Μπορούν να είναι ακριβώς από κάτω, και το κομβοέλασμα συγκολλημένο στην τεγίδα.
Αυτό γίνεται μόνο αν χρησιμοποιήσεις γωνιακά ή UPN. Καλό είναι.
Γραμμική ανάλυση λυγηρά θλιβόμενα μέλη που στην πραγματικότητα λυγίζουν κάπου που κανείς μας δεν γνωρίζει....μέσα στις επαλληλίες και στις τετραγωνικές ρίζες....
Δεν βάζω στο μοντέλο μια διαγώνιο με την λογική ότι αυτή λυγίζει σε πολύ μικρές τιμές του φορτίου........
Στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει????
Αρα ποια προσομοίωση είναι σωστή? Με μία που χάνω την ελάχιστη συνεισφορά του θλιβόμενου η με δυο που το χαζό πρόγραμμα θεωρεί ότι η θλιβόμενη αντέχει για πάντα?
Ποια είναι η σωστή ιδιοπερίοδος? Με μια ή με δύο? Το πολύ άκαμπτο με δύο διαγώνιους - εκτός πραγματικότητας - που του δίνει και καταλαβαίνει στην δυναμική και το οποίο διαστασιολογείς μετά και αντέχει με λόγους 0,1 - 0,2 ή με μία που θεωρείς ότι θα δουλέψει μόνο η μία, η εφελκυόμενη και θα χάσεις την πολύ μικρή συνεισφορά της θλιβόμενης?
Στην δεύτερη δε περίπτωση έχεις σωστή δύναμη διαστασιολόγισης και στην διαγώνιο και στην κεφαλοδοκό και στην θεμελίωση - υποστύλωμα - έδραση. Στην πρώτη όλα αυτά είναι λάθος
Στην πραγματικότητα αναλύεις άλλον φορέα....έχεις δίκαιο σε αυτό......με την διαφορά ότι το εκτός πραγματικότητας δεν το δημιουργεί η αύξηση της ιδιοπεριόδου με την αφαίρεση ενός μέλους, αλλά η ίδια η πραγματικότητα......
Μην συγκρίνεις ιδιοπεριόδους με αυτόν τον τρόπο.......κάνει μη γραμμική ανάλυση για συνήθη έργα και δες που είναι η πραγματική ιδιοπερίοδος. Είμαι σίγουρος ότι δεν είναι όση με τα δύο μέλη....
Lida για τι διατομες μιλάμε στο κατακόρυφο χιαστι? Μήπως την διατομη αυτή την διαστασιολογεις και σε θλίψη και τζάμπα μιλάμε τόση ώρα?