Ροδοπουλος

επιπλέον φωτογραφίες και λοιπές πληροφορίες http://www.dezeen.com/2015/01/24/tense-architecture-network-residence-in-megara-concrete-house-greece-olive-grove/ http://www.thegreekfoundation.com/architecture/residence-megara-tense-architecture-network http://www.designboom.com/architecture/tense-architecture-network-residence-in-megara-2-9-2015-2/

Επειδή ξέρω το υλικό που έβαψαν (δεν το λέω διότι θα φωνάζετε πάλι και ήρθε με ειδική παραγγελία!!!!), έχει τάσεις διείσδυσης αντίστοιχες με υδροφοβισμό τύπου Ι. Λογικά θα άνοιξαν πορώδες με υδροβολή +350 bar, μετά θα αστάρωσαν με υδροφοβισμό τύπου ΙΙ και μετά θα έβαψαν. Σίγουρα απαιτείται βήμα συντήρησης που λόγω του πορώδους θα το μείωνα κατά 25% αλλα μην ξεχνάς οτι τα πρώτα 3-5mm δεν τα μετράμε στην επικάλυψη. Ο όρος ανθεκτικότητα είναι λάθος εδω. Ο σωστός όρος είναι ελάχιστης χρονο-επάρκειας βάσει ΕΛΟΤ ΕΝ 1504+ ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1.

Η θεώρηση είναι βαφή+ 4εκ επίχρισμα+9 εκ πλινθοδομή+30εκ σκυρόδεμα+N-Thermon 0,4 εκ+ 4εκ επίχρισμα + βαφή Τον χειμώνα δεν υγροποιείς εφόσον κρατήσεις την εσωτερική υγρασία < 68% για σχεδόν όλο το φάσμα εσωτερικής θερμοκρασίας 15-22 βαθμούς. Τον καλοκαίρι θα υγροποιείς στο βάθος της πλινθοδομής εφόσον έχεις κλιματιστικό με θερμοκρασία κάτω απο 22 βαθμούς για περίπου 21-28 ημέρες τον χρόνο (τιμές 2014). Μιλάμε πάντα για πολύ ενδεικτική αποτίμηση χωρίς θερμογέφυρες, 3D μελέτη κλπ. Γενικά έχεις Συντελεστή Αντίστασης Θερμοδιαφυγής Στοιχείου περίπου 0,609 με το N-Thermon σε σχέση με 0,588 χωρίς. Όπως είσαι σήμερα λογικά δεν πρέπει να υγροποιείς. Το θέμα είναι οτι υγροποιείς μεταξύ πλινθοδομής και σκυροδέματος κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε διάβρωση οπλισμού αν υπάρχει παθογένεια.

Επειδή με πήρε ο στατικός του έργου και μου εξήγησε Το σκυρόδεμα είναι C35/45 βάσει ΕΝ 206-1 Είναι τύπου sandwich με θερμομονωτικό πρόσθετο πάχους 1 εκ Εχει βαφτεί με ΕΛΟΤ ΕΝ 1504-2 διάφανη βαφή Η εξωτερική όψη προσομοιώνει φυσική γήρανση Αρα από πλευράς ανθεκτικότητας και ποιότητας είναι βάσει το καλύτερων προδιαγραφών.

Αν μου δώσεις περιοχή θα σου δείξω ενδεικτικά τι θα γίνει

ΟΚ να μην είμαστε και τόσο κακοί. Δεν μιλάμε για Fair Face Concrete. Αυτό χρειάζεται αρκετά χρήματα και εξειδίκευση που πιθανότατα δεν υπήρχαν. Μακάρι να είχα τα χρήματα για Fair Face Concrete paneling και για το αρχιτέκτονα, θα το έκανα και με ενδιάμεση θερμομόνωση. Είναι το καλύτερο υλικό στο κόσμο εφόσον ξεφύγεις από την λογική C20/25 κλπ.

