ilias

Πάντως ο Κανονισμός αν και ακόμα μία φορά ασαφής μιλάει για ποσοστό ανοιγμάτων, όπως πολύ σωστά λέει και ο nik.

Καλά αυτό το έλεγαν από το 2008 αλλά και πάλι δεν είχε "περπατήσει"!

Απάντησε ο Αλέξης γιατί.

Παίζει ρόλο ο βαθμός οξείδωσης. Ορισμένες φορές όταν είναι πολύ μικρός είναι και ευεργετικός.

Το αρχικό ερώτημα απαντήθηκε από το συνάδελφο Γιάννη. Όλα τα υπόλοιπα μηνύματα είναι εκτός θέματος και πραγματικά δεν καταλαβαίνω την σημασία ύπαρξής τους. Το παρόν κλειδώνεται. ilias

Δες καλύτερα τι έγραψα:

Ναι καλό είναι ckiriako, το έχω και γω!

Ναι Πέτρο συμφωνώ, απλά σαν τρόπος όπλισης θέλω να πω ότι είναι γενικά αποδεκτός ακόμα και από το Leonhardt, για την ενίσχυση των συνδέσεων.

Ένα κοντό εξασφαλίζεται είτε με ικανοτικό έλεγχο είτε με προσαύξηση εντατικών μεγεθών.

Αυτός που λες είναι ο έλεγχος όταν υπάρχουν ευαίσθητα διαχωριστικά, δηλαδή χρησιμοποιείς τότε τον τύπο: d>=α*lmin^2/150. Ο πρώτος έλεγχος που πρέπει να κάνεις για το ελάχιστο πάχος είναι: d=α*lmin/30 + 0,025 m (επικάλυψη) όπου: -α=1,00 όταν οι στηρίξεις της πλάκας κατά τη διεύθυνση της lmin είναι άρθρωση-άρθρωση -α=0,8 όταν οι στηρίξεις της πλάκας κατά τη διεύθυνση της lmin είναι άρθρωση-πάκτωση -α=0,6 όταν οι στηρίξεις της πλάκας κατά τη διεύθυνση της lmin είναι πάκτωση-πάκτωση -α=2,4 όταν κατά τη διεύθυνση της lmin έχεις πλάκα πρόβολο Άρα ακόμα και στον τύπο που πήρες εσύ θα έπρεπε να είχες βάλει α=0,6 (πάκτωση-πάκτωση) *Εγκυκλοπαιδικά υπενθυμίζω και πάλι ότι ο Κωνσταντινίδης στην περίπτωση που έχουμε τετραγωνικές ή περίπου τετραγωνικές πλάκες με λόγο πλευρών < ή = του 1,50, λέει ότι το πάχος μιας πλάκας μπορεί με ασφάλεια να υπολογιστεί από τον τύπο d=α*lmin/35 + 0,025 m (επικάλυψη). Μπορείς να τα σπάσεις μέσα στις κάθετες σε αυτή δοκούς. Η δουλειά δεν είναι τι πρόβλεψη θα υπάρχει από εμάς ως προς τη λειτουργία της, αλλά πως πραγματικά αυτή θα λειτουργήσει. Αλλά μαλλον για πρόβολος πάει. Μου αρέσει σαν ιδέα αλλά δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ. Εγώ θα σου πρότεινα Π1 --> 25-20 cm και Π2 --> 20 cm, ώστε η ύπαρξη πιο ισχυρής ακαμψίας της Π2 (από αυτή που θα είχε αν ήταν 15 cm) να αξιοποιήσει και την ισχυρή στήριξη των 25 cm της πλάκας Π1.

Ναι δε διαφωνώ επί της ουσίας μαζί σου, απλά σου λέω ότι ο Κανονισμός τα αντιμετωπίζει όλα σαν κοντά, άρα με βάση τον Κανονισμό είναι κοντό. Και δεν χρειάζονται καθόλου υπολογισμοί.............σκέψου π.χ. ότι έχεις ένα στύλο 1,5x1,5 m , τέρας κανονικό δηλαδή και έχεις ένα παράθυρο που οποιοδήποτε "απλό" στύλο θα τον καθιστούσε "θέσει" κοντό! Ε ακόμα και σ΄αυτή την περίπτωση ο Κανονισμός το θεωρεί κοντό! Αυτό θέλω να πω, ότι κάθε περίπτωση πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά!

Αλέξη μπορεί ο Κανονισμός να μην το διασαφηνίζει, αλλά (για την περίπτωση του sundance) έτσι όπως τα γράφει έχεις "θέσει" κοντό υποστύλωμα και όχι "φύσει" κοντό λόγω ασυνέχειας της τοιχοποιίας. Τώρα αν το "φύσει" κοντό είναι ισχυρότερο από το "θέσει" κοντό ο Κανονισμός δεν το διευκρινίζει. Άρα γνώμη μου ακόμα και αν ένα υποστύλωμα δεν είναι "φύσει" κοντό λόγω διαστάσεων και εντατικών μεγεθών, αλλά είναι "θέσει" κοντό, καλύτερα να αντιμετωπίζεται πάντα ως κοντό.

