€/kg CH4 παραγωγικό κόστος για την Sabatier. Υπάρχει σχετική βιβλιογραφία?

To CH4 δεν είναι πρώτη ύλη. Είναι παράγωγο από την Sabatier που την έχουμε προυπολογίσει. Το κόστος ηλεκτρόλυσης και παραγωγής υδρογόνου, έχει να κάνει με την απόσβεση της αρχικής επένδυσης, κατά κύριο λόγο. Ενδεικτικά, 20KW Φ/Β εγκατάσταση, με μέση ηλιοφάνεια 1400-1600KWh/m2, μπορεί να παράγει 26 000KWh/έτος. Με μια μέση απόδοση ηλεκτρόλυσης στο 80% (απιονισμένο νερό), θα παράγει 20 800 KWh H2. To Kgr H2 περιέχει 33ΚWh, Οπότε μιλάμε για 630 Κgr H2/έτος, με κόστος σε βάθος απόσβεσης κυρίας επένδυσης στην 30 ετία ιδιών κεφαλαίων (χωρίς επιχ) στο 1,06Ε/Kgr H2. Με Επιχ 50% πέφτουμε στο 0,53 Ε/Kgr H2. Είναι όντως σημαντικό κόστος. Όμως στην ογκομετρικού τύπου αντίδραση της Sabatier περνάει αρκετά λιγότερο.

Στην αντίδραση Sabatier, CO2 + 4 H2 → CH4 + 2 H2O + energy, συμφωνούμε, έχουμε παραγωγικό κόστος 1,00€/kg CH4. Προσοχή, δεν προστίθεται το 0,341 που χρειαστήκε να φτιάξουμε το CO2. -Πως θα το μειώσουμε, 1)Από την Ηλεκτρόλυση, έχουμε παραγωγή O2, η ατμοσφαιρική καύση του όποιου με άνθρακα, θα παράγει την απαιτούμενη ενέργεια για θέρμανση των αντιδράσεων με το υπεροξειδίου του Ασβεστίου και της Sabatier. To πλούσιο σε μείγμα παραγόμενο CO2 θα το ανακυκλώσουμε στις προαναφερόμενες αντιδράσεις. 2) Εγκατάστασεις κλίμακας και επιχορήγηση από αναπτυξιακό νόμο η ΕΣΠΑ. Οι εγκαταστάσεις Φυσικού άεριου έχουν όλες επιχορηγηθεί κατά 50% τουλάχιστον, πέρα των διακρατικών deals. Kατά τον ίδιο τρόπο (χωρίς τα διακρατικά deals) πετυχαίνουμε ανταγωνιστικό προϊόν.

Κάθε νέο Φ/Β είναι ένα ακόμη βήμα προς την αποκέντρωση του συστήματος διαχείρησης ενέργειας και κατάργησης όχι κρατικών, αλλά κρατικοδίαιτων μονοπολίων. Και όπως σωστά παραπάνω ο mechpanos ανέφερε, χρειάζεται υπολογισμός ρίσκου με βάση πραγματικές και χειροτέρου σενάριου καταστάσεις με γερά νεύρα.

Για την Θέρμανση του CaC(OH)3 από το 0,341€/KgCO2 στο 1,00€/KgCO2, είναι τεράστια η διαφορά. Επίσης στο 0,341€ περιλαμβάνεται η θέρμανση του Υπεροξειδίου του ασβεστίου, αφού μιλάμε ήδη για κόστη παραγωγής CO2. Επίσης, κατά την Ηλεκτρόλυση έχουμε παραγωγή O2 που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εν μέρει για θέρμανση του CaC(OH)3 και για την μέθοδο sabatier, και οταν επιτευχθούν οι θερμοκρασίες, συντήρηση και απελευθέρωση υπόλοιπης ποσότητας Ο2 στο περιβαλλόν. Υπάρχει και η δυνατότητα πωλησης O2 για βιομηχανικές χρήσεις που θα μπορούσε να απομειώσει τον χρόνο της επένδυσης. Είναι εφικτό η λιανική να βγαίνει σε 1,51€/kg CH4, δηλαδή 0,70€/LtCH4, που είναι ανταγωνιστικό νούμερο.

