Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ροδοπουλος

Core Members
  • Περιεχόμενα

    6.104
  • Εντάχθηκε

  • Τελευταία επίσκεψη

  • Days Won

    52

Everything posted by Ροδοπουλος

  1. ΟΚ στο ένεμα τα πράγματα δεν είναι τόσο αδύνατα να επιμετρηθούν. Ενας γενικός μπούσουλας είναι Ογκος λιθοδομής προς ενεμάτωση Χ 10-15%= όγκος ενέματος Με λίγα λόγια ο όγκος κενών είναι 10-15%. Το 15% το έχουμε συνήθως οταν έχουμε υπόγειο ή αλλάζει. Σε πιέσεις ξεκινάει απο 0 bar αν έχεις τελείως ανοικτή διόδο και συνήθως κλείνει στο 0,9-1,1 bar. Ενας πιο ακριβής τρόπος επιμέτρησης είναι (πάχος λιθοδομής - πάχος αρμολογήματος (x 2 αν έχουμε διπλό αρμολόγημα) - (10 ως15mm)) χ τετραγωνικά μέτρα χ (9-12)%
  2. Αν έχεις ακριβή σχέδια μπορώ να βοηθήσω στο περίπου. Καλό είναι να έχεις τις μετρήσεις πίεσης απο το μανόμετρο έναρξης και τέλους για κάθε σωληνάκι. Με 2D GPR 1.5 GHz σου βάζω μια ενδεικτική μέτρηση. Με 3D μπορείς να σκανάρεις και σε τομές. Το να υπολογίσεις τον όγκο που χρειάζεται να γεμίσει το ένεμα είναι μια επίπονη διαδικασία. Το να υπολογίσεις τα λίτρα ενέματος είναι ακόμα πιο δύσκολο διότι χρειάζεται να ξέρεις το ιξώδες του ενέματος και τους χρόνους γήρανσης.
  3. Μπορεί να κάνεις αξονική τομογράφηση και να εντοπίσεις σχετικά μεγάλα κενά > 1 εκ.
  4. Ο Bill Gates σε μια πρόσφατη ομιλία του σε ένα γυμνάσιο των ΗΠΑ, μίλησε για 11 κανόνες ζωής που δεν έμαθαν και δεν θα μάθουν στο σχολείο. Μιλάει για το πως οι «προοδευτικοί» δάσκαλοι δημιούργησαν μια γενιά χωρίς αίσθηση της πραγματικότητας και πως αυτή η αντίληψη προετοιμάζει τα παιδιά να αποτύχουν στον πραγματικό κόσμο. Απο το e-archimedes.gr Κανόνας 1 Η ζωή δεν είναι δίκαιη - συνήθισέ το! Κανόνας 2 Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για την αυτό-εκτίμησή σου. Περιμένει πρώτα να επιτύχεις εσύ ο ίδιος κάτι ΠΡΙΝ αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου. Κανόνας 3 Δεν θα κερδίσεις 60.000 ευρώ το χρόνο τελειώνοντας το σχολείο. Δεν πρόκειται να γίνεις αντιπρόεδρος με δωρεάν αυτοκίνητο και κινητό τηλέφωνο μέχρι να τα κερδίσεις και τα δύο. Κανόνας 4 Εάν νομίζεις ότι ο καθηγητής σου είναι σκληρός, περίμενε μέχρι να δεις το αφεντικό. Κανόνας 5 Το γύρισμα των μπιφτεκιών δεν σου μειώνει την αξιοπρέπεια. Οι παππούδες σου είχαν μια διαφορετική λέξη για αυτή την εργασία: την έλεγαν ευκαιρία. Κανόνας 6 Εάν τα μουσκέψεις, ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ. Γι' αυτό μην κλαψουρίζεις για τα δικά σου λάθη, αλλά μάθε από αυτά. Κανόνας 7 Πριν γεννηθείς, οι γονείς σου δεν ήταν τόσο βαρετοί όσο είναι σήμερα. Έγιναν έτσι πληρώνοντας τους λογαριασμούς σου, καθαρίζοντας τα ρούχα σου και ακούγοντάς σε να λες πόσο «cool» είσαι. Πριν λοιπόν σώσεις τα δάση από τα παράσιτα της γενιάς των γονιών σου, προσπάθησε να καθαρίσεις τη ντουλάπα στο δωμάτιό σου. Κανόνας 8 Το σχολείο μπορεί να έχει βρει τον τρόπο να εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ κερδισμένων και χαμένων, αλλά η ζωή ΟΧΙ. Μερικά σχολεία έχουν απορρίψει τις αρνητικές βαθμολογίες και θα σου δώσουν όσες ευκαιρίες θέλεις για να βρεις τη σωστή απάντηση. Αυτή η κατάσταση δεν μοιάζει ούτε στο ελάχιστο με την πραγματική ζωή. Κανόνας 9 Η ζωή δεν είναι χωρισμένη σε εξάμηνα. Δεν υπάρχουν ολόκληρα καλοκαίρια διακοπών και πολύ λίγοι υπάλληλοι είναι διατεθειμένοι να σε βοηθήσουν να «βρεις» τον εαυτό σου. Αυτό μπορείς να το κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου. Κανόνας 10 Η τηλεόραση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πραγματική ζωή. Στη πραγματική ζωή οι άνθρωποι είναι στις δουλείες τους και όχι στα μπαρ και στα καφενεία. Κανόνας 11 Να είσαι ευγενικός με τους σπασίκλες. Στο τέλος μάλλον θα καταλήξεις να δουλεύεις για έναν από αυτούς.
