AlexisPap

Συνάδελφε, το θέμα είναι απλό: - Έχεις ικανοτικό στην μελέτη; - Έχεις διατομές οπλισμένες κοντά στο όριο του μέγιστου ποσοστού όπλισης; Αν όχι και στα δύο, πάρε την συγκατάθεση του ιδιοκτήτη, κάνε μία ενημέρωση φακέλου για να είσαι εντάξει με τα τυπικά, και βάλε ό,τι σίδερο θες. Μόνο μην ξεχάσεις να βάλεις τα σωστά μήκη αγκύρωσης. Αν σε κάτι από τα παραπάνω απαντάς "ΝΑΙ", κάνε ξανά διαστασιολόγηση των επίμαχων στοιχείων (όχι νέα ανάλυση, όχι μελέτη, προς Θεού). Κάνε μία τεχνική έκθεση με τις νέες διαστασιολογήσεις (έστω ότι αλλάζεις ωπλισμό σε 10 δοκούς), κάνε και πάλι ενημέρωση φακέλου, και προχώρα. Όλα τυπικά και όμορφα, σωστά από τεχνικής και από διαδικαστικής απόψεως. ΟΚ ;

Τα Φ/Β πλαίσια έχουν φίλτρο υπεριωδών (δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, το ίδιο το τζάμι είναι το φίλτρο, εξάλλου τα περισσότερα τζάμια είναι αδιαφανή στις υπεριώδεις).

Όχι δα... πως θα συμβεί ο λυγισμός αν δεν βραχυνθεί το σκυρόδεμα, αν δεν αποφλοιωθεί, και αν δεν μετακινηθούν ή αστοχήσουν οι εγκάρσιοι ωπλισμοί; Μπορεί να είναι τρία ή και περισσότερα τα θέματα, αλλά όλα προηγούνται. Όταν φτάσουμε να παρατηρούμε τον λυγισμό, όλα αυτά έχουν συμβεί στον υπερθετικό βαθμό.

Για τα μήκη betonman δεν φταίει ο λυγισμός, φταίει η ερμηνεία της λέξης θλιβόμενος...

Η ολιγοκυκλική κόπωση δεν προϋποθέτει λυγισμό (ούτε καν μη μονότονη φόρτιση). Εν τέλει, άλλο η όποια πρόβλεψη του όποιου προτύπου περί κόπωσης και άλλο το να ανάγουμε τον λυγισμό των ράβδων σε μείζον θέμα του αντισεισμικού σχεδιασμού.

Κύριοι, ο λυγισμός (για την ακρίβεια το κρίσιμο φορτίο Euler) είναι φαινόμενο εξαρτώμενο αποκλειστικά από το μέτρο ελαστικότητας και όχι από την αντοχή. Μετά από αυτό το στάδιο (όταν δηλαδή μπούμε στον μετελαστικό κλάδο) είναι ανούσιο να συζητάμε για μικροδιαφορές στην κράτηνση, ακόμη κι αν μας ενδιαφέρει η ολιγοκυκλική κόπωση... Επιπλέον, το θέμα του λυγισμού το έχουμε ξανασυζητήσει σε σχέση με την αστοχία υποστυλωμάτων γεφυρών... Είναι σαφές ότι ο κανονισμός δεν υπεισέρχεται σε αυτό το θέμα (ούτε έμμεσα, ούτε στο παρασκήνιο), καθώς η αστοχία υποστυλώματος σε διάτμηση ή θλίψη είναι σενάριο που δεν περιλαμβάνεται σε κανένα επίπεδο επιτελεστικότητας... Τα τρία κειμενάκια ασχολούνται βέβαια με τον λυγισμό, αλλά δεν βλέπω να λένε ότι ο Β500 εισήχθη για θέματα λυγισμού...

Η βασική διαφορά είναι η αντοχή στην διάβρωση. Αν η θερμοκρασία και το καύσιμο λειτουργίας επιτρέπουν στον χαλύβδινο λέβητα να να ζήσει αρκετά ώστε να κάνει απόσβεση, δεν έχεις λόγο να μην τον προτιμήσεις. Ειδικά εφόσον είναι φθηνότερος και ευκολότερος στην συντήρηση. Αν η θερμοκρασία λειτουργίας είναι χαμηλή, αν αναβοσβήνει συνέχεια επιτρέποντας συμπυκνώσεις, αν τα προϊόντα της καύσης δεν είναι κατάλληλα (αν και το πέλλετ έχει ελάχιστα θειικά), θα πας στο μαντέμι.

