miltos

Στη μέθοδο του Αλέξη, φροντίζουμε ώστε το νερό που θα διαρεύσει:

α) να είναι παροχής μεγαλύτερης της ελάχιστης του θερμιδομετρητή (νομίζω ότι υπάρχει ελάχιστη παροχή για σωστή ένδειξη)

β) να έχει αρκετό όγκο, δηλαδή η ροή να έχει διάρκεια, διότι (νομίζω - φαντάζομαι) οι θερμιδομετρητές δεν καταγράφουν την μετρούμενη ενέργεια συνεχώς, αλλά ανά διαστήματα.

Πως κατάλαβες ότι βούλωσε το στοιχείο?

Από τι πιστεύεις ότι μπορεί να βούλωσε? Αν είναι όντως βουλωμένο, το πιο απλό που μπορείς να κάνεις αρχικά, είναι να το συνδέσεις στο δίκτυο ύδευσης από τη μια αναμονή και να αφήσεις το νερό να βγαίνει από την άλλη.

Ναι, οι καυστηρατζήδες έχουν αναλυτή. Υπάρχουν πολλοί που αυτοαποκαλούνται καυστηρητζήδες και δεν έχουν. Βέβαια, οι τελευταίοι ίσως είναι περισσότεροι από τους πρώτους. Οι υδραυλικοί δεν έχουν.

Το κόστος των συνηθισμένων μηχανημάτων που κυκλοφορούν μπορεί να είναι από 500 ευρώ (περίπου), μέχρι και 2+ χιλιάρικα. Επαναλαμβάνω πως δεν ξέρω αν σου κάνει οποιοδήποτε μηχάνημα. Ο λόγος μάλον είναι ότι τα καυσαέρια από το τζάκι έχουν πολλά σωματίδια (αιθάλη, στάχτη). Το testo 330, το οποίο ανήκει στην ακριβή κατηγορία, από ότι είδα σου κάνει (μετράει Ο2 και CO).

Δεν εννοω τοσο εξειδικευμενα πραγματα, καταλαβαινω τι λετε και σωστα το θετετε ετσι κ ετσι πρεπει να κανετε..

α) Και εσύ εξειδικευμένη εργασία κάνεις.

β) Δεν είναι καμιά τρομερή εξειδίκευση ένας αναλυτής καυσαερίων

γ) Θα σου κάνει τη ζωή πιο εύκολη.

δ) Θα μπορέσεις να δεις πολύ πιο ξεκάθαρα τα πράγματα από ότι μετρώντας παροχή καυσαερίων.

ε) Δεν το λέμε απλά επειδή έτσι πρέπει, αλλά για τους παραπάνω λόγους.

Δεν ξέρω όμως πόσο μπορεί να κοστίζει ένας αναλυτής για στερεά καύσιμα. Αυτοί που ξέρω μετράνε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, υγραέριο κλπ.

O συντελεστή αυτός μπαίνει στον υπολογισμό για να ληφθούν υπόψιν κέρδη από σωληνώσεις του συστήματος θέρμανσης που διέρχονται από τους θερμαινόμενους χώρους. Αφορά κατακόρυφες σωλήνες, που συναντιούνται σε παλιά δισωλήνια. Σε σύγχρονες θερμάνσεις όπου οι σωλήνες διέρχονται από το δάπεδο, είναι (πρακτικά δεν είναι, αλλά τέλος πάντων, τουλάχιστον είναι το ίδιο για όλους) σαν να μην διέρχονται από τους θερμαινόμενους χώρους σωληνώσεις, και ο συντελεστής παίρνει την αντίστοιχη τιμή (τη μέγιστη ή την ελάχιστη, δεν θυμάμαι ακριβώς).

Στέλιο, ένας αναλυτής καυσαερίων μπορεί να σε βοηθήσει πολύ.

Μπορείς να μετρήσεις την περίσσεια αέρα ή τον λόγο αέρα "λ" . Αυτός μας δείχνει την ποσότητα αέρα που μπαίνει στην εστία διά την απαιτούμενη ποσότητα αέρα για στοιχειομετρική καύση. Βέβαια δεν έχω ασχοληθεί με στεραιά καύσιμα και δεν ξέρω κατά πόσο ποικοίλει η σύσταση του καυσίμου, η οποία επηρεάζει την μέτρηση. Πιθανότατα με σταθερή ποιότητα ξύλου να μπορείς να έχεις καλές συγκριτικές μετρήσεις.

Επίσης ο αναλυτής σου υπολογίζει τον βαθμό απόδοσης του τζακιού. Εδώ υπάρχει ένα θέμα. Αν σε ενδιαφέρει η περίπτωση του αναλυτή να το συζητήσουμε.