Ένα υποστύλωμα όταν είναι κοντό, τότε σίγουρα όλο το μήκος του θεωρείται και κρίσιμο (Ε.Κ.Ω.Σ. 18.4.9.2). Όταν σ΄ένα υποστύλωμα θεωρούμε όλο το μήκος κρίσιμο, δε σημαίνει ότι είναι απαραίτητα και κοντό. Στην περίπτωσή σου, δηλαδή γωνιακού υποστυλώματος με τοιχοποιία από τη μία πλευρά του κατά x και κατά y, πρέπει απαραίτητα να θεωρήσεις όλο το μήκος του κρίσιμο (Ε.Κ.Ω.Σ. 18.4.5 β ), αλλά δε σημαίνει ότι είναι και κοντό. Διάβασε γενικά το Κεφάλαιο 18 του Ε.Κ.Ω.Σ. (βέβαια όλος χρειάζεται + τον Ε.Α.Κ.) και θα ξεκαθαρίσεις πολλά πράγματα.

Στην προκειμένη γι΄αυτό και ορθώς έχει "ζόρικη" πλάκα και από μέσα! Θα σε προβλημάτιζε αν δεν είχαμε χτίσιμο στο άκρο? Όσο για τις ρωγμές που αναπτύσσονται στην ένωση της τοιχοποιιας με το άκρο προβόλου ιδού και μια ενδεικτική φωτογραφία

Η προσομοίωση με κοινή ομάδα θα δώσει κοινό οπλισμό στη γωνία ο οποίος θα ανήκει και στις δύο διατομές συγχρόνως. π.χ. θα σου βγάλει 4Φ18. Αυτά δεν θα είναι 4Φ18 για το κατακόρυφο τοιχίο και 4Φ18 για το οριζόντιο, αλλά συνολικά 4Φ18 και για τα δύο τοιχία. Κοινός και συνολικός δηλαδή οπλισμός γωνίας. Αυτή την έννοια έχει η δημιουργία κοινής ομάδας. μμμμμμμ! Για δοκίμασε να δούμε!

Ναι συμφωνώ ότι στο βέλος έχει κυρίαρχη επιρροή το στατικό ύψος, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί και η συνεισφορά του οπλισμού. Επίσης όπως είπα με την ελεγχόμενη ανύψωση βελτιώνεται κάπως η παραλαβή βελών. Το μεγάλο πάχος στη βάση προβόλου βελτιώνει κατά πολύ όμως τη στήριξη.

Ουσιαστικά κατασκευαστικά τα δύο αυτά τοιχία αποτελούν μία ενιαία διατομή. Κάνοντας τα ομάδα ο οπλισμός στη γωνία θα είναι κοινός και για τα δύο τοιχία, δηλαδή θα είναι ο οπλισμός της γωνίας της κατασκευαστικά ενιαίας διατομής. Μη το βλέπεις σαν δύο διατομές αλλά σαν μία. Σαν δύο το κάνουμε μόνο για την προσομοίωση.

Δεν θα δώσεις σύνθεση τριών στοιχείων όπως έκανες (δηλαδή δύο τοιχίων και ενός υποστυλώματος) αλλά σύνθεση δύο στοιχείων και δημιουργία μίας ομάδας σ΄αυτά. Τα στοιχεία σου θα είναι και τα δύο τοιχία: Κ15 20/120/30/30 (το κατακόρυφο) Κ16 20/120 (το οριζόντιο)

Αλέξη με την κατάργηση της Δ7.3 μπορεί στο εκεί άκρο να δημιουργήσει μία κατά κάποιο τρόπο ενισχυμένη ζώνη με 2Φ18 άνω και 2Φ18 κάτω, μόνο και μόνο να γλιτώσει το πρόσθετο βάρος τοπικά. Δε θεωρείς ότι μια δοκός που θα έχει στήριξη στο άκρο των άλλων δύο δοκών-προβόλων θα δημιουργήσει πρόσθετες εντάσεις και καταπονήσεις? Εμένα δε μου αρέσει πολύ πάντως. Για το λόγο αυτό προτείνω και εξ΄αρχής ελεγχόμενη ανύψωση ξυλοτύπου έτσι ώστε να παραληφθούν τα αυξημένα βέλη.