  5. Απο όσο γνωρίζω στην Ελλάδα δεν έχουμε ειδική μνεία στο Σύνταγμα για την ελευθερία του λόγου στα πανεπιστήμια π.χ. στο Αρθρο 14. Αντίθετα στις περισσότερες χώρες της ΕΕ υπάρχει ειδικό άρθρο. Θα μπορούσε λοιπόν η Ελληνική κοινωνία να ξεκινήσει με αυτό. Μπορεί και θα δημιουργήσει σημαντική πολιτική αναταραχή αλλα κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει. Θα πρότεινα λοιπόν το αφήστε μας ήσυχους να γίνει κατοχυρώστε συνταγματικά την ελευθερία του λόγου στα πανεπιστήμια ή αν θέλετε αναλάβετε τις ευθύνες σας προς την κοινωνία. Αν κατα την διαδικασία αποδειχτεί οτι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι τόσο απλό διότι δεν έχουμε το πολιτικό και πολιτισμικό υπόβαθρο (περισσότερο οι πολιτικοί μας!!!) τότε μπορούμε κάλλιστα να συνεχίσουμε να διαιωνίζουμε την υφιστάμενη κατάσταση μέχρι να και αυτή όπως πολλές άλλες, να αποτελέσουν ενα δεδικασμένο και τελικά να φτιάξουμε ένα άρθρο στο Σύνταγμα που να αναγράφει " Κάνουμε και λέμε ότι γουστάρουμε, όπως το γουστάρουμε και αναγνωρίζουμε οτι μόνο το κόμμα που ανήκουμε μπορεί να προβεί σε λογοκρισία " Με τον τρόπο αυτό μπορούμε κάλλιστα να λύσουμε το θέμα και να προχωρήσουμε στο επόμενο.
  6. Καταρχήν το να υπάρχει φοιτητικό κίνημα είναι κάτι που όλοι θέλουμε και πρέπει να διασφαλιστεί. Σε όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχει και μάλιστα εναντιώνονται σοβαρότατα σε "κάποιες" αποφάσεις. Απο τα επεισόδια στην Αγγλία, στην Γαλλία, στην Αμερική μέχρι την Κίνα και το Ισραήλ το φοιτητικό κίνημα υπάρχει και μάλιστα έχει ιδιαίτερη δυναμική. Στην Ελλάδα δυστυχώς το φοιτητικό κίνημα ανταποκρίνεται κατα πλειονότητα σε αποφάσεις μάλλον δευτερευούσης σημασίας. Στα ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο και η κοινωνία δυστυχώς έχει παραμείνει ανενεργό. Οταν τα χρήματα των πανεπιστημίων κουρεύτηκαν δεν άκουσα τίποτα. Οταν τα πανεπιστήμια σταμάτησαν την απολύμανση δεν άκουσα τίποτα. Οταν τα πανεπιστήμια σταμάτησαν την θέρμανση δεν άκουσα τίποτα. Θεωρώ λοιπόν, πάντα προσωπικά, οτι η κομματικοποίηση του φοιτητικού κινήματος λειτουργεί σαν τροχοπέδη στην πραγματική του λειτουργία και δυστυχώς επειδή έχει δημιουργήσει δεδικασμένα πολλών δεκαετιών μάλλον δύσκολα, όπως και η κοινωνία, θα καταφέρει να βρει την πραγματική του ταυτότητα.
  7. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί πάντα ψάχνουμε τα σενάρια, σημειολογία, τις σκοτεινές τρύπες και οτιδήποτε άλλο μας καπνίσει και δεν πολύ απλά διαβάζουμε το άρθρο. Το να επαναλαμβάνουμε τα ήδη γνωστά και ο Τάσιος σίγουρα τα γνωρίζει πολύ καλύτερα, μάλλον προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τους εαυτούς μας. Υπάρχει πληθώρα καθηγητών στην σύνταξη που θα μπορούσαν να εκφραστούν επι του θέματος χωρίς "επιπτώσεις". Και όμως μόνο ο Τάσιος και ελάχιστοι άλλοι το κάνουν. Ολοι μας με τον τρόπο μας, είτε λέγετε κάτσε να χωθώ, ασε τους μ....κες, τι μπορώ να κάνω εγώ, κάτσε μην περάσω κανένα μάθημα, κλπ έχουμε συνδράμει στο θέμα. "Το αφήστε μας ήσυχους" δεν μεταφράζετε σαν λύση αλλά σαν ένα κομματάκι της βάσης της λύσης. Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες άλλα προβλήματα στο Πανεπιστήμιο απο τα κόμματα και σίγουρα θα περάσουν πολλές δεκαετίες μέχρι να καταφέρουμε να λύσουμε ώστε και τα μισά. Σε απλά ελληνικά καταλαβαίνω το άρθρο σαν αφήστε μας επιτέλους να ξεκινήσουμε την εύρεση βάσης λύσης.
