Ροδοπουλος

Κυρίες και κύριοι θέλω μια βοήθεια.

Είχα μία συζήτηση με συνάδελφο και κόντεψε να λιποθυμήσει όταν του είπα ότι θα μπορούσε να γίνει μια τρύπα διαμέτρου δέκα εκατοστών στο κέντρο ακριβώς του κόμβου τοιχοκολώνας, ας πούμε μήκους > 1,20 m, η οποία στο μέσο της είναι οπλισμένη ως τοιχίο με απλό δεκαράκι. Επειδή δεν έχω τη δυνατότητα, θα μπορούσε κάποιος από εσάς τους αγαπητούς, που λύνει πεπερασμένα στοιχεία, να το δοκιμάσει σε κάποιο έτοιμο μοντελάκι και να μου πει αν θα αστοχήσει νωρίτερα ο κόμβος και πόσο; Έχω μεγάλη απορία.

Ευχαριστώ.

και ποιός σου είπε οτι τα πεπερασμένα στοιχεία είναι η αλάνθαστη λύση. Εγω πιστεύω οτι εαν αυτός που στήνει το μοντέλο δεν εχει καταλάβει το πρόβλημα που στήνει και δεν έχει σοβαρές γνώσεις πεπερασμένων θα σου βγάλει ...αντε να μην πω.

λαμβάνω ερωτήσεις για το #1454

Ερώτηση 1 για το Sc. Είναι το equivalent concrete thickness δηλαδή το έξτρα πάχος επικάλυψης που δίνει η βαφή.

Ερώτηση 2. Ο συσχετισμός του Sc με το R (SDCO2) ειναι απο την σχέση 3. Με λίγα λόγια όταν μια βαφή δηλώνει SDCO2=160 m, για ένα σκυρόδεμα αντοχής 25 (mc=505) δηλώνει Sc=160m/505=31.6 cm.

Ερώτηση 3. Μπορούμε να συσχετίσουμε το Sc με τον ρυθμό ενανθρακώσης? Ναι εφόσον μιλάμε για το ιδιο χρόνικο ευρος, Τ. Κοιταξτε την φωτό για τις εξισώσεις.

Ερώτηση 4. Η βαφή σε ένα επίχρισμα έχει το ιδιο equivalent air layer thickness? ΟΧΙ. Στο γράφημα 4 βλέπετε οτι το mc αυξάνει όσο πέφτει η αντοχή του υποστρώματος (πχ. επίχρισμα). Πχ. ενα επίχρισμα με αντοχή θλίψης 3MPa έχει mc=890 και άρα το Sc=160/890=17.9 cm.

Eρωτηση 5. O ρόλος του Πάχος ξηρού φιλμ (Dry Film Thickness, DFT))? Είναι μια ένδειξη ποιότητας και αξιοπιστίας. Το υλικό που έχει SDCO2=160m με DFT 150 microns είναι καλύτερο απο αυτό που έχει SDCO2=160m με DFT 250 microns. Συνηθως έχει να κάνει με την περιεκτικοτητα σε solids. Προσέξτε δεν έχει να κάνει μόνο με την κατανάλωση και άρα με το κόστος. Υπάρχουν και άλλoi παράμετροι όπως α) το β του DFT 150 microns θα είναι καλύτερο απο το β του DFT 250 microns οταν δεν μπορούμε να ελέγξουμε το συνεργείο. Ο λόγος είναι οτι η πιθανότητα να μην πάρουμε 150microns οταν έχουμε 2 χέρια είναι μικρότερη απο αυτήν με DFT 250 microns.

Ερώτηση 6. Πόσο αντέχει μια βαφή? Είναι δύσκολη ερώτηση διότι έχει να κάνει με το περιβάλλον έκθεσης, την προετοιμασία της επιφάνειας, την ποιότητας της επιφάνειας, την ωρίμανση, τον χρόνο και πολλά άλλα. Σήμερα πολλές βαφές έχουν πιστοποιητικά επιταχυνόμενης έκθεσης ASTM G 23, Type D, ASTM C 67, ASTM B 117, ASTM D 4214, ASTM D4587.

