Ροδοπουλος

SikaSeal 200 Migrating

Sikagard 704s.

Δεν είπα βάλτε δίδακτρα χωρίς λογική. Για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε τον ποιοτικό έλεγχο για να τα δικαιολογήσουμε. Τέτοιος ποιοτικός έλεγχος θα πρέπει πρώτα απο όλα να έχει

Συνεργασίες με εταιρίες για την απορρόφηση των αποφοίτων.

Απαιτήσεις ποιότητας εκπαίδευσης

Απαιτήσεις βιωσιμότητας συστήματος

Απαιτήσεις υποστήριξης έρευνας/καινοτομίας (οχι στα λόγια με πρόγραμμα τουλάχιστον 5 ετών)

myri

τα 800 ειναι τα έξοδα διαβίωσης του φοιτητή δεν είπα για φροντιστήρια. Σαν γονέας απλά κοιτάω με απλά οικονομικά τι θέλω. Δεν είπα ο απόφοιτος να γυρίσει στην Ελλάδα. Ας μείνει έξω. Πολύ απλά (επίτηδες η () για να καταλάβεις κάποια πράγματα. Γεννήθηκα στον Βύρωνα, τελείωσα σε 5 χρόνια, με ΙΚΥ πήγα Αγγλία και με υποτροφία έκανα το διδακτορικό, έμεινα 1 χρόνο άνεργος ως overqualified, δούλεψα σε 3 χώρες, κλπ) σαν γονέας με λίγο μυαλό λέω. Εαν το παιδί μείνει για μεγάλο διάστημα άνεργος θα πάθει κατάθλιψη, θα κάνει οικογένεια μεγάλος με οτι αυτό συνεπάγεται, δεν θα μπορεί να ελέγχει την ζωή του σαν ενήλικας, κλπ. Μα ο αθέμιτος ανταγωνισμός είναι κάτι που είπα και εγώ. Πολυεθνικές στην Ελλάδα έχουν δυο ταχύτητες άσε που φεύγουν τρέχοντας. Ηθελα να πω με το πρωτο ποστ οτι. Υπάρχουν βασικές αρχές στο Εξωτερικο που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Προσφορά και ζήτηση. Και τα δύο τα ορίζει ο ιδιωτικός τομέας στην αγορά εργασίας στο εξωτερικό. Αυτό για το εξωτερικό το γράφω διότι συγκρίνουμε Ελληνικά με ξένα πανεπιστήμια.

Αφου μιλάμε για επισκευή. Ζέσταμα στους 600, χρήση ηλεκτροδίου νικελίου, κτύπημα κάθε πόντας με σφυρί, κλπ και καλή τύχη.

myri

έβαλα τον όρο καλα σε "" και δεν είπα οτι κλείνουμε τα μή καλά. Μιλάω για το εξωτερικό. Είπα οτι στην Ελλάδα δεν έχουμε ανταγωνιστικότητα. Είπα οτι τα καλα σου δίνουν δουλεία πάντα στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα δεν ισχύει αυτό. Εδω όλοι απαιτούν δουλεία ασχέτως προσόντων. Αυτό βέβαια είναι κοινωνικά δίκαιο. Σίγουρα όμως σε χώρες ανταγωνιστικότητας δεν δουλεύει. Τώρα βέβαια έχουμε το εξης φαινόμενο όταν όλοι απαιτούν δουλειά και δεν υπάρχουν προδιαγραφές ποιότητας τότε οι αμοιβές καθολικά μειώνονται και τελικά η ποιότητα εξαθλιώνετε. Μήπως κάνω λάθος?

Θα το πω διαφορετικά. Στην Αμερική ένας απόφοιτος του CalTech δεν μένει άνεργος παραπάνω απο 7 ημέρες. Τώρα βέβαια δεν πλήρωσαν φροντιστήρια, κλπ. Δηλαδή 500Ε τον μήνα Χ 3 χρόνια Λύκειο Χ 10 μήνες + 5 χρόνια πολυτεχνείο Χ 800Ε= 198,000Ε + 5 χρόνια ανεργίας Χ 500Ε= 35000 το σύνολο 233000Ε. Μιλάμε για χρήματα που φεύγουν απο μέση οικογένεια. To CalTech στοιχίζει 40000Ε το έτος.