-Thanks για την μέθοδο Sabatier -(trap CO2 from air extract), διοχετευση αέρα σε Υπεροξείδιο του Ασβεστίου προς συγκράτηση CO2, κόστος στο 0,015Ε/λτ CO2. -Οι Παγκοσμιοποιημένες εταιρίες αναζητούν κεντροποιημένους τρόπους παραγωγής ενέργειας. Η αποκέντρωση της ενέργειας είναι η μέγιστη απειλή απέναντι στην ύπαρξη τους. Πχ, θα δείς ερευνητικές μεθόδους για παραγώγη πλάσμα υδρογονου σε υψηλότατες θερμοκρασίες από το νερό, δηλ ότι σύμβαινει στα βάθη των Ωκεανών, σε υψηλές θερμοκρασίες ή πιέσεις το Η2Ο διαλύεται σε Η2 και Ο2 ( Όπως και γι αυτό δεν χρησιμοποιούμε σε φωτιά υψηλών θερμοκρασίων νερό). Δεν είναι συνομοσιωλογία, εμπορική πρακτική είναι.

1.Σωστά το CH4 είναι το κύριος ζητούμενο. 2. Η μέθοδος sabatier απαιτεί χαμηλότερες θερμοκρασίες (300-400C) σε σχέση με το στάδιο του Syngas (800C), και λογικά θα είναι πιο οικονομική 3. Τον άνθρακα τον δεσμεύεις και τον απελευθερώνεις σε ενέργειες που ήδη θα απελευθερώναν άνθρακα. Στην ουσία γλυτώνεις την επιπλέων περιβαλοντολογική επιβαρύνση. 4. Θέμα κόστους. Αν το βαρέλι φθάσει στα 150US, ίσως να έχει νοήμα και πετρέλαιο από H2. 5. Η Siemens, Shell, BP έχουν κάθε λόγο να μην ασχοληθούν με Φ/Β. Η BP ασχολήθηκε αλλά όλο τυχαίως τα δικά της Φ/Β είχαν ελαττωματικές διόδους στα junction boxes και έπαιρναν φωτιά. Επίσης την Τελευταία Διετία ισοπεδώθηκαν οι τιμές στα Φ/Β και αναγκάστηκαν οι Σαουδάραβες του Η.Α.Ε να εξαγοράσουν την χρεωκοπημένη SolarWorld και να ξεκινήσει την διαδικασια antidumping στις ΗΠΑ και Ε.Ε. Μιλάμε πλέων για 30+ χρόνια παραγωγή στο 80% απόδοσης, και αν δεν υπήρχε antidumping στο 0,20Ε/Wp.

Ευχαριστώ για τα επιπλέων στοιχεία, τα googlara τα στοιχεία, και όντως ο τρόπος για να μεταβούμε από το Υδρογόνο σε Μεθάνιο, είναι απαραίτητο το στάδιο του SynGas. Το κόστος των διαδοχικών σταδίων είναι η πιο σημαντικη παράμετρος για να δούμε για τι πόσοτητες μπορούμε να κάνουμε ένα βιώσιμο σχἐδιο. Από ότι είδα στα στάδια παραγωγής Υδρογόνου από LPG, υγραέριο, που πλέον είναι βιομηχανοποιημένο, πάμε επίσης πρώτα σε παραγωγή SynGas, και μετά σε Υδρογόνο. Οπότε λογικά τα κόστη θα είναι ανάλογα.