Ερώτηση 7. Οσο πιο παχιά είναι η βαφή τόσο καλύτερη? Μύθος που μπορεί να αποδειχτεί καταστροφικός. Πολλές παλιές πολυκατοικίες που βάφουν κάθε 10 χρόνια ας πούμε χωρίς να βγάζουν την παλιά βαφή μπορεί να έχουν ξεπεράσει σε πάχος το όριο διαπνοής κατα ASTM D 1653 και πλέον η βαφή να μην αφήνει την υγρασία να στεγνώνει και σκάει. Προσοχή δεν φταίει ο ελαιοχρωματιστής ή η βαφή. Γενικά εαν το πάχος της βαφής είναι μεγαλύτερο απο 1,5 χιλ μην βάφετε απο πάνω.

Ερώτηση 8. Μια βαφή με ψηλή τιμή SDCO2 κάνει και για παραθαλάσσιο? ΟΧΙ. Συνήθως τα χλωριόντα μεταφέρονται απο την υγρασία του αέρα και άρα δεν μας νοιάζει το SDCO2 αλλα το SDH2O. Επειδή γενικά τα χλωριόντα είναι σαν μηχανισμός πολύ πιο δυνατός θα δείτε οτι στο 100% των βαφών το SDH2O είναι πολύ μικρότερο ακόμα και 100 φορές απο το SDCO2. Αυτό βέβαια είναι αναγκαίο και για την διαπνοή.

Ερώτηση 9. Ακρυλικές ή βάσης Polyurethane ή Ethylene είναι οι καλύτερες. Σε γενικές γραμμές η σειρά με την καλύτερη ξεκινάει με Polyurethane, Ethylene, ακρυλικές αλλα σαφώς μιλάμε για γενικές αρχές.

Εντός θέματος αλλά εκτός συζήτησης όπως τη συνεχίζει ο συνάδελφος Ροδόπουλος.

Το φαινόμενο της διάβρωσης στις φωτογραφίες γιατί γίνεται και εστιάζεται μόνο σε ένα στοιχείο ;

Να φανταστείς οτι όσον αφορά την λειτουργία του στηθαίου το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι στη βάση στήριξης. Εκεί υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα διάβρωσης επειδή α) έχουμε πιο aggressive ηλεκτρολύτη (σκυρόδεμα), β) συνήθως δεν υπάρχει στεγανωτητα, γ) υπάρχει το βήμα του κύκλου CO2 dissolution είναι πιο μεγάλο απο οτι στον άερα, κλπ.

Εαν σκεφτείς επίσης οτι το στηθαίο έχει σχεδιαστεί ώστε να μεταφέρει (δυστυχώς!!!! τις τάσεις της πρόσκρουσης στην βάση/σκυρόδεμα το δυστυχώς το γράφω οχι γιατί δεν τηρείται το ΕΝ 1317/στην φωτό θα χρειαζόταν Η4 επειδή είναι άνω διάβαση και οχι Η2 που έχει αλλα γιατί η λειτουργία εξαρτάται απο την ποιότητα του συνεργείου σε μεγάλο βαθμό) και κατ' επέκταση στην διεπιφάνεια του μετάλλου με το σκυρόδεμα βλέπεις οτι το reliability index της βάσης το αναγκάζεις να είναι μεγάλο πχ β=3.

