Αχ ρε μάγκες!Ηρωική 305 σειρά,2008 Δ ΕΣΣΟ.Οι τελευταίοι δωδεκαμηνίτες του Ε.Σ.Παρουσιάστηκα 11/11/08 στο ΚΕΜΧ Ναυπλίου.Δηλώνω προτιμήσεις για μετάθεση:Βάλτο,Λαγό,Κουφόβουνο και Μυτιλήνη.Είχαν τα περισσότερα μόρια και έτσι μετά την παραμεθώριο θα γύρναγα κοντά στο σπίτι μου.Περίμενα λοιπόν να καταλήξω σκαπανέας στον Εβρο.Αμ δε.Βγαίνουν οι ειδικότητες- μεταθέσεις και με πάνε οδηγό στη Ρόδο,95ΤΜΧΕΘ.
-Πατέρα έβαλες κάνα βύσμα να πάω Ρόδο;(το μέσον είναι κάτι που πραγματικά σιχαίνομαι)
-Οχι παιδί μου,σου ορκίζομαι.Μπορεί να σουνα τυχερός.
Βεβαίως αυτά στον Ε.Σ. δεν γίνονται.Ρωτάω μια ΛΧ που ήταν αξιωματικός πύλης στο ΚΕΜΧ, Ρόδο τι λέει;Μαύρα.Γ*** την π****** μου λέω σιγά μην ήμουνα τόσο κ***φαρδος.Λέω κάτσε να πάρουμε και μια άλλη γνώμη.Ρωτάω και τον ΑΝΘΛΓΟ που ήταν ΑΥΔΜ,μου λέει κατάμαυρα.Εχει υπόδικα καταδρομέα και τους έχει σκίσει.Ενας γνωστός μου που πήγε έχασε 20 κιλά.Ω ρε π***** μου λέω, τη γ*******.Τι να κάνουμε,ότι βρέξει ας κατεβάσει.
Κάθομαι 4 βδομάδες στο Ναύπλιο για εκπαίδευση οδηγού,μας πήγε αίμα το σκοπέτο.Παραμονή Χριστουγέννων σκοπιά,ανήμερα σκοπιά,δεύτερη μέρα σκοπιά,παραμονή Πρωτοχρονιάς σκοπιά (ο χρόνος με βρήκε να φυλάω την κεντρική πύλη του ΚΕΜΧ),ανήμερα Πρωτοχρονιά σκοπιά.Ας όψονται τα τοπικά βύσματα,μην πω τίποτα για την Αργολίδα...
Τέλως πάντων,μέσα Γενάρη μπαίνουμε στο καράβι και βουρ για Τσαμπικία (η Ρόδος στη διάλεκτο των φαντάρων).Τραβήξαμε των παθών μας των τάραχο...Εμπλοκή,αγγαρεία,καψόνι,όλα στο φουλ.Τι να πρωτοθυμηθώ για το 95ΤΜΧΕΘ...Τις 18 μέσα,τις τρεις μέρες στο φυλάκιο χωρίς νερό και ρεύμα,τα σκηνάκια στην Κατταβιά που ξεστήσαμε και ξαναστήσαμε όλον τον καταυλισμό την πρώτη μέρα γιατί μας είχαν δείξει λάθος μέρος και μετά από τρεις μέρες πλυμμηρίσαμε,την πορεία στο Πρασσονήσι,την καθολική στο Χαράκι που ο υπόδικας ούρλιαζε:θέλω ρεαλισμό,πετάξτε τα φτυάρια και σκάψτε με τα χέρια,τα συγχαρητήρια του επίλαρχου για την άσκηση ΠΕΛΕΚΥΣ,την πλάκα που έπαθε ο Λγος των καταδρομέων όταν μας έκανε εξωτερική έφοδο στο τάγμα και είπε στη μεραρχία οτι είμαστε το πιο προβλεπέ στρατόπεδο του νησιού,τις κάμψεις μέσα σε λάσπες,γραφεία και ΚΨΜ,τα πιάτα που πλύναμε με όπλο χιαστί,κράνος,εξάρτηση και σακίδιο για καψόνι,την καθημερινή ταγματική με πλήρη φόρτο (μέχρι και πτυοσκάπανο!),τη φρουρά με άδειασμα Μ71 και λύσιμο όπλου,τις 8 ώρες τη μέρα που φοράγαμε το κράνος,τις πουλάδες του υπόδικα και του Αλχια λόχων,το μοναδικό υπηρεσιακό που για να το πάρω,πήρα πρώτα τα 2 τελευταία ψηφία του όπλου μου μέσα στο γραφείο του Υπλγου,τα πολεμικά δρομολόγια με τις καναδέζες,το γρασσάρισμα στον όρχο,την τσικνοπέμπτη στα σκηνάκια,την Καθαρά Δευτέρα στο φυλάκιο,την σκοπιά το Μεγάλο Σάββατο (έκανα Ανάσταση φυλάσσοντας την κεντρική πύλη του 95ΤΜΧΕΘ,η ιστορία συνεχίζεται),τη σκοπιά ανήμερα και δεύτερη μέρα του Πάσχα,μα πάνω απ όλα τους ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ,σας ευχαριστώ παιδιά,ήμουν πολύ τυχερός που σας γνώρισα...
Επόμενος σταθμός ΣΜΧ,Λουτράκι.Σκοπιές μηδέν,ωστόσο συντήρησα και οδήγησα όλα τα οχήματα του στρατοπέδου:τζιπάκια,καναδέζες,στάγιερ μονά και τριαξονικά,βόλβο φορτηγά,τάτρα ανατρεπόμενα,Μ812 γεφυροφόρα (αυτά τα βάψαμε κιόλας λόγω της γιορτής για τα 180 χρόνια του Μηχανικού,μέχρι και αυτό μας έπιασε),ΜΑΝ ρυμουλκά και βέβαια τον μεγάλο μου έρωτα,άρμα Leopard1!Εκανα 12000 χλμ με στρατιωτικά οχήματα στο Λουτράκι,με κορυφαίες στιγμές:κλιμάκιο για αντιπυρικές στο Σοφικό,Κοζάνη (!) με καναδέζα για μεταφορά υλικών,Τρίπολη,Αθήνα και Μεγάλο Πεύκο με στάγιερ,Πόρτο Γερμενό για τις φωτιές,Κύμη Ευβοίας για τις πλυμμήρες...Οταν απολυθήκαμε,στο γραφείο κινήσεως ΚΛΑΙΓΑΝΕ...
Πού θέλω να καταλήξω;Πήγα στρατό σε σχετικά μεγάλη ηλικία (24),μετά από σπουδές στο Πολυτεχνείο,παρόλα αυτά ούτε βύσμα χρησιμοποίησα,ούτε σε γραφεία χώθηκα.Προσπάθησα να πάρω όσες περισσότερες εμπειρίες μπορούσα αυτούς τους 12 μήνες.Πηγαίνετε στρατό και υπηρετήστε περήφανα την πατρίδα σας...Ο χρόνος περνάει,η στιγμή κολάει...Παρόλα αυτά στο τέλος μένουν μόνο αναμνήσεις και φιλίες...