καλό θα ήτανε να το βάφανε και με μια transparent paint EN 1504-2 διότι με τα εμφανή στην Ελλάδα δεν έχουμε και τις καλύτερες επιδόσεις απο πλευράς ανθεκτικότητας.

δεν είναι μονο για προκατ κοίταξε το MISAPOR Beton http://www.misapor.ch/files/misapor_thb_daemmbeton_2014-8_en.pdf

Ψάχνεις λάθος πράγματα δοκίμασε hygrothermal analysis of building materials

Το σκυρόδεμα είναι απαράδεκτο και σίγουρα δεν έγινε για αρχιτεκτονικούς λόγους. Δόξα το θεω υπάρχουν stencils για αυτό και αν είσαι και λίγο τρελαμένος φτιάχνεις το δικά σου με σιλικόνη. Αν το σκυρόδεμα έχει επιπλέον προδιαγραφές θερμομόνωσης πχ με προσθήκη Vermiculite δεν το ξέρω αλλα αμφιβάλω διότι μάλλον δεν είχαν τέτοια τεχνογνωσία. παράδειγμα http://www.cmnzl.co.nz/assets/sm/2400/61/1325ThorbjorgSaevarsdottir.pdf

Ευτυχώς δεν υπάρχουν πολλές αναφορές κακών εφαρμογών... Δεν μπορώ να το ποσοτικοποιήσω αλλα σίγουρα υπάρχουν. Επιπλέον καλό θα είναι να δούμε τα αποτελέσματα σε 10-20 χρόνια.

Τα EPS έχουν ποιο ομαλή διακύμανση Thernal Conductivity σε ευρος θερμοκρασίας απο -20 μέχρι 80 και αντίσταση διαπνοής μ=50 Τα ΧPS έχουν καλύτερη Thernal Conductivity στις χαμηλές θερμοκρασίες <-5 και αντίσταση διαπνοής μ=100 Το τι χρειάζεσε έχει να κάνει όπως είπαν παραπάνω με πολλές επιπλέον παραμέτρους τόσο τοπικές όσο και κατασκευαστικές. Δεν ξέρω σε τι οφείλετε η "αδιαφορία" αλλα θα πρέπει για το δικό σου καλό να την λύσεις.

+1 Πλέον των υδροφοβισμών βάσης σιλικονης που δημιουργούν επιφανειακό φιλμ (οχι πάντα), υπάρχουν και βάσης σιλανιου. Γενικά επειδή το μόριο του νερού είναι μεγαλύτερο απο του αέρα η πιθανότητα η διαδικασία να μειώσει την διαπνοή είναι ελάχιστη. Επειδή έχω υδροφοβίσει αρκετές κεραμοσκεπές στα ΒΠ της Αθήνας που τις πιάνει χιόνι γενικά παρατήρησα οτι το φορτίο χιονιού είναι κατά 64% μικρότερο ενώ ταυτόχρονα η απόρριψη είναι ιδιαίτερα γρήγορη. Επιπλέον η διάρκεια ζωής του υδροφοβισμού είναι >10 χρόνια. Μια πιο εξελιγμένη τεχνική υδροφοβισμού που βρίσκει εφαρμογή σήμερα είναι η χρήση solgels συνηθως silcon dioxide (SiO2). Αυτά παρουσιάζουν υψηλό συντελεστή διείσδυσης και μεγάλη ανθεκτικότητα στο weathering. Το πρόβλημα όμως της ανθεκτικότητας των κεραμικών έχει να κάνει και με τα άλλα συγκολλητικά υλικά που χρησιμοποιούνται. Τα υλικά αυτά παρουσιάζουν υψηλό συντελεστή υγροσκοπικής διαστολής με αποτέλεσμα να ρηγματώνουν σχετικά ευκολα. Με την ρηγμάτωση θα παρουσιάζουν σύντομε προβλήματα βιοχημικής διάβρωσης (fungi). Οι μικροοργανισμοί αυτοί αυξάνουν περαιτέρω μέσω όγκο την ρωγμή με αποτέλεσμα σταδιακά να έχουνε αποκόλληση του κεραμικού. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να απαιτήσει τα παρακάτω α) Υδροφοβικές ιδιότητες στο κεραμίδι β) Υψηλό μέτρο ελαστικότητας στο κονιαμα γ) Πιθανότατα και χρήση PP fiber στο κονίαμα δ) Υψηλή αντοχή στην υδροπερατότητα του κονιάματος. Κάτω απο αυτές τις προδιαγραφές το κόστος συντήρησης της σκεπής θα γίνει μηδενικό σε διάρκεια >25 ετων Πάντοτε βέβαια θα πρέπει να κάνουμε μια απλή μελέτη Mold Risk Factor + Time-Weighted Preservation Index για την περιοχή λειτουργίας για να δούμε τις ιδιαίτερες ανάγκες της περιοχής (το φορτίο weathering). Sites for reading http://www.nanodepot.co/pdf/presentacion-nanoflex-tpm100.pdf