Σαφώς και δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον έτσι όπως είναι εδώ διατυπωμένο. Επίσης, οι τρεις σύνδεσμοι οδηγούν σε περιεχόμενο που δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχει με τον παραπάνω ισχυρισμό.

Το θέμα έχει απασχολήσει αρκετά το φόρουμ σε διάφορα νήματα... Γιατί το EN1993-1-8 δεν σε καλύπτει; Στις συνήθεις (για τα Ελληνικά δεδομένα) κατασκευές, που περιλαμβάνουν συνδέσμους δυσκαμψίας, είναι τις περισσότερες περιπτώσεις σχεδόν αδιάφορο αν η σύνδεση είναι μονολιθική ή αρθρωτή. Από την άλλη, μία σύνδεση που έχει σχεδιαστεί ικανοτικά ως προς την αντοχή σε ροπή, αποκλείεται να βγει αρθρωτή στον έλεγχο δυσκαμψίας... Έχεις κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα στο νου σου;

Χμ... ξανακάνω τις πράξεις και δεν φαίνεται να κάνεις κάπου λάθος... άρα μάλλον έκανα εγώ λάθος... Γράφω τις πράξεις γις ισχύ 40kW. Όλες οι μάζες ανάγονται σε μάζα νερού που λαμβάνεται 1100kg. 1100*4.18=4598kJ/°C 4598kJ/°C / 40kW = 115sec Για τους 25°C : Τ = 115 * 25 / 60 = 48min... Απίστευτο! μάλλον παρέλειψα την ειδική θερμότητα (4,18)...

Ποιος ξυλολέβητας είναι αυτός που "ανάβει" μόνος του; Επειδή ακριβώς οι ξυλολέβητες δεν μπορούν να ανάψουν και να σβήσουν (αλλά μόνο να ρυθμίσουν την ισχύ μέσα σε κάποια πλαίσια) απαιτείται να υπάρχει πάντα κατανάλωση ενέργειας. Την δουλειά αυτή κάνει το δοχείο αδρανείας: Έστω ότι ο λέβητας εργάζεται στα 40kW (υποθέτω ότι είναι το μοντέλο των 40kW). Από την στιγμή που κάποιος θερμοστάτης χώρου δίνει εντολή, η αντίστοιχη ηλεκτροβάνα κλείνει άμεσα, ο λέβητας όμως δεν μπορεί να περιορίσει την ισχύ του άμεσα. Για την προστασία του λέβητα απαιτείται να απορροφηθεί η πλεονάζουσα ισχύς και αυτό το κάνει το δοχείο αδρανείας. Στα 40kW, το δοχείο των 800lt, μαζί με τα 150lt του λέβητα και τα 200 κιλά σίδερο δίνουν 27sec/°C, ή 11 λεπτά για να φτάσει από τους 70°C στους 95°C (άνω όριο λειτουργίας). Σε αυτά τα 11 λεπτά ο λέβητας πρέπει να έχει περιορίσει την ισχύ του, αλλιώς θα ξεκινήσει η ατμοπαραγωγή... Είναι συνήθως κρίσιμο η θερμοκρασία στην οποία η τρίοδοςθα βάλει το δοχείο αδρανείας στο κύκλωμα να είναι μεγαλύτερη από την θερμοκρασία μετά την οποία ο λέβητας ρίχνει την ισχύ του. Προφανώς ο αυτοματισμός αυτός έρχεται έτοιμος από την Viessman... Επίσης -προφανώς- η θερμότητα του δοχείου αδρανείας πρέπει να ανακτηθεί (διαφορετικά θα βάζαμε απλώς ένα φορτίο, όπως συμβαίνει με άλλα συστήματα) και ο καλύτερος τρόπος είναι να χρησιμοποιηθεί για την προθέρμανση των επιστρεφομένων. Σε κάθε περίπτωση η Viessman θα δίνει διαγράμματα συνδεσμολογίας. Η παράκαμψη των οδηγιών της εταιρίας απαιτεί εμπειρία και καλή κατανόηση του τρόπου λειτουργίας του ξυλολέβητα, αλλά δεν είναι απαγορευμένη για έναν μηχανολόγο.

Μα... γιαυτό δεν ήταν στην ΤτΕ; Για να μην γίνουν ομόλογα... Ο νόμος το όριζε αυτό, ότι τα ταμεία πρέπει να φυλάνε μέρος του κεφαλαίου στην ΤτΕ...

Βάλε έναν μετρητή να ξεμπερδεύεις, αφού είναι θέμα επιμερισμού δαπάνης.