κατα την κατεργασία σπειρώματος η επιφάνεια του μετάλλου μπαίνει σε μια διαδικασία σκλήρυνσης (strain hardening). Λόγω του strain hardening το παραγόμενο παθητικό φίλμ εμφανίζετε υποβαθμισμένο και άρα έχουμε μειωμένο Ecorr. H υποβάθμιση έχει να κάνει με τις φάσεις του χάλυβα, κλπ. Ενα αντίστοιχο κλασσικό παράδειγμα είναι το καρφί που σε ένα ποτήρι με αλατόνερο θα δείτε πρώτα την ακμή να διαβρώνετε. Σε πολλές χώρες σοβαρές χώρες υπάρχουν προδιαγραφές για τα στηθαία που καλύπτουν την κραματική σύνθεση ώστε να επιδέχεται σπείρωμα χωρίς να υποβιβάζετε η αντοχή σε διάβρωση. Στην Ελλάδα δυστυχώς περνάμε τα πάντα με γαλβάνισμα και πιστεύουμε οτι κάτι κάνουμε. Βέβαια οταν το γαλβάνισμα τρίβετε στο γαλβανισμα (με το περικόχλιο τότε βράστα.

Θα σας πω μια ιστορία πραγματική. Ο D. Trump έχει καμιά 10αριά ουρανοξύστες το Long Island. Σε έναν απο αυτούς υπάρχει εξωτερικός φωτισμός με περίπου 1700 φωτιστικά. Μια φορά τον μήνα ελέγχουν τα φώτα και αλλάζουν τις λάμπες. Το έκαναν για 7 χρόνια. Κάπου στα 8 χρόνια του γράφει ο διευθυντής συντήρησης οτι υπάρχει δυσκολία να αλλάξουν τις καμένες λάμπες διότι οι βίδες που συγκρατούν το κέλυφος έχουν διαβρωθεί. Ο Trump δεν δίνει σημασία. Στα 9 χρόνια του στέλνει ο διευθυντής συντήρησης μια επιστολή που λέει οτι θα πρέπει να βάλουμε καινούργια φωτιστικά διότι πλέον δεν μπορούμε να αλλάξουμε λάμπες. Στο τέλος του έλεγε οτι το κόστος αντικατάστασης είναι 1εκ Ευρώ.

Είπε την ιστορία στο CNN πριν απο μερικά χρόνια.

σου απάντησε ο PanSka κάτι δεν πάει καλά μα με τίποτα. Εαν σε 5,5 ώρες έχει απώλειες μόνο 2kw τότε......................................................... μήπως έχει κάνει καμία συμφωνία με τον θεό και πλέον μιλάμε για υπερφυσικό φαινόμενο.

andkokin

έχω την εντύπωση οτι πήγες σε εγκαταστάτη που σου έβαλε την αντλία και δεν γνωρίζεις ούτε εσύ ούτε αυτός τις απωλειές σου και πολύ φοβάμε οτι η αντλία δουλευει τελείως λάθος. Εφόσον λοιπόν συγκρίνεις την ζέστη στο σπίτι με το αυτοκίνητο τότε θα πας και σε ενα Μηχανολόγο να σου εξηγήσει και τα 2.

Το maintenance load cost ορίσετε με τις εξισώσεις στην φωτό. To αρνητικό μιλάει για υφιστάμενο ή για "κακό" καινούργιο. Το ICC είναι το κόστος κατασκευής. Μέχρι το σημείο αυτό δεν βάζουμε πληθωριστικές παραμέτρους διότι χρειαζόμαστε πληροφορία που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε. Το βSLS,safe ορίζετε κοντα στο 3,0 για τα περισσότερα εκτός απο μεγάλες γέφυρες, ουρανοξύστες, νοσοκομεία και βιομηχανικές εγκαταστάσεις υψηλού ρίσκου (πυρηνικοί σταθμοί), πλατφόρμες εξόρυξης, κλπ. Βέβαια πολλοί ιδιοκτήτες ειδικά αλυσίδων ξενοδοχείων επιλέγουν β=3,5 διότι πρέπει να διασφαλίσουν την υπεραξία του ονόματος της επιχείρησης. Πρόσφατα έγινε μια μελέτη για ξενοδοχείο 375 δωματίων στην Φλόριντα των ΗΠΑ με β=4.

