thecon

Ένας ειναι ο ιδιοκτήτης, την τροποπόίηση μπορεί να μην την κάνει και ποτέ Απλά, στοχεύοντας στην απεικόνιση της πραγματικότητας (μεζονέτα), πέφτει κάποιος στη διαμερισμάτωση και απλά ήθελα να ξέρω αν όντως μπορούμε να τη γκρουπάρουμε (με άλλο όνομα φυσικά) με τις άλλες λοιπές αυθαιρεσίες (πλην, φυσικά, των τ.μ.).

Δυστυχώς δεν έχω τα σχέδια της σύστασης του 97. Όμως αναφέρει ξεκάθαρα ότι είναι 3 οι ιδιοκτησίες με τα ποσοστά τους ξεχωριστά η καθεμία, και αναφέρει στου α' ορόφου κάποια στιγμή ότι "υπάρχει και εσωτερική σκάλα μέσω της οποίας υπάρχει δυνατότητα επικοινωνίας με τον β' οροφο". (Δε λέει όμως ότι δεν υπάρχει και άλλος τρόπος να πας στον β' χεχε).

Ακριβώς, δεν υπάρχουν αντίγραφα Ο.Α. στο συμβόλαιο, απλά μνημονεύονται και υπάρχει και η έκφραση "προ του 1983". Η τελευταία άδεια πάντως (του '70 περίπου), δείχνει το κλιμακοστάσιο κοινόχρηστο.

4) Η συνένωση αποδεικνύεται από το συμβόλαιο του 1997. Αναφέρεται εσωτερική σκάλα από τον 1ο στο 2ο (παρότι είναι διακριτές οι ιδιοκτησίες). Δεν υπάρχει άλλη σκάλα.

1) Οκ! 100% αυτό ε; Οπότε δε θα αναφέρω πουθενά διαμερισμάτωση, παρά την (παρακάτω περιγραφόμενη) αλλαγή τοιχου-πόρτας. 2) Ναι, επί της πράξης στο κεφαλόσκαλο, γύρισε ο τοίχος με την εξωτερική πόρτα του 1ου ορόφου κατά ενενήντα μοίρες και "παγίδευσε" την πρόσβαση προς τον 2ο (κι έτσι ή σκάλα έγινε εσωτερική). 3) Στο Ε9 ο Β γράφει πλέον τις 3 ΟΙ (ισόγειο που κληρονομεί από τον Α, και 1ος και 2ος δικοί του από πιο παλιά). 4) Η συνένωση φαίνεται από την πράξη (δλδ την πραγματικότητα), τις φωτογραφίες, αλλά και τα σχέδια που θα επισυναφθούν. Αφού έχει πλέον κλείσει η κοινόχρηστη πρόσβαση προς τον 2ο (και δεν υπάρχει άλλη δίοδος προς 2ο). 5) Ναι, από το ισόγειο προς το 1ο η σκάλα είναι "κοινόχρηστη". Μην κάνετε άσκοπη παράθεση ολόκληρου του αμέσως προηγούμενου μηνύματος, για λόγους οικονομίας του Φόρουμ. Παρακαλώ διαβάστε τους Κανόνες Συμμετοχής Pavlos33

Καλησπέρα! Θέμα "Μεζονέτα ένωσης 2 ξεχωριστών Ο.Ι." Σε παλιά οικοδομή προ του 1960 (ισόγειο, και με διαδοχικές 2-3 άδειες μέχρι το 1970 δημιουργήθηκαν άλλοι δύο όροφοι - 1ος, 2ος) με σύσταση του 1997 (ιδιοκτήτες Α, Β, Β αντίστοιχα), υπάρχει εσωτερική σκάλα 1ου-2ου (που στα σχέδια του 1970 φαινόταν κοινόχρηστη, αλλά πλέον είναι προφανώς εσωτερική), κάνοντας τον 1ο, 2ο, πρακτικά μια μεζονέτα. Στη σύσταση αναφέρονται με τ.μ. μόνο οι ιδιοκτησίες και όχι τα κοινόχρηστα. Τα κοινόχρηστα αναφέρονται μόνο ποιοτικά (σκάλες, σωλήνες κλπ). Σημειωτέον (και μάλλον δεν μας ενδιαφέρει), υπάρχει διαδικασία αποδοχής κληρονομιάς Α προς Β, οπότε τελικά θα γίνει Β, Β, Β εντός 1-2 μηνός. Όμως ήδη στο Ε9 του Β υπάρχουν και οι 3 σειρές. Εκτός των άλλων υπερβάσεων του 1ου και του 2ου (που υπάρχουν, κάτι τ.μ. εδώ κι εκεί, ένα τζάκι, κάτι τοιχοπληρώσεις στον 1ο κλπ), θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιος λόγος να εισαχθεί ξεχωριστό Φ.Κ. "διαμερισμάτωση", τουλάχιστον σε έναν από τους 2 ορόφους (1ο ή/και 2ο Ή, εναλλακτικά, για να ελαφρύνει το πρόστιμο, η "διαμερισμάτωση" να μην αναφερθεί έτσι (διότι αναφέρεται μεταξύ διαφορετικών ορόφων), και να πάει πακέτο με τα τζάκια και κάποιες τοιχοπληρώσεις (που πάνε με αναλυτικό και ούτως ή άλλως θα πληρωθούν) με την ένδειξη "μετατροπή κοινόχρηστης σκάλας σε εσωτερική"; Προφανώς οι άλλες υπερβάσεις (υπερβάσεις κάποιων τ.μ. δόμησης) θα έχουν το δικό τους ξεχωριστό Φ.Κ., άσχετο με το ανωτέρω. Ευχαριστώ πολύ.

