miltos

Στο #8 απλά έκανα πιο λιανά αυτά που έγραψες περιεκτικά στο #4. Εδώ έχει ενδιαφέρον. Έστω ότι διαλέγει μια αντλία που όταν τη βάλει στο δίκτυο και δουλέψει στις 2900rpm, θα βρίσκεται στο BEP (Best Effiency Point). Αν μειώσει τις στροφές στις 1450, η αντλία θα βρίσκεται πάλι στο BEP του διαγράμματος των 1450rpm (με ίδιο βαθμό απόδοσης)! Ανέφερες τον Darcy. Εναφέρεσαι στην εφαρμογή του στο δίκτυο? Ή σε φαινόμενα που συμβαίνουν μέσα στην φτερωτή? Επειδή δεν είμαι σίγουρος που βλέπεις την απόκλιση από την πραγματικότητα, πες αν συμφωνείς με αυτό που γράφω στο #16. Πολλές φορές για απλούστευση θεωρούμε ότι H=a*Q^2. Στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Ίσως οι απώλλειες περιγράφονται καλύτερα από τη σχέση H=a*Q^1,85 (Hazen-Williams). Πάντως ο συντελεστής τριβής λ, συγκλίνει σε μια τιμή όσο αυξάνεται η ταχύτητα στον αγωγό.

Δεν είδα το διάγραμμα της αντλίας, αλλά 20m φαντάζομαι ότι είναι το μέγιστο μανομετρικό. Η ανακύκλωση δεν απαιτεί απαραίτητα μικρό μανομετρικό. Δεν ξέρω βέβαια καθόλου το δίκτυο, με τι στόμια επιστρέφει το νερό, τι φίλτρα έχει κλπ κλπ. Ενδεικτικά πάντως, οι αντλίες που μπαίνουν στις πισίνες έχουν μανομετρικό σε μηδενική παροχή 15m και δουλεύουν με μανομετρικό 8-10m. Μιλώ πάντα θεωρώντας ότι έχει γίνει καλή επιλογή αντλίας, αλλιώς δεν έχει τόσο νόημα αυτό το topic. Με αφορμή αυτό το topic, τύπωσα τα διαγράμματα μιας αντλίας για 1450 και 2900 rpm. Πήγα να δω αν από το ένα διάγραμμα μπορεί να προκύψει το άλλο, με τις σχέσεις του #8. Τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά (ίσως και να μην έβλεπα καθόλου διαφορές - δε θυμάμαι ακριβώς). Θες να πεις ότι οι monoblock αντλίες (αντλία και κινητήρας μαζί) έχουν κατι ξεχωριστό από τις αντλίες ελεύθερου άξονα που μπορούν να συνδεθούν με κινητήρες διαφορετικού αριθμού στροφών (2πολικούς, 4πολικούς κλπ)? Δεν ακολουθούν και αυτές τους "νόμους" του #8?

Μα γιατί αντιπαθείτε τόσο πολύ το θεωρητικό μοντέλο? Η αντλία δεν σχεδιάζεται για συγκεκριμένο αριθμό στροφών. Δεν μπορεί να εκτιμίσει την παροχή έτσι. Ακόμα και με νερό να μετρούσε δεν θα έβγαζε άκρη. Δυο αντλίες με ίδιο μανομετρικό σε μηδενική παροχή, μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικές καμπύλες. Απλά η αρχή των καμπυλών είναι ίδια. Θα έλεγα ότι με το θεωρητικό μοντέλο μπορεί να κάνει μια χαρά τη δουλειά του. Αρκεί, ίσως, να μην κινείται στα άκρα της καμπύλης της αντλίας. Ίσως.

Για να μάθεις το πρόγραμμα πιστεύω ότι πρέπει να πάρεις το βιβλίο που προτάθηκε στο #2 και τα videο που προτάθηκαν στο #6. To βιβλίο είναι διαφορετικό από το manual, σε πηγαίνει με τη σειρά που πάει μια μελέτη, δεν εξηγεί απλά το menu όπως το manual. Τα video μπορείς να τα πάρεις από την 4Μ.

