Ροδοπουλος

Τοιχίο χαμηλής τριχοειδής απορρόφησης νοείται για τιμές μικρότερες του < 0,5 kg/m2/h0,5. Το σκυρόδεμα σε κατηγορία C20/25 έχει περίπου τιμή 7-15 kg/m2/h0,5 και άρα μιλάμε για +30 φορές μεγαλύτερη απορρόφηση ανάλογα βέβαια την πίεση που δέχεται. Στην περίπτωσή σου η πίεση του ύδατος είναι αυξημένη. Επιπλέν τοπικές αστοχίες λόγω καλουπιών, κατασκευαστικών αρμών, κλπ δημιουργούν διόδους ύδατος και άρα οι παραπάνω τιμές φτάνουν μέχρι και τα 35 kg/m2/h0,5 . Η μεμβράνη που προφανώς αναφέρεσαι στην κοινή αυγουλιέρα δεν αποτελεί λύση σε τέτοιες περιπτώσεις. Θεωρώ βέβαιο οτι ο μηχανικός δεν περίμενε τέτοιο φορτίο ύδατος και άρα ακολούθησε την απλή και πεπατημένη διαδικασία. Υπόψιν οτι η μεμβράνες αυτού τους είδους δεν κάνουν για περιπτώσεις δεντροφυτεύσεις, κήπων ή άλλων διαρρυθμίσεων υψηλού φορτίου ύδατος που δημιουργούν συνθήκες μόνιμου φορτίου. Σήμερα έχεις να αντιμετωπίσεις ένα σημαντικό πρόβλημα. Α) το σκυρόδεμα σε κυκλική επαφή με το νερό ενδέχεται με τα χρόνια να χάσει την αντοχή του σημαντικά, β) ο οπλισμός θα διαβρωθεί αν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες και γ) είναι λογικό οτι δεν μπορείς να ζείς με μόνιμη υγρασία και προβλήματα μόνιμου ύδατος. Ταυτόχρονα θα πρέπει να πάρεις μέτρα ώστε αν το φορτίο δεν πρόκειται να αλλάξει απο την πλευρά του γείτονα, θα πρέπει να υπάρχει σίγουρη όδευση μακρυά απο την δική σου θεμελίωση. Ο μηχανικός σου λοιπόν θα πρέπει κατά την προσωπική μου άποψη να ξεκινήσει να σκέφτεται λύσεις προς την λογική της επιφανειακής στεγανολεκάνης με ταυτόχρονη στεγανοποίηση εξωτερική του τοιχίου. Η επιφανειακή στεγανολεκάνη πραγματοποιείται με ειδικούς διάτρητους σωλήνες που τοποθετούνται σε υπόβαση απο χαμηλής αντοχής σκυρόδεμα και απο επάνω φέρουν αδρανή αποστράγγισης. Εδω το καλύτερο είναι να οδευουν σε φρεάτια με υποβρύχιες αντλίες που να ανακουφίζουν την στάθμη. Το σπάσιμο των σωλήνων αν μιλάμε για κεντρικό αγωγό και για αρκετές ώρες ενδέχεται να έχουν μεταβάλλει την συνεκτικότητα του εδάφους και να έχουν δημιουργήσει θύλακες κενών. Αυτό σημαίνει οτι πλέον το χώμα δεν έχει την δυνατότητα απορρόφησης που είχε αρχικά. Η διαδικασία της κουρτίνας δεν κάνει ελβετικό τυρί διότι οι οπές σφραγίζονται με ειδικά επισκευαστικά υλικά με αντοχή αρκετά μεγαλύτερη από το υφιστάμενο. Στα πρόβληματα που σου ανέφερα παραπάνω μπορείς να βάλεις και την επιβεβαίωση με τομογράφο του οπλισμού ώστε κατά την διάνοιξη των οπών να μην κόψετε τα σίδερα. Η τεχνική πάντως να καλουπώνουμε στο χώμα αν και βοηθάει τον εργολάβο και μειώνει το κόστος, αποκλείει κάθε έλεγχο ποιότητας κατασκευής, επισκευής τοπικών αστοχιών, σίγουρη απώλεια επικάλυψης, κλπ. Συνήθως απαιτεί αυτοσυμπυκνούμενο σκυρόδεμα διότι η δόνηση θα επιφέρει ανάμιξη με το χώμα, καταστροφή της μεμβράνης, κλπ. Ο εργολάβος επειδή τα γνωρίζει θα κάνει υποτυπώδη δόνηση με αποτέλεσμα το σκυρόδεμα να βγει με περισσότερες τρύπες απο την διαδικασία της εσπίεσης. Η τεχνική που σου προτείνει ο μηχανικός σου ονομάζεται curtain injection δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση κουρτίνα στεγάνωσης. Curtain Injection Curtain Injection