  8. Θεωρώ οτι μιά απ' τις φιλολαϊκότερες φωνές που ακούσθηκαν τελευταία είναι η φωνή απελπισίας του πρύτανη Φορτσάκη «αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους!». Τριανταπέντε χρόνια τώρα, τα Κόμματα σφετερίσθηκαν τα ελληνικά πανεπιστήμια, χρησιμοποιώντας-τα ως χώρους κομματικών ασκήσεων, εις βάρος των συμφερόντων του Λαού. Επιτρέψτε-μου λοιπόν να θυμίσω (με λόγου γνώση, νομίζω) «τί είναι το Πανεπιστήμιο», για να αντιληφθείτε πόσο αντιλαϊκός είναι ο τσαμπουκάς του χθεσινού λυκειόπαιδος που μας ανάγγειλε απ' την τηλεόραση οτι πρέπει να μπαινοβγαίνει στην Πρυτανεία όποιος γουστάρει «για να στηρίξει τα δίκαια των φοιτητών και του Λαού» - τί σύγχυση (που την κατάπιναν οι Συμπολίτες-μας τριάντα χρόνια τώρα...). Αλλ' άς αρχίσω καλύτερα με το τί ΔΕΝ είναι τα Πανεπιστήμια: - Δέν είναι «Διάπλασις των Παίδων» για να νουθετήσομε τα παιδάκια - αυτός ο υψηλός σκοπός έχει ανατεθεί στη Γενική Παιδεία (και δέν τα πήγε πάντοτε πολύ καλά). - Δέν είναι φροντιστήρια κομματικής πολιτικής - αυτά άς τα φιάξουν στις δικές-τους αυλές τα κόμματα κι όχι στο Παρασκευαστήριο της Καινοτομίας για τον Ελληνικό Λαό που περιμένει. - Δέν είναι υποκατάστατο της Λαϊκής Θέλησης: Τα περι «μπροστάρισσας φωτεινής μειοψηφίας» φληναφήματα ξινίσανε στις προθήκες της Ιστορίας της χιτλερικής και της σταλινικής νεολαίας. Η Δημοκρατία δέν αναγνωρίζει πολίτες «πρώτης κατηγορίας» με κριτήριο την ηλικία: Όταν η «επανάσταση» γίνεται τρείς φορές το μήνα επι τριάντα χρόνια, κάποιο απολιτικό σύνδρομο μυρίζει. Μια άγνοια δηλαδή της απέραντης περιπλοκής των πολιτικών πραγμάτων και των συμφερόντων του... «υπόλοιπου» λαού. Ο οποίος έχει εξουσιοδοτήσει τις δικές-του Συντεχνίες, τα δικά-του Κόμματα, τους δικούς-του Αντιπροσώπους - κι όχι αυτόκλητους προστάτες. Ας θυμηθούμε τώρα τις στοιχειώδεις (και παγκοσμίως γνωστές) δράσεις των Πανεπιστημίων. Τί θέλομε να πετύχομε διδάσκοντας μέσα στα Πανεπιστήμια; α) Αυτοσυνειδητοποίηση, ενσχέσει προς τον φυσικό και τον κοινωνικό περίγυρο (υποστασιακή ανάγκη συσχετισμού), σπουδάζοντας την προγενέστερη πείρα της Ανθρωπότητας μέσω ενος corpus βασικής Επιστήμης και Φιλοσοφίας. Διδασκαλία, δηλαδή, θεμελιωδών Επιστημών (μύηση στον ορθό λόγο και μείωση της ταχύτητας παλαίωσης των γνώσεων). β) Επιβίωση, αναπτύσσοντας την επιστημονική ικανότητα: - να αμύνομαι κατά των φυσικών κινδύνων και - να παράγω ποικίλα αγαθά (υλικά και υπηρεσίες). - Διδασκαλία, δηλαδή, εξειδικευμένων Κλάδων για την εξυπηρέτηση καίριων κοινωνικών αναγκών. γ) Αναπαραγωγή γνώσης, χάρις στην ανάπτυξη κριτικού πνεύματος και ερευνητικών δεξιοτήτων - τεράστιο δυναμικό για το μέλλον του Λαού. Ετσι, το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι Δημόσιο στην εξυπηρέτηση ενος πολύ συγκεκριμένου σκοπού δημοσίου συμφέροντος - κι όχι όποιου σκοπού γουστάρει ο καθένας. Κι όλος ετούτος ο φιλόδοξος σκοπός - που στηρίζει την ολβιότητα των Ατόμων υπηρετεί τις πρακτικές ανάγκες των Κοινωνιών και εμπνέει την Καινοτομία ως δύναμη θεωρητική και εξόχως παραγωγική - δέν επιζητείται και δέν καλλιεργείται παρα μόνον μέσα στο Πανεπιστήμιο. Και επιτυγχάνεται με εναν δυσχερέστατον (και λεπτοφυή, θα τον έλεγα) συνδυασμό μέσων: Προφορική διδασκαλία, μαθητεία στο Εργαστήριο και στο Σπουδαστήριο, εργασίες κατ' οίκον, αναζήτηση και μελέτη βιβλιογραφίας, Σεμινάρια, κ.