Δοκίμασε χαμηλότερο ρυθμό άντλησης και χρήση δεξαμενής. Γενικά η λάσπη δεν είναι καλή, από πάρα πολλές απόψεις...

Η κατασκευή γινόταν πάντα με ξυλότυπο, είτε επρόκειτο για λίθινη κατασκευή, είτε για άοπλο σκυρόδεμα, είτε για ωπλισμένο σκυρόδεμα. Το κονίαμα στα έργα που βρέχονται ήταν συνήθως υδραυλικό. Ως υδραυλική κονία χρησιμοποιούσαν είτε την θηραϊκή γη (θηραϊκοκονίαμα), είτε κεραμάλευρο (κουρασάνι). Το πρώτο είναι σαφώς ισχυρότερο του δεύτερου, το δεύτερο πιάνει αντοχές υδραυλικής ασβέστου.

Από την στιγμή που έχει οροφή από Ω/Σ τα πράγματα είναι απλά, αρκεί να έχεις έναν μερακλή τεχνίτη... Ο ποιο διακριτικός τρόπος είναι να τα βυσματώσεις με κρυφά βύσματα. Τουτέστιν, πακτώσεις στην οροφή βύσματα Μ10 ανά 1,5m σε ευθεία γραμμή, ούτως ώστε το ελεύθερο άκρο τους να προεξέχει κατά ~5cm. Ανοίγεις στην επάνω πλευρά του ξύλου αντίστοιχες τρύπες διαμέτρου Φ15 και βάθους ~6cm. Γεμίζεις τις οπές με πολυουρεθανηική κόλλα, πιέζεις το δοκάρι στην οροφή μέχρι να τερματίσει. Το κρατάς στην θέσει αυτή μέχρι να πήξει η κόλλα (ανάλογα με την κόλλα, από 10min έως 10h).

Όχι. Γενικά εξάλλου δεν συνηθίζεται να κάνουμε κάτι που δεν το προβλέπει η μελέτη, εκτός αν συμβεί να δούμε κάτι ιδιαιτέρως παράξενο κατά την εκσκαφή, που τώρα δεν μπορώ να το φανταστώ... Δηλαδή είναι απίθανο να βρίσκεται μακρυά από την θάλασσα (ας πούμε), αλλά να βρει διαβρωτικό περιβάλλον καθώς σκάβει, μέσα στο σκάμμα. Εξάλλου, τα θεμέλια των χαμηλών κτισμάτων συνήθως είναι υπερδιαστασιολογημένα λόγω ελαχίστων διαστάσεων και, καθώς δεν έχουν απαιτήσεις πλαστημότητας, θα μπορούσανε άνετα να πάνε μία κατηγορία κάτω και όχι επάνω.

Προφανώς φοβάται κάτι που αφορά μόνο στα θεμέλια... Αν δεν μας το πει ο ίδιος, μπορούμε να φανταζόμαστε τα πάντα...

Απίθανο να το έκανε για την αντοχή... Τα περισσότερα διώροφα βγαίνουν και με C12/15 (άλλο αν επιτρέπεται). Μάλλον θα το έκανε για την ανθεκτικότητα (κοινώς για να εξασφαλίσει >300kg/m³)...

Μολονότι το πιθανότερο είναι να μην του έχει έρθει ακόμη ο πρώτος εκκαθαριστικός λογαριασμός της ΔΕΗ (ας δούμε αν θα έχει την ίδια άποψη όταν λάβει τον εκκαθαριστικό του Φλεβάρη), δεν αποκλείεται να έχει και δίκιο: Μπορεί να είχε ένα κακό-διαστασιολογημένο / αρρύθμιστο / κακό-συντηρημένο σύστημα πετρελαίου. Μπορεί να έχει τόσο περιστασιακή και διακοπτόμενη χρήση, ώστε η θερμική αδράνεια του συστήματος θέρμανσης να αποβαίνει κρίσιμος παράγοντας στην οικονομία... Για να συγκρίνουμε αξιόπιστα δύο συστήματα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάποια μέθοδο (πρότυπη συνήθως) που θα εξασφαλίζει ότι υπάρχει ομοιότητα και ανεξαρτησία από το πλήθος των παραγόντων που δεν περιλαμβάνονται στην σύγκριση. Αλλά, κατά βάση, δεν έχουμε λόγο να συγκρίνουμε εργαστηριακά δύο συστήματα όταν η απλή αριθμητική μας δίνει επαρκή πληροφόρηση...