Για τον ΟΛΠ γνωρίζω . Για την γέφυρα μπορεί να γνωρίζω .

καταρχήν πλαστικοποιητής στο σκυρόδεμα δεν σημαίνει αύξηση στεγανότητας. Επιπλέον ο όρος "απαραίτητες εργασίες στεγανοποίησης του υπογείου" δεν μου λέει τίποτα. Σε κάθε περίπτωση το φορτίο που δέχεσαι, απο τα λεγόμενά σου είναι σημαντικό. Η δημιουργία κουρτίνας με ενέσιμο υλικό απαιτεί καθολική πλήρωση των περιμετρικών τοιχίων. Η επίτευξη 100% πλήρωσης είναι τραγικά δύσκολη και διέπεται απο τις συνθήκες εφαρμογής. Παρουσία νερού η πλήρωση αυξάνεται ενω σε στεγνό επίχωμα μειώνεται. Αυτό σημαίνει οτι εκτός του γεγονότος οτι θα απαιτήσει μια κάναβο ανά 40-40 εκ, η πιθανότητα να βρεθεί μια περιοχή χωρίς πλήρωση είναι αυξημένη. Το δεύτερο πρόβλημα είναι η όδευση των υδάτων. Με το ενέσιμο προιόν δεν έχεις κανένα έλεγχο της όδευσης και υπάρχει πιθανότητα, λόγω της στάθμης σου (-3 μέτρα) να οδηγηθεί κάτω απο την θεμελίωση δημιουργώντας σωρία προβλημάτων. Τα ενέσιμα προϊόντα του είδους αυτού ενδείκνυνται για περιορισμένο εύρος προβλήματος, π.χ. 10-20 τμ και με προϋποθέσεις. Σαν πρώτη άποψη θα έλεγα οτι σαν λύση μου ακούγεται επισφαλής για το συγκεκριμένο φορτίο ύδατος που έχεις να διαχειριστείς (1 μέτρο υπέργεια στάθμη + 4-5 μέτρα υπερ-κορεσμένο έδαφος). Θεωρώ επίσης ότι όταν γράφεις 40 εκ εννοείς πάχος τοιχίου ΩΣ. το επιβεβαιώνες? .

θεωρώ ότι μια τέτοια προδιαγραφή είναι φυσικός αδύνατη.

καλά μην περιμένετε να βρεθούμε πολλοί που θα παραλάβουν και ασχέτως κόμματος.

Έχεις να αντιμετωπίσεις ταυτόχρονα 2 βασικά προβλήματα. Α) Τα βλήτρα, πάπιες διαβρώνονται, χάνουν συνάφεια και αστοχούν μέσω γαλβανικού φαινομένου και άρα δεν θα μεταφέρουν δυνάμεις στο νέο μανδύα Β) Η διάβρωση στο υφιστάμενο στοιχείο συνεχίζει και δημιουργεί επιφανειακή ρωγμή με τον μανδύα σου. Και στις 2 περιπτώσεις ο μανδύας αστοχεί. Το έργο στον ΟΛΠ το γνωρίζω αλλά οι άνθρωποι δεν ακούνε. Το πρόβλημα για να λυθεί θα χρειαστεί να γνωρίζεις τον υφιστάμενο ρυθμό διάβρωσης, την ακριβή παθολογία, τον δρόμο υγρασίας αν υπάρχει και τα περιβαλλοντικά στοιχεία. μεγάλη προσοχή απαιτείται οταν υπάρχει ταυτόχρονη περίπτωση ενανθράκωσης και χλωριόντων ή τα χλωριόντα βρίσκονται εξ αρχής στην μάζα του σκυροδέματος. Αν δεν έχεις τα παραπάνω τότε θα καταφύγεις στους πίνακες του ΕΝ 12696 για την πυκνότητα ρεύματος διάβρωσης και θα υπολογίσεις τα ανόδια που χρειάζεσαι για τον χρόνο προστασίας που απαιτείται.

