1. Το μήκος (εκπέτασμα) και γενικότερα η διαστασιολόγηση (συστροφή πτερυγίων, αεροτομές, κτλ) των ελίκων εξαρτάται από ένα συνδιασμό παραγόντων που εξετάζει ο μελετητής αεροναυπηγός.
Όσο μεγαλύτερο το μήκος του έλικα, τόσο μεγαλύτερη η περιφεριακή ταχύτητα στο άκρο του. Έτσι σε σχετικά χαμηλό αριθμό στροφών, εμφανίζονται κρουστικά κύματα* στα άκρα της έλικας, περιορίζοντας την ταχύτητα περιστροφής, αυξάνοντας την κατανάλωση και τις καταπονήσεις. Έιναι ένας από τους λόγους που αναπτύχθηκαν οι κινητήρες jet, των οποίων οι στροβιλοσυμπιεστές έχουν αρκετά μικρότερες διαμέτρους για την ίδια ισχύ.
2. Οι κινητήρες των αεροπλάνων έχουν σαν κύριο στόχο να προσδώσουν "οριζόντια ταχύτητα" στα αεροπλάνα. Μόλις η ζητούμενη τιμή της επιτευχθεί, η άντωση του σκάφους είναι δουλειά των πτερύγων. Δεν "σηκώνει" δηλ ο ίδιος ο κινητήρας αυτούς τους τόνους, αλλά οι πτέρυγες, που μέσω της άντωσής τους που προκαλείται από την ταχύτητα του αέρα στον οποίο κινούνται.
Φυσικά στους έλικες ασκούνται πολύ μεγάλες δυνάμεις. Για αυτές τις δυνάμεις διαστασιολογούνται και επιλέγεται και κατάλληλο υλικό. Η διαστασιολόγησή και η κατασκευή τους είναι από μόνη της μια ολόκληρη διαδικασία (στο παρελθόν αρκετά χρονοβόρα). Τελικά, το γιατί δεν σπάνε θα το αντιληφθείς αν σπουδάσεις μηχανολόγος/αεροναυπηγός μηχανικός.
3. Στα είπε ο Κοσμάς. Μεγάλη προσοχή. Τα χέρια είναι αναξιόπιστα σε περιστρεφόμενα φορτία όπως και οι (ερασιτεχνικές) συνδέσεις "έλικα" - "άξονα".
* = κύματα πίεσης που εμφανίζονται σε σώματα που κινούνται με ταχύτητες κοντά σε αυτές του ήχου.