να συμπληρώσω βάζοντας το http://www2.iccsafe.org/states/Florida2001/FL_TestProtocols/PDFs/Testing%20Application%20Standard%20No%20112-95.pdf αν δεν κάνω λάθος σήμερα κυκλοφορούν κεραμίδια με επίστρωση ΤiO2 ενω και η χρήση υδροφοβισμού κλάσσης ΙΙ είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη ειδικά σε περιοχές με παγετό.

+1 ωραιο θέμα αναφέρεσε στα ΕΝ 1304 + ΕΝ 539-1? Τιμές πάντος για την ιδιότητα της "υδαταπορροφητικότητας", ή αλλιώς "υδαταπορρόφησης", "απορροφητικότητας" υπάρχουν

Τα θερμοπλαστικά υλικά με θερμοκρασία υάλωσης που πιθανότατα θα καλύψουν τις απαιτήσεις σου είναι Δεν ξέρω αν παράγονται σε μορφή πλάκας ή και διάφανα.

για κοίταξε το http://www.mathworks.com/help/signal/ref/pmusic.html

Strategic Highway Research Program NDToolbox http://www.ndtoolbox.org/

Τα σχόλιά μου επι του ΚΤΣ 2015 μπορούν να βρεθούν στο http://e-archimedes....ndex/item/6040-

Τα σχόλιά μου επι του ΚΤΣ 2015 μπορούν να βρεθούν στο http://e-archimedes.gr/articleindex/item/6040- Η προσπάθεια μου ήταν επι συγκεκριμένων προβλημάτων του κειμένου και οχι επι του σκοπού και οχι επι της φιλοσοφίας του κειμένου.