Ορίστε?!!!! Μήπως πρόκειται για τυπογραφικό λάθος? Τότε ποιος βάζει τα ωραία του λεφτά σε τέτοια επένδυση? Πολύ περίεργο...

Δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείτε. Για πόση απόκλιση μιλάμε? Πχ η χαρακτηριστική μια αντλίας στις 1450rpm περνάει από το σημείο: 30m3/h-20mΣΝ (μέτρα στήλης νερού). Σύμφωνα με όσα έγραψα, στις 2900rpm η χαρακτηριστική της αντλίας περνά από το σημείο: 60m3/h - 80mΣΝ Πόσο μπορεί να απέχει το παραπάνω από την πραγματικότητα? Η μόνη απόκλιση που βλέπω από την πραγματικότητα έχει να κάνει ότι θεωρούμε πως και οι αντιστάσεις του δικτύου είναι της μορφής H=a*Q^2 ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Που είναι το άτοπο?

Κάτι παίζει με το σχήμα. Μάλον με τον firefox φαίνεται κανονικά ενώ με τον ΙΕ όχι. Μπορείτε να το δείτε εδώ: https://sites.google.com/site/mpapaste/uploads-michanikos/costav.bmp?attredirects=0

Δεν το έγραψα πολύ ξεκάθαρα. Όπου "διαθέσιμη πτώση πίεσης" βάλε "διαθέσιμο μανομετρικό". Να πάρουμε πάλι την περίπτωση που το σιφώνι είναι γεμάτο με νερό. Δεν διαφέρει σε τίποτα*** με τη περίπτωση που το σιφώνι ήταν προς τα κάτω, δηλαδή αν ήταν U αντί για Π. Στο σιφώνι λοιπόν έχουμε διαφορά πίεσης στα άκρα του ίση με την υψομετρική διαφορά της στάθμης των δεξαμενών ΔΗδ. Θα αναπτυχθεί λοιπόν μια ροή μέσα σε αυτό ώστε η πτώση πίεσης από το ένα άκρο στο άλλο να γίνει ίση με ΔΗδ. Πρέπει αρχικά να συμφωνήσουμε σε αυτό. *** υπό προυποθέσεις και όσο αφορά την κινητήρια δύναμη της ροής, αλλά ας μην ασχοληθούμε με αυτές, δεν έχει σημασία προς το παρών.

Κώστα δεν ξέρω αν σε πιάνω. Γενικότερα η ροή διακόπηκε από αύξηση του όγκου του αερίου. Μπορεί πχ: να προσθέθηκε κάποια ποσότητα αερίου να αυξήθηκε η θερμοκρασία οπότε αυξήθηκε ο όγκος των αερίων λόγω διαστολής αλλά και επειδή αυξήθηκε η τάση ατμών του υγρού να έπεσε η στάθμη και των δύο δεξαμενών, οπότε μειώθηκε η πίεση των αερίων και συνεπώς αυξήθηκε ο όγκος τους. Σε κάθε περίπτωση η ροή δεν σταματά απότομα. Όσο μαζεύεται αέρας και αυξάνεται το ΔΗ της στάθμης στη στήλη, μειώνεται η διαθέσιμη πτώση πίεσης για τη ροή στο σιφώνι. Όταν μηδενιστεί η διαθέσιμη πτώση πίεσης η ροή σταματά. (Δες τα ΔΗ που έχω σημειώσει. Όταν σταματήσει η ροή η διαφορά της στάθμης των δεξαμενών είναι ίση με τη διαφορά του ύψους της στήλης στα δύο σκέλη. Το ύψος της στήλης μετριέται από την ελεύθερη επιφάνεια των δεξαμενών, όπου επικρατεί ατμοσφαιρική πίεση.)

Να το σχήμα. Ο αέρας είναι τόσος ώστε μόλις έχει σταματήσει η ροή. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω το φόντο άσπρο και τις γραμμές μαύρες... Αν το οριζόντιο σκέλος γίνει από μεγαλύτερη διατομή, ή φαρδύνει τοπικά, πετυχαίνουμε την δεξαμενή που έλεγα παραπάνω. Οπότε αυξάνεται η ποσότητα των αερίων που πρέπει να μαζευτούν για να σταματήσει η ροή.