Τελικά ξεκινάμε για χάραξη αιγιαλού. Δε βλέπω κάποια άλλη λύση.

Πήγα χθες στο ΥΠΕΚΑ και μου είπαν ότι δεν τίθεται θέμα παρερμηνείας. Ο νόμος εννοεί στην πράξη "ακίνητα", οπότε σύμφωνα με τη γνώμη τους, έστω και λίγο να μπαίνει ένα γήπεδο εντός 100 μέτρων από την ακτογραμμή (η λέξη "ακτογραμμή" είναι το μόνο "περίεργο" κομμάτι στην υπόθεσή μας, αφού στο νόμο δεν αναφέρεται πουθενά αλλού - πλην σε ένα κομμάτι στην αρχή, στις επεξηγήσεις των όρων), αν δεν υπάρχει ορισμένος αιγιαλός, δεν δύναται να ξεκινάνε διαδικασίες οικοδομικής άδειας. Άσχετο που μερικές πολεοδομίες κάνουν του κεφαλιού τους. Τί να πω... με το νόμο αυτό ίσως το κράτος θέλει να τσιμπήσει όσο το δυνατόν πιο πολλούς ιδιώτες για να κάνουν εκείνοι το "dirty job" (χάραξη αιγιαλού με ιδιωτικά κεφάλαια αντί να το κάνει το ίδιο)

@Didonis Δυστυχώς, έχω την αίσθηση ότι παρόμοιες διατάξεις με αυτές που αναφέρετε πρέπει να έχουν ήδη καταργηθεί με το νόμο του 2001, οπότε δε θα μπορέσουν να φανούν χρήσιμες. Πάντως, το θέμα του αιγιαλού όντως πρέπει να είναι αρκετά πονεμένο στο παρελθόν. Με το συγκεκριμένο νόμο καθώς και τις τυχόν εγκυκλίους του ίσως αρχίζει να μπαίνει μια τάξη από δω και πέρα. Σε κάθε περίπτωση, θα προσπαθήσω να πάω στο ΥΠΕΚΑ καθώς και στο υπουργείο οικονομικών μήπως υπάρξει λίγο φως στο θέμα αυτό. @GRTOPO Δυστυχώς στην περίπτωση τη δική μου η πολεοδομία είναι κάθετη (παρότι έχω μάθει ότι σε άλλες πολεοδομίες συμμερίζονται το σκεπτικό σας), οπότε θα πρέπει να το ψάξω λίγο περισσότερο το θέμα.

1) Ναι, είναι σίγουρα πάνω από 12 μέτρα, υπολογίζω χοντρικά γύρω στα 18. 2) Ναι, το αναφέρω και στην αρχή του θέματος. 3) Είναι στο νομό Μαγνησίας.

Οπότε αν κατάλαβα καλά, η δική σας εκτίμηση είναι ότι το γήπεδο μπορεί να είναι εντός 100 μέτρων από την ακτογραμμή και η άδεια να μπορεί να βγει, αρκεί η θέση του κτίσματος να είναι πάνω από τα 100 μέτρα... Φυσικά, θα χρειαστεί αρκετή ενέργεια και πειθώ για να δει αυτήν την άποψη και ο αξιότιμος συνάδελφος της πολεοδομίας Αυτό, δυστυχώς, οφείλεται και στο ότι οι νόμοι δεν μπορούν να καλύψουν τα πάντα, ή μερικές φορές δεν τα επεξηγούν αρκετά ικανοποιητικά. Ή... ο καθείς ερμηνεύει το νόμο όπως θέλει. Δυστυχώς το τοπογραφικό δεν αναφέρει τίποτα για αιγιαλό. Είναι το τυπικό τοπογραφικό αγοραπωλησίας. Εκεί πιστεύω ότι δε θα προσφέρει ο προέλεγχος. Η γνώμη του ελεγκτή μηχανικού είναι συγκεκριμένη. Πιστεύω ότι αν αναπτύξω τα επιχειρήματα σωστά, τότε ίσως δει το δικό μου σκεπτικό. Ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, βέβαια, μπορεί κανείς να μπλέξει διότι με τυχόν καταγγελία, θα πρέπει να αποδείξει και δικαστικώς τη λογική των 100 μέτρων απόστασης κτίσματος-παραλίας αλλά λιγότερης των 100 μέτρων ακινήτου-παραλίας. Θα πρέπει με κάποιον τρόπο η ερμηνεία μου αυτή να είναι αρκετά στιβαρή (με τη βοήθεια νόμων κλπ).

