Ροδοπουλος

Για να ξεδιαλύνω λίγο την θέση μου διότι παρατηρώ οτι υπάρχει σύγκρουση. 1. Εχω υποστηρίξει την προσπάθεια του ΚΑΝΕΠΕ και της συντακτικής ομάδας και πραγματικά θεωρώ οτι έχει γίνει μια πολύ καλή δουλειά. 2. Εχω εκφράσει και δημοσίως κάποιες απόψεις όσον αφορά τον δικό μου χώρο (ελέγχων, προστασίας) και εδω ήμουν επικριτικός. Ημουν επικριτικός με τον τρόπο που καταλήγει κάποιος στις ΣΑΔ σε σχέση με τις επιτελεστικότητες, των ενεργών δυσκαμψιών καταλήγοντας σε χρήση ή οχι συντελεστών μονολιθικότητας, ήμουν επικριτικός στο γεγονός οτι δεν αντιμετωπίζει σωστά το πρόβλημα της διάβρωσης (που δυστυχώς είναι μέγιστο στις κατασκευές) και ήμουν επικριτικός που δεν προσπάθησε να μπει στα βασικά των υλικών ενισχύσεων και να εξηγήσει στον μηχανικό τους λόγους και τις απαιτήσεις. 3. Ξαφνικά ο μηχανικός βρίσκετε μπροστά σε 2 νέους χώρους. Υλικά ενισχύσεων/αποκατάσταση + ΚΑΝΕΠΕ. Ενα τυπικό παράδειγμα του προβλήματος είναι οτι πολλές εμπορικές εταιρίες πλησίασαν το θέμα δίνοντας αυτές λογισμικό/εξισώσεις/βιβλιογραφία. Προφανώς και δεν είναι κακό και μπράβο τους αλλα υπάρχει το παράδοξο οτι κατάλαβαν το κενό γνώσης που υπήρχε και πήγαν να το καλύψουν. 4. Στον χώρο όμως των ΠΜ αλλα και απο ανθρώπους στην συντακτική επιτροπή του ΚΑΝΕΠΕ ακούω συνέχεια οτι δημιουργούνται προβλήματα και πολλοί ΠΜ ιδιαίτερα οι πιο παλιοί δεν μπορούν καν να πλησιάσουν την φιλοσοφία του. Εν μέρη είναι λογικό κάποιος να πει οτι η επιστήμη προχωράει και άρα κάποιοι εκ των πραγμάτων θα μείνουν πίσω. Το ερώτημα όμως είναι, για μένα τουλάχιστον κάτι διαφορετικό, "Μήπως αυτή η νέα προσέγγιση/φιλοσοφία απαιτεί εκ των πραγμάτων διδασκαλία και όχι απλά σεμινάρια? " Ερωτώ το παρακάτω διότι εαν θεωρήσουμε οτι ο ΚΑΝΕΠΕ είναι η πόρτα προς το Model Code τότε εαν δεν καλύψουμε τα κενά που δημιουργεί ο ΚΑΝΕΠΕ το πρόβλημα θα αυξηθεί εκθετικά με την είσοδο του Model Code.

Ο αφανής κίνδυνος. Ετυχε να σπάσουν το δάπεδο για την δημιουργία νέου και βρήκαν την διάβρωση. Οταν μετρήθηκε ο ρυθμός ήταν κοντά στα 14μA/cm2. Ρυθμός υπερβολικά υψηλός. Ο χάλυβας της θεμελίωσης ήταν παντελώς κατεστραμμένος με απώλεια διατομής > 50%, συνάφειας 100% και πτώση μηχανικών ιδιοτήτων. Αντίστοιχα προβλήματα τα βλέπουμε σε περιπτώσεις παραθαλάσσιων κατασκευών, σε παλιά βιομηχανικά κτήρια, και σε περιοχές με σχετικά ψηλό υδροφόρο. Εαν είχε προληπτικά μετρηθεί πριν απο 15-20 χρόνια χωρίς καν το σπασιμο του δαπέδου η θεμελίωση θα είχε σωθεί. Σήμερα εκτός του κόστους της γαλβανικής υπάρχει το επιπλέον κόστος μια νέας θεμελίωσης. Οπως βλέπετε και στην φωτό δεν υπήρχαν ενδείξεις πάνω απο την στάθμη του δαπέδου.