λπ. - αλλα κυρίως με αφιέρωση και εμμονή όλων των μελών της πανεπιστημιακής Κοινότητας μέσα σ' ενα περιβάλλον εμπνευστικό της Παιδείας, της Μαθητείας και της Συνεργασίας. 2. Μέσα σε όλα τούτα, Κυρίες και Κύριοι, πού στο καλό βλέπουμε περιθώριο για τα ακόλουθα (αποκλειστικώς νεοελληνικά πλέον) άθλια φαινόμενα: Καθολικό βρώμισμα του συνόλου οπτικού πεδίου με γραψίματα νηπιακής ασχετοσύνης. Τί ατμόσφαιρα Παιδείας μου λέτε σείς... Θεατριλίκια καταλήψεων των θερινών ανακτόρων του τσάρου - με του ψύλλου πήδημα, κι απο ολιγάριθμα παιδιά - κι αυτό βαφτίζεται «διακίνηση ιδεών» (ποίων. Κουρδισμένη αντίδραση σε θέματα καίριας εκπαιδευτικής και λαϊκής σημασίας όπως «όχι στην εντατικοποίηση» (στοιχειώδης σύγκριση με το τί γίνεται στα πανεπιστήμια των κουτόφραγκων θα αποδείκνυε την υποδηλούμενη προτίμηση στην τεχνολογική-μας εξάρτηση απ' τους ξένους, «κάτω οι μεταπτυχιακές σπουδές γιατι... υποβιβάζουν τα πτυχία-μας» (χρόνια πολεμήσαμε τα κομματόπαιδα για να πετύχομε τούτην τη σπουδαία άνοδο του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου), «κάτω η βιομηχανική έρευνα» (γιατί θα βγάλει το σατανικό κέρδος η ελληνική βιομηχανία - και θα εξαρτώμαστε λιγότερο απ' τις εισαγωγές), και άλλα φληναφήματα - που έχουν ξεχασθεί αιδημόνως σήμερα. Μπουκαρίσματα γνωστών και αγνώστων αγριανθρώπων στις συνεδριάσεις των ψηφισμένων πανεπιστημιακών Οργάνων - για να επιβάλουν τη «θέλησή» τους (έλεος - σε ποιούς άλλους δημόσιους φορείς συμβαίνουν τέτοια χνέρια). Οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια (διδάσκοντες, διοικητικοί, τεχνίτες) πετάγονται κατα διαστήματα όξω («καταλήψεις», σου λέει) - έγκλημα πρωτοφανές και μοναδικό, κατά του κοινού συμφέροντος. Τριάντα χρόνια τώρα φωνάζουμε: Ολα τούτα είναι παντελώς άσχετα με τον τεράστιας λαϊκής σημασίας σκοπό των Πανεπιστημίων! Και πάντως καταστρεπτικά για τον σκοπό αυτόν. «Ξύπνα Λαέ», έγραφα εμμόνως. Και αιωρείται τριάντα χρόνια το ερώτημα: Απο πού κι ως πού μια μειονότητα νεαρών Συμπολιτών-μας νομίζει οτι «εξουσιοδοτείται» (i) να παρανομεί ασύστολα, (ii) να γίνεται κήνσωρ της πολιτικής αρετής, απρόσκλητος και αναρμόδιος, και (iii) να σφετερίζεται τον μόνο ανοχύρωτο χώρο τον οποίον δέν μπορεί να ελέγξει η ελληνική Κοινωνία! Και δέν μίλησα καθόλου για την καταπάτηση του ασύλου των ιδεών των διδασκόντων - ούτε για τις κατα διαστήματα καταστροφές της περιουσίας του Λαού, ούτε για την αθλιότητα να οργανώνονται συζητήσεις με δολοφόνους (νηπιακών αντιδημοκρατικών πολιτικών αντιλήψεων). Είμαι 100% βέβαιος οτι κανένα ελληνικό Κόμμα δέν συμφωνεί μ' αυτήν την εθνική αυτοκτονία - που δέν συμβαίνει πλέον σε καμιά Χώρα του Κόσμου (και διερωτώμαι γιατί άραγε ετούτη η διαφορά δέν έχει απασχολήσει τους καλούς πολιτικούς Αναλυτές μας...). Αρα, έχω τη βεβαιότητα οτι η φωνή Φορτσάκη «κόμματα, αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους» θα βρεί σύντομα ευρύτατη πολιτική αποδοχή απ' όλα τα Κόμματα της Βουλής των Ελλήνων - παρά το γεγονός οτι άρχισαν να δημοσιεύονται πλήθος βαθυστόχαστων αναλύσεων απο Συναδέλφους μου, οι οποίες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Οι μέν μας ειδοποιούν οτι θα υποστούμε αντίποινα καταλήψεων, φωνασκιών κ.