Η διαδικασία αυτή γίνετε εδώ και 15 χρόνια τουλάχιστον στο εξωτερικό οταν συνειδητοποίησαν οτι το κόστος χρήσης μπορεί να ξεπεράσει το κόστος της αρχικής επένδυσης, οτι δημιουργεί επιπλέον οικονομικό φορτίο στο κόστος λειτουργίας κλπ. Φανταστείτε πόσο σημαντικό είναι οταν εχουμε πχ μια μονάδα παραγωγής ενέργειας που το κόστος, επειδή μια υπο-μονάδα αναγκάζετε να βγεί εκτός λειτουργίας για περισσότερο χρόνο απο το κλασσικό περιοδικό shut-down, εκτινάσσετε. Το ίδιο και χειρότερο είναι στο ξενοδοχείο που δεν υπάρχει περιοδικό shut-down και τα πάντα γίνονται εν λειτουργία.

μαζί λοιπόν με το πρηγούμενο μύνημα γίνεται αντιληπτό οτι σήμερα μπορούμε να υπολογίσουμε με μεγάλη ακρίβεια το κόστος χρήσης καθόλο τον χρόνο ζωής. Βέβαια σας δίνω απλοικά παραδείγματα όπως τα γράφει το Model Code, Fib, κλπ. Συνήθως οταν έχουμε πολλά β θα καταφύγουμε σε δέντρα ανάλυσης, grey boxes, event tree, fault tree, Cause-consequence analysis, Markov chains, κλπ.

Πολλά πανεπιστήμια σήμερα εχουν μεταπτυχιακό στο θέμα. Εαν πάντως θέλετε να παίξετε λίγο παραπάνω ενα πολύ καλό εργαλείο που είναι και δωρεαν είναι εδωκαι έχει και ευκολο μανουαλ.

Προφανώς επιχρίσματα, βαφές, XPS, κλπ επηρεάζουν τα πραγματα αλλα θεωρούνται Risk Mitigators.

Ο Ευρωκώδικας δεν βλέπει επιχρίσματα ή οτιδήποτε άλλο δεν θεωρείτε δομικό στοιχείο. Το ΕΝ 1504 βλέπει με την σειρά του ολα αυτά τα υλικά σαν υλικά R (υλικά που αυξάνουν το Resistance). πχ. μια βαφή με Ισοδύναμο πάχος στρώσης αέρα=100m έχει μια συγκεκριμένη δυνατότητα. Στην περίπτωση της βαφής η παραπάνω τιμή των 100 μέτρων είναι το μ (mean value). Εαν έχουμε πχ επιλέψει σαν β για την βαφή 2 τότε έχουμε

β=μ/σ -> 2=100/σ -> σ= 50 μέτρα (σ standard deviation). Αρα θα πρέπει να πάμε στον κατασκευαστή των βαφών και να ζητήσουμε το σ σε σχέση με την ζωή. Σήμερα αυτό δίνετε διότι αρκετές βαφές έχουν πιστοποιητικά επιταχυνόμενης έκθεσης.

Εν καιρώ.

είναι δυνατό να κολλήσει γυψοσανίδα σε τόσο τραχειά επιφάνεια? πόση κόλλα θα βάλετε 5 εκ? και πως θα την κρατάτε μέχρι να δέσει? :cry:

λαμβάνω πολλά ερωτήματα και προσπαθώ να εξηγήσω.