Το 2006, το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» (www.SNF.org) ανακοίνωσε τα σχέδιά του για τη χρηματοδότηση της δημιουργίας του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), έργο που περιλαμβάνει την κατασκευή και τον πλήρη εξοπλισμό νέων κτιριακών εγκαταστάσεων για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος (ΕΒΕ) και την Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ), καθώς και τη δημιουργία του Πάρκου Σταύρος Νιάρχος, συνολικής έκτασης 170.000 μ². Η παιδεία και ο πολιτισμός αποτελούν τη ραχοκοκαλιά κάθε προηγμένης κοινωνίας. Χρηματοδοτώντας το ΚΠΙΣΝ, το όραμα του Ιδρύματος είναι να προσφέρει στη χώρα και την πόλη νέες θεσμικές βάσεις, απαραίτητα στοιχεία για να κινηθεί προς τα εμπρός, καθώς και ένα πλαίσιο για το μέλλον. Παιδεία, πολιτισμός και βιωσιμότητα, τα τρία κύρια στοιχεία του ΚΠΙΣΝ, είναι βασικές προϋποθέσεις για την ενίσχυση της δυναμικής προοπτικής της πόλης και των ανθρώπων της και για την ενσωμάτωσή τους στον εικοστό πρώτο αιώνα και σε ένα παγκόσμιο πλαίσιο. Το μέγεθος, τόσο του έργου, όσο και των ονείρων και των προσδοκιών του Ιδρύματος απαιτούσε την επίδραση και τη δημιουργική παρουσία ενός οραματιστή αρχιτέκτονα. Τον Φεβρουάριο του 2008, μετά από ένα κλειστό διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος επέλεξε ομόφωνα το αρχιτεκτονικό εργαστήρι (Renzo Piano Building Workshop) του Renzo Piano (www.rpbw.com). Επιλέγοντας τον διακεκριμένο αρχιτέκτονα Renzo Piano, το Ίδρυμα διάλεξε έναν αρχιτέκτονα στην κορυφή του επαγγέλματος, ο οποίος διαθέτει όραμα και πνευματική περιέργεια, καθώς και ιστορική και γεωγραφική αντίληψη της θέσης του έργου και της σημασίας του. Η τοποθεσία του έργου βρίσκεται 4,5 χμ νότια από το κέντρο της Αθήνας, στο Δέλτα Φαλήρου, και το ΚΠΙΣΝ σχεδιάζεται ως πολυλειτουργικός χώρος παιδείας, πολιτισμού και διασκέδασης. Ο προϋπολογισμός του έργου προσεγγίζει τα 566 εκατομμύρια Ευρώ. Όταν το ΚΠΙΣΝ ολοκληρωθεί, η πλήρης διαχείριση και ο πλήρης έλεγχός του θα περιέλθουν στο Ελληνικό Δημόσιο. Το ΚΠΙΣΝ αποτελεί την πρώτη σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού τομέα αυτού του είδους στην Ελλάδα και εκ των σημαντικότερων πολιτιστικών και εκπαιδευτικών έργων που έχουν υλοποιηθεί ποτέ στη χώρα. Ως ένα από τα μεγαλύτερα κατασκευαστικά έργα στην πρόσφατη ιστορία του τόπου, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος θα ωφελήσει άμεσα την Ελληνική οικονομία, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και ενισχύοντας την εισροή κεφαλαίων, σε ένα δυσχερές οικονομικό περιβάλλον. Δείτε το video παρουσίασης: Μπράβο τους. Click here to view the είδηση

Δώρο άδωρο διότι είναι προς κατάργηση.

Αλέξη και εγω για εκεί κλείνω.

αποτελέσματα καρότων απο μεγάλο κτήριο του 1937 13.2, 5.8, 0.5, 39.6, 23.2, 23.2, 17.8, 32.5, 43.4, 17.8, 16.4, 11.1, 5.8 7.4, 17.8, 47.4, 23.2, 23.2, 20.4, 23.2 ποια είναι η αντοχή?

Brascoσυμφωνώ και αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν είναι όμως το νερό αλλα ο ηλεκτρολύτης (σκυρόδεμα). Μην ξεχνάμε οτι η επικάλυψη των αναμονών είναι ΜΗΔΕΝ!!!!!!! Απο εκεί και πέρα ας πούμε οτι θέλω >48Φ ελεύθερο μήκος για 20/25 και μου δείχνετε κουτάκια και σας λέω οτι η διατήρηση αυτού του μήκους για διάστημα > 10 ετων είναι δύσκολη και ακριβή υπόθεση. Όπως λέει και ο Brasco θα τα λυγίσετε και θα κοπούν σαν βούτυρο διότι δημιουργούν ενα ιδιαίτερα γαλβανικό κελί που δύσκολα προστατεύετε για πολλά χρόνια.