Ένα άλλο θέμα είναι ότι κλείνοντας την εστία, αλλάζει η ισχύς της φλόγας, αλλά και ο βαθμός απόδοσης (β.α.).

Επίσης, ανάλογα με την ισχύ της φλόγας, δηλαδή ανάλογα με το πόσα ξύλα καίγονται, αλλάζει η ισχύς, ο β.α. και η παροχή καυσαερίων.

EDIT: Νομίζω ότι πρέπει να αλλάξει ο τίτλος του topic, ή να μεταφερθεί ένα μέρος του σε καινούργιο.

Αν παλιά δούλευε καλά και τώρα έχεις μικρή παροχή στο στοιχείο, μάλλον δες τα φίλτρα της προσαγωγής.

Αν δεν έχεις φίλτρα, κάτι βούλωσε.

Σε αυτή την περίπτωση η παροχή αέρα θα ήταν χαμηλότερη, αλλά η θερμοκρασία του αέρα θα ήταν μεγαλύτερη (από ότι θα ήταν με καθαρά φίλτρα).

Επίσης ή απόδοση του στοιχείου θα ήταν μικρή, οπότε δεν θα υπήρχε μεγάλο ΔΤ προσαγωγής - επιστροφής νερού (δεν θα ήταν χλιαρή η επιστροφή).

Στην περίπτωση που πέφτει μια στρώση αδρανή (χαλίκια) κάτω από το μπετό καθαριότητας ποια λύση είναι προτιμότερη?

Το σχέδιο ΕΛΟΤ 1424 δεν είναι καθόλου κατατοπιστικό.

Η ενίσχυση της θεμελιακής γείωσης με ράβδους θεωρείται αποδεκτή λύση?

Από την περιγραφή σου προκύπτει ότι έχεις μικρή παροχή νερού.

Με αφορμή το θέμα: Θέρμανση με συνεχή ή διακοπτόμενη λειτουργία ?

θέτω ένα άλλο, που πιστεύω ότι πάλι θα φανούν εντελώς αντίθετες απόψεις. Έχει και ενδιαφέρον σαν θέμα.

Συχνά χρησιμοποιούνται για ύδρευση αντλίες ή συγκροτήματα αντλιων των οποίων οι στροφές ρυθμίζονται ώστε να διατηρούν σταθερή πίεση, μέσω ενός inverter. Ας πάρουμε την απλή περίπτωση που έχουμε μία αντλία (στο εξής "αντλία inverter"). Είναι οικονομικότερη στη λειτουργία από ότι μία αντλία σταθερών στροφών, με δοχείο διαστολής?

Διευκρίνιση: Οι αντλίες inverter σταματούν εντελώς όταν δεν υπάρχει ζήτηση, όπως και οι αντλίες με πιεστικό δοχείο. Ας μην ληφθεί υπόψιν ο παραπάνω χρόνος λειτουργίας της αντλίας inverter που απαιτείται για να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει ζήτηση.

Ας πούμε λοιπόν ότι έχουμε μία αντλία που με παροχή 10m3/h δίνει πίεση 4bar. Αυτό το σημείο είναι κάπου στο μέσο της καμπύλης της αντλίας (ή στο BEP αν θέλετε).

Η κατανάλωση είναι μεταβλητή από 0~10m3/h και η επιθυμιτή πίεση 4bar. Ποια αντλία λειτουργεί οικονομικότερα με μεταβλητή παροχή? Εκείνη με έλεγχο μέσω inverter ή εκείνη με έλεγχο από πρεσοστάτη και πιεστικό δοχείο?

Από το σχέδιο που φαίνεται ο κοχλίας συναρμολογημένος με το περικόχλιο μπορείς να αφαιρέσεις:

Τα τόξα στο περικόχλιο και το κεφάλι του κοχλία. Δεν σχεδιάζονται συνήθως, για λόγους απλούστευσης.

Το σφαιρικό τμήμα στο τέλος του κορμού. Εκτος αν περιλαμβάνεται στην τυποποίηση του κοχλία που θα σχεδιάσεις.

Αν θες μπορείς να προσθέσεις:

Το σβήσιμο του σπειρώματος όταν φτάνει στο λείο κορμό

Σπάσιμο γωνίας στο τέλος του κορμού (εκεί που είναι το σφαιρικό τμήμα)

Δηλαδή να σχεδιάσεις τον κοχλία όπως φαίνεται στα πιο κάτω σχέδια, που συνοδεύονται από τους πίνακες.

Για το #53: Ναι, σαφώς.

Μήπως τελικά συμφέρει να μην βάζουμε μονώσεις?

