Ροδοπουλος

Ας βάλω τις αρχές του προβλήματος προς λύση. 1. υπάρχει ανιούσα κάτω απο την θεμελίωση λόγω υδροφόρου ή οτιδήποτε άλλο θές. Το σκυρόδεμα λειτουργεί σαν σφουγγάρι (capillary absorption) με λίγα λόγια το κύκλωμα του πορώδους ανεβάζει την υγρασία προς το πιο στεγνό (απλοϊκά). Εαν η πηγή της υγρασίας είναι σταθερή τότε προφανώς θα φτάσει σε μεγάλο ύψος το είδος του εδάφους είναι μια παράμετρος που θα την βγάλουμε απο την εξίσωση για να μην μπλέξουμε περισσότερο. 2. Τα πρόβλημά σου μπορεί να είναι ανιούσα ή συμπύκνωση ή και τα 2. Πάρε μια καλή ταινία πακεταρίσματος (τις ασημί ινοπλισμένες) και φτιάξε ενα περιμετρικό τετράγωνο επάνω στο τοίχο με την υγρασία 30εκΧ30εκ. Παρακολούθησε το για 2 ημέρες. Εαν μαζεύει υγρασία απο την πάνω πλευρά της ταινίας τότε έχεις συμπυκνώματα, απο την κάτω ανιούσα και απο τις 2 και τα δύο. Κάνε 2 τέτοια τετράγωνα και βάλε ενα σε ύψος (με το τετράγωνο 50 εκ 20+30=50) και ενα στα 100 εκ (70+30=100. Το δεύτερο το βάζω για να δω εάν στο 1 μέτρο υπάρχει διαχωρισμός του φαινομένου. 3. Πιθανολογώ το δεύτερο για τον απλούστατο λόγο ότι παρατεταμένη υγρασία στο σκυρόδεμα σε βάθος χρόνου θα δημιουργήσει και συνθήκες συμπύκνωσης. 4. πάμε τώρα να δούμε λίγα φυσικά φαινόμενα που θα σε βοηθήσουν στην κατανόηση του προβλήματος. Επέτρεψε μου να γράψω στα Αγγλικά διότι δεν ξέρω τους Ελληνικούς όρους. 4α. Concrete is a porous materials. The size of the pores depends on a variety of parameters both intrinsic and extrinsic. Intrinsic parameters are the binder (cement, fume, etc), the percentage of water and the aggregate. The extrinsic parameters are the hydration profile, the compaction and the segregation of the aggregates. All the above contribute to a non-uniform distribution and size of of pores in the concrete. I am trying here to avoid complex phenomena like pore friction, laminar flow etc. Ideally keep in mind that due to surface stresses and different pore distribution and size (less dense and larger) the absorption of the outside surface is higher than that in the bulk (i.e. at some depth). 