Γιατί να αδειάσει η δεξαμενή? Κάποτε θα γεμίσει και αυτή αέρα, αλλά δεν τίθεται θέμα αδειάσματος. Είπα κλειστή δεξαμενή. Θα μπορούσε να είναι μια χοντρή σωλήνα, στο κάτω μέρος της οποίας συνδέονται τα δύο σκέλη.

Όταν σταματήσει η ροή, η εικόνα που θα έχουμε είναι η εξής (με την αντλία σε λειτουργία): Το δεξί σκέλος του σιφωνιού θα είναι γεμάτο με υγρό, μέχρι το ύψος του πιο χαμηλού σημείου της εσωτερικής διαμέτρου της σωλήνας στη θέση που αυτή γίνεται οριζόντια. Δηλαδή μέχρι οριακά να μη μπορεί να περάσει στο αριστερό σκέλος. Το αριστερό σκέλος του σιφωνιού, στο ανώτερο τμήμα του θα έχει αέρα και από κει και κάτω υγρό. Το ύψος του αέρα θα είναι ίσο με τη διαφορά στάθμης των υγρών στις δεξαμενές. Άρα αρκεί να παραχθεί ο παραπάνω όγκος αέρα για να σταματήσει η ροή. Βέβαια ένα σχήμα θα ήταν χρήσιμο, αλλά δεν προλαβαίνω τώρα. Όσο μεγαλύτερη η διάμετρος, τόσο περισσότερος αέρας μπορεί να σχηματιστεί μέχρι να φτάσουμε στην κατάσταση που περιγράφω παραπάνω. Ιδανικά θα έπρεπε να υπάρχει μια κλειστή δεξαμενή στο πάνω μέρος του σιφωνιού, στο κατώτερο μέρος της οποίας συνδέονται τα σκέλη. Πάλι θέλει σχήμα.

-κενό post-

Άρα δεν έχεις σταθερό μανομετρικό. Η διαδικασία που πρέπει να κάνεις είναι η εξής: Βρίσκεις το σημείο λειτουργίας της αντλίας σε συγκεκριμένο αριθμό στροφών Ν1 (για τον οποίο έχεις το διάγραμμα του κατασκευαστή). Για να γίνει αυτό πρέπει να ξέρεις και τα στοιχεία του δικτύου σου. Για αυτή την ταχύτητα περιστροφής λοιπόν, ξέρεις τα ακόλουθα: Q1 παροχή H1 μανομετρικό P1 απορροφούμενη ισχύς Για ταχύτητα περιστροφής Ν2 μπορείς να υπολογίσεις τα ακόλουθα: Q2 = Q1 * N2/N1 H2 = H2 * (N2/N1)^2 P2 = P1 * (N2/N1)^3 ή P2 = P1 * (Q2/Q1)^3 *** Τα παραπάνω με την παραδοχή ότι οι τριβές στο δίκτυό σου είναι της μορφής H=a*Q^2. Αν υπάρχει και υψομετρική διαφορά, δηλαδή αν οι τριβές είναι της μορφής H=a*Q^2 + ΔΗ μπορεις να βρεις τη λύση γραφικά, φτιάχνοντας δικές σου καμπύλες με βάση αυτές του κατασκευαστή, όπως είπε παραπάνω ο alexispap. *** Ο βαθμός απόδοσης θα μεταβληθεί πολύ λίγο αν μεταβληθούν οι στροφές. Όμως μεταβάλλεται έντονα αν για σταθερές στροφές μεταβληθεί η παροχή (δηλαδή αν αλλάξει η χαρακτηριστική του δικτύου πχ αν κλείσουν κάποιες βάνες).