Στο διάγραμμα της φωτογραφίας έχουμε μια τυπική κατάσταση (παράδειγμα). Ο άξονας των Ψ είναι αυτό που ονομάζουμε αστοχία ή failure ή Ζ. Εξ ορισμού το Ζ μπορεί να εκφραστεί σαν τον λόγο του SLS/ULS. Στον άξονα των Χ έχουμε τον χρόνο ή εαν θέλετε καλύτερα την αντίσταση στο χρόνο R (resistance). Παίρνουμε το παράδειγμα της ενανθράκωσης (και το θεωρούμε περιβαλλοντικό φορτίο F) και ας θεωρήσουμε οτι το αρχικό μας Ζ είναι 0,6 για Τ=0 χρόνια (νέο έργο). Το πρώτο Ζ για 0 έως Τ1 είναι η περίοδος ενανθράκωσης μέχρι το πάχος επικάλυψης. Αυτό το θεωρούμε αύξηση του Ζ και πτώση του R διότι απο εδώ και στο εξής έχουμε έναρξη διάβρωσης. Απο το Τ1 εως το Τ2 εχουμε μικρή πτώση συνάφειας και μικρή πτώση της διατομής. Στην περίπτωση αυτή το Ζ είναι πχ 0,75. Απο εκεί και πέρα περνάμε στο σενάριο 2 (Τ2 εως Τ3) και Ζ=0,90 κ.ο.κ. Πάντα μιλάμε για νέο έργο. To Model Code θεωρεί οτι ανάλογα με την κατηγορία CC υπάρχει και ενα β. Το β δεν εχει προφανώς να κάνει μόνο με την διάβρωση αλλα με όλα τα άλλα (φορτία, στροφές, κλπ). Το σίγουρο είναι οτι δεν μπορείς να βάλεις διαφορετικά β σε ένα κτήριο ενω μπορείς να βάλεις διαφορετικά SLS/ULS.

Πάμε τώρα να δούμε τον όρο Maintenance Load. Ο ορισμός στα ελληνικά θα μπορούσε να είναι "το β που έχουμε σχεδιάσει/μελετήσει/επιλέξει προς το β που μας διασφαλίζει οτι κατα την διάρκεια της ωφέλιμης ζωή του έργου δεν θα ξεφύγουμε απο ενα όριο το Ζ που θεωρούμε οτι μας διασφαλίζει κατάσταση SLS με μικρή πιθανότητα αστοχίας πχ Pf=10-3.

Είναι προφανές οτι Maintenance Load είναι αντιστροφως αναλογο του λογου και ανάλογο του κόστους. Μπορεί κάποιος να δει την δυναμική του Maintenance Load εαν πλοτάρει ενα cumulative distribution σε ευρος όσο η ωφέλιμη ζωή.

Καλύτερα με κοντάρι πάνω στο οποίο θα δέσεις σωλήνα μέσα απο τον οποίο θα πρεσάρεις την σιλικόνη. Το κόστος της είναι μικρό για να σκεφτείς το υλικό που θα μείνει στον σωλήνα. Μην πάρει βέβαια Φ100 σωλήνα. Ενας Φ15 κάνει

Το αντίθετο είναι ακόμα καλύτερο ΓΟΚ απο Ελληνικά στα Αγγλικά!!!!

τα spot levels αναφέρονται σε τι?

sketch plans = σκίτσα, πολύ πρόχειρα σχέδια

ξεκινάς λάθος. θα πρέπει να γνωρίζουμε το πεδίο εφαρμογής.

Επειδή πλέον δεν ονομάζω προιόντα και βάζω μόνο προδιαγραφές

επιβραδυντικό φωτιάς, σφραγιστικό σιλικόνης

DIN 4102 B1

ISO 11600-G-Τάξης 25 LM

ASTM C-920 Τάξης 25

Ελεγμένο βάσει BS 476-20

Βραχυπρόθεσμη έκθεση σε θερμοκρασία έως +300°C (~ 30 λεπτά).

Ελαστική Επαναφορά > 90% (+23°C / 50% Σ.Υ.) (DIN EN 27 389)

Γενικά το TG 5.6 of fib (2000) έχει εκδώσει κάποιους πίνακες με β η οποίοι όμως περιέχουν ευρος τιμών. Το ευρος υπάρχει για 2 λόγους α) για να διασφαλίσει το έργο απο πιθανές αστοχίες που πιθανόν να μην είδαμε και β) για να μας δώσει μια κατεύθυνση να υπολογίσουμε το κόστος συντήρησης.