4b. Time is a crucial parameter yet easily leads to saturation. There some empirical parameters for water saturation in concrete. For W/C ratio 0.6 is about 30 days. After that period the phenomenon re-starts yet with lower water input. To make that clear. Let say that the phenomenon started at To with concrete having only the usual remaining water of 5-6 lt/m3. Yet underneath the concrete base there is a sufficient water to completely saturate the concrete (for W/C 0.6 is a maximum 250 lt/m3). Within the first 30 days (To+30) let say that the saturation level is at height 20 cm. In other words those 20 cm contain X amount of water depending on the dimensions. Within the next 30 days the another 20 cm have been saturated yet they contain let' say 200 lt/m3. Αυτό εξηγεί γιατί η ανιούσα έχει σχήμα κωνικό με την κορυφή προς τα πάνω. Κάποια στιγμή προφανώς η αλυσιδωτή αυτή αντίδραση σταματάει αφού η πηγή δεν δίνει παραπάνω απο 5-6 λίτρα/κυβικό. 5. Πάμε τώρα στα plugs. Αυτά δουλεύουν απο πάνω προς τα κάτω. Είναι υλικά τσιμεντοειδούς βάσης επαλειφώμενα αλλα έχουν την δυνατότητα να μειώνουν τον πόρο μέσω δημιουργίας κρυστάλλων. Πχ για Ν/Τ Ο.6 έχεις ένα όγκο πόρου προς όγκο σκυροδέματος περίπου 0,41 m3/m3. Τα plug θα μειώσουν τον όγκο αυτό σε περίπου 0.3 m3/m3. Μην βλέπεις την διαφορά μικρή διότι το μεν 0,6 ρουφάει 250lt/m3 and the 0.3 100 lt/m3. 6. Τα plug έχουν ένα ελάχιστο χρόνο εφαρμογής 10 ημερών. Σου πρότεινα λοιπόν α) να μετρήσεις την υγρασία σου ανα 5 εκ και να πάρεις τιμές. Απο τα αποτελέσματα θα δεις ξεκάθαρα την αλυσιδωτή αντίδραση (απότομες διαφοροποιήσεις υγρασίας). Στο τελευταίο σημείο της αλυσίδας πχ 15 εκ κάτω απο μια τιμή 3-5% περνάς το plug με πάχος 10 εκ. Το αφήνεις 48 ώρες και ξαναμετράς. Στις 10 μέρες θα δεις αλλαγή στην αλυσίδα. Ταυτόχρονα θα δεις και την περιοχή επίδρασης του plug. πχ +- 5 εκ. Απο εκει και πέρα έχεις την πληροφορία για την εφαρμογή. Προσοχή όσο πας παρακάτω θα αργεί περισσότερο να δείξει σημαντικά αποτελέσματα. Απλα κοιτάς το ΔRH. Δεν σου λέω επάλειψε παντού διότι πολύ απλά θα δημιουργήσεις φράγμα εξάτμισης που μπορεί να πάει προς τα πάνω (vapor pressure). 7. Σημαντικό είναι το βάθος των plug. Εαν έχεις πρόσβασή περιμετρικά δεν πρέπει να έχεις πρόβλημα. Εαν δεν έχεις τότε πρέπει να κινηθείς με οπές και εσπίεση του plug. Μην φοβάσαι την πτώση αντοχής διότι λειτουργούν σαν επισκευαστικά R3. 8. Οπως καταλαβαίνεις μιλάμε για μια επίπονη διαδικασία αλλα όχι ακριβή που βασίζετε σε βασικές φυσικές συνθήκες. 9. Γενικά θεώρησε οτι κάθε 1 βαθμός concrete RH is about 1.6 lt/m3.

Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις προτείνω να γίνει μια πιλοτική εφαρμογή και μετά να αποφασίσουμε. Ενας μετρητής υγρασίας σκυροδέματος έχει 80-200Ε. Η λιθοριπη δεν έχει τέτοιου είδους εφαρμογές. Πάντως εαν θα ανοίξεις το θεμέλιο τότε το κόστος σου δεν είναι υψηλό. Μετά βάζεις κάποιο plug υλικό σε μια γραμμή πάχους 10 εκ και μετά το μετράς πάνω απο την γραμμή για 10 μέρες. Εαν δεις οτι η υγρασία μειώνεται έχεις την απάντησή σου. Προσοχή βέβαια να μπορείς να συγκρίνεις και την φυσική μείωση

Υπάρχουν πολλά άρθρα για το θέμα και απο την πλευρά που καταδικάζουν και απο την πλευρά που υποστηρίζουν τον κανονισμό. Προσωπικά πιστεύω οτι ο κανονισμός έγινε για να προστατεύσει τους μηχανικούς και ταυτόχρονα για να διατηρήσει ισορροπία στην αγορά (εφόσον ο σκυρόδεμα είναι ιδιο άρα και οι τιμές). Απο την άλλη αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία πάλι της Ελλάδος αφού σε όλες τις άλλες χώρες η χρήση ειδικών προσμίκτων αποτελεί κοινή πρακτική και υποστηρίζετε απο πληθώρα πιστοποιημένων συνθέσεων. Προφανώς σήμερα ο κανονισμός νομικά αντικρούει το ΦΕΚ ΕΝ 1509 που μιλάει για πρόσμικτα και άρα υπάρχει κενό. Το κενό αυτό γίνετε κρίσιμο στα μεγάλα δημόσια έργα που απο την μια μιλάει για εφαρμογή ΕΝ 206 αλλα απο την άλλη οι τιμές δημοσίου δεν επιτρέπουν την εφαρμογή του.

Απαντάω και στα 2 θέματα. Με το ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 η χρήση ρευστοποιητή είναι απαραίτητη λόγω αυξημένης ποσόστωσης τσιμέντου και Ν/Τ. 2 Η δημιουργία SCC στο εργοτάξιο δεν είναι εύκολη υπόθεση αλλα οχι και δύσκολη και απαιτεί πολύ καλή γνώση των υλικών του μίγματος και μελέτη. Στην Αμερική έχουμε κατασκευές με εργοταξιακό SCC απο το 1980. Υπάρχουν βασικές αρχές που τις δίνω εδώ, όπως και ειδικά προγράμματα σύνθεσης για SCC. Διαβάζοντας θα καταλάβετε οτι το SCC δεν είναι φθηνό προϊόν και άρα το ερώτημα για μένα δεν είναι εαν μπορούμε να κάνουμε εργοταξιακό (μπορούμε 100%) αλλα εαν είναι φθηνότερο απο το να το πάρουμε έτοιμο.

Ο υδροφοβισμός σε υπόγεια κατασκευή δεν πρόκειται να αποδώσει διότι ήδη η πόροι είναι γεμάτοι νερό και άρα δεν θα περάσει.

Με την λύση που προτάθηκε βλέπω οτι θα εγκλωβιστείς στην περίπτωση που προσπαθήσεις να προστατέψετε το οπλισμό μέσω γαλβανικής προστασίας ομοιόμορφης διασποράς (wet/dry soil). Το βασικό για μένα είναι να βρεθεί η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα και να γίνει μελέτη να σταματήσουμε ή να ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΜΕ την στάθμη της ανιούσας. Αυτό γίνεται με ειδικά υλικά και στην ουσία δημιουργούν φραγή υγρασίας. Η διαδικασία είναι επίπονη αφού βασίζονται στην δημιουργία οπών και έγχυση συστημάτων κρυστάλλωσης ενω επισκευάζονται με ειδικά λεπτόκοκκα. Το ελαστομερές είναι άστοχο διότι θα εγκλωβίσει την υγρασία εσωτερικά (ανιούσα απο την βάση του θεμελίου) και θα επιταχύνει τον ρυθμό διάβρωσης της όπλισης. Η εξωτερική μόνωση για μένα θα πρέπει να γίνει σε δεύτερο χρόνο και εφόσον η εσωτερική υγρασία του σκυροδέματος έχει πέσει κάτω απο 3%.

Εχει κανείς δοκιμάσει το ολοκληρωμένο πακέτο της Graitec?

Τα ηλεκτρικά είναι πιστοποιημένα για υποβρύχια χρήση? Χωρίς πλάκα το θέμα είναι επικίνδυνο . Το επόμενο βήμα είναι να κουφώσουν τα πλακάκια. Το οτι αναπτύχθηκε μύκητας τόσο γρήγορα σημαίνει οτι ο εργολάβος έκτιζε παραπάνω απο 4-5 χρόνια. Είναι απο τις περιπτώσεις που η θερμοκάμερα μάλλον δεν θα βρει την είσοδο αφού μπορεί να μπερδεύεται με την υφιστάμενη υγρασία. Το μόνο που βλέπω είναι ξήλωμα και στεγανοποίηση εξωτερικά.

