Ροδοπουλος

Αν ένα πλακάκι κάνει ή όχι για εξωτερικό χώρο δεν έχει καμία σχέση με το πάχος του αλλά με τις προδιαγραφές που είναι κατασκευασμένο.

και ειδικότερα με τον συντελεστή διαστολής, τον συντελεστή τριβής σε υγρό (ολίσθησης) και τον συντελεστή ολίσθησης σε παγετό. Το δεύτερο για μένα είναι το πλέον σημαντικό διότι το πρώτο πλέον καλύπτεται απο τις κόλλες κατηγορίας S2 EN 12002 ενω το τρίτο στην Ελλάδα έχει εφαρμογή μόνο σε ορισμένες περιοχές .

Εαν δούμε τις σημερινές ανάγκες της χώρας σε μάχιμους μηχανικούς θα έλεγα οτι οτιδήποτε πάνω απο 20000 είναι απλά εξωφρενικό και το μόνο που κάνει είναι να συντηρεί το ταμείο. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν οτι 1 στους 3 αποφοίτους είναι άνεργος. Δυστυχώς τα στοιχεία είναι του 2010. Μπορεί σήμερα τα πράγματα να είναι χειρότερα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. 

KB

δεν μπορούν να ξεπεράσουν το 3% απορρόφησης. Οπότε εαν τραβήξουν λιγότερο θα χρειαστείς απλά μια διόρθωση κάθισης που εαν το workability box σου είναι καλό μπορεί και να μην χρειαστεί. 

Για την προστασία απο διάβρωση υπάρχουν πολλές και διαφορετικές λύσεις

α) backfill anodes με γελοιο κόστος

β) ειδικά αστάρια και βαφές με πάλι γελοίο κόστος

1) οχι, 2) συνηθως ναι 3) δεν υπάρχει τέτοια σχέση εαν λένε τέτοια είναι βλάκες.

Μέχρι τις 31/12/2013 οι εφαρμογές gunite στις ΗΠΑ θα απαιτούν το ξηρό μείγμα να είναι συσκευασμένο και κατηγοροποιημένο βάση SC ενω τα ακροφύσια να έχουν διαπιστευμένο παροχόμετρο νερού. Εντός του 2014 θα είναι απαίτηση και του ΕΝ. 

+1 στον Γιάννη. Η γυψοσανίδα βέβαια δεν έχει το ίδιο αισθητικό αποτέλεσμα!! 

Υπάρχουν οι παράμετροι α,β που χρειάζονται πετρογραφία για να γίνει σωστή επιλογή. Απο την άλλη η κάθε σύνθεση, διατήρηση δοκιμίου κλπ μπορούν να αποκλίνουν απο τις χαρακτηριστικές καμπύλες αντοχής / χρόνου που είναι αποτέλεσμα εργαστηριακών συνθηκών. Θεωρώ λοιπόν οτι ναι μεν μπορούν να δώσουν μια σχετική ένδειξη αλλα τίποτα παραπάνω.

  Nαι όντως μέχρι διώροφο πρέπει να είναι η οικονομικότερη λύση , αλλά την φέρουσα την εγκαταλείψαμε , κακώς κατ΄ εμένα.

 

6*42,00 = 252,00χλγ. Δεν είναι και πολύ βαριές οι μεταλλικές κολόνες , ακόμη και αν γίνουν ολόσωμες.

 

Εδώ με παλάγκο έχω σηκώσει και 6,5 μετρη ΗΕΑ260 σε εσωτερικό πατάρι.

 

@Terry , έχεις δίκιο αλλά δεν είναι αδύνατο , μη ξεχνάμε ότι το 1936 όταν η πιάτσα πάλευε για Β120 , κάποιοι ρίξανε στα βουνά περισσότερα από 200.000 κυβικά με αντοχή > 400χλγ/cm2

Γίνετε αρκεί να φτιάξουν μια σύνθεση σκυροδέματος που να μην είναι ιδιαίτερα απαιτητική σε κοκκομετρίες, να κάνουν κάποια ζυγίσματα/να τα μετατρέψουν σε κουβάδες (ογκο), να αποφύγουν το 52,5 και να βάλουν ρευστοποιητή 2ης γενιάς και οχι 3ης ή 4ης.