Λες ότι το μανομετρικό μένει σταθερό όταν μεταβάλλεται η παροχή. Αυτό μπορεί να γίνει με 2 τρόπους: α) Όταν αλλάζει η παροχή, αλλάζει και ο δίκτυο, πχ ανοιγοκλείνει κάποιο στραγγαλιστικό. β) Το μανομετρικό δεν προέρχεται από τριβές του αγωγού, αλλά κατά κύριο λόγο από υψομετρική διαφορά. Πχ έχεις μια χοντρή σωλήνα που ανεβάζει το νερο 20m. Οι απώλλειες τριβών στη σωλήνα αυτή είναι αμεληταίες και το μανομετρικό είναι σταθερά ίσο με 20m, ανεξάρτητα από την παροχή. Διευκρίνισε τι συμβαίνει για να μπούμε στο πνεύμα, διότι "ξενίζει" λίγο το σταθερό μανομετρικό.

Λίγο δύσκολο το βλέπω διότι υπάρχει άμεση σύνδεση των γειώσεων μέσω του ουδετέρου. Από την άλλη, στα υψίσυχνα ρεύματα η αντίσταση των αγωγών μεγαλώνει (οπότε έχουμε αισθητή διαφορά δυναμικού μεταξύ 2 γειώσεων που συνδέονται με τον ουδέτερο όταν ένα μέρος του ρεύματος του κεραυνού ρέει στον ουδέτερο μεταξύ των δύο γειώσεων). Κατά τα άλλα, ναι, τα 230V "δεν υπάρχουν".

Ναι, αλλά αυτά που λες δικαιολογούν πως μεταφέρεται η υπέρταση από τον ουδέτερο στις φάσεις, όχι πως μεταφέρεται μέσω των φάσεων στη γη.

Μέσω των φάσεων? Τι εννοείς?

Ναι, κάποια ένταση θα περάσει και μέσω του ουδετέρου προς τις υπόλοιπες γειώσεις. Το δυναμικό του ουδετέρου όμως θα ανυψωθεί σε όλη την περιοχή ακόμα και αν δεν υπάρχουν άλλες γειώσεις. Η παραπάνω ένταση απλά τείνει να μειώσει την υπέρταση όσο απομακρυνόμαστε από την γείωση του αλεξικέραυνου.

Όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται κιόλας για σωστή αντικεραυνική προστασία. δεν καταλαβαίνω...

Ekarak, συγνώμη που ξεφύγαμε από το θέμα σου. Παρόλα αυτά έδωσα απάντηση παραπάνω. Το αλεξικέραυνο δεν θα σε προστατεύσει από τις υπερτάσεις στο ηλεκτρικό δίκτυο. Λόγω του κεραυνού το δυναμικό της αναμονής της θεμελιακής θα αυξηθεί πολύ σε σχέση με τη γη. Κατά συνέπεια θα αυξηθεί και το δυναμικό του ουδετέρου, οπότε θα έχεις μεγάλη υπέρταση μεταξύ φάσεων και ουδετέρου. Τα αντικεραυνικά είναι απαραίτητα για να αποφύγουμε τις ζημιές. Εκτός αν εννοείς κάτι άλλο.

Tο όργανο αυτό είναι το megger που πρότεινε παραπάνω ο ilectrologos (συνήθως παράγει τάση dc μέχρι 1KV).

Αφορμή για την ερώτηση για το μπετό είναι μια φώτο από το βιβλίο της ΕΛΕΜΚΟ. Εχει γίνει το εξής πείραμα: Έδεσαν με σύρμα μία μπετόβεργα με ένα κομμάτι ταινίας από αυτή που μπαίνει στη θεμελιακή. Εγκιβώτισαν τη σύνδεση σε άοπλο σκυρόδεμα (δοκίμιο διαστάσεων κάπου 20x20x20) και διοχέτευσαν κεραυνικό ρεύμα 30kA 10/350μs. Το δοκίμιο έσκασε. Ακριβώς αυτή η μεγάλη αντίσταση είναι το πρόβλημα.

Το θέμα που άνοιξες έχει ενδιαφέρον. Αν βάλεις αλεξικέραυνο δεν γλιτώνεις τα αντικεραυνικά. Εμένα με προβληματίζει τι γίνεται με τον οπλισμό και το μπετό αν πέσει κεραυνός στον ιστό. Θα υποστεί βλάβες το μπετό?