λπ. - και πρέπει να σκιαχτούμε; [Σάμπως κάνομε τίποτ' άλλο 30 χρόνια τώρα;] Κι οι δέ, οτι στο Πανεπιστήμιο «η επιστημονική έρευνα και η διδασκαλία αποσκοπούν [...] στη δημοκρατία» (sic) κι οτι ο Πρύτανης που «ανήκει» (sic) και στους φοιτητές του τώρα με τον έλεγχο εισερχομένων στην Πρυτανεία «αφήνει απροστάτευτη την ακαδημαϊκή ελευθερία»! Τα Κόμματα όμως δέν περιμένουν αυτές τις αναλύσεις για να πάρουν τις γενναίες αποφάσεις που έχει επείγουσα ανάγκη η Χώρα. Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 02/11/2014 Download attachment: Tassios_on_Public_Universities.pdf.pdf Click here to view the είδηση
  9. Θεωρώ οτι μιά απ' τις φιλολαϊκότερες φωνές που ακούσθηκαν τελευταία είναι η φωνή απελπισίας του πρύτανη Φορτσάκη «αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους!». Τριανταπέντε χρόνια τώρα, τα Κόμματα σφετερίσθηκαν τα ελληνικά πανεπιστήμια, χρησιμοποιώντας-τα ως χώρους κομματικών ασκήσεων, εις βάρος των συμφερόντων του Λαού. Επιτρέψτε-μου λοιπόν να θυμίσω (με λόγου γνώση, νομίζω) «τί είναι το Πανεπιστήμιο», για να αντιληφθείτε πόσο αντιλαϊκός είναι ο τσαμπουκάς του χθεσινού λυκειόπαιδος που μας ανάγγειλε απ' την τηλεόραση οτι πρέπει να μπαινοβγαίνει στην Πρυτανεία όποιος γουστάρει «για να στηρίξει τα δίκαια των φοιτητών και του Λαού» - τί σύγχυση (που την κατάπιναν οι Συμπολίτες-μας τριάντα χρόνια τώρα...). Αλλ' άς αρχίσω καλύτερα με το τί ΔΕΝ είναι τα Πανεπιστήμια: - Δέν είναι «Διάπλασις των Παίδων» για να νουθετήσομε τα παιδάκια - αυτός ο υψηλός σκοπός έχει ανατεθεί στη Γενική Παιδεία (και δέν τα πήγε πάντοτε πολύ καλά). - Δέν είναι φροντιστήρια κομματικής πολιτικής - αυτά άς τα φιάξουν στις δικές-τους αυλές τα κόμματα κι όχι στο Παρασκευαστήριο της Καινοτομίας για τον Ελληνικό Λαό που περιμένει. - Δέν είναι υποκατάστατο της Λαϊκής Θέλησης: Τα περι «μπροστάρισσας φωτεινής μειοψηφίας» φληναφήματα ξινίσανε στις προθήκες της Ιστορίας της χιτλερικής και της σταλινικής νεολαίας. Η Δημοκρατία δέν αναγνωρίζει πολίτες «πρώτης κατηγορίας» με κριτήριο την ηλικία: Όταν η «επανάσταση» γίνεται τρείς φορές το μήνα επι τριάντα χρόνια, κάποιο απολιτικό σύνδρομο μυρίζει. Μια άγνοια δηλαδή της απέραντης περιπλοκής των πολιτικών πραγμάτων και των συμφερόντων του... «υπόλοιπου» λαού. Ο οποίος έχει εξουσιοδοτήσει τις δικές-του Συντεχνίες, τα δικά-του Κόμματα, τους δικούς-του Αντιπροσώπους - κι όχι αυτόκλητους προστάτες. Ας θυμηθούμε τώρα τις στοιχειώδεις (και παγκοσμίως γνωστές) δράσεις των Πανεπιστημίων. Τί θέλομε να πετύχομε διδάσκοντας μέσα στα Πανεπιστήμια; α) Αυτοσυνειδητοποίηση, ενσχέσει προς τον φυσικό και τον κοινωνικό περίγυρο (υποστασιακή ανάγκη συσχετισμού), σπουδάζοντας την προγενέστερη πείρα της Ανθρωπότητας μέσω ενος corpus βασικής Επιστήμης και Φιλοσοφίας. Διδασκαλία, δηλαδή, θεμελιωδών Επιστημών (μύηση στον ορθό λόγο και μείωση της ταχύτητας παλαίωσης των γνώσεων). β) Επιβίωση, αναπτύσσοντας την επιστημονική ικανότητα: - να αμύνομαι κατά των φυσικών κινδύνων και - να παράγω ποικίλα αγαθά (υλικά και υπηρεσίες). - Διδασκαλία, δηλαδή, εξειδικευμένων Κλάδων για την εξυπηρέτηση καίριων κοινωνικών αναγκών. γ) Αναπαραγωγή γνώσης, χάρις στην ανάπτυξη κριτικού πνεύματος και ερευνητικών δεξιοτήτων - τεράστιο δυναμικό για το μέλλον του Λαού. Ετσι, το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι Δημόσιο στην εξυπηρέτηση ενος