θα ήθελα να επισημάνω στο παραπάνω οτι οι γέφυρες πρόσφυσης δεν βασίζονται στην επανεκκίνηση του ελεύθερου C-S-H σε υδαρή μορφή αλλα σε συστατικά bonding για αυτό και ονομάζονται bonding agents σε αντίθεση με τα άλλα (επανεκκίνηση του ελεύθερου C-S-H) που ονομάζονται adherence agents. Για αυτό και οι γέφυρες ανήκουν στα πρότυπα του repair και οχι στα πρότυπα σκυροδέτησης, δηλαδή η γέφυρα αποτελεί την δημιουργία διεπιφάνειας για επισκευές περιορισμένου πάχους. Αντίθετα οι adherence agents βασίζονται στην δημιουργία ομοιόμορφης ζώνης στο cement paste. Στην πραγματικότηατα βέβαια κάτω απο το μικροσκόπιο θα δείτε διεπιφάνεια υπο μορφή διαφορετικών κρυστάλλων αλλα δεν είναι σε ένα επίπεδο (γέφυρα) αλλα σε 3 διατηρώντας ετσι τις σταθερές του Lame.

Το ξαναγράφω λοιπόν

Πρόβλημα Προστασία αναμονών και νέα σκυροδέτηση

Το πρόβλημα είναι το εξής. Εχουμε 2 τύπους διάβρωσης. Την εναέρια με ηλεκτρολύτη το περιβάλλον και την εγκιβωτισμένη με ηλεκτρολύτη το σκυρόδεμα. Το φαινόμενο είναι αρκετά πολύπλοκο διότι έχει βρεθεί κατα κόρον οτι ο πρώτος τύπος δρα αυξητικά στον δεύτερο. Για αυτό και στην περιοχή αναμονής/σκυροδέματος θα βρούμε σχεδόν πάντα πολλαπλάσια διάβρωση σε σύγκριση με το καθαρά εγκιβωτισμένο οπλισμό για τα αντίστοιχα χρόνια έκθεσης. 

Υπάρχουν ειδικά εποξειδικά αστάρια χάλυβα, συνήθως 3 συστατικών με περιεκτικότητα ψευδαργύρου τουλάχιστον 50%. Ο ψευδάργυρος είναι υπο μορφή κόκκων της τάξεως των 20-40 μικρών και κατηγορίας ASTM II. Ο ψευδάργυρος χρησιμοποιείται για τον σκοπό της θυσιαζόμενης ανόδου για να παθητικοποιήση τον χάλυβα. Το πρόβλημα με τα εποξειδικά είναι οτι μειώνουν την πρόσφυση για αυτό και κάνουμε επίπαση με χαλαζιακή 0,4-0,8 για Φ<=20 και 0,8-1,2 για Φ>20. Οι κοκκομετρίες είναι βάση ACI.

Το πρόβλημα κατα βάση είναι στην επιφάνεια των αναμονών με το σκυροδέμα. Εδω επι της ουσίας δεν έχουμε επικάλυψη ενω σε μια παλιά κατασκευή το πρόβλημα της διάβρωσης συνήθως εμφανίζεται σε βάθος μέχρι και τα 3 εκ. Επειδή η πάστα του σκυροδέματος μετα απο χρόνια έκθεσης θα έχει υποστεί απόπλυση και άρα τα C-S-H έχουν πάει περίπατο οι κλασσικοί αναστολείς που βασίζονται στο C-S-H ώστε να περάσουν σε κάποιο βάθος (που συνήθως δεν είναι μεγαλύτερο απο 2 εκ) θα βρούνε σοβαρότατο πρόβλημα. Για τον λόγο αυτό προτιμάμε αναστολείς Vapour Phase που στην ουσία είναι κάψουλες που τις βάζουμε μέσω διατρήσεων στο επιθυμητό βάθος. Οι κάψουλες αυτές είναι συνήθως τριών φάσεων

(αντιγράφω εδω και εξηγώ)