Όχι, εφόσον είναι ένα το οικόπεδο. Θεωρείται μία εγκατάσταση και παίρνει έναν μετρητή. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί σε συμφέρει η δεύτερη παροχή και όχι η κατασκευή εσωτερικού εργοταξιακού δικτύου.

Προφανώς το κώλυμα εντοπίζεται στο άρθρο 3 - §1.α του Ν2328/1995: "β) Οι κάθε είδους εκπομπές (συμπεριλαμβανομένων και των διαφημίσεων), που μεταδίδουν οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί πρέπει να σέβονται την προσωπικότητα, την τιμή, την υπόληψη, τον ιδιωτικό και οικογενειακό βίο, την επαγγελματική, κοινωνική, επιστημονική, καλλιτεχνική, πολιτική ή άλλη συναφή δραστηριότητα κάθε προσώπου, η εικόνα του οποίου εμφανίζεται στην οθόνη ή το όνομα του οποίου ή στοιχεία επαρκή για τον προσδιορισμό του οποίου μεταδίδονται." Καθώς και στα: άρθρο 4 - §4.5.i, άρθρο 6 και άρθρο 10 του ΠΔ109/2010. Ειδικά στο άρθρο 10 §3.ε. που ορίζει ότι απαγορεύονται οι διαφημίσεις που "ενθαρρύνουν την υπερβολική κατανάλωση τροφίμων και ποτών που περιέχουν ιδίως συστατικά και ουσίες όπως τα λιπαρά, τα κορεσμένα λιπαρά, τα trans – λιπαρά οξέα, το αλάτι/νάτριο και τα σάκχαρα." Είναι φανερό πως στο ΕΣΡ πίστεψαν ότι το σποτ διαφήμιζε βραστή φακή σε κεσέ, ο δε Γιώργος Ζώης αμέλησε να προσκομίσει πιστοποιητικό ότι η προσφερόμενη στην διαφήμιση φακή είναι άλαδη και ανάλατη... Προφανώς η απαγόρευση βρίσκεται πολύ πέρα από τα όρια του γελοίου, δοκιμάζοντας σκληρά την κοινή λογική... Αν δε σκεφτούμε ότι την απόφαση αυτή την έλαβαν πιθανότατα οι ίδιοι άνθρωποι που βάζουν την εκπαιδευτική ζώνη στο μεταμεσονύκτιο πρόγραμμα και που επιτρέπουν σε κάθε είδους αίσχη να εμφανίζονται στην πρωινή ζώνη, μάλλον το φαινόμενο είναι ψυχοπαθολογικού χαρακτήρα.

Δεν κατανοώ πως προέκυψε ως απαιτούμενο ο τηλεχειρισμός των στομίων υδροληψίας... Γενικά στα αρδευτικά ακολουθείται (ή είθισται να ακολουθείται) ο χωρισμός του δικτύου σε ζώνες. Η υδροδότηση κάθε ζώνης προγραμματίζεται χρονικά, ώστε κάθε στιγμή να υδροδοτείται συγκεκριμένος (και σταθερός) αριθμός ζωνών. Αυτό γίνεται είτε με κεντρικές δικλείδες, είτε από τα στόμια υδροληψίας, μια που συνήθως (όπως είπε και η σοβατζού) υπάρχει υδρονομέας για τον έλεγχο και την σωστή χρέωση της υδροληψίας. Ο χρονικός προγραμματισμός της άρδευσης συνεπάγεται την άμβλυνση των αιχμών στην συνολική παροχή. Έτσι, η ύπαρξη δεξαμενής μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού υδραγωγείου (και γι' αυτόν τον λόγο) δεν έχει την ίδια βαρύτητα που έχει στα δίκτυα ύδρευσης. Ως εκ των άνω, μπορεί να παραληφθεί η εν λόγω δεξαμενή (και υπό προϋποθέσεις η παράληψή της μπορεί να είναι η ορθή οικονομοτεχνικά επιλογή). Στην περίπτωση αυτή το αντλιοστάσιο θα πρέπει να σχεδιαστεί κατάλληλα ώστε να λειτουργεί αποδοτικά: - Για μικρά δίκτυα μπορεί να αρκεί μία και μόνο αντλία με σχετικά οριζόντια καμπύλη - Για μεγαλύτερα δίκτυα μπορεί να αρκεί μία αντλία με inverter. - Για ακόμη μεγαλύτερα δίκτυα θα απαιτηθούν σίγουρα αντλίες διαφορετικών μεγεθών, που θα τίθενται σε λειτουργία από ένα PLC με βάση την πίεση (και ίσως την παροχή) του καταθλιπτικού αγωγού.

.