πολύ συγκεκριμένου σκοπού δημοσίου συμφέροντος - κι όχι όποιου σκοπού γουστάρει ο καθένας. Κι όλος ετούτος ο φιλόδοξος σκοπός - που στηρίζει την ολβιότητα των Ατόμων υπηρετεί τις πρακτικές ανάγκες των Κοινωνιών και εμπνέει την Καινοτομία ως δύναμη θεωρητική και εξόχως παραγωγική - δέν επιζητείται και δέν καλλιεργείται παρα μόνον μέσα στο Πανεπιστήμιο. Και επιτυγχάνεται με εναν δυσχερέστατον (και λεπτοφυή, θα τον έλεγα) συνδυασμό μέσων: Προφορική διδασκαλία, μαθητεία στο Εργαστήριο και στο Σπουδαστήριο, εργασίες κατ' οίκον, αναζήτηση και μελέτη βιβλιογραφίας, Σεμινάρια, κ.λπ. - αλλα κυρίως με αφιέρωση και εμμονή όλων των μελών της πανεπιστημιακής Κοινότητας μέσα σ' ενα περιβάλλον εμπνευστικό της Παιδείας, της Μαθητείας και της Συνεργασίας. 2. Μέσα σε όλα τούτα, Κυρίες και Κύριοι, πού στο καλό βλέπουμε περιθώριο για τα ακόλουθα (αποκλειστικώς νεοελληνικά πλέον) άθλια φαινόμενα: Καθολικό βρώμισμα του συνόλου οπτικού πεδίου με γραψίματα νηπιακής ασχετοσύνης. Τί ατμόσφαιρα Παιδείας μου λέτε σείς... Θεατριλίκια καταλήψεων των θερινών ανακτόρων του τσάρου - με του ψύλλου πήδημα, κι απο ολιγάριθμα παιδιά - κι αυτό βαφτίζεται «διακίνηση ιδεών» (ποίων. Κουρδισμένη αντίδραση σε θέματα καίριας εκπαιδευτικής και λαϊκής σημασίας όπως «όχι στην εντατικοποίηση» (στοιχειώδης σύγκριση με το τί γίνεται στα πανεπιστήμια των κουτόφραγκων θα αποδείκνυε την υποδηλούμενη προτίμηση στην τεχνολογική-μας εξάρτηση απ' τους ξένους, «κάτω οι μεταπτυχιακές σπουδές γιατι... υποβιβάζουν τα πτυχία-μας» (χρόνια πολεμήσαμε τα κομματόπαιδα για να πετύχομε τούτην τη σπουδαία άνοδο του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου), «κάτω η βιομηχανική έρευνα» (γιατί θα βγάλει το σατανικό κέρδος η ελληνική βιομηχανία - και θα εξαρτώμαστε λιγότερο απ' τις εισαγωγές), και άλλα φληναφήματα - που έχουν ξεχασθεί αιδημόνως σήμερα. Μπουκαρίσματα γνωστών και αγνώστων αγριανθρώπων στις συνεδριάσεις των ψηφισμένων πανεπιστημιακών Οργάνων - για να επιβάλουν τη «θέλησή» τους (έλεος - σε ποιούς άλλους δημόσιους φορείς συμβαίνουν τέτοια χνέρια). Οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια (διδάσκοντες, διοικητικοί, τεχνίτες) πετάγονται κατα διαστήματα όξω («καταλήψεις», σου λέει) - έγκλημα πρωτοφανές και μοναδικό, κατά του κοινού συμφέροντος. Τριάντα χρόνια τώρα φωνάζουμε: Ολα τούτα είναι παντελώς άσχετα με τον τεράστιας λαϊκής σημασίας σκοπό των Πανεπιστημίων! Και πάντως καταστρεπτικά για τον σκοπό αυτόν. «Ξύπνα Λαέ», έγραφα εμμόνως. Και αιωρείται τριάντα χρόνια το ερώτημα: Απο πού κι ως πού μια μειονότητα νεαρών Συμπολιτών-μας νομίζει οτι «εξουσιοδοτείται» (i) να παρανομεί ασύστολα, (ii) να γίνεται κήνσωρ της πολιτικής αρετής, απρόσκλητος και αναρμόδιος, και (iii) να σφετερίζεται τον μόνο ανοχύρωτο χώρο τον οποίον δέν μπορεί να ελέγξει η ελληνική Κοινωνία! Και δέν μίλησα καθόλου για την καταπάτηση του ασύλου των ιδεών των διδασκόντων - ούτε για τις κατα διαστήματα καταστροφές της περιουσίας του Λαού, ούτε για την αθλιότητα να οργανώνονται συζητήσεις με δολοφόνους (νηπιακών αντιδημοκρατικών πολιτικών αντιλήψεων). Είμαι 100% βέβαιος οτι κανένα ελληνικό Κόμμα δέν συμφωνεί μ' αυτήν την εθνική αυτοκτονία - που δέν συμβαίνει πλέον σε καμιά Χώρα του Κόσμου (και διερωτώμαι γιατί άραγε ετούτη η διαφορά δέν έχει απασχολήσει τους καλούς πολιτικούς Αναλυτές μας...). Αρα, έχω τη βεβαιότητα οτι η φωνή Φορτσάκη «κόμματα, αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους» θα βρεί σύντομα ευρύτατη πολιτική αποδοχή απ' όλα τα Κόμματα της Βουλής των Ελλήνων - παρά το γεγονός οτι άρχισαν να δημοσιεύονται πλήθος βαθυστόχαστων αναλύσεων απο Συναδέλφους μου, οι οποίες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Οι μέν μας ειδοποιούν οτι θα υποστούμε αντίποινα καταλήψεων, φωνασκιών κ.