Θεωρώ οτι κατανοώ αρκετά πράγματα όσο αφορά τις αγκυρώσεις και για αυτό μιλάω για 3 λύσεις. Το κόψιμο το έβαλα στην άποψη της χρήσης μουφών. Αυτό που έχω δει πολλάκις είναι οι αναμονές να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν λόγω σοβαρής διάβρωσης στην διεπιφάνεια με το σκυροδέμα. Η βαφή προστασίας δεν θα βοηθήσει όπως και δεν έχει βοηθήσει πολλά χρόνια τώρα διότι δεν πιάνει την διεπιφάνεια!!!! Μίλησα επίσης και για στεγάνωση του εγκιβωτισμού. Απο την άλλη επιτρέψτε μου να πω οτι τα κουτάκια χωρίς κονία εγκιβωτισμού δεν βοηθάνε πουθενά. Το κόψιμο και αναμονή 10 εκ για την χρήση μούφας στο μέλλον είναι κάτι που προδιαγράφουν σχεδόν το πλήθος των ΠΜ σε πολλές χώρες του κόσμου. Για αυτό και οι μούφες είναι τόσο διαδεδομένες. Απο εκεί και πέρα ας μου εξηγήσει κάποιος την διαφορά μεταξύ να έχεις 10 εκ στον αέρα και 70 εκ στο αέρα.

Εαν οι αναμονές είναι για να μείνουν μέχρι 10 χρόνια τότε άφησε αναμονές και κάνε σωστό εγκιβωτισμό. Εαν είναι να τις αφήσεις >15 χρόνια τότε θα συνιστούσα κόψιμο, σωστή στεγάνωση και μούφες. Μια τρίτη λύση είναι να τους βάλεις απο ένα ανόδιο ανα υποστύλωμα και να ξεμπερδεύεις με το θέμα. Να εξηγήσω Λύση α) εγκιβωτισμός καθ-ύψος. Αντοχή στον χρόνο 10-15 χρόνια χωρίς στεγάνωση. Το βασικότερο πρόβλημα είναι οτι οι ειδικές επισκευαστικές κονίες δεν πιάνουν πάνω απο 6-10 εκ σε ύψος. Το υλικό είναι ακριβό και θα χρειαστείς αρκετά σακιά για κάθε υποστύλωμα. Επίσης επειδή έχουν συνήθως μεγάλη αντοχή (> 35MPa) το σπάσιμό τους θα είναι δύσκολο. πχ. ενα υποστύλωμα 40Χ40 με εγκιβωτισμό 80 εκ θα χρειαστεί 11 σακία των 25 κιλών. Με λίγα λόγια πχ. 0,8Ε το κιλό Χ 11=88Ε και περίπου 50Ε εργατικά. Σύνολο 138Ε. Βάλε και 30Ε ανα υποστύλωμα για το σπάσιμο = 168Ε. Λύση β) εγκιβωτισμός περιορισμένου ύψους (μέχρι 10 εκ). Αντοχή στον χρόνο 15-25 χρόνια με στεγάνωση.Το άμεσο πρόβλημα είναι το κόστος για τις μούφες. πχ. 16Ε το τεμάχιο πχ. ενα υποστύλωμα 40Χ40 με εγκιβωτισμό 10 εκ θα χρειαστεί 1,5 σακία των 25 κιλών. και περίπου 20Ε εργατικά. Σύνολο 508Ε. Βάλε και 20Ε ανα υποστύλωμα για το σπάσιμο = 70Ε. Βάλε και 16Ε Χ (πχ 8 σίδερα) σε μούφες = 198Ε, Λύση γ) Ανόδιο. Κόστος 25Ε. Τοποθέτηση 10Ε. Επισκευαστικό εγκιβωτισμού ανοδίου 10Ε. Αντοχή στον χρόνο 15-20 χρόνια. Σύνολο 45Ε. Εαν βάλεις 2 ανόδια αντοχή στον χρόνο 20-25 χρόνια. Σύνολο 80Ε.

1) Ρωτάω διότι εαν δεν περιέχουν τις αναμονές+κάποια κονία με μεγάλο CO2 SD τότε είναι δώρο άδωρο. 2) Δεν καταλαβαίνω τον λόγο ύπαρξης αναμονών ακόμα και για πρόβλεψη για επιπλέον όροφο απο την στιγμή που υπάρχουν μούφες σύνδεσης.