Το ονομαστό Γεφύρι της Πλάκας, είναι ένα από τα ωραιότερα, μεγαλύτερα και γνω-στότερα πέτρινα γεφύρια που βρίσκονται στην Ελλάδα, με επιβλητικό τόξο ανοίγματος 40 μέτρων. Διαθέτει, επίσης, εκατέρωθεν δύο μικρά, ανακουφιστικά τόξα, ανοίγματος 6 μέτρων. Εχει συνολικό μήκος 61 μέτρα, η κεντρική καμάρα είναι 40 μέτρα, το μέγιστο ύψος 21 μέτρα και το πλάτος στην κορυφή είναι 3,20 μέτρα. Γεφυρώνει τον Αραχθο ποταμό και βρίσκεται στα ιδιοκτησιακά όρια του νομού Αρτας και του νομού Ιωαννίνων, στο συνοικισμό Πλάκας Ραφταναίων. Με την κατασκευή του, διευκόλυνε σε μεγάλο βαθμό, τις μετακινήσεις των κατοίκων των χωριών της περιοχής που είναι κτισμένα στις πλαγιές των Τζουμέρκων και των μεγάλων κοπαδιών των νομάδων της περιοχής που ήταν αναγκασμένοι να περάσουν τον ορμητικό Αραχθο. Το ιστορικό γεφύρι της Πλάκας είναι αριστούργημα λαϊκής αρχιτεκτονικής, έργο Τζουμερκιωτών μαστόρων με εξαιρετική τεχνική άξια θαυμασνού. Το έχτισε ο πρωτομάστορας Κωνσταντίνος Μπέκας το 1866. Θεωρείται η ωραιότερη γέφυρα των Βαλκανίων και η τρίτη στην Ευρώπη. Η πρώτη απόπειρα κατασκευής του, πραγμα-τοποιήθηκε το 1863, αλλά την ημέρα των εγκαινίων του κατέρρευσε, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παρευρισκομένων. Στη συνέχεια το 1866, κατασκευάστηκε το γεφύρι που υπάρχει μέχρι σήμερα. Τα έξοδα κατασκευής του ανέλαβαν ο Ιωάννης Λούλης από την Αετορράχη, ο Αναγνώστης Λύτρας και ο Ιωάννης Ρήγκας από Πράμαντα, ο Αναγνώστης Μάρος από τους Μελισσουργούς, η κοινότητα Πραμάντων και Μελισσουργών, ενώ η κοινότητα Αγνάντων προσέφερε την ξυλεία για τις σκαλωσιές του οικοδομήματος. Ακόμη γειτονικές κοινότητες διέθεσαν σημαντικά χρηματικά ποσά και προσωπική εργασία. Για το χτίσιμο του γεφυριού υπάρχει η παράδοση ότι στέριωσαν άνθρωπο στα θεμέλιά του. Αλλοι ισχυρίζονταν ότι έβαλαν έναν Τούρκο κι άλλοι μια επιληπτική κοπέλα από το χωριό Μονολίθι. Υπέστη σοβαρή ζημιά από απόπειρα καταστροφής της από τμήματα των Γερμανικών κατοχικών δυνάμεων το 1944. Το προφητικό ντοκιμαντέρ Η «προφητεία» του προ δεκαετίας ντοκιμαντέρ του Νίκου Παπαθανασίου «Τα γεφύρια της Ηπείρου: περιμένοντας το θάνατο» βγήκε αληθινή χθες, Κυριακή, όταν κατέρρευσε το γεφύρι της Πλάκας λόγω των έντονων βροχοπτώσεων, προκαλώντας συγκίνηση όχι μόνο στους Ηπειρώτες. Ήδη από το 2004 ο ερευνητής Σπύρος Μαντάς, ο οποίος από το 1982 ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τη μελέτη των πέτρινων γεφυριών της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για το γεφύρι, υποστηρίζοντας πως αν αυτό δεν πνιγεί, σίγουρα θα καταρρεύσει αν κάποιος δεν ασχοληθεί σοβαρά με τη συντήρηση και διάσωσή του. Δείτε το video: Πηγή: http://www.enikos.gr...o_gefyri_t.html και http://www.hotelslin...fyri_Plakas.asp Click here to view the είδηση

1. Υπάρχει το Model Code 2010 και διάφορες οδηγίες της Fib 2. Στο Ελληνικό ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 δεν υπάρχει περιορισμός σήμανσης τσιμέντου βάσει ΕΝ 197. Ειδικά στον ΚΤΣ 2015 ο Πινακας Β2,7 διαφέρει απο αυτόν του ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 EΠ. F1. Και στις 2 περιπτώσεις δεν αναγράφετε αποκλειστικά CEM I. 3. Σωστό Το ENV 13670 μπορεί να περιορίσει κάπως πχ την απόκλιση της ενανθράκωσης αλλα σε πιο βαθμό δεν γνωρίζω. Επίσης η πλήρης εφαρμογή του απαιτεί να αλλάξουν πολλές επιπλέον διατάξεις, ΤΠ, ΚΥΑ, Τιμολόγια. Η διασπορά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να θεωρηθεί αναμενόμενη. Το εύρος διαφέρει. Το πρόγραμμα συντήρησης οχι απλά του σκυροδέματος αλλα του τεχνικού αποτελεί μια επιπλέον παράμετρο.

