AlexisPap

Υπάρχει η εμπειρία των ορκωτών λογιστών... Δεν είναι καμία φοβερή εφεύρεση, ούτε θέλει φοβερές υποδομές και διαδικασίες... Μόνο θέληση θέλει, και αυτή είναι που έλειπε τα τελευταία 30 χρόνια.

Ανέβασα και φωτογραφία, για τους απαιτητικούς! Σκοπός του κυκλώματος είναι να προστατεύει τον συσσωρευτή από υπερφόρτιση (και επομένως ηλεκτρόλυση και απώλεια υγρών). Η αρχική σκέψη ήταν να ανοίγει το κύκλωμα μόλις η τάση ξεπεράσει τα 27,6V. Κάτι τέτοιο θα μείωνε δραματικά την απόδοση των συλλεκτών (μια που η φόρτιση στα 27,6V είναι πολύ χρονοβόρα). Έτσι προσέθεσα και τον διαφορικό ενισχυτή Q4-Q5 ο οποίος μειώνει την φαινόμενη στην βάση του Q3 τάση όταν υπάρχει ροή ρεύματος, επιτρέποντας (γραμμικά) τάσεις μέχρι 30V όταν το ρεύμα φτάνει τα 15A. Η R12 προκαλεί θετική ανάδραση, ώστε να μην ξανά-ξεκινήσει η φόρτιση αν η τάση δεν πέσει κάτω από 24V. Επίσης αποτρέπει την ταλάντωση του ρελέ. Φυσικά η πρακτική αξία του κυκλώματος είναι μόνο "εκπαιδευτική". Σήμερα βρίσκεις σε λογικές τιμές φορτιστές με DC/DC converter και MPPT.

Με την πρώτη! Φορτιστής είναι όντως (για φόρτιση Pb από Φ/Β), η κάτω επαφή είναι το "ON/OFF" (που στην θέση "off" φορτίζει ασταμάτητα). Αλλά δεν είναι παλιός, είναι λίγων μηνών μόνο... Απλά είναι "πατέντα"... Edit: Τώρα είδα την περιγραφή της λειτουργίας... Στην πραγματικότητα είναι λίγο πιο πολύπλοκη από αυτό που αναφέρεις, αλλά βέβαια αυτό δεν φαίνεται από το σχηματικό, χρειάζεται πράξεις...

Λύσεις υπάρχουν πολλές, να ψάξουν να τις βρούν. Ένα τέτοιο κανάλι θα έκοβε όλους του ωπλισμούς στηρίξεως (το πλιέ) με σοβαρότατες συνέπειες στην αντοχή (λόγω κάμψης), χώρια το θέμα της διάτμησης...

Ο Λοΐζος έχει μακράν τις περισσότερες αφιερώσεις από συναδέλφους του. Ο Μικρούτσικος του αφιέρωσε τετραμερές έργο (Στον Μάνο Λοΐζο). Στον ίδιο δίσκο (τυχαίο; ) είναι και η "ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΣΚΙΕΣ ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΕΣ" στην οποία υπάρχει ένα τραγούδι (το όνειρο) αφιερωμένο στον άλλο Μάνο... Δυστυχώς κανένα τους στο youtube...

Ανοίγω αυτό το θέμα για να συζητούμε διάφορες ειδικές κατασκευές (ηλεκτρολογικής/ηλεκτρονικής φύσεως) τις οποίες σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε εκ του μηδενός. Είτε πρόκειται για επαγγελματικές, είτε (για να συμμετέχω κι εγώ) για ερασιτεχνικές κατασκευές. Αποκλείονται οι αυτοματισμοί που γίνονται με προγραμματισμό ή απλή συναρμολόγηση έτοιμου υλικού. Ξεκινώ με μία ερασιτεχνική κατασκευή και ένα κουίζ... Τι είναι το παρακάτω (το όργανο Ο2 είναι αμπερόμετρο, η λεζάντα του είναι λάθος);

