Την Β επιλογή με ποιο σκεπτικό την κάνουν? Θεωρούν για παράδειγμα ότι θα περιστραφεί τελικά και το πρώτο περικόχλιο και έτσι θα επιτευχθεί η τελικά απαραίτητη σύσφιξη?
Γιατί, σε κάθε περίπτωση η σύνδεση απαιτεί μια δεδομένη ροπή για διατηρεί τα λειτουργικά της χαρακτηριστικά. Οπότε προφανώς, το πρώτο περικόχλιο με όποια βήματα και να ακολουθηθούν, είναι αναγκαίο να επιτύχει την προϋπολογισμένη ροπή σύσφιξης.
[εδιτ] το απόλυτα βέβαιο είναι το ότι, αν η σύσφιξη του δεύτερου περικοχλίου γίνει με ροπή ίση με αυτή που απαιτεί η κοχλιοσύνδεση του πρώτου, δεν υπάρχει καμία περίπτωση λύσης από αποσύσφιξη. Και αυτό ισχύει γιατί πολύ απλά ο εξωτερικός κοχλίας δεν καλείται να παραλάβει κανένα φορτίο, σε αντίθεση με τον πρώτο, που παραλαμβάνει αυτό της κοχλιοσύνδεσης και είναι υπολογισμένη η σύσφιξή του για αυτό τον σκοπό.