ΠΧ. στο XC1 μπορούμε να επιλέξουμε β απο 0,5-2,0.

Ο λόγος που έχουμε εύρος είναι επειδή το Model Code αναφέρετε σε normal distribution. Στην πραγματικότητα βέβαια ορισμένα φαινόμενα δεν ακολουθούν τέτοια κατανομή. Ενα κλασσικό φαινόμενο είναι ο λόγος Ν/Τ.

πχ. Ν/Τ 0,55 και standard deviation 0.05 διότι η απορροφητικότητα των αδρανών δεν είναι σταθερή κατα την φάση της ανάμιξης και έχει δυναμικότητα στον χρόνο. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να μελετήσουμε το β βάση Monte Carlo, FORM, analytical integration.

Αυτό που συνήθως κάνουμε είναι πλοτάρουμε 2 κατανομές πχ του β=1,5 και του β=2 και να δούμε που αλληλοκαλύπτωνται. Αυτη η περιοχή μπορεί να ορισθεί σαν το εύρος συντήρησης. Απο εκεί και πέρα το αφαιρούμε χ φορές απο το β=1,5 μέχρι να μην έχουμε αλληλο-κάλυψη

Στα θέματα προστασίας και ελέγχου διάβρωσης οπλισμού τα ΕΤΕΠ είναι χρόνια μακρυά και επικίνδυνα.

American Association of State Highway Transportation Officials, Standard Specifications for Highway Bridges, Fourteenth Edition, 1989

American Association of State Highway Transportation Officials Manual on Uniform Traffic Control Devices

American Association of State Highway Transportation Officials Manual for Maintenance Inspection of Bridges

NCHRP Report 280 Guidelines for Evaluation and Repair of Prestressed Concrete Bridge Members,

NCHRP Report 293 Damage Evaluation and Repair Methods for Prestressed Concrete Bridge Members, November 1980

Manual for Bridge Maintenance Planning and Repair Methods, Volume I. Florida Department of Transportation, State Maintenance Office

και χιλιάδες άλλα. Επειδή όμως θέλω να πάτε στην ημερίδα διαβασμένοι σας δίνω αυτό εδώ για να δείτε τι καλό παιδί είμαι.

Το πήρα απο τα μαθήματα με copy paste . Θα σου δώσω βιβλιογραφία αυριο.

Απο το 1957-1999 υπήρχαν 2 σχολεία συντήρησης

A. Avoid the degradation threatening the structure due to type and aggressivity of the operational environment. US

B. Select an optimal material composition and structural detailing to resist, for a specified period of use, the degradation of threatening the structure. Japan

και τα 2 έπεσαν έξω διότι

The strategy A could not survey the deterioration mechanism, but are based on total protection principles. Strategy A can be subdivided into three possibilities:

A1. Change the micro-environment (for example: tanking, membranes, coating etc.);

A2. Select non-reactive or inert materials (for example: stainless steel, coated steel);

A3. Inhibit the reaction (for example: cathodic protection, prevent frost attack by providing an appropriate air void system).

Α4. Over-design.

Problems emanating from strategy A:

P1. Change the micro-environment. Scale Effect Reliability Issues and high cost

P2. Select non-reactive or inert materials. High cost, construction problems, repair limitations

P3. Inhibit the reaction. Increases the initial investment, aging issues, complex repair, high value projects only, cost fluctuations due to market dynamics.

P4. Over-design. High cost.

Strategy B minimizes deteriorations by optimal design and choice of the materials and will be based on:

A1. realistic and sufficiently accurate definitions of environmental actions, load actions, etc depending on the considered type of degradation,

A2. material parameters for concrete and reinforcement,

A3. calculation models for deterioration mechanisms.

A4. very complex interactions increasing maintenance cost and maximizing error.

Problems emanating from strategy B:

P1. accurate definitions of environmental and operational actions. Parameters can change i.e. splash zone, requires projection models the accuracy of which depends on time, traffic loading can change with time, i.e. 120 years.