Φίλε labrador1966, από τις λίγες πληροφορίες που έχεις δώσει, είναι φανερό ότι βρίσκεσαι σε λάθος δρόμο, τόσο από τεχνικής, όσο και από νομικής σκοπιάς. Ξεκίνα από τα βασικά: Ο φέρων οργανισμός κάθε οικοδομής είναι "μη διαιρετός", είναι κοινόκτητος, επειδή είναι κοινόχρηστος. Αν έχει πρόβλημα ο φέρων οργανισμός σε κάποια θέση της οικοδομής είναι ευθύνη όλων των συνιδιοκτητών να αποκαταστήσουν το καλώς έχειν του φορέα. Σαν ιδιοκτήτης που βλέπεις την περιουσία σου να καταστρέφεται, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να βρεις έναν μηχανικό (μόνος σου ή από κοινού με τους άλλους συνιδιοκτήτες) να σου (σας) υποδείξει τι πρέπει να κάνετε. Και οι οικοδομές θέλουν "σέρβις". Μετά -αν δεν τα πηγαίνετε καλά μεταξύ σας- θα χρειαστείς τον δικηγόρο για να υποχρεώσει τους συνιδιοκτήτες να επιτρέψουν τις επισκευές. Τα υπόλοιπα που αναφέρεις (περί μηνύσεων, πολεοδομίας κλπ) ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας. Αν έχεις λεφτά, χαλάλι, η αγορά περνάει κρίση και θα σε ευγνωμονεί... Να σημειώσω ότι μία οικοδομή του '66 έχει φάει ήδη τα 45 από τα 50 χρόνια λειτουργικού χρόνου ζωής που είχε όταν χτίστηκε...

Από περιοχή σε περιοχή οι συνήθειες στην διαμόρφωση του ωπλισμού διαφέρουν... Εδώ, το Ø12 δεωρείται "της πλάκας" και -εκτός κι αν είναι πρόσθετα δοκών- ποτέ δεν κάμπτεται στην μάντρα. Οπότε εννοείται ότι όλο το "πλιέ" γίνεται στο χέρι, μετά το στρώσιμο του ωπλισμού... Έχω ωστόσο λυγίσει (όχι εγώ, ο σιδεράς) και Ø18 στο έργο... Από την άλλη, είναι πρακτικά αδύνατον να παραβιαστούν οι καμπύλες του κανονισμού με το χέρι...

Χα, οι δύο Μάνοι παρέα! Άντε, άλλοι δύο Μάνοι: http://www.youtube.com/watch?v=5VTzfd5l9L0 http://www.youtube.com/watch?v=-npWH7YIBD4

Ναι. μόλις πιάσει ο μαΐστρος όλοι στην ακροθαλασσιά με τα δικράνια...

Θέλεις αυτό που αγγλιστι λέγεται atomisation. Ελληνιστί εκνέφωση. Συνήθως γίνεται με ψεκασμό υψηλής πίεσης.

Πρώτο στάδιο αναρόφηση με ελαφρά και ρηχή αναμόχλευση. Δεύτερο μικρός κυκλώνας για διαχωρισμό τυχόν χαλικιών. Τρίτο σίτα για διαχωρισμό άμμου.

Είναι απολύτως σαφές τι είναι η έκθεση αυτοψίας, της οποίας πρότυπο περιλαμβάνεται σε κάποιο Π.Δ. ή εγκύκλιο (δεν θυμάμαι, υπάρχουν σχετικά θέματα στο φόρουμ) και τι είναι ο προσεισμικός έλεγχος... Έτερον εκάτερον...

Όχι, η διαφορά είναι αμελητέα.

Ποιός μπορεί να μου εξηγήσει το σκεπτικό του συντάκτη του παρακάτω κειμένου που λαμβάνουμε συχνά στο τέλος των e-mail μας; Κυρίως, πως μπορείς να πάρεις τον συντάκτη στα σοβαρά όταν διαβάζεις ότι σε παρακαλέι να μην διαβάσεις (να μην είχες διαβάσει επί το ορθότερον)...

