Να πω και την γνώμη μου προς σχολιασμό.
Η τοιχοποιία πάνω στο έδαφος σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι θα έχει καλύτερη συμπεριφορά στην διεπιφάνεια με την πέτρα σε σχέση με αυτή με το σκυρόδεμα ειδικά δε όταν γίνεται εκτράχυνση της επιφάνειας.
δηλαδή πιστεύετε ότι η τριβή είναι μεγαλύτερη μεταξύ πέτρας και χωμάτων σε σχέση με Ω.Σ και κονιάματος - πέτρας? Τα κατακόρυφα φορτία είναι τεράστια και η τριβή επίσης.
Σκεφτείτε ότι εμείς μελετάμε μια ιδεατή τοιχοποιία με κανονικά λιθοσώματα (επίπεδες επιφάνειες - σταθεροί αρμοί). Γιατί αυτή η διεπιφάνεια μεταξύ πέτρας - πέτρας να είναι πιο ισχυρή σε τριβή - διάτμηση σε σχέση με την διεπιφάνεια Ω.Σ και πέτρας?
Στην θεμελίωση από σκυρόδεμα το κονίαμα της τοιχοποιίας κλείνει όλα τα κενά και δένει με το Ω.Σ το οποίο έχει συνοχή (δεν είναι χώμα) δεν μπορεί να καθιζάνει, δεν μπορεί να "ανοίξει" τοπικά και δεν μπορεί φυσικά να ολισθήσει (η θεμελίωση) με το έδαφος.
Εξάλλου δεν μπορείς να μιλάς για ομοιομορφία των τάσεων του εδάφους με σκέτη τοιχοποιία. Αλλού πατάει καλά η πέτρα, αλλού πατάει σε τμήμα της ισχυρά και στο υπόλοιπο λιγότερο ισχυρά, ειδικά σε βραχώδες - ημιβραχώδες έδαφος. Επίσης μπορεί να εξασφαλιστεί η τοιχοποιία σε διαφορικές καθιζήσεις χωρίς θεμελίωση από Ω.Σ?
Επίσης στην οροφή του ισογείου τι γίνεται? Εκεί δεν έχουμε διακοπή?