AlexisPap

Ο μηχανικός σου τί λέει;

Έτερον - εκάτερον... Πάντως έχω δει τέτοιες συνδέσεις να αστοχούν, συνήθως λόγω κόπωσης. Είτε επειδή στήριζαν γερανοδοκό, είτε λόγω συστολοδιαστολών... Πας και βλέπεις μία αδιόρατη ρωγμούλα πάνω στην ραφή ή στο όριό της με μία μικρή (<1mm) μετάθεση των άκρων της... Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν λέω ότι όλες οι συνδέσεις αυτού του είδους αστοχούν. απλά λέω ότι δεν είναι η προβλεπέ μέθοδος...

Ναι, αν το αντίστοιχο πέλμα καταπονείται κοντά στο όριο διαρροής υπάρχει θέμα. Δεν μιλάμε για αστοχία της κατασκευής, αλλά για αστοχία της συγκόλλησης. Αλλά -επίσης- ένα θέμα είναι αν καλύπτεται κανονιστικά.

Ναι, αλλά επειδή η ράβδος είναι καμπύλη μπορεί να κάνει εσωραφή με λιγότερα γαζιά. Μόνο που η εσωραφή δεν είναι πλέον πλήρους διείσδυσης, ενώ η ράβδος δημιουργεί πρόσθετη εκκεντρότητα. Αν η ένταση είναι κοντά στο όριο διαρροής (πχ ικανοτικός) υπάρχει θέμα. Αν όχι (πχ υπερδιαστασιολόγηση), ΟΚ... Υ.Γ: Στις οξείες γωνίες το κόλλημα είναι πολύ δύσκολο. Κάτω απ' τις 30° αδύνατο... Edit: Κάπου σε κάποιο πρότυπο αναφέρεται ότι απαγορεύονται τα παραθέματα για το γέμισμα των μεγάλων κενών στις συγκολλήσεις... Που όμως, δεν δεν θυμάμαι...

Α, μάλιστα! Δεν είναι σωστή πρακτική... το κάνει επειδή δεν μπορεί να κολλήσει εσωτερικά (στην οξεία γωνία). Προφανώς το σχέδιο θα έλεγε αμφίπλευρη εξωραφή πάχους 3~4mm, αλλά από μέσα δεν μπορεί να κολλήσει... Γιαυτό κάνει πατέντα. Κανονικά ωστόσο έπρεπε το έλασμα να είναι κομμένο κάθετα και το τμήμα μεταξύ αυτού και του πέλματος έπρεπε να γεμίσει με επάλληλα γαζιά. Κάτι σαν μονόπλευρη εσωραφή πλήρους διείσδυσης.

Συγνώμη που δεν καταλαβαίνω, για ποιο πράγμα μιλάτε;

Απόδειξη να κόψει για ποιο πράγμα; Οι καταγγελίες μαστόρων στο ΙΚΑ δεν είναι σπάνιες...

Το μπλέξιμο είναι δεδομένο. Ιδικά στην περίπτωση που ο μάστορας δίνει σε όλους το ίδιο χαρτί... Στο ΙΚΑ δεν είναι χαζοί, μόλις δούνε μάστορα με 2000 ένσημα πρώτης τριετίας θα γυαλίσει το μάτι τους...

Υπάρχει όμως μεγάλη δυσκολία κατεργασίας - προετοιμασίας της επιφάνειας...

Διότι έχω ξεχάσει το όνομα του καθηγητή που έτρεχε το εργαστηριακό... Αλέξανδρος... κάτι, δεν θυμάμαι! Ωστόσο, ρίξε μια ματιά εδώ, γύρω από την σελίδα #57. Αν και δεν είναι ΚΑΝΕΠΕ (αυτός δεν αναφέρει κάτι) είναι επίσημο κείμενο. Απλά συνάδελφε η πρακτική αυτή ακούγεται αρκούντως χυδαία και πάντως με τον τρόπο που παρατίθεται το περιστατικό μπορεί ο καθένας να υποθέσει ότι η "δυσφήμηση" έγινε για καθαρά ιδιοτελείς λόγους και όχι επειδή υπήρχε αντικειμενικό πρόβλημα... Φυσικά το φόρουμ δεν μπορεί να αξιολογήσει πραγματικά περιστατικά, το σχολιάζω μόνο για το λεκτικό...

- Η πρασιά βολεύεται. Το συνεχές σύστημα δεν βολεύεται... - Υπάρχουν άρθρα και εργαστηριακές δοκιμές μονόπλευρων μανδυών, τουλάχιστον από ΑΠΘ... - "Τελικά τον έδιωξαν από το έργο αφού τον δυσφήμησαν"... Τι πάει να πει αυτό;

Αυτή ακριβώς είναι η απορία μου. Πως είναι δυνατόν να ολισθήσει η ράβδος, αφού εισέρχεται στην επόμενη δοκό και αγκυρώνεται μετά την κρίσιμη διατομή της...