Για εξωτερικό ή εσωτερικό στοιχείο?

Αγαπητέ nzerman απο την στιγμή που είδα τις πλάκες πεζοδρομίου και την στρωματοποίηση θεώρησα οτι υπάρχουν τελικές ρύσεις. Μου ακούγεται αδιανόητο να έχουμε τα παραπάνω χωρίς ρύσεις και να περιμένουμε να φύγουν τα νερά με κάποιο μαγικό τρόπο. Σήμερα καλείσαι να σώσεις την κατάσταση χρησιμοποιώντας τα υφιστάμενα υλικά. Η προσωπική μου άποψη λοιπόν είναι η εξής, θα βγάλεις όλα τα υλικά και θα φτάσεις στο Sika Monoseal 101 και θα περιμένεις να στεγνώσουν. Το μόνο που θα κάνεις στο Monoseal είναι να το χαράξεις σε καρέ ανα 1 μέτρο για να πάρεις μια διαπνοή. Θα περάσεις μετά την θερμομόνωση και το γεωυφασμα το οποίο πιθανότατα θα χρειαστεί αντικατάστασή. θα φτιάξεις τώρα ένα κονίαμα ρύσεων. Αφού στεγνώσει θα περάσεις απο επάνω ένα ελαστικό τσιμεντοειδές βάσει ΕΝ 1504-2 σε πάχος 2 χιλιοστά. Θα περάσεις πίσω τις πλάκες και θα γεμίσεις με το ίδιο υλικό τους αρμούς. Τα υλικά αυτά έχουν αυξημένη πρόσφυση και θα λειτουργήσει και σαν κόλλα για τις πλάκες. Αν θέλεις να κερδίσεις μια επιπλέον θερμομόνωση και να γλυτώσεις βάρος μπορείς να εφαρμόσεις ελαφροσκυρόδεμα ή και ακόμα Thrakon 620 NSD για τις ρύσεις.

Αυτό δεν μπορώ να το πω. Θα πρότεινα όμως σε κάθε περίπτωση να γίνει μια δοκιμαστική εφαρμογή και μετά από 1 εβδομάδα (θα αργήσει το μέταλλο να κρυώσει) να μετρηθεί η θερμοκρασία επιφανείας με IR.

Επειδή μου αρέσει οταν υποστηρίζω κάτι να δίνω και πληροφορίες. Πρόσεξε την καμπύλη του wetting time και υπολόγισε οτι στην περίπτωση την δική μας ο χρόνος αυτός είναι 7-8 μήνες τον χρόνο. Ο μηχανικός που σχεδίασε την ανεστραμμένη και εφόσον δεν ήθελέ να καθαιρέσει την υφιστάμενη θα έπρεπε να κάνει νέες ρύσεις πάνω από το γεωύφασμα ακόμα με αργή απορροή. Η διαδικασία είναι εξαιρετικά απλή, υλικά υπάρχουν, κόστος γελοίο. 24_694_Szodrai_14_proof.pdf

Στην φωτογραφία δείχνει να μην υπάρχει γέμισμα ρύσεων τουλάχιστον εγώ αυτό βλέπω. Στο τελείωμα προς το λούκι βλέπω καθαρά σκυρόδεμα. Δεν περιγράφω καμία ανεστραμμένη μόνωση. Ανεστραμμένη όμως με τις θερμομονωτικές πλάκες να κολυμπάνε δεν γνωρίζω. Δεν είπα για την διαπνοή αλλα για το γεγονός οτι η μόνωση βρίσκετε σε κορεσμένο περιβάλλον και άρα ο συντελεστής λ έχει κατά πολύ αυξηθεί. Κοίταξε τον όρο moisture dependency of thermal conductivity of EPS και σου βάζω και τον επίσημο πίνακα πχ για τα EPS Η μέτρηση του λ σε όλα τα υλικά γίνετε στους 10 βαθμούς και σε στεγνό περιβάλλον. Μπορείς κάλλιστα να ρωτήσεις και τους παραγωγούς.