Αλέξανδρε δες λίγο αυτό: Ικανοτικό έλεγχο κόμβων δεν κάνεις όταν: 1. Επιλύεις μονώροφο ή κανονικό διώροφο χωρίς πρόβλεψη ορόφου (Ε.Α.Κ. 4.1.4.2 α [1]). 2. Επιλύεις με q=1.5 ή με qmax/2 (Ε.Α.Κ. 4.1.4 [5]). 3. Ικανοποιείται το παρακάτω κριτήριο: nv>0.60 (Ε.Α.Κ. 4.1.4.2 β [2]) και ένα από τα: i) Εάν σε κάθε όροφο, πλην του ανωτάτου, και σε μία τουλάχιστον διεύθυνση, διατίθενται εκατέρωθεν του Κ.Μ. δύο τουλάχιστον παράλληλα τοιχώματα η απόσταση των οποίων υπερβαίνει το 1/3 της αντίστοιχης διάστασης κάτοψης του στατικού συστήματος του κτιρίου και ικανοποιείται η συνθήκη nv>0.60 (Ε.Α.Κ. 4.1.4.2 [3] β). ii) ρm>r (Ε.Α.Κ. 4.1.4.2 [3] β). iii) MP1>r, MP2>r, δηλαδή οι δύο πρώτες σημαντικές ιδιομορφές να είναι κυρίως μεταφορικές (Ε.Α.Κ. 4.1.4.2 [3] γ). Εάν λύσεις με q=1.5 ή qmax/2 δεν απαιτείται να ικανοποιηθεί και το κριτήριο 3 (nv>0.60) για να αποφύγεις τον ικανοτικό. Τουλάχιστον αυτά λέει ο Κανονισμός.

1. Προτιμώ την λύση "Τελικός Ξυλότυπος 2" (παρόλα τα προβλήματα της δοκού Δ8.3), μόνο και μόνο εξαιτίας του μικρού αριστερού προβόλου που θα δημιουργήσει πρόσθετη καταπόνηση στην πλάκα Π1. 2. Στην πλάκα Π1 θα καταργούσα το δοκάρι Δ7.3 για να μειώσω το βάρος στο εκεί άκρο και θα όπλιζα τη πλάκα σαν τριέρειστη (όπως είπες και συ) με προβολοσίδερα τουλάχιστον Φ14. Η ύπαρξη του Δ7.3 δημιουργεί ουσιαστικά δοκό επί δοκό με κακή αγκύρωση των διακήκων ράβδων του. 3. Αν καταργήσεις τη δοκό Δ7.3 όπως σου πρότεινα, το πάχος της Π1 υπολογίζεται: 2,40x2,50/30=0,20 m --->20 cm +2,5 cm (επικ.)=22,5 cm ---> κάντο αν θες 25 cm στη βάση και κάνε μείωση στο ελεύθερο άκρο σε 25x0,80=20 cm. Αλλά και 27 cm να το αφήσεις στη βάση είσαι ok, απλά κάνε πάλι ποσοστιαία μείωση στο άκρο. 4. Παρόλο που το πάχος της Π2 με βάση τη βιβλιογραφία μπορεί να προκύψει: 0,6x6,40/30=0,128 m --->13 cm +2,5 cm (επικ.)=15,5 cm ---> 16 cm, ορθότατα επιλέγεις πάχος 20 cm, εξαιτίας της μεγάλης Π1, που απαιτεί συνθήκες ακλόνητης στήριξης και ένα καλό μέτρο είναι η δημιουργία δύσκαμπτης "εσωτερικής" πλάκας (βλέπε Π1), η οποία δρα ανακουφιστικά. (Επίσης να θυμίσω ότι ο Κωνσταντινίδης στην περίπτωση που έχουμε τετραγωνικές ή περίπου τετραγωνικές πλάκες με λόγο πλευρών < ή ίσο του 1,50, λέει ότι το πάχος της Π2 μπορεί να υπολογιστεί με ασφάλεια: 0,6x6,40/35=0,109 m --->11 cm +2,5 cm (επικ.)=13,5 cm ---> 14 cm άντε 15 cm) 5. Μου αρέσει που επιλέγεις διατομή δοκαριού Δ15.1 40/60 ώστε να αντιμετωπίσεις καλύτερα ενδεχόμενη στρέψη του. Θα σου πρότεινα να τοποθετήσει συνδετήρες /10 και να τοποθετήσεις και πλαϊνό οπλισμό 2Φ12/Π. 6. Θα σου πρότεινα τη θεμελίωσή σου κάτω από την πλάκα Π2 να την κάνεις λίγο έκκεντρη. 7. Προέβλεψε ανύψωση ξυλοτύπου στο άκρο της Π1 που θα πατήσει η τοιχοποιία.

Δε νομίζω ότι χρειάζεται κάτι. Θεώρησε όλο το μήκος τους κρίσιμο.

Αλέξανδρε αυτή η διευκρίνηση δεν έχει σχέση ακριβώς με την απαίτηση ή όχι ικανοτικού, αλλά με την απαίτηση ή όχι ύπαρξης τοιχωμάτων (και κατ΄επέκταση ικανοποίησης του nv>0,60) στην περίπτωση ύπαρξης Pilotis.

Όχι Αλέξανδρε ο Κανονισμός είναι ξεκάθαρος ως προς αυτό το σημείο. Όπως και αν έχεις τα τοιχία σου ή ακόμα και τοιχία να μην έχεις, αν λύσεις με q=1,5 ή qmax/2 υπάρχει εξαίρεση από τον ικανοτικό.

Και στις συγκολλήσεις περισσότερη προσοχή διότι πολλές φορές μένουν κενά και από κει ξεκινάει η σκουριά.