Αυτά τα ωραία κουτάκια τι περιέχουν στο εσωτερικό τους?

δεν θέλω να σχολιάσω το άρθρο διότι θα πρέπει να δω τις ηλεκτρικές ιδιότητες αλλα σε γενικές γραμμές αγώγιμα σκυροδέματα απο όσο ξέρω γίνονται με την προσθήκη ASTM Type II carbon fibers σε ποσοστό μέχρι και 4%. Υπάρχουν πολλά άρθρα κάτω απο τον τίτλο carbon fiber reinforced concrete here and here

Εφαρμογή ανοδίων επίχωσης για προστασία θεμελίωσης σε περίπτωση βαριάς χημικής προσβολής εδάφους (Ph=4.4, R=0.57KOhmcm). Τα ανόδια επίχωσης έχουν διπλή ενέργεια. α) κατευθείαν στον οπλισμό και β) στο στοιχείο του σκυροδέματος. Λόγω του β) το βάρος των ανοδίων είναι σημαντικό, στην περίπτωσή μας 3Χ12,5 κιλά ψευδαργύρου ενω είναι εγκιβωτισμένα σε μπετονίτη με ένυδρο γύψο σε αναλογία 50/50. Η σχεδιασμένη προστασία είναι 50 χρόνια. Τα ανόδια είναι τύπου CorrCr-BF της Sintecno. Λόγω της χημικής προσβολής και της χαμηλής αντίστασης του σκυροδέματος η χρήση στο ύψος θεμελίωσης ανοδίων τύπου XP, CC, κλπ δεν θα ήταν δυνατή αφου η κατανάλωση του θα ήταν τάχιστη (<5 χρόνια) με πιθανότητα να έχουμε και προβλήματα διάρρηξης του ανοδίου λόγω αυξημένων οξειδίων. Τα ανόδια είναι κατασκευασμένα απο ειδικό σακί που παίζει το ρόλο του salt bridge, ειδικό καλώδιο καθοδικής προστασίας τύπου FG7 και το ανόδιο είναι ASTM Type II. Το κόστος είναι γελοίο σε σχέση με την προστασία που παρέχει. Το μόνο ακριβό στην εφαρμογή είναι οι ειδικές μούφες σιλικόνης της 3Μ (Καυκάς) που γεμίζουν με ειδικό εποξειδικό ώστε οι συνδέσεις να αντέχουν >120 χρόνια. Ενα απο τα θετικά της εφαρμογής είναι οτι εντώς 4-5 ωρών απο την επίχωση και το βρέξιμο το δυναμικό μηδενίζει ενω γράφεται θετικό νούμερο. Στον εν λόγω είχαμε -540mV πριν την τοποθέτηση και έφτασε στα +32mV σε διάστημα 3 ωρών. Σε αντίθεση με τα κλασσικά ανόδια γαλβανικής που μπαίνουν στο σκυροδέμα και έχουν την δυνατότητα της επαναλειτουργίας, τα ανόδια επίχωσης λειτουργούν μόνιμα (για αυτό και η μεγάλη κατανάλωση). Επιπλέον η προστασία τους είναι στην ζώνη επίχωσης της θεμελίωσης και δεν δουλεύουν εαν δεν υπάρχει επαφή με χώμα. Η ακτινική τους προστασία μπορεί να ελεγχθεί με πολύμετρο επι του χώματος και συνήθως φτάνει τα 120-150 εκ απο το ανόδιο. Η συγκόλληση στο οπλισμό γίνετε με ειδικό αγώγιμο στόκο 2 συστατικών που παρέχετε απο τον κατασκευαστή και κλείνετε με επισκευαστικό. H μεγάλη κατανάλωση και άρα το μεγάλο βάρος του ανοδίου έγκειται στο γεγονός οτι η ηλεκτρική αντίσταση του σκυροδέματος μέσα σε χώμα τείνει (εαν δεν είναι ειδικού τύπου και στεγανό) να αποκτήσει την αντίσταση του εδάφους. Για να καταλάβετε τι λέω φανταστείτε οτι νέο σκυρόδεμα 20/25-35/45 εκτός θεμελίωσης έχει αντίσταση απο 40-70Kohmcm. Αυτό σημαίνει οτι ακόμα και εαν υπάρξει μια ανοδος αυτή θα περιοριστεί σημαντικά. Στην περίπτωση θεμελιώσεων τα πράγματα είναι διαφορετικά. Εδω το χώμα μπορεί να έχει πολύ χαμηλή αντίσταση π.χ. 0,7 Kohmcm με αποτέλεσμα το σκυρόδεμα να πέσει και αυτό στα 4-10Kohmcm. Αυτό σημαίνει οτι το στοιχείο λειτουργεί χωρίς πρακτική αντίσταση και άρα διαβρώνετε με μεγάλο ρυθμό. Σε περιπτώσεις χημικής προσβολής έχουν βρεθεί ρυθμοί της τάξεως των 200-600μm/year.

