Δεν είναι ανέκδοτο με την σημασία που το εννοούμε (γέλιο δηλαδή), αλλά ανέκδοτο είναι και αυτό (με την ακριβή ερμηνεία του όρου):
Οι Δύο Λύκοι
Ένα βράδυ ένας γέρος Ινδιάνος της φυλής Τσερόκι μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων.
Του είπε λοιπόν:
"Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο Λύκων που υπάρχουν μέσα σε όλους μας".
Ο ένας Λύκος είναι το Κακό που είναι όμοιος με το θυμό, τη ζήλια, τη θλίψη, την απογοήτευση, την απληστία, την αλαζονία, την αυτολύπηση, την ενοχή, την προσβολή, την κατωτερότητα, τα ψέματα, τη ματαιοδοξία, την υπεροψία, και το εγώ.
Ο άλλος Λύκος είναι το Καλό που είναι όμοιος με τη χαρά, την ειρήνη, την αγάπη, την ελπίδα, την ηρεμία, την ταπεινοφροσύνη, την ευγένεια, τη φιλανθρωπία, τη συμπόνοια, τη γεναιοδωρία, την αλήθεια, την ευσπλαχνία και την πίστη στο Θεό.'
Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
"Ποιος λύκος νικάει;"
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά ...............
"Αυτός που ταΐζεις γιε μου!"