Συνάδελφοι, έχω μπερδευτεί, δεν ξέρω πλέον αν η συζήτησή σας είναι εντός ή εκτός θέματος, αν έχει σχέση με την πραγματικότητα, κι αν έχουν τα λεγόμενά σας δόση αληθείας... Βλέπω όμως ότι δεν υπάρχει διάθεση ουσιαστικής συζήτησης, λέτε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, υιοθετώντας ένα ύφος συζήτησης εστιασμένο στην προσωπική αντιπαράθεση... Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ και λίγες ημέρες μονοπωλείτε το θέμα, έχοντας εκδιώξει κακήν κακώς όποιον θα ήθελα να αναπτύξει μία άλλη προβληματική. Ως εκ τούτου το θέμα κλειδώνει... άχρι καιρού.

Μοιραία στα περιμετρικά υποστυλώματα δεν γίνονται πλήρεις μανδύες αλλά μονόπλευροι, διατομής "Π" ή "Γ". Είναι τεχνικά αδύνατον. Οπότε, και οι ωπλισμοί θα τοποθετηθούν μονόπλευρα...

Γνωρίζει κανείς κάτι παραπάνω για την σκοπιμότητα αυτού του ελέγχου; Γιατί ανακύπτει ζήτημα συνάφειας για τις διερχόμενες ράβδους, αφού η αγκύρωσή τους γίνεται εκτός κόμβου; Δεν είναι παράδοξο το ότι ο ΕΚ-8 επιτρέπει να παρακάμπτεται ο έλεγχος στους ακραίους κόμβους όταν εξασφαλίζεται η αγκύρωση, αλλά δεν το επιτρέπει στους ενδιάμεσους κόμβους;

Συνάδελφοι, καλά και ωραία τα όσα συζητάτε, αλλά ανήκουν στο παρελθόν, αφού "Ανανέωση της σελίδας Πτυχίο στα τρία χρόνια προβλέπει ο νέος νόμος-πλαίσιο για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ"...

Ο καθένας είναι ελεύθερος να διατυπώνει τις απόψεις του, ακόμη και αντίθετα με τις γνωμοδοτήσεις των δικαστηρίων ή τις διατυπώσεις των νόμων. Εξάλλου, στο φόρουμ αυτό το μεγαλύτερο μέρος των συζητήσεων αφορά στην κριτική της νομοθεσίας...

Κύριοι, εδώ και πολλά μηνύματα βρίσκεστε εκτός θέματος και σπαμάρετε ασύστολα παραθέτοντας απόψεις που ανήκουν σε άλλη θεματολογία και έχουν εκφραστεί -υπέρ του δέοντος- στα σχετικά νήματα. Δεν είστε υποχρεωμένοι να γράφετε αν δεν έχετε να πείτε κάτι καινούργιο απλώς σωπάστε.

Έχω την εντύπωση ότι το ΔΤ προδιαγράφεται κανονιστικά... Αλλά τώρα χρειάζεται λίγο "ξεσκούριασμα" η μνήμη μου...

Η επίλυση είναι μία, για ΔΤ, και στους συνδυασμούς πάει με το πρόσημο που δόθηκε. Δεν ξέρω αν το πρόγραμμα επιτρέπει δύο συνδιασμούς (+/- ΔΤ)... Η μόρφωση δεν λαμβάνεται υπόψη, αφού κατά την συναρμολόγηση τα μέλη δεν έχουν ένταση (εκτός κι αν οι τρύπες είναι πολύ λάθος ).

Συνάδελφοι, ας συγκρατηθούμε, ώστε η εύθυμη κατάσταση -που υποθέτω ότι είναι αποτέλεσμα του χίουμορ- να μην μεταβληθεί σε παρεξήγηση...