Επιπλέον προβλήματα που παρατηρούνται είναι η αλλαγή κατηγορίας κατα την διάρκεια του έργου. Το πρόβλημα αυτό παρατηρείται ιδιαίτερα σε μεγάλα τεχνικά όπως γέφυρες και ειδικά στην περιοχή των αρμών και καταστρώματος. Η σφράγιση των αρμών και η στεγάνωση του καταστρώματος έχουν μια πεπερασμένη ζωή μικρότερη απο ας πούμε 50 χρόνια, Αν ο αρμός ή η στεγάνωση δεν συντηρηθούν ή αλλαχθούν τότε πχ ενα βάθρο που φέρει αρμό μπορεί απο κατάσταση XC3 να βρεθεί σε ΧC4, XC2. Η διαδικασία προσέγγισης εντός τέτοιου προβλήματος αποτελεί μια απλή εκδοχή της μελέτης ανθεκτικότητας. Τα προβλήματα βέβαια δεν σταματούν εδω. πχ. Ενα βάθρο ή μια θεμελίωση μπορεί σε βάθος χρόνου να βρεθεί απο την μια κατηγορία σε μια άλλη. Τέτοια προβλήματα παρατηρούνται πχ σε οχετούς που έγιναν σε διαφορετικό χρόνο απο ένα άλλο τεχνικό. Σε απλές κατασκευές/ κτιριακά το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο. Πχ ενας απορροφητικός βόθρος μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσει καταστάσεις XA ενω αρχικά ο μελετητής είχε θεωρήσει κατάσταση πχ XC2. Το ίδιο πρόβλημα και το έχουμε δει πολλές φορές είναι στην περίπτωση χρήσης λιπασμάτων και σε στοιχεία που βρίσκονται σε επαφή με μια φύτευση. Με το ΕΛΟΤ ΕΝ 206 και την υποχρεωτική εφαρμογή του ασχέτως ΚΤΣ 2015 δημιουργούνται σωρεία προβλημάτων που θεωρητικά προσπαθεί να λύσει. Στην βάση δεδομένων που σας έβαλα απο τις διάφορες περιοχές και για σκυροδέματα αντίστοιχα με του ΕΝ 206 (επι της αρχής >= c20/25) κάνουμε την εξής παρατήρηση Η συγκέντρωση CO2 στην Αθηνα και Θεσαλλονικη είναι ιδιαίτερα αυξημένες σε σχέση με την ονομαστική τιμή που δεχονται τα περισσότερα μοντέλα που βασίστηκε το ΕΝ 206 και αυτή είναι μεταξύ 325-375 ppm. Δυστυχώς λόγω της δόμησης και της χάραξης των δρόμων τιμές και πάνω απο το όριο των 450ppm έχουν μετρηθεί και μπορείτε να τις βρείτε στο διαδίκτυο. Θα μου πείτε η διαφορά είναι γραμμική με την συγκέντρωση? Αν πάρουμε ένα μοντέλλο διάχυσης πιθανότατα να την βρούμε σχεδόν γραμμική. Αν πάρουμε όμως ενα μοντέλο CO2 uptake η διεθνής βιβλιογραφία δείχνει οτι μπορεί να είναι και εκθετική σε συνάρτηση πάντα και με την υγρασία. Το πρόβλημα θα πρέπει να το δούμε κατα βάσει όμως υπο μορφή προβλήματος ακεραιότητας και πιθανότητας επέμβασης. Η ενανθράκωση ακόμα και αν οδηγήσει σε διάβρωση, εκτίναξη και απώλεια διατομής του οπλισμού και συνάφειας θεωρείτε περιορισμένο πρόβλημα με μεγάλη επιτυχία επεμβατικής ανάκτησης. Ο λόγος είναι