Η βασική αρχή σχεδιασμού στην αεροναυπηγική είναι η damage tolerance design ή ανεκτικός σχεδιασμός βλαβών. Σαν αρχή επιτρέπει να σχεδιάζουμε με μικρούς βαθμούς ασφαλείας αλλα με την προυπόθεση οτι υπάρχει διαρκής έλεγχος και αντικατάσταση.

Προφανώς οπτικός έλεγχος ή ακόμα και ψεκασμός με δείκτη πεχά δεν πρόκειται να δώσει το πρόβλημα. Ιδιαίτερη προσοχή σε περιπτώσεις που το στοιχείο θα ενισχυθεί με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να δούμε ουτε με μετρήσεις το πρόβλημα.

Μπερδεύεις με την ενανθράκωση που κατεβάζει το πεχα ξεκινώντας απο την επιφάνεια προς τα μέσα. Στα χλωριόντα υπάρχει διάβρωση ακόμα και με υψηλά αλκαλικό ηλεκτρολύτη. Στην περίπτωση των χλωριόντων το πεχα μειώνετε απο μέσα προς τα έξω με τα υδροξύλια διαδικασία που είναι αρκετά πιο αργή απο αυτήν της ενανθράκωσης. Εχεις δίκιο σε αυτά που λές. Η μέγιστη προστασία που παρέχετε απο τους αναστολείς είναι σε πολύ αρχικό στάδιο και για μικρούς ρυθμούς διάβρωσης 0,8-1.5 μA/cm2. Τεχνολογικά προφανώς και δεν είναι καινούργια τεχνολογία. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν περιορισμοί λειτουργίας με βασικότερο το ποσοστό CaO (την ποσότητα τσιμέντου) στο σκυρόδεμα. Το γράφω αυτό διότι είναι ο βασικός μέτοχος στην συγκράτηση του πεχα σε όρια που επιτρέπουν στους αναστολείς να αποδώσουν τα μέγιστα. Η συζήτηση βέβαια μπορεί να επεκταθεί και να πούμε επίσης οτι ακόμα και σε ένα μίγμα με αρκετό σκυρόδεμα ποσοστό CaO μέχρι και 40% μπορεί να μείνει ανενεργό λόγω κακής συντήρησης. Το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα κρίσιμο κατα την τρίτη περίοδο (10-150 ώρες). Σήμερα υπάρχουν πρόσθετα hydration-controlling admixtures (HCA) που έχουν σχεδιαστεί για το λόγο αυτό. Η προγραμματισμένη συντήρηση είναι μεγάλο θέμα.

Απο 13-9,5. Αυξάνουν την αντίσταση του σκυροδέματος Την εξάχνωση του χάλυβα.