Σαφώς και πάντα θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία οικονομίας μεν αλλά και θερμικής άνεσης ταυτόχρονα. Δεν μπορεί να γυρνάς από την δουλειά σου και να είσαι για δύο ώρες με το μπουφαν μέσα στο σπίτι μέχρι να ξαναζεσταθεί....

Έτερον εκάτερον. Άλλο η άνεση άλλο η οικονομία. Το καλύτερο για την άνεση είναι να έχεις τον θερμοστάτη σε σταθερή θερμοκρασία. Το καλύτερο για την οικονομία είναι να κλείνεις τον θερμοστάτη όποτε μπορείς (απλά τα πράγματα--> ΑΔΕ). Καθένας ας κάνει τον συμβιβασμό που θεωρεί καλύτερο.

Παρεπιπτόντως, σε σπίτι με μονώσεις η θερμοκρασία δεν θα πέσει τόσο πολύ ώστε να είσαι δυο ώρες με το μπουφάν όταν γυρνάς από τη δουλειά.

Διευκρίνισα ότι οι συλλέκτες δεν περιέχουν νερό σε αυτές τις θερμοκρασίες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το σύστημα είναι άδειο. Οι συλλέκτες αρχικά είναι γεμάτοι με νερό, ξεκινάει ο βρασμός και ο παραγόμενος ατμός εκτοπίζει το νερό προς το δοχείο διαστολής ή τη βαλβίδα ασφαλείας.

Παιδια απο την εμπειρία μου προσωπικά στην Αγγλία. Εκεί πραγματικά μας έλεγαν να βάλουμε 3-4 θερμοστάτες ανα όροφο και να τα αφήνουμε αναμμένο συνέχεια. Βέβαια εκεί η πτώση της θερμοκρασίας εξωτερικά ήταν -5 ενω στο σπίτι +8 έαν έμενε κλειστό.

Πιθανώς να πρόκειται για αντιστάθμιση. Η θερμοκρασία του νερού ρυθμίζεται με βάση την εξωτερική θερμοκρασία. Σε τέτοιο σύστημα, ανάλογα τη ρύθμιση, μπορεί η θερμοκρασία του νερού να αρκεί ίσα ίσα για να κρατάει ζεστό το διαμέρισμα, με 24ωρη θέρμανση. Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να ξαναζεσταθεί ένα κρύο διαμέρισμα σε ανεκτό χρόνο.

Μέχρι στιγμής στη συζήτηση δε νομίζω να είχε τεθεί θέμα μεταξύ των Α,Β. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να δοθεί γενική απάντηση σε αυτό. Με το πρόγραμμα Α πχ μπορεί ο χώρος να πιάνει 26C. Πως μπορεί να γίνει σύγκριση?

Τα συμπεράσματα από τις παρατηρήσεις πρέπει να βγαίνουν πολύ προσεκτικά. Δύσκολα μπορεί να απομονωθεί μόνο μία παράμετρος και να παρατηρηθεί η επίδρασή της.

Το θέμα αυτό μπορεί να γενικευτεί.

Συχνά επικρατεί η (λάθος) άποψη ότι αν αφήσω ένα ζεστό σώμα να κρυώσει, απαιτείται περισσότερη ενέργεια για την αναθέρμανσή του, από αυτή που θα απαιτούταν για να το διατηρήσω ζεστό.

imt, όταν ένας συλλέκτης βρεθεί σε στασιμότητα θα αυξηθεί η θερμοκρασία του και κάποτε θα ξεκινήσει να δημιουργείται ατμός. Τελικά το νερό θα υποχωρήσει από τον συλλέκτη*** και αυτός θα γεμίσει ατμό. Στους 210C λοιπόν, ή όποια είναι η τελική θερμοκρασία στην οποία θα φτάσει, ο συλλέκτης δεν περιέχει νερό αλλά ατμό.

*** Το νερό θα το παραλάβει το δοχείο διαστολής αν έχει διαστασιολογηθεί με αυτό το σκεπτικό, ή θα τρέξει από τη βαλβίδα ασφαλείας. Αυτά με την προυπόθεση ότι δεν υπάρχουν αυτόματα εξαερηστικά στους συλλέκτες (ή ότι έχουν κλειστές βάνες)

Αλέξη, η αυξημένη θερμοκρασία αέρα (πχ 22C) θα δώσει θερμική άνεση και θα ζεστάνει γρηγορότερα τους τοίχους. Συγκεκριμένα θα ζεστάνει τα εσωτερικά στρώματα αυτών. Αυτό δεν μεταφράζεται σε απώλλειες λόγω αυξημένης θερμοκρασίας.