λπ. - και πρέπει να σκιαχτούμε; [Σάμπως κάνομε τίποτ' άλλο 30 χρόνια τώρα;] Κι οι δέ, οτι στο Πανεπιστήμιο «η επιστημονική έρευνα και η διδασκαλία αποσκοπούν [...] στη δημοκρατία» (sic) κι οτι ο Πρύτανης που «ανήκει» (sic) και στους φοιτητές του τώρα με τον έλεγχο εισερχομένων στην Πρυτανεία «αφήνει απροστάτευτη την ακαδημαϊκή ελευθερία»! Τα Κόμματα όμως δέν περιμένουν αυτές τις αναλύσεις για να πάρουν τις γενναίες αποφάσεις που έχει επείγουσα ανάγκη η Χώρα. Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 02/11/2014 Tassios_on_Public_Universities.pdf.pdf
  10. Ας μετρήσουν το pH του σκυροδέματος στο σημείο της βλάβης. Μέχρι το 8 πιθανότατα είναι ενανθράκωση. Ας κάνουν καλού κακού και έναν χρωματικό έλεγχο με Νιτρικό άργυρο για να δούμε αν υπάρχουν χλωριόντα. Ας μετρήσουν και ένα ημι-δυναμικό ώστε να ξέρουν σε πια έκταση φτάνει το πρόβλημα. Οι τοπικές επισκευές έχουν το πρόβλημα που ονομάζεται άρχουσα ανοδος και μπορεί να οδηγήσει απότομα σε νέα προβλήματα σε απόσταση απο την επισκευή. Αν το pH του σκυροδέματος στο σημείο της βλάβης είναι μικρότερο απο 8 τότε έχουμε χημική προσβολή με πιθανό υποβιβασμό των μηχανικών ιδιοτήτων του χάλυβα. Αν υπάρχουν χλωριόντα τότε να γίνει ακριβής μέτρηση και να ξαναδούν τις λύσεις. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να σταματήσουν την είσοδο υγρασίας είτε λόγω πιθανής διαπίδυσης είτε υγροσκοπικότητας.
  11. Φόρος Πολυτελείας σε Κινητά τηλέφωνα 5Ε / 100Ε κόστους ασε γιατί είδα και Cayenne με γκάζι και τρελάθηκα
  12. Ειδικό βάρος αδρανών τυπικές τιμες στην Ελλάδα Αμμος 2,586 Κgr/m3 Γαρμπίλι 2,657 Κgr/m3 Χαλίκι 2,663 Κgr/m3
  13. Selection of Protective Coatings according to ELOT EN 1504-2 Against Concrete Carbonation Επεξήγηση της χρήσης των προστατευτικών βαφών στο οπλισμένο σκυρόδεμα και παρουσίαση των σχέσεων που περιγράφουν τον βαθμό προστασίας που επιτυγχάνεται συναρτήσει των βασικών παραμέτρων από τις οποίες εξαρτάται η ενανθράκωση του σκυροδέματος και η ταχύτητα εξέλιξής της (το άρθρο είναι στην Αγγλική). link παρέχονται και οι εξισώσεις υπολογισμού.
  14. Το πρόβλημα είναι καθαρά διαπνοής/υγροποίησης. Η υγρασία περνάει απο τις υγρογέφυρες εγκλωβίζετε και προσπαθεί να βρει διέξοδο απο τα διάκενα της συναρμογής. Με τα άλατα σιγά σιγά θα κλείσει και αυτό το διάκενο και θα υπάρξει συνολική αποκόλληση. Η μόνη λύση που βλέπω είναι τεχνητός εξαερισμός.
  15. Απο τις τιμές της REMAX πάντως για την περιοχή της Εκάλης έχουμε στα διαμερίσματα Ελάχιστη 1250Ε/τμ (>30 ετών) Μέγιστη 1971 Ε/τμ (<10 ετών) Οι παραπάνω τιμές των 3171 και 3451 αναφέρονται σε μονοκατοικίες και περιλαμβάνουν και το οικόπεδο. Δεν μπορώ να φανταστώ οτι το πανεπιστήμιο έκανε τέτοιο "μπέρδεμα". Είναι τουλάχιστον τραγικό να μπερδεύει και να συγκρίνει 2 διαφορετικά τελείως πράγματα.