Ζημιά δεν θα κάνει απλα δεν θα δουλέψει όπως πρέπει. Σίγουρα το βασικό πρόβλημα των αναστολέων είναι να καταφέρουν να φτάσουν στο επιθυμητό βάθος με την σωστή συγκέντρωση. Γι' αυτό και οι εταιρίες επιμένουν στην κατάλληλη προετοιμασία της επιφάνειας. Λύση στο πρόβλημα δίνουν οι VPI αναστολείς όπου μπαίνουν σε βάθος με οπές. Βέβαια το σκεπτικό τους είναι διαφορετικό και κατα βάση επιλέγονται για να φτάσουν σε μη προσβάσιμο οπλισμό. Η τεχνολογία βέβαια έχει εξελιχτεί και σήμερα μιλάμε για rate release VPI. Αυτοί βρίσκονται σε μια κάψουλα που επιτρέπει την σταδιακή απελευθέρωση του αναστολέα υπο μορφή υγρού. Με την απελευθέρωση το υγρο αλλάζει φάση σε αέριο το οποίο αυξάνει την πίεση του λόγω περιορισμού όγκου με αποτέλεσμα τον αυξημένο ρυθμό διάχυσης. Οι αναστολείς αυτοί έχουν χρονο-επάρκεια απο 10-25 χρόνια ενω δίνουν την δυνατότητα της επανα-εφαρμογής ακόμα και πάνω απο FRP, paints, σοβά, κλπ με την ελάχιστη ζημιά. Να δώσω κάποιες πληροφορίες που μπορούν να φανούν χρήσιμες βάση της χημικής βάσης του αναστολέα Calcium nitrites - Ανοδικοι Βρίσκουν εφαρμογή σε περιπτώσεις χλωριόντων μέχρι 1% κ.β. τσιμέντου. Μπορούν να δημιουργήσουν ένα απο το ισχυρότερα παθητικά φίλμ γ-FeOOH. Σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις χλωριόντων δεν αντιδρούν με τα ιοντα του σιδήρου αλλα με τα χλωριόντα ή συγκεκριμένα ανιόντα ανάλογα με το ελεύθερα υδροξύλια του ηλεκτρολύτη. Συνήθως για πεχα μέχρι 9,5. Amines and alkanolamines (AMA) - Ανοδικοί Σε αντίθεση με τους Calcium nitrites, δεν προσπαθούν να δημιουργήσουν πρωτογενές φίλμ αλλα να αυξήσουν την ηλεκτρική αντίσταση και να περιορίσουν σημαντικά την μετακίνηση των ηλεκτρονίων μεταξύ ανόδου και καθόδου. Σε συγκεντρώσεις 10% των πόρων μπορούν να φτάσουν την αντισταση στα 500KOhm cm2. Σε περιπτώσεις ρηγματωμένου σκυροδέματος δεν επιφέρουν καμία προστασία. Monofluorophoshates - Καθοδικοί Σκοπός τους είναι να αυξήσουν το πεχα του ηλεκτρολύτη και βρίσκουν ιδιαίτερη εφαρμογή σε περιπτώσεις ενανθράκωσης. Δυστυχώς εαν υπάρχουν χλωριόντα θα αυξήσουν την πιθανότητα εξάχνωσης.

Εαν έχεις StIII, B500c τότε μάλλον θα πας σε ανοδικό. Οπως επίσης και εαν έχεις pitting corrosion. Το πρόβλημα βέβαια είναι πόσο πίσω θα πάει και εαν αυτό που θα πάει θα έχει την απαραίτητη συγκέντρωση για να προφυλάξει, όσο προφυλάξει. Για να σας δώσω και μια πληροφορία. Οι πρώτοι αναστολείς ξεκίνησαν το 1958 απο την Σοβιετική Ενωση και ήταν βάσεως Sodium nitrite. Το πρόβλημα που είχαν οι Σοβιετικοί ηταν η κακή ποιότητα τσιμέντου. Η Γιαπωνέζοι το 1962 επειδή κατα βάση έβαζαν θαλάσσια άμμο στο σκυρόδεμα λόγω ελλείψεως άλλου τύπου. Οι αναστολείς αέριας μορφής ξεκίνησαν το 1982 στις ΗΠΑ αλλα λόγω του υψηλού κόστους δεν προχώρησαν. Σήμερα κατέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς στις ΗΠΑ.