Αν η θερμοκρασία παραμείνει αυξημένη μέχρι να ζεσταθεί η εξωτερική επιφάνεια των τοίχων, τότε ναι, μιλάμε για αυξημένες απώλλειες. Διαφορετικά, απλά ερχόμαστε πιο γρήγορα στη μόνιμη κατάσταση (υποτίθεται πως θα χαμηλώσουμε τον θερμοστάτη όταν οι τοίχοι πιάσουν εσωτερικά την επιθυμιτή θερμοκρασία).

Φυσικά οι απώλλειες θα είναι ακόμα μικρότερες αν βάλουμε τον θερμοστάτη κατευθείαν στο 20.

... και ασχέτως της θερμικής αδράνειας του χώρου. ΑΔΕ

Η περίπτωση (α) στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η καλύτερη. Εκτός από περιπτώσεις με πολύ μεγάλα διαστήματα απουσίας από τον χώρο που η (β) είναι σαφώς οικονομικότερη. Αλλά αυτές είναι εξαιρέσεις.

Γιατί η β είναι οικονομικότερη για μεγαλύτερα διαστήματα απουσίας?

Από τι καθορίζεται σε ποια θερμοκρασία πρέπει να κατεβάσουμε τον θερμοστάτη κατά την απουσία μας?

Η αρχή διατήρησης της ενέργειας (που ισχύει και για μόνιμα και για μεταβατικά φαινόμενα) δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωση της θέρμανσης? Σαφώς και έχει.

Η ενέργεια που απαιτείται για να κρατήσουμε σταθερή την θερμοκρασία ενός χώρου, είναι μικρότερη από την ενέργεια που χάνει ο χώρος όταν δεν έχει θέρμανση. Η τελευταία είναι ίση με την ενέργεια που απαιτείται για να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση (αέρας και τοίχοι)

Επειδή λόγω μεγάλης αντίστασης του ηλεκτρολύτη θα διαβρωθεί κυρίως το χαλύβδινο τμήμα που είναι πολύ κοντά στο χαλκό. Αυτό το τμήμα θα απορροφήσει την μεγαλύτερη ένταση ρεύματος.

Επίσης, αν τα πράγματα είναι όπως τα λέμε, μπορούμε να έχουμε θυσιαζόμενα χαλύβδινα κομμάτια αντί για θυσιαζόμενο μαγνήσιο. Πχ αν θέλω να συνδέσω τη σερπαντίνα ενός boiler με χαλκοσωλήνα, βάζω ένα κομματάκι σιδεροσωλήνα στις αναμονές του boiler (τον ίδιο ρόλο ίσως μπορεί να παίξει μια συστολή και μια γωνιά) και αν, και εφόσον, γίνει ποτέ η ζημιά, θα μπορεί εύκολα να επισκευαστεί. Θα διαβρωθεί το κομματάκι σιδεσωλήνα και δεν θα τρυπήσει το boiler.

Το ίδιος λάθος κάνουν και μερικοί που χρησιμοποιούν ως διακόπτες τους μικροαυτόματους.

Με τους μικροαυτόματους το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν έχεις εξασφαλισμένη απόζευξη όταν χειρίζεσαι τον μοχλό. Δηλαδή μπορεί να κατεβάσεις τον μοχλό, να νομίζεις ότι έκοψες το ρεύμα αλλά η επαφή του μικροαυτόματου να παραμένει κλειστή.

Στους διακόπτες δεν υπάρχει αυτή η περίπτωση (λόγω διαφορετικής κατασκευής).

Τα επιστρεφόμενα έρχονται σε επαφή με το Mg αφήνουν δύο e-, παίρνουν ένα Mg++ και εισέρχονται στον λέβητα. Επειδή είναι πλέον γεμάτα ανιόντα Μg++ δεν ευνοείται η εξαγωγή από τον χάλυβα του λέβητα και των σωληνώσεων ιόντων Fe++.

Αν από τη μια μεριά του ανοδίου βιδώνει χαλκός και από την άλλη χάλυβας ok. Αν όμως το ανόδιο παρεμβάλλεται στο μεταλλικό τμήμα μεταξύ λέβητα και χαλύβδινου κολλεκτέρ επιστροφής (όταν υπάρχουν πολλοί κυκλοφορητές)? Πάει περίπατο...

Βεβαίως όταν το νερό φτάσει στις χαλκοσωλήνες θα πάρει e- και θα αποθέσει Μg (ή ο,τι άλλο, είναι θέμα χημείας). Άρα όταν θα εισέλθει στα σώματα, τα σώματα θα είναι απροστάτευτα... ίσως όμως για την προστασία των σωμάτων να είναι αρκετά τα λιγα εκατοστά από το βανάκι... τί λέτε;

Τι εννοείς με το bold? Το βανάκι είναι αγώγιμο, άρα "προέκταση" του χαλκού.