Αναστολέας αέριας φάσης υπο μορφή κάψουλας τριών σταδίων. Στάδιο Α) Ατμοποίηση νιτρικού τρι-αιθανόλιου σε υψηλό ρυθμό. Διάχυση και σφράγιση του πορώδους του σκυροδέματος  με σημαντικό περιορισμό του οξυγόνου και της υγρασίας. Δημιουργία αμβιονικού υμένα προστασίας (προστασία ανόδου και καθόδου) στον οπλισμό. Στάδιο Β) Ατμοποίηση μέτριου ρυθμού για την προστασία του υμένα του Σταδίου Α. Αύξηση της  αλκαλικότητας του σκυροδέματος κατά 2-2,4 μονάδες Ph. Στάδιο Γ) Αργή διάχυση παραγώγου μονο-αιθανολαμίνης που δρά σαν ρυθμιστικό της αλκαλικότητας του σκυροδέματος, παρατείνοντας την δράση του Σταδίου Β. 

με λίγα λόγια αυτό που κάνει το VPI είναι αντί να χρησιμοποιήσει το C-S-H για διάχυση (absorption) χρησιμοποιεί το πορώδες του σκυροδέματος. Με την ατμοποίηση επιτυγχάνει αύξηση της πίεσης και εξαναγκασμένη διάχυση (οχι absorption).   

Ο κατασκευαστής παρέχει φύλλο υπολογισμού του αριθμού των κάψουλων σε σχέση με τον ρυθμό διάβρωσης και την ανοιγμένη επιφάνεια του χάλυβα για προστασία. Εαν θέλετε τα VPIs είναι απο την φύση τους υπολογίσιμοι αναστολείς. Περιορισμός υπάρχει σε περιπτώσεις που έχουμε υψηλό ρυθμό διάβρωσης. Εδω αναγκαστικά θα καταφύγουμε σε ανόδια. Ο κατασκευαστής πάλι διαθέτει φύλλο υπολογισμού της χρονο-επάρκειας. Συνήθως βέβαια τα ανόδια θα παθητικοποιήσουν πλήρως τον χάλυβα επειδή ακριβως υπάρχει το αστάρι ψευδαργύρου.

Το βασικό πρόβλημα με τις αναμονές είναι οτι εαν κατόπιν εορτής μπούνε στον σκυρόδεμα, το σκυρόδεμα δεν πρόκειται να καταφέρει να τις παθητικοποιήση επειδή ακριβώς έχουν δημιουργήσει οξείδια που δεν παθητικοποιούνται απο την αλκαλικότητα του σκυροδέματος. Δηλαδή το σκυρόδεμα δεν μπορεί να παρέχει το ψωμί για το παθητικό φίλμ που χρειάζεται. Ο ΚΤΧ δίνει αναφέρετε στο χρώμα των οξειδίων και είναι τρομερά σαφής. 

Η συγκόλληση μεταξύ νέου και παλιού σκυροδέματος είναι μια δύσκολη υπόθεση. Το πρόβλημα ξεκινάει οτι το C-S-H μετά απο τις 20 ώρες είναι πλέον ελάχιστα ενεργό και άρα απο μόνο τους δεν προσφέρει χημικό δεσμό. Εδω λοιπόν αυτό που ονομάζετε επανα-γαλακτωποιηση (τελείως λάθος όρος!!!) είναι στην ουσία η επανεκκίνηση του ελεύθερου C-S-H σε υδαρή μορφή. Θα μπορούσε κάποιος να πει οτι είναι στην ουσία ενα είδος C-S-H descaler ή καλύτερα ενα είδος που ξανακάνει το C-S-H soluble.   

Ηλία

Δεν είναι δυνατόν να τα γράψω κάπως διαφορετικά απο την στιγμή που εαν γράψω zinc rich rebar primer και το ψάξετε θα βρείτε μόνο αμερικάνικο προϊόν που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Δεν είναι διαφήμιση για εμένα απο την στιγμή που και ΕΤΕΠ ή ακόμα και διαγωνισμοί πολλές φορές αναφέρονται σε υλικά λέγοντας τύπου τάδε. Δεν ξέρω πραγματικά πως αλλιώς να τα γράψω. Εαν γράψω αναστολέας κάψουλας τύπου VPI βαρέος τύπου μάλλον δεν θα καταλάβει κανένας τίποτα. Εαν γράψω τις ιδιότητες και τα ASTΜ, DIN, EN πάλι δεν θα καταλάβει κανένας. Κατανοώ τους κανόνες συμμετοχής αλλα θα πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή. 