Συμπληρώνω την σωστή απάντηση του Κώστα. Οι αναστολείς διάβρωσης χωρίζονται σε ανοδικούς, καθοδικούς, μεικτούς, υγρής φάσης, αέριας φάσης. Ανοδικοί. Εχουν σαν στόχο να αυξήσουν το corrosion potential του χάλυβα (μείωση ρυθμού διάβρωσης). Τυπικά υλικά calcium nitrite (Ca(NO2)2). Sodium nitrite, sodium benzoate and sodium chromate Καθοδικοί. Εχουν σαν στόχο να μειώσουν το corrosion potential του χάλυβα (μείωση ρυθμού διάβρωσης) μέσω του οξυγόνου ενω ταυτόχρονα να αυξήσουν το πεχα του ηλεκτρολύτη στην περιοχή του χάλυβα. Τυπικά υλικά sodium hydroxide and sodium carbonate, Μεικτοί. Δεν αλλάζουν το corrosion potential αλλα δημιουργούν ισχυρό παθητικό φίλμ. Συνήθως προσπαθούν να διατηρήσουν σταθερή συγκέντρωση του amine and aminoalcohol απο dissolution μέσω υδροφοβικών μηχανισμών. Υγρής φάσης. Ακολουθούν το capilarry network του σκυροδέματος μέσω έλξης απο τον χάλυβα. Αέριας φασης. Ακολουθούν το capilarry network του σκυροδέματος μέσω διάχυσης. Η επιλογή του αναστολέα έχει να κάνει με το πρόβλημα (παθογένεια) αλλα και πολλούς άλλους παραμέτρους όπως αντοχή σκυροδέματος, ρυθμός διάβρωσης, κύκλοι υγρασίας, θερμοκρασία, πυκνότητα χάλυβα, κλπ.

επειδή δεν είναι ενημερωμένος για τους κινδύνους, κάτι που αποτελεί υποχρέωση του μηχανικού να του εξηγήσει.

Το θέμα είναι ενδιαφέρον και ειδικότερα στο σημείο που αναφέρεστε στην απόσταση απο την θάλασσα για να έχουμε κρίσιμη συγκέντρωση χλωριόντων. Στην Ελλάδα θεωρούμε οτι έχουμε το 1-1,5 χιλιόμετρα σαν πιθανοτικό όριο προσβολής. Η παραπάνω βέβαια τιμή αναφέρεται σε νέο σκυρόδεμα με αρχικό πεχα κοντα στο 13. Κατά ASTM/ACI τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά αφού μηχανισμοί που μειώνουν το πεχα μειώνουν ταυτόχρονα και την κρίσιμη τιμή χλωριόντων. Ενας κλασσικός μηχανισμός είναι η ενανθράκωση. Μιας και ο μηχανισμός της ενανθράκωσης είναι και αυτός δυναμικός (το πεχα μειώνεται σταδιακά) ταυτόχρονα καταλαβαίνουμε οτι άλλη συγκέντρωση (και άρα άλλη απόσταση είναι κρίσιμη το 2012 και άλλη το 2020). Οι βιομηχανικοί χώροι γενικά έχουν άλλους μηχανισμούς αρκετά πολύπλοκούς για να αναφερθούμε σε ένα φόρουμ. Επισυνάπτω ένα γράφημα ισοδύναμης πιθανότητας

Προφανώς και η λύση που προτάθηκε είναι ιδανική και πέρα για πέρα σωστή. Εαν κατάλαβα μιλάμε για σύστημα υψηλών θερμοκρασιών και οχι χαμηλών όπως σε υποδαπέδια. Στην δεύτερη περίπτωση μπορεί η χρήση του φυσικού αερίου να μην χρειάζεται. Πάμε τώρα σε κάποιες βασικές αρχες. Τα ηλιακά πάνελ θα πρέπει να είναι τεχνολογίας κενού ώστε τους δύσκολους μήνες του χειμώνα με την περιορισμένη ηλιοφάνεια να μπορούν να ανταποκριθούν στην διατήρηση ενος καλού φάσματος απόδοσης της αντλίας. Σίγουρα το κόστος θα αυξηθεί απο την χρήση τριοδης βάνας fullbypass με ελεγκτή, κινητήρα και αυτοματισμό. Τυπική τιμή απο 850-1000Ε. Με λίγα λόγια μια τυπική επένδυση για ένα σπίτι 200-250 τμ (χωρίς υπολογισμούς που θα κάνει ο μηχανικός σου) είναι 14-16500Ε (πάνελ κενού (Οριο) χ 1,25, τρίοδη, αντλία).

χρόνια τώρα !!!!!!!!!!!!!!!!