Καλησπέρα στους συναδέλφους, Έχω ένα θέμα με τα εξής χαρακτηριστικά: • Γήπεδο εκτός σχεδίου, άρτιο και οικοδομήσιμο κατά παρέκκλιση • Εγγύτητα σε παραλία κάτω των 100 μέτρων • Μη χαραγμένος αιγιαλός (ανάμεσα σε δύο περιοχές που έχουν χαραγμένο αιγιαλό το 2001 και 2003, από τις οποίες απέχει περίπου 250 μέτρα από την καθεμία, οπότε προφανώς δεν προσφέρουν κάτι) • Πρόσφατα αγορασμένο • Κλίση του γηπέδου και της περιοχής γενικότερα σχετικά μεγάλη • Πρόσωπο σε κύρια κοινοτική οδό στο όριο του γηπέδου προς τη θάλασσα και μετά τον δρόμο ακολουθούν επιπλέον περίπου 50 μέτρα αντίστοιχης έκτασης αγνώστου ιδιοκτήτη μέχρι το όριο της θάλασσας. Το πρόβλημα έχει ως εξής: Σύμφωνα με τον νόμο 2971/19.12.2001, ΦΕΚ Α 285/2001, άρθρο 8, ισχύουν τα κάτωθι: Σύμφωνα με ό,τι έχω διαβάσει εκτενώς στο forum, θα πρέπει οπωσδήποτε πρώτα να γίνει η χάραξη του αιγιαλού, αφού το γήπεδο ("ακίνητο") είναι εντός των 100 μέτρων από το όριο που βλέπουμε ως "ακτογραμμή", ώστε να μπορέσει να βγει η οικοδομική άδεια. Αυτό είναι και η γνώμη της πολεοδομίας της περιοχής (άσχετα που η πρώτη προφορική γνώμη διαφορετικού υπαλλήλου - υπευθύνου για την πληρότητα φακέλου - ήταν απλά το κτίριο να είναι 100 μέτρα από την "ακτογραμμή"). Σε ιδανικές συνθήκες, απλώς θα ενεργοποιούσαμε την (χρονοβόρα και χρηματοβόρα) διαδικασία της χάραξης αιγιαλού και θα συνεχίζαμε μετά προς την έκδοση οικοδομικής άδειας. Πλην όμως διάφοροι εξωγενείς παράγοντες κάνουν αυτό το σενάριο σχεδόν απαγορευτικό και μας οδηγούν στις κάτωθι σκέψεις σε σχέση με το εν λόγω θέμα: Υπάρχει η περίπτωση ο συγγραφέας του νόμου να είχε στο μυαλό του για την παράγραφο 1 του άρθρου 8 τη λέξη "κτήρια" και εκ παραδρομής να γράφτηκε "ακίνητα" αντ' αυτού; (Σύμφωνα με το άρθρο 948 του Αστικού Κώδικα, τα γήπεδα θεωρούνται ακίνητα, ανεξαρτήτων αν έχουν στέρεα κτίσματα σε αυτά). Στην περίπτωση αυτή, απλά το κτίριο στην οικοδομική άδεια, πάει 100 μέτρα από την - εκτιμώμενη - "ακτογραμμή", ώστε να παρακαμφθεί ο σκόπελος της χάραξης αιγιαλού. Έβαλα τη λέξη "ακτογραμμή" σε εισαγωγικά, διότι αφενός μεν έτσι αναφέρεται στο άρθρο 8, παρ. 1, αφετέρου δε διότι είναι κάτι που προσδιορίζεται μάλλον χωρίς πολλά στοιχεία. Δεν είναι, πιστεύω, τυχαίο ότι η λέξη "ακτογραμμή" δε συναντάται πουθενά αλλού σε ολόκληρο το νόμο, παρά μόνο στην ερμηνεία του "παλαιού αιγιαλού) στο άρθρο 1. Στην ανωτέρω σκέψη συνηγορούν τρία πράγματα: α) Συνάδελφος μηχανικός από την περιοχή εξέφρασε την πεποίθηση ότι η ανωτέρω διαδικασία χάραξης του αιγιαλού μπορεί άνετα (και νόμιμα, που είναι και το πιο σημαντικό) να παρακαμφθεί με το ανωτέρω σκεπτικό. Είπε ότι υπάρχουν αντίστοιχα παραδείγματα στην περιοχή, κάτι που δεν έχω στοιχεία να δεχτώ ή να απορρίψω. β) Η αρχική γνώμη του μηχανικού ελέγχου πληρότητας, η οποία όμως απορρίφθηκε από τον ελεγκτή. γ) Η Πολυγραφημένη Υπουργική Εγκύκλιος ΠΟΛ 1143/2009: Π.1143:Αιγιαλός και παραλία.