α) Απο την φωτογραφία βλέπω οτι κάτω απο τις στρώσεις δεν υπάρχει υλικό ρύσεων. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά αυτό δείχνει. β) Απορροή ομβρίων και εγκλωβισμός μεταξύ της στεγανωτικής στρώσης και των θερμομονωτικών πλακών αποτελεί μη δόκιμη λύση διότι αλλάζει τραγικά την θερμομονωτική ικανότητα και την ζωή των υλικών. γ) Ηδη υπάρχουν τα αποτελέσματα του στάσιμου και εγκλωβισμένου νερού (βρύα). Αυτό σημαίνει οτι η αλκαλικότητα του νερού θα πέσει κάτω από 5,8 με αποτέλεσμα να έχουμε αστοχία του γεωυφάσματος και σταδιακή ψαθυροποίηση του λόγω της ύπαρξης κορεσμένων υδρατμών σε υψηλή θερμοκρασία. Η υγροσκοπική διαστολή είναι αρκετά υψηλή και το βάρος από τις πλάκεςθα οδηγήσουν το γεωύφασμα σε διάρρηξη. δ Βάσει των υπολογισμών μου η εσωτερική επιφάνεια θα δημιουργήσει καταστάσεις υγροποίησης όταν η θερμοκρασία του εσωτερικού χώρου ξεπεράσει τους 23,5 βαθμούς και η υγρασία το 76%. Δεν γνωρίζω αν η περιοχή βγάζει τέτοιες συνθήκες για να το πάω παραπέρα. ε) Το σύστημα πρέπει να διορθωθεί όσο είναι καιρός πριν αστοχήσει καθολικά. ζ) δεν πρέπει να μπερδέυουμε την στεγάνωση με την διαπνοή. Το μόριο του νερού είναι πολλές φορές μεγαλύτερο απο το μόριο του αέρα. η) Το σύστημα που περιγράφω στους υπολογισμούς είναι το σύστημα όπως δόθηκε στο #5. Μάλλιστα υποβίβασα σε 5% την κατακρήμνιση που φτάνει στις θερμομονωτικές πλάκες. Με 50% του φορτίου έχουμε την εικόνα ...

Θέλετε να με τρελάνετε . Οι πλάκες πεζοδρομίου χωρίς αρμό πως θα περιορίσουν την κατακρήμνιση να μην περάσει απο κάτω? Υπολόγισα οτι το 15% της βροχής περνάει απο τις πλάκες και ένα 5% φτάνει στην θερμομόνωση. Υπολόγισα επίσης οτι το Sika Monoseal 101 έχει αντίσταση υδρατμών >500 διότι δεν είναι διαπνεόμενο και το γράφει το φύλλο ιδιοτήτων. Το αποτέλεσμα στην εικόνα η πλάκα κολυμπάει. Η στρωματοποίηση είναι απαράδεκτη. Λείπει μεταξύ γεωυφάσματος και πλακών πεζοδρομίου μια στεγανωτική στρώση. Πάλι βέβαια δεν θα έλυνε το πρόβλημα στο 100% αλλά τουλάχιστον θα παρείχε μια προστασία. Οταν θα μπούνε τα καθαριστικά τύπου χλωρίνης πιο γεωύφαασμα και μόνωση θα αντέξει?

κοίταξε το Cool Barrier Top Coat 2k με Solar Reflectance value: 0,91

ανακλαστική βαφή μετάλλων?