P2. material parameters for concrete and reinforcement. Technology driven approach, confirmation data might be limited, high cost, complex safety factors.

P3. calculation models for deterioration mechanisms. Sensitive to real life conditions, I.e. hydration crack width, require additional analysis, subjected to construction quality, sensitive to cover quality, complex quality control protocol. Corrosion of tendons, gigacycle fatigue of tendons, partial relaxation, changes in soil conditions, changes in soil Ph etc are typical problems.

Στην Γαλλία το κάνουν 90% ιδιωτικές εταιρίες (ειδικά δύσκολα έργα), στην Γερμανία είναι 70/30. Στην Ιταλία το κάνουν 50/50. Τώρα τα νούμερα στο περίπου. Πάντως πχ ενα έλεγχο πρόεντασης και ειδικά διάβρωσης, χαλάρωσης το κάνουν ιδιωτικές εταιρίες. Σε αυτό το χώρο υπάρχουν αρκετά μεγάλες εταιρίες η οποίες όμως το παίζουν και συντήρηση. Αυτό βέβαια στην Αμερική έχει καταργηθεί (στην Ευρώπη είμαστε λίγο πίσω). Το ιδιαίτερο είναι οι παραχωρήσεις που εκεί πραγματικά τα πράγματα μπερδεύονται. Δηλαδή έχει μια παραχώρηση πχ. για 50 χρόνια ενώ το έργο είναι για 120. Εαν η παραχώρηση δεν διασφαλίσει την συντήρηση με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να συνεχίσει με το ίδιο κόστος μετα τα 50 το κόστος εκτινάσσετε. Είναι ένα και απο τα πράγματα που οι Αγγλοσάξωνες δεν θέλουν παραχωρήσεις.

Εαν λοιπόν κάνεις παραχωρήσεις θα πρέπει το κράτος να έχει δικό του IL2,3 (κρατικό ή ιδιωτικό) που να ελέγχει την παραχώρηση. Είναι λίγο περίεργο το θέμα. Μοιάζει κάπου με το αεροπλάνο. Αγοράζω καινούργιο και άρα τα 10 πρώτα χρόνια βγαίνουν χωρίς πολλά προβλήματα και μετά το δίνω στον Β που θα πληρώσει περισσότερο κλπ. Τα 25 χρόνια πχ θεωρούνται οτι έχουν την μέγιστη πιθανότητα διατήρησης του μέγιστου BSLS με το μικρότερο κόστος ενω αυξάνει δραματικά μετά τα 30-32 πχ για Τ=50 χρόνια.

Γενικά παγκοσμίως θεωρούμε οτι το κόστος χρήσης στο Τ/2 δεν πρέπει να ξεπεράσει το 20% της επένδυσης (κατασκευαστικό, φόροι, ασφάλεια, επιτόκια). Αυτό σήμερα το κάνει μόνο το segmental approach. Είναι μια μεθοδολογία που βασίζετε στην λογική οτι έχω cells for IL1-3 συνέχεια στον δρόμο και κάνω controlled segmental maintenance διατηρώντας έαν οριακό BSLS. Με λίγα λόγια πυκνώνω την πληροφορία, μειώνω το σφάλμα και επεμβάινω τοπικά αλλά σε συνεχή βάση. Γενικά σε τελικά νούμερα κόστους δουλευει καλά.

Inspection level

Για πες μου.......

Βάζω ενα πίνακα που διδάσκουμε για να καταλάβεις σε ένα απλό κτηριακό τι γίνετε. Σε κατάσταση SLS.

Κάνουν αυτό που μπορούν με οτι διαθέτουν. Μα οι άξονες είναι σε παραχώρηση και δεν είναι μόνο η εκπαίδευση. Θέλει εξοπλισμό, οργάνωση κλπ. Επίσης το IL3 είναι third party δηλαδή εκτος του ΚΤΕ ή της παραχώρησης. Εχουμε ξεφύγει βέβαια διότι μιλάμε για πιο πλούσια κράτη με παράδοση στο θέμα.