οτι η διάβρωση λογω ενανθράκωσης εμφανίζετε σχεδόν ομοιόμορφη, με μικρούς ρυθμούς διάβρωσης και που δεν υποβαθμίζει τις μηχανικές ιδιότητες του χάλυβα παρα μόνο της γεωμετρικές του (απώλεια διατομής). Σε μεγάλο ποσοστό μπορεί με σχετική ευκολία να μειωθεί επεμβατικά με χρήση κατάλληλων διαδικασιών. Προσοχή θα πρέπει μονο να δοθεί σε περιπτώσεις άρχουσας ανόδου. Αντίθετα οι κατηγορίες XS, XD είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες και συνήθως περιορίζουν σημαντικά την περίπτωση επεμβατικής ανάκτησης. Οι ρυθμοί διάβρωσης είναι μέχρι και 20 φορές υψηλότεροι απο αυτούς της ενανθράκωσης, υποβιβάζουν την ολκιμότητα, το όριο διαρροής και δημιουργούν εύκολα συνθήκες σοβαρού υποβιβασμού την ακεραιότητας της κατασκευής που τις περισσότερες φορές είναι μη ανακτήσιμη. Εδω πάλι ισχύουν οτι έγραψα για την ενανθράκωση όσον αφορά το φίλτρο και το μέγεθος του φίλτρου. Ιδιαίτερα λοιπόν εδω ο ΕΛΟΤ ΕΝ 206 θα έπρεπε να δίνει σημαντικά παραπάνω προδιαγραφές παρά ξερές κατηγορίες, Ν/Τ και κιλά. Στις κατηγορίες αυτές η δυνατότητα του τσιμεντου να δεσμεύει χλωριοντα είναι εξαιρετικά σημαντική και υπάρχουν τεράστιες διαφορές ακόμα και μεταξύ των CEM II. Εδω υπάρχει το εξής παράδοξο. Στην κατηγορία XS3 έχουμε C30/37 με Ν/Τ 0,45 και 350 κιλα στο κυβικό τσιμέντο και επικάλυψη 50. Αν κάποιος πάρει ενα γενικό CEM II 42,5 και ακολουθήσει τα παραπάνω και τις κοκκομετρικές του ΚΤΣ θα βγάλει τουλάχιστον C45/55. Για να βγάλει κατηγορία 30/37 θα βάλει αναγκαστικά 32,5. Το ερώτημα λοιπόν είναι το 32,5 δεσμεύει τα ιδια χλωριοντα με το 42,5. επι της αρχής οχι αλλα πολύ λιγότερα. Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατι να μην εχω και εδω συγκεκριμένους τύπους τσιμέντου χωρίς του περιορισμούς των 350 κιλών? Ο Παπαδακης στο άρθρο βγάζει μια χαρά αντίσταση με 300 κιλά αλλα συγκεκριμένου τύπου τσιμέντου. Σε όλα αυτά σκεφτείται και την συνδυαστική δράση XC + XS που βλέπουμε σε πολλές μεγάλες πόλεις στην Ελλάδα και σκεφτείται οτι ποιος μηχανισμός απο τους 2 θα είναι ταχύτερος δεν είναι πάντοτε γνωστός. Αν είναι η ενανθράκωση τοτε πιθανότατα να είναι υπέρ μας απο πλευράς χλωριόντων και μέχρι να φτάσουμε στην επικάλυψη. Αν είναι τα χλωριόντα και η ενανθράκωση απο πίσω αποδεσμεύει τόσο ζήτω που καήκαμε διότι ο μηχανισμός είναι ταχύτατος και ιδιαίτερα δύσκολος να λυθεί. Τα θέματα λοιπόν δεν είναι ιδιαίτερα εύκολα και μια βόλτα σε ανεπίχριστα τεχνικά στην Ελλάδα θα σας δώσει πολλές απαντήσεις.