http://www.admissions.caltech.edu/affording/costs

Δυστυχώς οποιαδήποτε λύση προς την επίτευξη καταρχάς βιώσιμου πανεπιστημίου (αυτήν την στιγμή δεν είναι) θα δημιουργήσει δυσαρεστημένους. Αυτό είναι μια βασική αρχή κάθε αλλαγής. Με βάση τα παραπάνω κάνω τον συλλογισμό μου. Σήμερα τουλάχιστον στον εξωτερικό το δικαίωμα στην παιδεία είναι εφικτό σε όλους ή σχεδόν σε όλους. Παρόλα αυτά το δικαίωμα στην εργασία που συνδέετε με την παιδεία δεν είναι. Διαχωρισμός "καλών" και μή καλών πανεπιστημίων. Τα καλά πανεπιστήμια προσπαθούν με όλα τα μέσα να εκπαιδεύσουν σε επίπεδο τέτοιο ώστε οι απόφοιτοί τους να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Τα καλά πανεπιστήμια έχουν δίδακτρα. Το σύστημα δουλεύει αρκετά χρόνια με αποτέλεσμα να θεωρείτε δεδομένο. Σαφώς στο σύστημα αυτό ο ιδιωτικός τομέας έχοντας τις περισσότερες απαιτήσεις διατηρεί τις ισορροπίες. Στην Ελλάδα αντίθετα ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει τέτοιες δυνατότητες ή αν θέλετε δεν θεωρεί το ανθρώπινο δυναμικό σαν το δόρυ της ανταγωνιστικότητας. Προφανώς το κεντρικό κράτος ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό αφου ο κύκλος εργασιών κάθε εταιρίας κάθε άλλο παρά διέπεται απο την ανταγωνιστικότητα της. Το κεντρικό κράτος λοιπόν με τις πελατειακές του σχέσεις δεν επιτρέπει την δημιουργία ανταγωνιστικότητας στο δημόσιο αντιθέτως την βάζει σε δεύτερη μοίρα. Το Ελληνικό πανεπιστήμιο προφανώς και δεν μπορεί να δημιουργήσει ενδο-πανεπιστημιακή ανταγωνιστικότητα διότι θα οδηγηθεί σε εξαθλίωση για τα γνωστά προβλήματα. Αυτό όμως που κάνει τόσο χρόνια, χωρίς να το διαφημίζει και τηρουμένων των αναλογιών (οικονομικών, πολιτικών, κλπ) είναι να παράγει ένα ποσοστό καλών επιστημόνων.

Αγαπητοί συνάδελφοι

μετά την ομολογουμένως επιτυχημένη εσπερίδα στην Αθήνα αποφασίστηκε να γίνει μία ακόμα στην Θεσσαλονίκη με κάποιες αλλαγές.

Απο την δική μου πλευρά θα προσπαθήσω να συνδυάσω τα ΠΕΤΕΠ με τα ΕΝ1504 και ταυτόχρονα να δώσω πληροφορίες για την μελέτη συντήρησης. Απο όσο γνωρίζω ο Δρ. Παναγιωτάκος θα μιλήσει για το Fib model code, ο κος Καρύδης για συστήματα προστασίας και την βιωσιμότητα τους, ο Δρ. Αποστολόπουλος για τον τρόπο εισαγωγής των προβλημάτων παλαιών κτιρίων σε διάφορα λογισμικά. Ο δρ. Δέμης θα μας δείξει παραδείγματα για το mix design για διάφορα έργα όπως ΧΥΤΑ, σήραγγες, οχετούς, κλπ.

Αγαπητοί συνάδελφοι

πριν λίγο καιρό είχα την τύχη να γράψω κάποια σχόλια για ενα λογισμικό που σχεδιάστηκε με σκοπό την χρονοεπάρκεια. Το λογισμικό λέγεται MIDAS και ειδικότερα περιέχει πολλές δυνατότητες για την προσέγγιση βλαβών, όπως

midas FEA supports the following material models for steel and concrete structures.

* General Material Models

- von Mises

- Tresca

- Mohr-Coulomb

- Drucker-Prager

- Rankine

_ Masonry

- User-Supplined Material (FORTRAN Format)

* Interface Models

- Coulomb Friction

- Discrete Cracking

- Crack Dilatancy

- Bond-Slip

- Combined Cracking-Shearing-Crushing

* Visco-Elastic Models

- Kelvin

- Creep-Shrinkage (Design Code)

- Temperature-Dependent Material

* Concrete Cracking Models

- Total Strain Crack

- Smeared Crack

Σε διάτρηση οπής σε μεγάλα βάθη, θέλει μαστοριά αλλιώς οι αρίδες τρώγονται γρήγορα. Πρέπει ο τεχνίτης να βγάζει τη σκόνη που συγκεντρώνεται μπροστά είτε με κινήσεις στο τρυπάνι-δράπανο είτε να σταματάει και να φυσάει.