Απο την εμπειρία μου στο θέμα γενικά επικρατεί μια σιγή ιχθύος απο πολλά κράτη εκτός των παραδοσιακά επιστημονικών (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Καναδάς, ΗΒ, Αυστραλία, Ιαπωνία). Ακόμα βέβαια και σε αυτά το κόστος είναι τόσο μεγάλο που στους προϋπολογισμούς μπαίνει μόνο ένα κομματάκι. Να φανταστείς οτι τα κράτη αυτά δεν έχουν τεράστιο πρόβλημα σεισμών (εκτός της Ιαπωνίας, και 12 πολιτείες στις ΗΠΑ).

Πάμε τώρα σε αυτό που προτείνεις. Για να μπορέσει ενας γεφυράς να περάσει τα πιθανά προβλήματα μιας γέφυρας που μπορούν μέσα σε ενα πιθανοτικό χώρο να προκύψουν θα πρέπει να έχει εκπαιδευτεί σε Progressive Collapse. Εαν δεις τα πρακτικά του International Conference on Bridge Maintenance, Safety and Management θα καταλάβεις τον ρόλο του Progressive Collapse. Μόνο για αυτό θα χρειαστείς μια ομάδα 10-20 πολύ σοβαρών γεφυράδων και μια πολύ σοβαρή υπολογιστική πλατφόρμα. Το θέμα είναι οτι αυτοί οι άνθρωποι είναι ανάρπαστοι και με ενιαίο μισθολόγιο δεν πρόκειται να μείνουν για πολύ. Να σου πω οτι μόνο στην Αυστραλία θα πάρει 10-15 φορές τον Ελληνικό μισθό. Η δευτερη ομάδα θα πρέπει να είναι απο επιστήμονες διαφορετικών ειδικοτήτων μαθηματικοί, φυσικοί, χημικοί, corrosion engineers, vibration engineers, materials science, κλπ. Δεν μιλάμε για αποφοίτους αλλα για άτομα με εξειδίκευση σε αυτό τον χώρο. Εξοπλισμός μπορεί εύκολα να ξεπεράσει τα 2-3 εκ για την αγορά και 0,6 εκ για την συντήρηση του.

Πάμε τώρα στις μετρήσεις πεδίου και πάρε το τοιχίο αντιστήριξης στην κακιά σκάλα. θα μου πείς οτι θα μετρήσεις τα πάντα εξωτερικά Οκ αλλα το πρόβλημα είναι εσωτερικά. θα αναγκαστεί λοιπόν να βάλεις σένσορες ας πούμε σε κάναβο 100χ100 μέτρα. Μιλάμε για ένα κόστος 0,4-0,7 εκ μόνο για ένα έργο. Το θέμα είναι τι κάνεις όταν αρχίζουν και βγαίνουν προβλήματα, π.χ. οταν μια εγκεκριμένη μελέτη αποδειχτεί ελλιπής στον χρόνο? Α) ποιον κατηγορείς? β) ποιος πληρώνει? γ1) φτιάχνετε? γ2) ποιος το φτιάχνει? δ) τι φτιάχνει? ε) κάθε πότε το φτιάχνεις?

Σου βάζω εδώ ενα απλοικό οδηγό για κτήρια. Στις γέφυρες είναι πιο πολύπλοκα προβλήματα.

 

 

Η μικρότερη αμαξιτή καλωδιωτή γέφυρα του κόσμου (; ) και, ταυτόχρονα, η μικρότερη καλωδιωτή γέφυρα που δεν πρόλαβε να δοθεί σε χρήση λόγω αστοχίας πυλώνα...

Αφού ήσουν στο έργο δεν μας λες και τι έφταιξε?

εγώ βλέπω την καράφλα μου στο 13. :-(