Επειδή πολλοί με ρωτάνε τι κάνουμε για να συνεχίσουμε σκυροδέτηση αναμονών μετά απο χρόνια έκθεσης

Βάση ΕΝ 1504

Λύση 1. Δεν υπάρχει ενεργή διάβρωση ή ο ρυθμός είναι <0,4μA/cm2

Καθαρισμός οξειδίων με βούρτσα

Πέρασμα με ********** ή με *********

Επίπαση με χαλαζιακή 0,4-0,8 για Φ<=20 και 0,8-1,2 για Φ>20

Ψεκασμός ************ στο παλαιό σκυρόδεμα για πρόσφυση με το νέο.

Λύση 2.  Υπάρχει ενεργή διάβρωση με ρυθμός μεταξύ 0,4 και 0,9 μA/cm2

Καθαρισμός οξειδίων με βούρτσα

Πέρασμα με ************* ή με *********

Επίπαση με χαλαζιακή 0,4-0,8 για Φ<=20 και 0,8-1,2 για Φ>20

Τοποθετηση ************* 2 κάψουλες ανα τμ επιφάνειας σε βάθος 5 εκ.

Ψεκασμός ********* στο παλαιό σκυρόδεμα για πρόσφυση με το νέο.

Λύση 3. Υπάρχει ενεργή διάβρωση με ρυθμό μεταξύ 0,9 και 1,5 μA/cm2

Καθαρισμός οξειδίων με βούρτσα

Πέρασμα με *********** ή με ************

Επίπαση με χαλαζιακή 0,4-0,8 για Φ<=20 και 0,8-1,2 για Φ>20

Τοποθέτηση ************** 4 κάψουλες ανα τμ επιφάνειας σε βάθος 5 εκ.

Ψεκασμός ************* στο παλαιό σκυρόδεμα για πρόσφυση με το νέο.

Λύση 4. Υπάρχει ενεργή διάβρωση με ρυθμό > 1,5 μA/cm2

Καθαρισμός οξειδίων με βούρτσα

Πέρασμα με********** ή με **********8

Επίπαση με χαλαζιακή 0,4-0,8 για Φ<=20 και 0,8-1,2 για Φ>20

Τοποθέτηση **************** αλλα θα χρειαστεί μια στοιχειώδη μελέτη.

Ψεκασμός ************** στο παλαιό σκυρόδεμα για πρόσφυση με το νέο.

To ************ το επιλέγω διότι το πρόβλημα με τις αναμονές είναι σε βάθος > 2 εκ και άρα οι αναστολείς επάλειψης δεν έχουν σοβαρή τύχη. 

Απαγορεύονται οι διαφημίσεις.
Παρακαλώ διαβάστε τους Κανόνες Συμμετοχής
Ευχαριστώ, ilias

γενικά

Τα μπαγδατοτάβανα γίνονταν με πηχάκια 2,0χ2,0 εκ περίπου τοποθετημένα σε μια απόσταση μεταξύ τους 1.5-2εκ

που αναρτιόνταν καρφωτά και κάθετα  πάνω σε ανά 40 εκ περίπου ξύλινα δοκαράκια των 4χ8 παράλληλα μεταξύ τους

Το σύστημα των δοκαριών  αναρτιόνταν ανά αποστάσεις 1.0 μ από τις φέρουσες δοκούς του πατώματος του άνω ορόφου μέσω ιδίων διαστάσεων (4χ τεμαχίων ξυλ δοκών και

όλο αυτό το σύστημα του ταβανιού  απείχε  κρεμάμενο από το κάτω μέρος των δοκών του πατώματος περί τα 10-12 εκ

Ακολουθούσε η με το μυστρί εκτόξευση του επιχρίσματος εκ των κάτω που στην πράξη αγκιστρώνονταν στο κενό των 1.5-2 εκ που είχαν τα πηχάκια μέσω κατάλληλων χειρισμών του κτίστη (ελαφρύ πάτημα με το μυστρί κλπ)