Θα ξεκινήσω λίγο απο την αρχή επι του θέματος Βασικέ Έννοιες α) Η ενανθράκωση του σκυροδέματος θεωρείτε αναπόφευκτη ως χρονικά εξαρτώμενος μηχανισμός. Ακόμα και υπόγεια έργα θα ενανθρακωθούν με διαφορετικό ρυθμό. β) Η ενανθράκωση βάσει κανονισμού θεωρείτε οτι αυτόματα επιφέρει διάβρωση του οπλισμού. Για την έναρξη διάβρωσης απαιτούνται επιπλέον παράμετροι (υγρασία, οξυγόνο). Ασχέτως των παραπάνω θεωρώ οτι καλώς ο κανονισμός είναι τόσο κάθετος επι του θέματος. γ) υπάρχουν πάνω απο 25 αναλυτικά και 12 πιθανολογικά μοντέλλα που προσπαθούν να προβλέψουν την ταχύτητα ενανθράκωσης. δ) Η βασική παράμετρος σε κάθε μοντέλο είναι η συγκέντρωση του CO2 στην επιφάνεια και η δυνατότητα απορρόφησης CO2. Θα μπορούσαμε να πούμε οτι η επικάλυψη λειτουργεί σαν μέγεθος ενός φίλτρου ενω η απόδοση του φίλτρου είναι η καταστατική του τομή. Λέμε καταστατική απο την άποψη της δυνατότητας να ελέγχει τον ρυθμό ενανθράκωσης. ε) Το ΕΝ 206-1 θεωρεί οτι τα ελάχιστα όρια ορίζουν αυτή την καταστατική επίδοση του φίλτρου ενω η επικάλυψη ορίζει το μέγεθος. Βασικά Χαρακτηριστικά του ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 α) Η ενανθράκωση τόσο σαν μηχανισμός όσο και σαν ρυθμός ορίζετε επιπλέον απο την υγρασία στο πόρο, την θερμοκρασία και την ηλιακή ακτινοβολία. Το ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 προσπαθεί αυτές τις παραμέτρους να τις ταξινομήσει μέσω των κλάσεων XC. Το πόσο επιτυχώς αυτό γίνετε δεν το κρίνουμε. Πχ μια εσωτερική επιφάνεια μπορεί κάλλιστα να έχει μια υψηλή σχετική υγρασία που συνηθως χαρακτηρίζει εξωτερική επιφάνεια. β) Το σκυρόδεμα έχει ένα δίκτυο κενών το οποίο μπορούμε να το φανταστούμε σαν το μάτι του φίλτρου. Όσο μεγαλύτερο τόσο χειρότερο είναι το φίλτρο. το ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 προσπαθεί να το καλύψει αυτό μέσω και κατά βάσει με το Ν/Τ αλλα εν μέρει και απο το ποσοστό του τσιμέντου. Τα Βασικά προβλήματα του ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 Τα προβλήματα δεν είναι διαφορετικά απο αυτά που παρατηρούμε εδώ και 50 χρόνια επι του θέματος. Απο αυτά τα μεγαλύτερα είναι α) Αδυναμία να υπολογίσουμε με ακρίβεια τα κενά του φίλτρου και των χημικών διεργασιών της ενανθράκωσης ανάλογα το τσιμέντο και ειδικότερα το πως κάθε τύπος τσιμέντου μπορεί να "φιλτράρει". Αυτό μπορεί σχεδόν ο κάθε άνθρωπος να το δει αν ψεκάσει με ενα δείκτη ενα καρότο. θα δει οτι στο ίδιο καρώτο που αποτελεί πλέον και όχι απαραίτητα ενδεικτική μέγεθος προς την κατασκευή (Representative Volume Element) διαφοροποίηση του βάθους ενανθράκωσης που μπορεί να ξεπεράσει και το 20%. Το που οφείλετε πάλι αποτελεί αποτέλεσμα πολλών παραμέτρων που ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουμε την αλληλεπίδρασή τους. β) Αδυναμία να προδιαγράψουμε την καταστατική του τομή. Δηλαδή η πρώτη φέτα