εκτός και εαν έχουμε σύστημα συλλογή σκόνης. Βέβαια μιλάμε για πιο επαγγελματικά τρυπάνια ανοικτής διατομής

Ειδικότερη προσοχή στις περιοχές με διαφορετικά υλικά. Το πλέγμα μπορεί να κολληθεί με ειδικά συγκολλητικά.

Το Ν/Τ της επιφάνειας μέσα απο πίνακες συνήθως μας δίνει μια ένδειξη εύρους permeability factor. Προφανώς το μεγαλύτερο Ν/Τ δίνει χειρότερη κατηγορία. Επίσης η δόνηση, ο όγκος σκυροδέτησης κλπ επιπλέον επηρεαζουν το permeability factor. Αναλογα με την τιμή μπορούμε να επιλέξουμε υδροφοβισμό, υδροφοβισμό + σφράγιση, επισκευαστική πολύ λεπτόκοκκη + υδροφοβισμό + σφράγιση. Αυτο που προσπαθώ να πώ είναι οτι ακόμα και καινούργιες κατασκευές δεν αποτελούν το σημείο μηδεν αφού η διάχυση σε χιλιοστά ανα έτος επηρεάζετε απο την ποιότητα της επιφάνειας. Δηλαδή μια επιφάνεια με 0.5 χιλιοστά ανα έτος και μια με 1 χιλιοστό ανα έτος έχουν επι της ουσίας διαφορετικό σημείο εκκίνησης.

Εχω γράψει στο παρελθόν οτι μείωση του πεχα γίνεται και λόγο της διάβρωσης παρουσίας χλωριόντων. Η χημική εξήγηση στην φωτό.

Πολλές εταιρίες στην Ελλάδα διαφημίζουν ινοχ. Νομικά είναι λάθος. Το κάνουν διότι βγήκαν οι κατασκευαστές συσκευών και πούλησαν το όνομα στον κόσμο. Η επιλογή δεν είναι εύκολη υπόθεση και σίγουρα έχει να κάνει με τα παρελκόμενα (συνδετήρες, κλπ). Στις βασικές αρχές, δεν κόβουμε, συγκολλούμε, κλπ κατα βούληση. Υπάρχουν εξαρτήματα σύνδεσης φτιαγμένα απο το ίδιο υλικό. Μια σοβαρή εταιρεία θα προτείνει 316L για παραθαλάσσιο ως ελάχιστη ποιότητα. Μια πιο σοβαρή θα χρησιμοποιήσει το EN 10088-2,3, EN 10297-2, κλπ. Η έκθεση στον ήλιο, τα δαχτυλίδια στα χέρια μας, κλπ επηρεάζουν πολύ την αντοχή του μετάλλου. Υπάρχουν ειδικά βερνίκια που προστατεύουν την επιφάνεια. Ποτέ δεν καθαρίζουμε με χλωρίνες ή άλλα χημικά με χλώριο. Δεν τα τρίβουμε με σκληρή επιφάνεια. Πάντα καθαρίζονται με μαλακό πανί (μάλλινο) και λίγη αραιή υγρή σιλικόνη σε απιονισμένο νερό. Το χάσιμο της γυαλάδας είναι φυσικό φαινόμενο που βοηθάει την αντιδιαβρωτική προστασία. Θα πρέπει να καθαρίζονται τουλάχιστον 2 φορές τον μήνα. Το αλουμίνιο εκτός ειδικών κραμάτων δεν προστατεύει απο την διάβρωση.

Συνήθως εκτός απο το profometer μπαίνει και το γεωρανταρ πιστευω οτι οτιδήποτε παραπάνω απο 150 ευρω το στοιχείο είναι ακριβό.

Εμένα με ανησυχεί το γεγονός οτι η κτίριο είναι αρκετά κοντά στην θάλασσα. Με την ποιότητα που βλέπουμε στην φωτογραφία θα έλεγα στην καλύτερη να γίνει ενας ψεκασμός με αναστολέα.

για καθάρισε λίγο τον σοβα απο το δοκάρι. Ειναι περίεργο. Στην 1112 φοβάμαι και τα υποστυλώματα.