Η πρώτη στρώση  του επιχρίσματος  ήταν καθαρό ασβεστοκονίαμα με προσθήκη γιδότριχων ή γουρουνότριχων και καταλλήλου ρευστότητας (μέτριας υδαρότητας)

 

Στην περίπτωσή σου και εφόσον:

Α. θέλεις να κρατήσεις την εμφάνιση του σοβά (ως τελ οπτικό αποτέλεσμα ταβανιού) και

Β. όπως λες έχεις κάμψεις του Φ.Ο του πατώματος κατά το βάδισμα κλπ

θα σου πρότεινα

αφού καθαιρέσεις τους πήχεις

πρώτα να ενισχύσεις το στατικό σύστημα των φερ. δοκών του πατώματος προσθέτοντας κάθετα σ’ αυτές ξυλ τεμάχια αναλόγων διαστάσεων ώστε αυτές να συνεργάζονται μεταξύ τους κατά την κάμψη  μηδενίζοντάς την

Περιττό να σου πω ότι σήμερα δεν βάζουν γιδότριχες κλπ αλλά καρφώνουν πάνω στους πήχεις ανοξείδωτο πλέγμα και συνεχίζουν με κανονικό σοβά

δεν βάζουμε και ελαστικό σοφά οπλισμένο με ίνες για να είμαστε σίγουροι? και το μεταλλικό πλέγμα να έχει ανα 40 εκ και κανένα ελαστικό αρμό διότι τις ταλαντώσεις δεν ξέρω πως θα τις αποσβέσει το πλέγμα απο μόνο του εαν είναι μονοκόμματο κομμάτι. 

Σαφώς και διαφέρουν οι ψυχικές αντοχές από άνθρωπο σε άνθρωπο. Υπάρχουν όμως σε κάθε άνθρωπο. Είναι πολύ σημαντικές οι ψυχολογικές διαστάσεις που έθεσε ο συνάδελφος και η 'κατανόησή' τους αποτελεί εν μέρει το κλειδί της επιτυχίας, για πολύχρονη παραμονή και επιτυχία σε μια άλλη χώρα. Το πάω για να ζήσω κι όχι πάω από ανάγκη είναι μια σωστή αρχή προς την κατεύθυνση αυτή...μόνο που έχεις να παλέψεις με τη 'ρημαδιασμένη' μνήμη που δεν ξέρεις πώς σε ποιες -ευνοϊκές ή δυσχερείς- καταστάσεις θα λειτουργήσει....

Ακριβώς πας για να ζήσεις και να ζήσεις καλά. Το χειρότερο λάθος που μπορείς να κάνεις είναι να ξεκινήσεις τις συγκρίσεις. Το καλύτερο είναι να προσπαθήσεις να δεις τα θετικά και οχι τα αρνητικά. Εαν ξεκινήσεις με την λογική οτι πάω απο ανάγκη κλπ θα τα κάνεις μούσκεμα.  

Οι Αμερικάνοι το λένε the big flop δηλαδή φτιάχνω κάτι με λιγότερες απαιτήσεις ενέργειας και πιο φιλικό στο περιβάλλον για να στεγάσω 100 ανθρώπους και ταυτόχρονα φτιάχνω κάτι άλλο με περισσότερες απαιτήσεις ενέργειας για να στεγάσω 100000 (για να κρατήσουμε και την αναλογία). Το κέρδος τελικά ανα μονάδα στεγασμένου είναι μικροσκοπικό. Εαν το βλέπαμε βέβαια σε σχέση με άλλες πηγές ρύπων τότε καταντάει νούμερο νανομηχανικής.

η τσιμεντο-ένεση δεν αυξάνει την αντοχή απλά μπορεί να επαναφέρει κάποια μονολιθικότητα σε περιπτώσεις ρωγμών και όχι φωλέων.

wifi? why??

εκτος αν εννοεις για μεταξυ των δυο τμηματων , υπο την προυποθεση οτι δεν υπαρχει ηδη τροπος επικοινωνιας.

το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο βανδαλισμός. Εαν βάλεις οπτική ίνα θα την πάρουν οι γύφτοι. Τα συστήματα αυτά έχουν εύρος λήψης 500 μέτρα και έχουν κλείδωμα.