  16. Βάση ΚΤΣ το μέγιστο αδρανές είναι 32,1mm. Αν είναι μεγαλύτερο τότε μάλλον δεν τηρείται ο κανονισμός
  17. Το πρόβλημα είναι να βρείτε αδρανές που είναι εκτός μεγίστου κανονισμού και να πάρετε ............πραγματικές τιμές απο έργο 26, 21, 11, 8, 9, 17, 26, 18, 11, 17, 31, 18 MPa και να έχετε προένταση
  18. Τα τελευταία χρόνια λόγω αποτίμησης μεγάλων οδικών έργων παρατηρείται το φαινόμενο να βρίσκουμε ποταμίσια αδρανή μεγέθους > 60mm με την επόμενη διάσταση στα 12mm. Προφανώς το κοκκομετρικό κενό δεν ορίζετε σε κανένα κανονισμό. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ισχυριστεί οτι εφόσον σαν σύνθεση δεν μπορεί να πιστοποιηθεί δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μπούμε στην διαδικασία αποτίμηση αντοχής. Αν παρολαυτά επιμείνουμε σε εφαρμογή πχ της εγκυκλίου Ε7, ΕΝ 13791 θα διαπιστώσουμε οτι οι συντελεστές L1-L4 αφορούν μόνο διαβαθμισμένης κοκκομετρικών καμπύλων. Σε καμιά περίπτωση λοιπόν δεν μπορούμε να τις εφαρμόσουμε. Θεωρώ και πιστεύω οτι πριν την οποιαδήποτε έναρξη της διαδικασίας αποτίμησης αντοχής υφισταμένων θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική η κοκκομετρική διαβάθμιση. Σε περιπτώσεις μη συμμόρφωσης το σκυρόδεμα θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως Εκτός Διαβαθμισμένης Ποιότητας και να μην δοθεί χαρακτηριστική κατηγορία σκυροδέματος αλλα εκτίμηση μόνο θλιπτικής αντοχής κυλινδρικού δοκιμίου.
  19. καταρχήν δεν βλέπω κανένα πρόβλημα πρόσφυσης. Υπάρχουν σήμερα ειδικά συγκολλητικά πρόσμικτα που μας δίνουν αντοχή πρόσφυσης >1MPa. Απο εκεί και πέρα ενας υδροφοβισμός κλάσσης ΙΙ και ενα λεπτόκοκκο τσιμεντοειδές εξομάλυνσης επιφάνειας θα κάνουν μια χαρα την δουλεία για καμιά 50χρόνια. Προφανώς η υγρασία να είναι τύπου διαπίδυσης (ατμοσφαιρική) και όχι υγροσκοπική (ύδατα). Προφανώς και δεν παρέχουν καμία θερμομόνωση. Τα "εμφανή" μπετά το γράφω σε "" διότι επειδή έβαλαν μεταλλότυπο δεν σημαίνει οτι έγιναν και εμφανή έχουν καλύτερη αντίσταση σε εξωτερικές παθογένειες λόγω περισσότερο ομογενούς πάχους επικάλυψης. Στα μαδέρια συνηθως κάτι θα ξεφύγει.
  20. Προσοχή στην επισκευή της μόνωσης διότι συνηθως δεν τους αρέσει το θερμικό φορτίο > 80 βαθμούς. Συνήθως 5-6 εκ περίβλημα με κόλλα για πυρότουβλα κάνει δουλειά αλλα θα χρειαστεί επιπλέον και μια στρώση απο επάνω στεγανού τσιμεντοειδούς 2-4mm.
  21. Καλύτερα να μην σχολιάσω το παραπάνω πολύ σωστό σχόλιο. Το βλέπουμε κατα κόρον και μάλιστα ακόμα και σε γέφυρες μετά του 1995. Ιδιαίτερο πρόβλημα παρουσιάζουν οι αναδυόμενοι τένοντες που σπανίως έχουν πλήρωση. Με την έλλειψη στεγανότητας του φορέα είτε λόγω αποδήμησης εις κύριον με την χρήση γεμίζουν νερό και με οτι άλλο μπορεί να βρεθεί στο κοκτέιλ. Τα περι μελέτης συνάφειας μάλλον παραμένουν στο χαρτί. Το ένεμα συνήθως είναι οριακό και υπο μορφής σκόνης. Τα κλασσικότερα προβλήματα είναι... PT_Grouting_Tendons.pdf
×
×
  • Create New...

Σημαντικό

Χρησιμοποιούμε cookies για να βελτιώνουμε το περιεχόμενο του website μας. Μπορείτε να τροποποιήσετε τις ρυθμίσεις των cookie, ή να δώσετε τη συγκατάθεσή σας για την χρήση τους.