Η ενέργεια από τις ΑΠΕ δυστυχώς δεν μπορεί να είναι πλήρη απορροφήσιμη από το δίκτυο λόγω καιρικών μεταβολών και την συμπεριφορά κατανάλωσης, δηλαδή η μέγιστη κατανάλωση δεν σύμπιμπτει σχεδόν πάντα με την μέγιστη ηλιοφάνεια και με την μέγιστη παραγωγη ενέργειας από τα αιολικά. Οπότε αναγκαστικά δημιουργείται η ανάγκη αποθήκευσης ενέργειας. Η υπάρχων τεχνολογία συσσωρευτών, δηλ μπαταριών, είναι ακριβή, και διπλασιἀζει στην καλύτερη το κόστος της επένδυσης. Γι αυτό δημιουργείται η ανάγκη της αποθήκευσης σε καύσιμο υλικό, τηρούντων πάντα το οικονομικών αναλογιών. Τα κόστης της ΔΕΗ από λιγνιτοπαραγωγή είναι στα 0,05Ευρώ/KWh, με υψηλό βαθμό επιχορήγησης εξόρυξης, μεταλευτικής δραστηριότητας και μονάδων. Ενώ από τις γεννήτριες πετρελαίου άνω των 0,11Ευρώ/KWh, με υψηλό βαθμό επιχορήγησης πάγιου εξοπλισμού. Σε αυτά θα πρέπει να υπολογίσουμε και τα πρόστιμα από τις εκπομπές διοξείδιου του άνθρακα, τώρα στα 0,03/Kwh, ενώ το 2008 ήταν στα 0,35 Ευρώ/KWh. Στον τελικό καταναλωτή φθάνει βέβαια η τιμή του 0,08 κατά μέσο όρο, μια τεχνητή τιμή για μείωση των κοινωνικών εντάσεων. Πλέων τώρα τα Φ/Β σε μεγάλες μονάδες, χωρίς ουδεμία επιχορήγηση παράγουν το ρεύμα στα 0,03 Ευρώ/KWh και τα αιολικά στο 0,04 Ευρώ/KWh. Το κύριο πρόβλημα της ανισοκατανομής μεταξύ παραγωγής καταναλωσης, ειδικά στα αιολικά, απαιτεί την υπάρξη σταθμών εφεδρείας για εξισορρόπηση δικτύου, δήλαδη διπλασιασμό τουλάχιστον του πραγμάτικου κόστους. Αυτή είναι και η απάντηση στο ερώτημα σου. Αν συνυπολογίσουμε στην κατανάλωση ενέργειας την χρήση καύσιμου στις μεταφορές οχημάτων, με την βενζίνη και το πετρέλαιο στο 1,6Ευρώ/lt και στο 1,3Ευρώ/lt, ερχόμαστε σε μια μέση χονδρική αναγωγή σε κόστος του 0,20 & 0,16 Ευρώ/KWh ( μέση ισχύς οχηματος 60KW). Η τιμή αυτή αφήνει πολλά περιθώρια για χρήση τεχνολογιών ηλεκτρόλυσης με ενέργεια από ΑΠΕ προς δημιουργία επικερδών επιχειρήσεων χρησιμοποιώντας σαν πρωτεύον υλικό το νερό, θαλασσίνο προτιμότερο γι αυτό και ο βαθμός απόδοσης ηλεκτρόλυσης στο 60%, και ατμοσφαιρικών αερίων.

Το υδρογόνο είναι υποπροϊόν του φυσικού αέριου, με βάση της παρακάτω αντίδραση του κύριως συστατικού του, μεθανιου, σε θερμοκρασίες 800 oC. CH4 + H2O → CO + 3 H2 Αυτό που θέλουμε είναι να αντιστρέψουμε την εξίσωση, να χρησιμοποιήσουμε το ατμοσφαιρικό CO2 και να δώσουμε τα υδρογόνα στον άνθρακα ώστε να δημιουργήσουμε τον υδρογονάθρακα μας. Το Υδρογόνο παράγεται μέσω ηλεκτρολύσης λόγω οικονομικών Φ/Β και ανεμογεννητριών εξαιρετικά οικονομικά. Εξαιρετικά κοστοβόρα είναι η αποθήκευση του. Ενώ σαν Φυσικό Αέριο, ή σαν μεθάνιο, η αναφλεκτικότητα του μετριάζεται, και η υπάρχων δομή είναι πλήρως αξιοποιήσιμη. Αν δεν καταλάβαινουμε κάτι, καλό θα είναι να μην κάνουμε κριτική χωρίς νοήμα. Ευχαριστώ

Καλησπέρα Αναζητώ σχετική βιβλιογραφία ή ακόμα καλύτερα προϊόντος, για την μετατροπή Υδρογόνου (Η2), προερχόμενου από ηλεκτρόλυση, σε φυσικό αέριο (NG) με την πρόσμιξη ατμοσφαιρικού CO2 και Ν. Βρίσκω εκτενή βιβλιογραφία για το αντίθετο, δηλαδή παρασκεύη υδρογόνου από Φυσικό αέριο. Ο στόχος είναι η ασφαλής αποθήκευση του H2 και η χρήση του σαν NG με τις υπάρχουσες δομές. Γενικά, με την κάθετη πτώση του κόστους των Φ/Β και ανεμογεννητριών, το κόστος της ενεργειακής κατανάλωσης της ηλεκτρόλυσης δεν είναι απαγορευτικό, για έναν Βαθμό απόδοσης στο 60%. Ευχαριστώ