Στα 5000Ε βάλτε και 3000E για σένσορες διάβρωσης (110 έκαστος για την μεταλλική και 90 για το σκυρόδεμα και 650Ε ενας controller με wifi).  

θα πρέπει ο βαθμός διαπνοής να αυξάνετε απο κάτω προς τα επάνω. !!!!! τηρήστε το αυτό και κάντε οτι θέλετε. Απαιτήστε απο τους κατασκευαστές να σας δώσουν τα στοιχεία αυτά εγγράφως με τιμές διαπνοής και οχι δεν υπάρχει πρόβλημα κλπ.

Η μετάφραση του embedded corrosion sensor στην Ινδία. 

έχεις δίκιο αλλα τα διάβασα σε περιοδικό που μου στέλνει το ASCE και σε κάτι άλλα κατασκευών και δεν έχω λινκς. Υπάρχει μια πολύ καλή ανάλυση απο κάποιους καθηγητές βιοκλιματικής στις ΗΠΑ που λένε οτι δυστυχώς η βιοκλιματική μετατρέπεται σε Luis Vuitton των πλουσίων και φέρνει παράδειγμα το Agora (δεν το κατακρίνει απλά λεέι οτι θα έπρεπε τα κράτη να την κάνουν υποχρεωτικό κανονισμό). Καταλήγει οτι ήδη το Carbon Tax στην Ευρώπη καταδικάζει του φτωχούς που δεν έχουν τα χρήματα να επενδύσουν στην βιοκλιματική. Επίσης κατηγορεί του αρχιτέκτονες οτι τις περισσότερες φορές δεν κάνουν χρήση ούτε των ποιον απλών μεθόδων βιοκληματικής.

Ηδη σκοτώνονται στο ΑΙΑ οτι το Agora δεν είναι βιοκλιματικό με βάση τα πρότυπα που έχουν θεσπίσει παράδειγμα στο βραβείο 2013

http://www.aiatopten.org/node/292

βέβαια υπάρχει και ο πόλεμος μεταξύ των μεγάλων γραφείων και πολλά είναι στημένα για συμφέροντα αλλα that's life.

ξεκίνα να διαβάζεις απο την αρχη.

Μην βαράτε τον ταχυδρόμο. Αυτά διάβασα αυτά έγραψα. Οι φήμες λένε οτι η Porsche Design θα σχεδιάσει και θα κατασκευάσει τις κουζίνες και ο Peter Marino για τους κοινόχρηστους χώρους. Οι φήμες πάλι λένε ότι το κόστος του τμ θα ξεκινάει απο τα 19000 $ και ήδη η Sotheby's Real Estate έχει αναλάβει την διαχείριση για 150 κομμάτια. Αν και υπάρχει μια πτώση στα ακίνητα θεωρείται απο τους επενδύτες οτι θα υπάρχει μια απόδοση της τάξεως του 5.1% τον χρόνο. 

Έβαλα μια προϋπόθεση που ίσως δεν την πρόσεξες ή και ίσως δεν την διατύπωσα και με σαφήνεια

 

Είπα, ότι αν η ενέργεια, για τα επί πλέον υλικά που απαιτούνται(για το στατικό ή για τα λοιπά συστήματα του κτιρίου) κάποτε ..και όχι οπωσδήποτε σήμερα τα παράγαμε χωρίς να σπαταλιέται ενέργεια αλλά απο Α.Π.Ε θα το αποδέχονταν ο συνάδελφος Ναι ή ΟΧΙ;;

κατά τα άλλα ούτε κάνω τον ειδικό ούτε είπα ότι το κτίριο με πολυάρεσε (κυρίως λόγω της οπτικά φυσικής στροφικής αστάθειας)

το σχήμα είναι ιδανικό για ταχύτητα ανέμου που τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο μπορεί να ξεπεράσει τα 128 χιλιόμετρα την ώρα. Εχει σχεδιαστεί για να αντέχει μέχρι και 212 χιλιόμετρα την ώρα επειδή ακριβώς τα στατιστικά δείχνουν οτι το wind speed θα αυξηθεί κατά 30% μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. υπάρχει μια πιθανότητα το κτήριο να έχει magnetorheological fluid dampers στην θεμελίωση.