Ενα απο τα προβληματα που θα κληθεί ο ΠΜ να απαντήσει είναι αυτό της χρόνο-επάρκειας. Της δυνατότητας δηλαδή να προβλέψει βάση δεδομένων την μείωση επάρκειας με βάση το χρόνο. Πολλές φορές έχω πει οτι το ΕΝ206 δεν λύνει το πρόβλημα απλά δίνει κάποιες οδηγίες. Τόσο η περιεκτικότητα σε τσιμέντο, το Ν/Τ, το πάχος επικάλυψης κλπ δεν μπορούν να προσδιορίσουν την ανθεκτικότητα της κατασκευής, αφού όπως έχω πει αρκετές φορές το πάχος επικάλυψης είναι καθαρά ποσοτικός και όχι ποιοτικός οδηγός. Σε προηγούμενες εικόνες σας έδειξα πόρους μεγάλους αρκετά ώστε να μειώνουν σημαντικά την επικάλυψη ή το γεγονός οτι το Ν/Τ της επιφάνειας είναι μεγαλύτερο απο αυτό της μήτρας (του βασικού όγκου). Το ερώτημα λοιπόν που δημιουργείται είναι κατα πόσο μία νέα σκυροδέτηση θα πρέπει να θεωρηθεί ώς το σημείο μηδέν απο πλευράς αντοχής στο χρόνο? H απάντηση είναι πολύπλοκη.

Ας ξεκινήσουμε λοιπον με το γεγονός οτι το Ν/Τ της επιφάνειας είναι μεγαλύτερο. Ενδεικτικές τιμές είναι της τάξεως των 0.64 για τιμή μήτρας το 0.55. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί το βάθος του Ν/Τ απο την επιφάνεια. Για να καταλάβετε καλυτερα βάζω αποτελέσματα απο πραγματική σκυροδέτηση. Στην φωτό επίσης θα δείτε οτι όσο αυξάνουμε τον όγκο της σκυροδέτησης τα αποτελέσματα διαφέρουν προς το χειρότερο. Οπως καταλαβαίνετε λοιπόν ακόμα και ένα σχεδόν ιδεατό σκυρόδεμα στην πραγματικότητα έχει φτωχή ποιότητα επιφάνειας και οτι όσο αυξάνουμε τον όγκο η ποιότητα της επιφάνειας γίνεται φτωχότερη.

Οπως βλεπετε απο την φωτο η όπλιση ειναι στα 20 χιλιοστά. Εαν την βάλουμε στα 10 χιλιοστά τότε καταλαβαίνετε οτι το πρόβλημα είναι ακόμα χειρότερο. Οι μετρήσεις έγιναν με ESEM και μετρήθηκε το porosity.

Λοιπόν απαντω με την εμπειρία μου σαν πραγματογνώμονας σε δικαστική διαμάχη όπου σε ξενοδοχείο στην Κεφαλλονιά έβαλαν "ινοχ" τα οποία μέσα σε 1 καλοκαίρι σκούριασαν και τρύπησαν.

Η λέξη ινοχ είναι πατενταρισμένη απο Ιταλική Εταιρία και αναφέρετε σε ειδικού τύπου ανοξείδωτο χάλυβα. Νομικά λοιπόν μιλάμε για ανοξείδωτο χάλυβα εκτός και εαν θα αγοράσετε απο τον Ιταλό.

Υπάρχουν 300 τύποι ανοξείδωτου χάλυβα που χωρίζονται σε κατηγορίες με βάση τα ASM. Σε αυτές τις οδηγίες/στάνταρτ ορίζονται τόσο οι τύποι, το περιβάλλον εργασίας, η διαδικασία τοποθέτησης, σύνδεσης, καθαρισμού μετά την τοποθέτηση, κλπ. Τα παρακάτω είναι ιδιαίτερα αυστηρά διότι μπορούν να καταστρέψουν τις δυνατότητες του χάλυβα και να επανέλθουμε στο πρόβλημα της Κεφαλλονιάς. Στην προκειμένη περίπτωση ο εργολάβος δεν τήρησε τις προδιαγραφές με αποτέλεσμα να βρεθεί να πληρώσει 300,000Ε για αντικατάσταση. Ινοχ + αλουμίνιο δεν ορίζετε σαν υλικό πουθενά και δεν ξέρω εαν τέτοιος τίτλος είναι δόκιμος. Με λίγα λόγια επιλέγετε ο τύπος (απο μηχανικό με γνώση στο θέμα), γράφονται τα στάδια τις διαδικασίας τοποθέτησης, συντήρησης και μετά κοστολογείτε και αποφασίζετε.