σκυροδέματος έχει διαφορετική επίδοση φιλτραρίσματος σε σχέση με την δεύτερη και την τρίτη. Το πόσες φέτες θα δείξουν διαφορετική επίδοση απο την επίδοση που θεωρητικά έχουμε προδιαγράψει μέσω των ελαχίστων τιμών αν θέλετε ορίζει την κατασκευαστική ποιότητα αλλα και κατασκευαστική δυνατότητα. πχ το ελατάκι θα μας δώσει εκ των πραγμάτων χειρότερες και μεγαλύτερες κακές φέτες απο τον μεταλλότυπο. Εδω μπορούμε να βάλουμε και παραμέτρους όπως ρωγμές ξήρανσης, πλαστικές, κλπ. γ) Αδυναμία να προδιαγράψουμε μη πιθανοτικά την επικάλυψη. Είναι τουλάχιστον ουτοπικό το ΕΝ 206-1 να απαιτεί ελάχιστη επικάλυψη πχ 35mm όταν το ΕΝ 1992 δίνει διαφορετικές επιτρεπόμενες ανοχές που μπορούν συναρτήσει του Φ και του αριθμού του οπλισμού να ξεπεράσει και τα 15mm. Επιπλέον στο ΕΝ 1992 ξεκάθαρα ορίζετε οτι η επικάλυψη ακολουθεί μια κανονική κατανομή. δ) Στο ΕΝ 1992 υπάρχει η έννοια του β στο Μέρος Ο που ορίζει κάποιες ελάχιστες τιμές ανάλογα με το είδος του έργου. Αυτές η τιμές (οριακές καταστάσεις) δεν μεταφέρονται στο ΕΝ 206-1. Ο λόγος που δεν αναφέρονται είναι οι παραπάνω. Δηλαδή δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να συνεκτιμήσουμε τόσες παραμέτρους χωρίς να κάνουμε πιθανολογική προσέγγιση. Η διαφωνία μου με το ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 είναι η εξής, ενω θέτει για πρώτη φορά στα χρονικά την έννοια της χρονο-επάρκειας (δεν γράφω ανθεκτικότητα που είναι τελείως διαφορετική έννοια) δεν ορίζει την στάθμη αξιοπιστίας της υπο μορφή έστω ενός συντελεστή ασφαλείας. Ο λόγος είναι οτι πάλι δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να δώσει κάτι τέτοιο χωρίς πιθανολογική προσέγγιση ακι σίγουρα να πει m=1.5 με πιθανότητα 35% θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο πολύπλοκα. Η μεγέθυνση του πάχους επικάλυψης δεν είναι λύση διότι επιφέρει προβλήματα τόσο στην μελέτη όσο και στην κατασκευή και άρα περιορίζετε. Η ποιότητα της κατασκευής και αυτή μπορεί να ελεγχθεί μέχρι ενός επιπέδου απο τον επιβλέποντα και τον εργολάβο. Η ίδια η μελέτη σύνθεσης εδω παίζει καθοριστικό ρόλο. Η ποιότητα διατήρησης της επικάλυψης εντός ορίων πάλι περιορίζετε τόσο μελετητικά όσο και κατασκευαστικά και πάντα θα υπάρχουν αποκλίσεις. Το μόνο λοιπόν που μας μένει είναι το ίδιο το τσιμέντο. Εδω γνωρίζουμε οτι πχ το CEM I 42.5Ν είναι τρεις φορές καλύτερο απο το CEM II/B-M(W-P-LL) 32.5Ν για τα ίδια κιλά και Ν/Τ. Εφόσον λοιπόν το γνωρίζουμε θα έπρεπε πχ να αναφέρετε στο ΕΛΟΤ ΕΝ 206-1 και στον ΚΤΣ-2015. Δεν αναφέρετε. Ο λόγος που δεν αναφέρετε προσωπικά θεωρώ οτι δεν θέλει να ταράξει τα νερά στην παραγωγή σκυροδέματος και να δημιουργήσει διαφοροποίηση τιμών κυβικού. Εν μέρει θεωρώ οτι υπάρχει μια λογική. λογική δεν υπάρχει όμως στο να μεταβιβάζει το πρόβλημα σε κάποιους άλλους και να μην εξηγεί ξεκάθαρα τα θέματα.