η επένδυση έχει να κάνει κατά βάσει με τις διαστάσεις και το βάρος. Εφόσον μιλάμε για φυσική ξυλεία που δεν έχει υποστεί κατάλληλη προετοιμασία, τότε θα πρέπει να υπάρχουν ανοχές στην ανάρτηση. Βίδες και καρφιά αποτελούν άκαμπτη συναρμογή και με τα χρόνια θα αστοχήσουν. Μπορείς όμως να φτιάξεις την κατάλληλη βάση με πλέγμα οπλισμού Φ6 το οποίο θα τοποθετήσεις στον τοίχο με ειδικές ούπες. Υπάρχουν τώρα στο εμπόριο συνδετήρες με κλιπ. τους βιδώνεις στο ξύλο και τους κουμπώνεις στο πλέγμα. Στο διάκενο μπορείς να περάσεις αφρό διόγκωσης ώστε να αποκτήσεις μια τυπική ακαμψία. Σε επόμενο χρόνο μπορείς να σιδερώσεις καπλάμα. Η τεχνική όσο και αν ακούγεται παράξενο χρησιμοποιειται ευρέως στην αρχιτεκτονική λόγω του γεγονότος οτι η βάση σου επιτρέπει συνδυασμούς τόσο γεωμετρικούς όσο και είδους ξυλείας. Πευκο και λωρίδες μπαμπού είναι γενικά της μόδας.

1/ Αν δεν έχει σπάσει ο αρμός μπορείς να τα υδροφοβίσεις με σιλάνιο/σιλοξάνη 2/ θα τα καθαρίσεις πρώτα με ξύστρα για αρμούς και μετά θα περάσεις είτε νέο αρμό S2 είτε HYPERSEAL-50FC-S 3/ Αν το νερό προέρχεται απο μέσα θα πρέπει να το σταματήσεις. Σε δευτερο χρόνο θα περάσεις ένα ελαστικό τσιμεντοειδές όπως το SIKA 1K

ναι μπορεί!!!

καταρχήν δεν υπάρχει καμία διαφορά στην έννοια του ρευστοποιητη και υπερρευστοποιητη. Το γράφω αυτό διότι ανάγονται και τα 2 σε επίτευξης κάθισης ή εξάπλωσης. Συνήθως ο υπερρευστοποιητης έχει την δυνατότητα να διατηρεί της ιδιότητες του νωπού σκυροδέματος για περισσότερο χρόνο, πχ 200-350 λεπτά. Αντίθετα ο ρευστοποιητης ακόμα και στην μέγιστη αναλογία του σπανίως θα ξεπεράσει τα 200 λεπτά.

Πάμε τώρα στην λύση θα δώσω υλικά που βρίσκονται εύκολα Θα πάρεις το Dremmel και θα ανοίξεις λίγο την ρωγμή στα πλακάκια χρησιμοποιώντας το κεραμικό δισκάκι. Στην αρχή με το λεπτό 1mm και μετά με το 3mm. Με την ηλεκτρική σκούπα θα πάρεις την σκόνη. Μετά θα περάσεις ασετόν ή οινόπνευμα για να ανοίξεις τον πόρο. Με το πιστόλι θα περάσεις HYPERSEAL-50FC-S και θα το ομαλοποιήσεις πιέζοντας με νωπό βέτεξ. Με το HYPERSEAL-50FC-S μπορείς να περάσεις απο επάνω και όλους τους αρμούς με το σοβατεπί. Για τις ρωγμές. Θα ξύσεις το σοφά και την ρωγμή με ένα χοντρό γυαλόχαρτο και θα περάσεις με σπάτουλα επαλειφόμενο κονίαμα D-1 της Durostick 2mm. μετά απο 2 ημέρες το βάφεις.

Οκ πρώτα τα πλακάκια θα έπρεπε να τοποθετηθούν όπως στην εικόνα για να ακολουθήσουν την ακαμψία . Με το βελάκι (ρωγμή). Πίσω απο την ρωγμή έχεις την διεπιφάνεια μεταξύ της κόλλας πλακιδίων και κάποιας στρώσης σοφά. Το μέτρο ελαστικότητας είναι ουσιαστικά διαφορετικό. Συνεχίζω με την λύση...........

κοιτάξτε την εικόνα 13 γενικά εξαρτάται απο την μελέτη σύνθεσης 3042r_96.pdf

Τον οποίο δυστυχώς εν έτη 2015 δεν το αναφέρει ο ΚΤΣ

παίζει και υπερδόση υπερ-ρευστοποιητη και στα παραθαλλάσια βάζουμε + C30/37.

μιλάμε για πατητή τσιμεντοκονια ή κάτι άλλο? τέλος πάντων διαβαθμισμένη άμμος 0-4 υπάρχει και θα πρέπει να είναι πλυμενη