Τώρα το αν τελικά θα τους βγει, ή θα φάνε πιστολιά και θα χάσουν, είναι δικό τους πρόβλημα.

Μάλλον δικό μας είναι. Το σίγουρο είναι οτι επιπλέον χρήματα απο την αρχική συμφωνία δεν βλέπω. Εχω την εντύπωση οτι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς την ομπρέλα της ΟΝΕ. Υπάρχουν και άλλες αγορές. Μην ξεχνάτε τα 600 δις της FED. Είναι τρομερό κτύπημα στο Ευρώ.

Αντιθέτως γράφω οτι οι Γερμανοί και Γάλλοι δεν πρέπει και δεν θέλουν να καλύπτουν τα δικά μας έξοδα. Μια τέτοια πρακτική οδηγεί στην εξάρτηση.

Μην ξεχνάτε οτι ένα μεγάλο κόμμα έχει την εκλογική του βάση στους ΔΥ. Μην ξεχνάτε επίσης οτι τα επιτόκια δανεισμού βρίσκονται στα σημερινά όρια διότι οι ΔΥ θεωρούνται σταθεροί στις πληρωμές τους. Μην ξεχνάτε οτι ένα 60% του τζίρου της λιανικής γίνεται απο ΔΥ. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, Προσωπικά πιστεύω οτι μια τέτοια κίνηση θα είχε τελείως αρνητικά αποτελέσματα. Η μοναδική λύση είναι η σταδιακή μείωση των ΔΥ σε 250Κ σε βάθος χρόνου. Το χρέος θα πρέπει να θεωρηθεί οτι δεν αποπληρώνεται τουλάχιστον στο 100%. Το ερώτημα είναι οτι μέχρι να μειώσουμε τις οφειλές και τις υπερβάσεις ποιος μας δανείζει? Θεωρώ οτι αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα είναι απλά η αρχή του νήματος. Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία ακολουθούν. Το ερώτημα λοιπόν είναι το εξής. Μπορεί η Γερμανία, Γαλλία στο όραμα ενός δυνατού νομίσματος να αντέξουν τις υποχρεώσεις 5 κρατών? ΟΧΙ. Αρα το λογικό είναι να βγούμε απο το ευρώ καθώς και να μειωθεί ο αριθμός των ευρωβουλευτών μας.

Κοίτα

κάθε πρόταση έχει τρεις παραμέτρους, α) περιορισμοί, β) κόστος, γ) ανθεκτικότητα. Το α) ρωτάει μπορώ να το κάνω και πώς? το β) πόσο θα κοστίσει? και το γ) πόσο θα κρατήσει? Συνήθως το β)/γ) μας δίνει την επένδυση προς τα χρόνια. υπάρχει βέβαια και μια άλλη παράμετρος που ονομάζεται ρίσκο αστοχίας ας πούμε δ). Αρα {β)Χδ)}/γ). Ολα αυτά τα ξέρει ή πρέπει να τα ξέρει ο μηχανικός σου. Τώρα όσο πιο σύνθετο το πρόβλημα τόσο λιγότερες οι λύσεις δηλαδή το α). Υπάρχουν λύσεις ειδικών έργων που για ένα ιδιωτικό ακούγονται ακριβές αλλά για ενα μεγάλο τεχνικό λογικές. Με λίγα λόγια ο μηχανικός έχει μπροστά του μια τεράστια γκάμα λύσεων. Η δουλεία του είναι μέσω της γνώσης/εμπειρίας να επιλέξει. Πρόσεξε δεν λέμε οτι δεν μπορεί να κάνει λάθος. Σαφώς και μπορεί και γίνεται, αλλά σίγουρα θα κάνει λιγότερα απο ενα μη μηχανικό.

Επίσης για σπίτια >15 ετων μπορεί να γίνει και έλεγχος δομικής ανθεκτικότητας.

Ο Topap έχει απόλυτο δίκιο. Την ευθύνη την έχει ο μηχανικός σου και εσυ αφου ελέγχεις με τα χρηματά σου τις επιλογές του. Ο ρόλος του φορουμ είναι εγκυκλοπεδικός και δεν λύνει λύσεις απλά προτείνει πιθανές λύσεις.

To πανεπιστήμιο είναι ο καθρέπτης των κοινωνικών αναγκών της κάθε χώρας και οχι το αντίθετο.