Άμα είναι το 40% όλων των ράβδων (προφανώς δεν θα έχει διάβρωση μόνο η μία ράβδος) ρίχνεις έναν ωραίο μανδύα - ελάσματα - ανθρακοελάσματα - ελκυστήρα (ό,τι τραβάει η ψυχή του καθενός) και ησυχάζεις... Ποιός θα κάτσει να κάνει πάτσγουορκ μία-μία ράβδο;

Βρε σοβατζού, αυτό που λες είναι αντικατάσταση ράβδου... προφανώς και είναι καλύτερο από την αντικατάσταση τμήματος ράβδου, αλλά προϋποθέτει περισσότερη δουλειά... Όσο για το πως θα λειτουργήσει, προφανώς έχεις ξεπεράσει ερωτηματικά όπως για πιά παραμόρφωση θα αναπτύξει φορτία η νέα ράβδος, αν τα πασαληψατέρ που βάζουμε από πάνω αποκαθιστούν στην συνοχή με το σκυρόδεμα ή αν "αποφλοιόνωνται", αν η διάβρωση που μας έφαγε την πρώτη ράβδο συνεχίζει (και μάλιστα εντονότερα)... Και τέλος πάντων, σιγά τα ωά, για 5% μίας ράβδου...

Ναι... είχα άλλα στον νου μου... Δεν θα χρειαστούν και ανόδια; Δεν ξέρω, δεν το έχω συναντήσει, αλλά και δεν μπορώ να καταλάβω την χρησιμότητα...

Φαντάζομαι ότι μία λογική θα ήταν να πεις: Έχω Φ12 StI, που το αντικαθιστώ με St37... Η απαιτούμενη διατομή είναι Φ12*(220/235)^0,5 = 11,6mm... Ε, ας βάλω Φ12, θα έχει και λίγη υπεραντοχή... Δεν ξέρω, μου φαίνεται ολίγον ανόητο, αφού γενικά απαγορεύεται η χρήση δύο διαφορετικών ποιοτήτων... Μετά, αντικαθιστούμε για λόγους αντοχής ή πλαστημότητας; (φαντάζομαι για λόγους αντοχής, πλαστημότητα με δύο συγκολλήσεις σε απόσταση 0,50m μου φαίνεται δύσκολο...) Και με τους συνδετήρες τι κάνουμε; Πως περνάμε την νέα ράβδο από μέσα; Και με την διάβρωση τι κάνουμε; (φαντάζομαι ότι έχουμε διαφορετικές ποιότητες, συγκολλήσεις και χαμηλό pH...) Ηλεκτρόδια;

Ωστόσο υπάρχουν ράβδοι St37 απέχουν πολύ λιγότερο από το StI σε σχέση με το Β500... Πάντως, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω την χρησιμότητα της μεθόδου... Αν μία ράβδος σε μία θέση (ή ελάχιστες ράβδοι σε λίγες θέσεις) έχει απομείωση 5% και όλα τα υπόλοιπα είναι ΟΚ, δεν θα έκανα τίποτα... Αν πολλές ράβδοι σε πολλές θέσεις έχουν απομείωση >5%, θα το γκρέμιζα... (Ναι, ξέρω, όταν δεν μπορούμε να το γκρεμίσουμε κάνουμε μανδύες... )

Σε τι είδους εφαρμογές χρησιμοποιείς τέτοιους αυτοματισμούς;

Υποθέτω προκειμένου περί μεμονωμένης ράβδου και εξαιρετικά εστιασμένης διάβρωσης... Φαντάζομαι ότι εκτός από ίσης διαμέτρου θα πρέπει να είναι και ίδιας ποιότητας. Χώρια που -φαντάζομαι- η επέμβαση αυτή δεν θα μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε θέση της ράβδου...

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά δεν το έχω δει ποτέ να εφαρμόζεται η να μελετάται, και δεν μου κάθεται και καλά... Εκτός αν δεν κατάλαβα σωστά τι πάει να πει "μάτιση";

Δεν νομίζω ότι εφαρμόζεται πουθενά μία τέτοια τεχνική... Οι επισκευές συνήθως συνίστανται στην προσθήκη ράβδων (ή ελασμάτων), διαφορετικής βεβαίως ποιότητας χάλυβα, τα οποία όμως -εφόσον ο λόγος της επέμβασης είναι η προχωρημένη διάβρωση του αρχικού ωπλισμού- σχεδιάζονται να ικανοποιούν πλήρως τις ανάγκες ώπλισης της κάθε διατομής...