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, τα οποία εξάλλου αγνοούσα. Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να κάνω μία εκτίμηση με βάσει τους συντελεστές συναγωγής που χρησιμοποιούνται σε λέβητες... Σύντομα διαπίστωσα ότι τα αποτελέσματα δεν μπορεί να είναι σωστά, και οι τρεις βασικοί λόγοι φαίνεται πως είναι η μεγάλη πίεση, η ισχυρή τύρβη, η μετάδοση δι' ακτινοβολίας σε υψηλές θερμοκρασίες. Προφανώς το συγκεκριμένο ζήτημα μετάδοσης θερμότητας είναι από μόνο του ένα ειδικό πρόβλημα... Ο Biot δεν με βοηθάει, αφενός γιατί δεν προτίθεμαι να κάνω μετρήσεις (προς Θεού ), αφετέρου διότι με την μέθοδο αυτή δεν μπορεί να γίνει διάκριση μεταξύ των τεσσάρων σταδίων του κύκλου Otto και δεν μπορούν να απομονωθούν τα αποτελέσματα του σταδίου της εκτόνωσης. Επομένως η πρώτη περίπτωση είναι αυτή που θα μπορούσε να προχωρήσει (έστω και με μεγάλο σφάλμα), αρκεί βεβαίως να γνωρίζαμε συντελεστές... Καθώς η θερμοκρασία και η πίεση πέφτουν ταχέως με την οπισθοδρόμηση του εμβόλου, είναι αναμενόμενο η μεγάλη απώλεια θερμότητας να λαμβάνει χώρα στα πρώτα στάδια της εκτόνωσης. Στην φάση αυτή το έμβολο είναι ακόμη πολύ κοντά στην κεφαλή, οπότε το πρόβλημα είναι με καλή προσέγγιση μονοδιάστατο... Αρκεί βέβαια να αγνοήσουμε τις σημαντικές διαφορές θερμοκρασίας στην επιφάνεια του εμβόλου και στην επιφάνεια της κεφαλής (από 650° στην βαλβίδα εξαγωγής μέχρι 100° στην περίμετρο του θαλάμου καύσης). Πάντως, υποθέτω (βάσιμα θέλω να πιστεύω) ότι αυτός ο προβληματισμός αντιμετωπίστηκε πριν πολλές δεκαετίες (πάνω από αιώνα) και σίγουρα θα υπάρχει μία εμπειρική έκφραση των απωλειών που να μην εμπλέκει το πρόβλημα της μετάδοσης θερμότητας (προφανώς σήμερα θα υπάρχουν και αριθμητικές λύσεις που θα κάνουν χρήση των θεμελιωδών νόμων ρευστομηχανικής - θερμοδυναμικής).

Έστω όψη μήκους δέκα μέτρων, τριών ορόφων ύψους 3m (σύνολο 9m), με δύο παράθυρα 1/1,5 ανά όροφο (ύψος ποδιάς 1m) Στο άρθρο των χρωματισμών έχεις: 10*9-6*1*1,5=81m² (πραγματική επιφάνεια) Στο άρθρο της προσαύξησης έχεις: (10*2-2*1*0,5)+2*(10*2-2*1*1,5)=53m² (πλασματική επιφάνεια)

Στην §2.2.3 των γενικών όρων έχεις δει το ακόλουθο; Διότι είναι πολύ - πολύ σπάνιο να μην έχεις ικριώματα και -ώς εκ τούτου- να εφαρμόζεις την προσαύξηση. Αν όντως πρέπει να κάνεις προσαύξηση, το λεκτικό του άρθρου "Η τιμή του άρθρου αυτού επιπροστίθεται στην προσαύξηση της προηγούμενης, διαδοχικά, για κάθε βαθμίδα επιπλέον της πρώτης." υποβάλει να εννοήσουμε ότι δεν θα φτιάξουμε διαφορετικά άρθρα για τα 5~7m, τα 7~9m κ.ο.κ., αλλά θα χρησιμοποιήσουμε το αυτό άρθρο εις πολλαπλούν, ήτοι μία φορά για τα 5~7m, δύο για τα 7~9m κ.ο.κ., όπως έκανε ο συνάδελφος. Φυσικά, επί της ουσίας δεν είναι λάθος να κάνει κανείς και το αντίθετο. Σίγουρα όμως θα ήταν λάθος αν εφαρμόζαμε την προσαύξηση άπαξ για το σύνολο των επιφανειών πέραν των 5m, ασχέτως αν το ύψος υπερβαίνει τα 7m...

Πράγματι, μόνο που το Χ το ζητάμε ανηγμένο στην καταναλισκόμενη ισχύ (ενέργεια καυσίμου στην μονάδα του χρόνου) ώστε να είναι συγκρίσιμο με τον βαθμό απόδοσης. Δηλαδή ζητούμενο είναι ο λόγος "απώλειες θερμότητας κατά την φάση εκτόνωσης"/"συνολική θερμότητα τέλειας καύσης ενός κύκλου". Ή, διαφορετικά, η απώλεια απόδοσης λόγω μη αδιαβατικότητας του χρόνου εκτόνωσης, εκπεφρασμένη ως συνάρτηση των σαλ, Tmax κλπ. Η μέτρηση ωστόσο της θερμότητας στο σύστημα ψύξης δεν μου φαίνεται αντιπροσωπευτική διότι περιέχει και την θερμότητα λόγω συμπίεσης και τριβών, την θερμότητα που απορροφούν τα τοιχώματα του οχετού εξαγωγής, ενώ δεν περιέχει την θερμότητα που διαχέεται από τα τοιχώματα της μηχανής στο περιβάλλον.