@ spy1551 Παγκοσμίως η διάβρωση κοστίζει 2,7 τρις δολλάρια και είναι ο σημαντικότερος εχθρός των κατασκευών σε κόστος. Ενδεικτικά έχει 18 φορές πιο μεγάλο κόστος απο τον σεισμό σε βάση δεκαετίας. Ο σεισμός απλά είναι πιασάρικος για τα ΜΜΕ. Η ουρία μειώνει σημαντικά τις μηχανικές ιδιότητες και η κατασκευή πολύ σύντομα καταντάει μη επαρκής και επικίνδυνη.

ευχαριστώ

Εχω VISTA 64bit και 64bit ANSYS, BEASY. Θα πάρω το θέμα είναι οτι χρειάζεται να ξαναπεράσω τα πάντα απο την αρχή. Παλιά υπήρχε το disk image. Δεν ξέρω εαν υπάρχει κάτι αντίστοιχο για SSD

πως το κάνω αυτό. Τρέχω πεπερασμένα μέχρι και 12,5Μ στοιχεία!!!

Γαλβανική προστασία γέφυρας ενίσχυση του καταστρώματος με μανδύα, τοποθέτηση Galvashield XP, αστάρωμα με Monotop NFG 412 και πρόσμικτο εκτόξευσης και μετά gunite.

Γαλβανική προστασία γέφυρας ενίσχυση του καταστρώματος με μανδύα, τοποθέτηση Galvashield XP, αστάρωμα με Monotop NFG 412 και πρόσμικτο εκτόξευσης και μετά gunite.

Η πιο οικονομική λύση που είναι γνωστή εδώ και 100 χρόνια και υπάρχουν και κανονισμοί μελέτης είναι η χρήση ανοδίων που συγκολλιούνται στο μέταλλο. Βάζω 2 φωτογραφίες α) για να καταλάβαετε το πρόβλημα που σας λέω οτι δεν θα φανεί διάβρωση απο οπτικό ελεγχο πριν να είναι αργά και β) για να δείτε το ανόδιο.

μου έγραφε 6000 το έκανα 5000 και κέρδισα 1GB!!!! να το μεταφέρω στο HD απο SSD ή θα χάσω σε απόδοση?

Πραγματικά θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες οτι σαφώς και τίθεται θέμα διάβρωσης του κοχλία και υπάρχουν πολλά δις σε κόστος αποκατάστασης (μια ερευνα στο google θα αναδείξει πολλά τέτοια θέματα ειδικά σε μεταλλικές γέφυρες σιδηροδρόμων στον Καναδά. Θα έλεγα οτι η διάβρωση της οπής επιφέρει τα παρακάτω προβλήματα α) απώλεια σύσφιξης, β) σημαντική πτώση μηχανικών ιδιοτήτων του κοχλία, γ) φαινόμενα fretting fatigue corrosion όπου η απώλεια σύσφιξης προσδίδει τοπική μετακίνηση μεταξύ κοχλία και ελάσματος με αποτέλεσμα το σπείρωμα να "τρώει" την οπή wear, να δημιουργεί καταστάσεις έναρξης ρωγμών, ψαθυροποιηση απο υδρογόνο, κλπ. Το χειρότερο είναι οτι παρουσιάζετε στι εσωτερικό της οπής με αποτέλεσμα να μην είναι ορατό πριν να είναι αργά. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδω, εδω, ε ψάχνετε τα παρακάτω fretting fatigue corrosion in bolts fretting fatigue corrosion in steel bridges

Εχω 32GB DDR3 και 60GB SSD και πλέον μου βγάζει πρόβλημα χώρου ενω υπάρχουν ακόμα 25GB ελεύθερα. Κάπου άκουσα για το pagefile αλλα δεν καταλαβαίνω πως να το μειώσω. Βοήθεια.

Για να αποφύγεις όλα αυτά που δεν βλέπω πρόβλημα, βάζεις το εσωτερικό χιτώνιο και της κόλλα αργύρου όπως στην Golden Bridge!!!!