Οδηγίες για μέτρα προστασίας όπου δεν υφίσταται καθορισμός οριογραμμών (500334), τμήμα της οποίας παραθέτω: Αυτή, λοιπόν, ουσιαστικά ερμηνεύει τη λέξη "ακίνητο" του νόμου, μόνο ως "κτίσμα ή κατασκευή", οπότε κάποιος, με βάση αυτήν την εγκύκλιο, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι μπορώ νόμιμα να μην μπω στη διαδικασία χάραξης αιγιαλού, αρκεί το κτίσμα, του οποίου την οικοδομική άδεια θέλω να βγάλω, είναι σε απόσταση τουλάχιστον 100 μέτρων από την ακτή. Φυσικά, μπορεί και οι συντάκτες της εν λόγω ΠΟΛ να προέβηκαν σε σύγχυση μεταξύ "ακινήτου" και "κτίσματος", αλλά η ΠΟΛ είναι εξίσου σημαντική με το νόμο που ερμηνεύει. Προφανώς όταν η ΠΟΛ αναφέρει "οποιοδήποτε έργο (αρμοδιότητας...... του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.)", τότε προφανώς μιλάμε και για τα κατασκευή κατοικιών ιδιωτών (αφού οι πολεοδομίες ανήκουν στο ΥΠΕΧΩΔΕ - νυν ΥΠΕΚΑ, εκτός αν κάνω λάθος και διορθώστε με). Θα εκτιμούσα τις σκέψεις εμπειρότερων συναδέλφων σχετικά με το θέμα αυτό. Η αίσθηση που έχω είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι χωρίς χάραξη αιγιαλού, αλλά θα ήμουν ευγνώμων αν υπάρχουν γνώμες περί του αντιθέτου που μπορούν να βασιστούν σε στέρεα στοιχεία. Άλλωστε, αν είχαμε την ύπαρξη χάραξης αιγιαλού, δε θα χρειαζόταν να τοποθετούσαμε πιο ψηλά το κτίριο απ' ό,τι χρειαζόταν (με συνέπεια την αύξηση του κόστους κατασκευής του, όπως και τη δυσχέρεια πρόσβασης σε αυτό από τους ιδιοκτήτες του). Δεύτερον, η φράση "με ποινή ακυρότητας των πράξεων αυτών" του νόμου που έκανα παράθεση λέει (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) ότι πρακτικά αν η πολεοδομία έκανε λάθος (ή "λάθος" ) και έδωσε την άδεια ενώ δεν θα έπρεπε, τότε με κάποια καταγγελία θα μπορούσε να υπάρξει ανάκλησή της. Γι' αυτό και τόσο επιμένω στο ότι όλες οι σκέψεις υμών θα πρέπει να έχουν νομικό έρεισμα. Τέλος, να θίξω και το εξής: Όταν ένας μηχανικός (με το αντίστοιχο δικαίωμα), υπογράφει το τοπογραφικό διάγραμμα, τοποθετεί και τη δήλωση του νόμου 651/77 περί οικοδομησιμότητας σύμφωνα με τις κείμενες πολεοδομικές διατάξεις. Ο αιγιαλός αποτελεί ή όχι "κείμενη πολεοδομική διάταξη"; Τί στοιχεία μπορούν να αναφερθούν που να αποδεικνύουν ότι είναι ή δεν είναι; Το γράφω αυτό διότι αν τελικά δεν τελεσφορήσει η οικοδομική άδεια, κανείς δεν ξέρει αν πχ ένας ιδιοκτήτης ζητήσει ή όχι εξηγήσεις από τον τοπογράφο της αγοραπωλησίας του οικοπέδου για το ότι δεν του έγραψε αυτές τις "απαιτήσεις" στο τοπογραφικό του διάγραμμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ξέρω ότι λόγω ήθους, ο ιδιοκτήτης δε θα το κάνει. Αλλά πιστεύω ότι το θέμα που σας περιέγραψα με τόσες λεπτομέρειες πρέπει να είναι αρκετά συνηθισμένη ανά την Ελλάδα, και οι απαντήσεις στα ερωτήματα θα μπορούν να είναι μπούσουλας σε πολλούς άλλους συναδέλφους με παρόμοια θέματα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τον χρόνο σας και περιμένω τις σκέψεις σας.

Τελικά τί έγινε με το εν λόγω θέμα;