Καταρχήν και το σύστημα που χρησιμοποίησες είναι παραδοσιακό. Υπάρχουν πολλά πιο extreme αλλα προφανώς για εφαρμογές σε άλλους χώρους. Πιστεω οτι δεν έπιασε το αστάρι στην υδρορροή επειδή χρειαζετε ειδικό αστάρι (συγκολλητικό αστάρι) και όχι αστάρι πορώδους. Μετά βάφεις κανονικά. Γενικα η βαφές τύπου φραγμού (CO2, χλωριόντων, ρύπων, κλπ) έχουν πολύ μικρότερη διαπνοή απο τις "κλασσικές" και απαιτούν προσοχή στην εφαρμογή. Μην ξεχνάς οτι βάψιμο ακόμα και εαν ακούγετε απλοικό έχει και αυτό αρκετή έρευνα ειδικότερα σήμερα με τους περιβαλλοντικούς περιορισμούς. Το σίγουρο είναι οτι όσοι ασχολούνται με τις κατασκευές θα πρέπει να έχουν μαζί τους ένα μολυβάκι πεχα των 15 Ε. GLX 290 Ακρυλικό αστάρι

Προσωπικά βλέπω τις φωτό και μου κόβει για κακό αστάρωμα. Χάνοντας την πρόσφυση με το αστάρι γέμισε υδρατμούς απο την υγρασία. Προσωπικά το παρατηρώ συχνά στις περιπτώσεις εξωτερικής μόνωσης. Proposition 65 ...materials as known to cause cancer, birth defects or other... είναι τυπικό θέμα στην Καλιφόρνια και μόνο εκεί στην ΕΕ δεν έχουμε τέτοιους περιορισμούς. Το επίσημο MSDS τα εξηγεί όλα εδω Το Ph είναι το μεγάλο θέμα!!!!!! Αντε επειδή είμαι καλό παιδί εδώ :-) :-) :-)

δηλαδη όσα δεν έχουν θερμοδιακοπή δακρύζουν?

Kαι όταν τα φυλλάδια οδηγιών σου λένε αστάρι και αναμονή 5ώρες....1ο χέρι...αναμονή 8ώρες...2ο χέρι... και το τηρείς και δεν σου βγαίνει , κάτι σημαίνει αυτό. σημαίνει οτι κάτι παίζει!!!!!!!!!!!! Με το λέπι είναι ένα θέμα που δεν ξέρω !!!!!!!! Πάντως το 50% εδώ

Μήπως τελικά είναι θέμα παρτίδας? Πάντως εαν τηρήσουμε τις αμερικάνικές προδιαγραφές ακόμα και η εξωτερική υγρασία πρέπει να είναι κάτω απο 50% (πράγμα αδύνατο για την Ελλάδα εκτός απο πολύ λίγες περιοχές). Τώρα κάτι άλλο που φαντάζομε είναι ο χρόνος μεταξύ των χεριών. Η ξήρανση της βαφής δεν είναι γραμμική αλλά ακολουθεί κατανομή sigmoid. Με λίγα λόγια θα πρέπει να αφήνουμε τουλάχιστον 36-48 ώρες ανα χέρι. Το αστάρι και αυτό θα πρέπει να μείνει απο 48-72 ώρες. Το βασικό είναι πάντα το αστάρωμα Πάντα μιλάω για ρολλό. Στα πιστόλια υπάρχει μείωση στους χρόνους κατά 30%. Για να βοηθήσω τον Kan62 υδροβολή 150 μέχρι να φύγει η βαφή + αυτή που θα βγάλει η πίεση στην διεπιφάνεια (μέχρι η πρόφυση να είναι περίπου ίδια της διατμητιμής που βάζεις με το πιεστικό. Μετα απο 2 μέρες βάζεις Aquafix και μετά ξαναβάφεις.

αυτό πως το ξέρεις? έγινε μέτρηση?