AlexisPap

Πράγματι, μόνο που το Χ το ζητάμε ανηγμένο στην καταναλισκόμενη ισχύ (ενέργεια καυσίμου στην μονάδα του χρόνου) ώστε να είναι συγκρίσιμο με τον βαθμό απόδοσης. Δηλαδή ζητούμενο είναι ο λόγος "απώλειες θερμότητας κατά την φάση εκτόνωσης"/"συνολική θερμότητα τέλειας καύσης ενός κύκλου". Ή, διαφορετικά, η απώλεια απόδοσης λόγω μη αδιαβατικότητας του χρόνου εκτόνωσης, εκπεφρασμένη ως συνάρτηση των σαλ, Tmax κλπ. Η μέτρηση ωστόσο της θερμότητας στο σύστημα ψύξης δεν μου φαίνεται αντιπροσωπευτική διότι περιέχει και την θερμότητα λόγω συμπίεσης και τριβών, την θερμότητα που απορροφούν τα τοιχώματα του οχετού εξαγωγής, ενώ δεν περιέχει την θερμότητα που διαχέεται από τα τοιχώματα της μηχανής στο περιβάλλον.

Υπάρχει κάποια απλοποιημένη και γενική παράσταση (τύπος) που να εκφράζει τις απώλειες θερμότητας μέσω των τοιχωμάτων του θαλάμου καύσης ΜΕΚ ως συνάρτηση της διάρκειας του χρόνου εκτόνωσης, της διαδρομής και της διαμέτρου του κυλίνδρου, του λόγου συμπίεσης και της θερμοκρασίας στο ΑΝΣ ή της θερμογόνου δύναμης του καυσίμου; Στόχος (μεταξύ των άλλων) της ερώτησης: Πως επηρεάζουν οι απώλειες θερμότητας τον βαθμό απόδοσης σε συνάρτηση με την ταχύτητα περιστροφής της ΜΕΚ.

@lazarosk Χμ... όλες αυτές οι δουλειές μου ακούγονται για δουλειές τεχνικού - τεχνολόγου το πολύ... @charlie Θα αλλάξουν... Θα αναγνωρίζεται ως "ισότιμο" κάθε χαρτί, θα γεμίσει ο κόσμος πτυχιούχους, το μητρώο του ΤΕΕ θα γίνει επταψήφιο, και μέσα από την θάλασσα των χαρτιών χωρίς καμία αξία θα αναδειχθεί ένα νέο σύστημα αξιολόγησης των πτυχιούχων επαγγελματιών.

Καλά... μην αρχίζετε πάλι τα προσωπικά. Όσο για το τι είναι ανεκτό στο φόρουμ και τι όχι, δίνουν μία ιδέα οι Κ/Σ. Αλλά, έγραψα κάποιες σκέψεις πάνω στο θέμα που συζητούσατε και τις αφήσατε ασχολίαστες... Δεν σας απασχολεί πλέον το θέμα;

Εκτός θέματος, αλλά δεν μπορώ να μην ρωτήσω: Γιατί είναι τόσο σημαντικός ο κλάδος των επικοινωνιών στην Ελλάδα; Έχουμε βιομηχανία, κατασκευάζουμε εξοπλισμό, σχεδιάζουμε συστήματα; Με εξαίρεση κάποιες πολύ περιορισμένες εταιρίες, δεν κάνουμε τίποτα από αυτά. Αγοράζουμε εξοπλισμό ξένων κατασκευαστών, τον συνδέουμε και τον θέτουμε σε λειτουργία σύμφωνα με το φυλλάδιο του κατασκευαστή και τέλος... Μεταξύ των πολλών συναδέλφων -με την ευρύτερη έννοια- που γνωρίζω, μόνο ένας εργάζεται σε εταιρία κατασκευής εξοπλισμού ασύρματων επικοινωνιών. Αντιθέτως δεκάδες κάνουν δουλειά επιπέδου "μονογραμμικό για 10kW", δουλειά φασόν που συνίσταται στο να λογαριάσουν πόσα km UTP θα απλωθούν σε ένα έργο...

Το θέμα με την ευρύτητα των τίτλων σπουδών έχει συζητηθεί εξαντλητικά σε πολλά θέματα των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Πέραν του τι γίνεται στις άλλες χώρες (πχ πουθενά δεν υπάρχουν χώρια πτυχία πολιτικών μηχανικών για σκυρόδεμα, σιδηρά, γεφυροποιία, υδραυλικά) καλό είναι να εξετάσουμε την ουσία του προβλήματος: Δεν είναι δυνατόν για μία οικοδομική άδεια ενός σπιτιού (που ήδη κοστίζει ως προς τις μελέτες πάνω από 15k€) να απασχολήσεις μία στρατιά μηχανικών. Πχ, εξειδικευμένο στα υδραυλικά για να κάνει ύδρευση αποχέτευση ή ηλ/γο ασθενών για να κάνει τα τηλέφωνα... Πρέπει με 3~4 ειδικότητες να κάνεις όλες τις μελέτες. Γενικά το σύστημα δουλεύει καλά. Ο αρχιτέκτων θα κάνει την ύδρευση της μονοκατοικίας, αλλά δεν θα διανοηθεί -φυσικά- να κάνει μία βιομηχανική εγκατάσταση. Ο πολιτικός μηχανικός θα κάνει τα αρχιτεκτονικά μίας αποθήκης ή μίας νομιμοποίησης, αλλά δεν θα διανοηθεί να σχεδιάσει ένα νέο κτήριο. Κ.Ο.Κ. Πως θα δουλεύαμε αν είχαμε ξεχωριστά πτυχία: - Μηχανολόγο σταθμών ενέργειας με ορυκτά καύσιμα. - Μηχανολόγο αιολικών - υδροηλεκτρικών - Μηχανολόγο κτηριακών εγκαταστάσεων - Μηχανολόγο οχημάτων σταθερής τροχιάς - Μηχανολόγο οχημάτων δρόμου - Μηχανολόγο βιομηχανικών εγκαταστάσεων - ......... Προφανώς δεν γίνεται έτσι. Τώρα, κάποιες χώρες έχουν περισσότερες σχολές από εμάς... Χώρες με σχετική βιομηχανία έχουν Μηχανικούς πυρηνικών εγκαταστάσεων, διαστημικών οχημάτων, αεροναυπηγούς, μηχανικούς βιομηχανίας πετρελαίου. Αν κάποιος που απέτυχε στις πανελλαδικές και επιθυμεί να εργαστεί στην Ελλάδα ως μηχανολόγος, σπουδάσει αεροναυπηγός στην Ρωσία (όπου έχουν κορυφαίες γνώσεις στο θέμα), προφανώς θα έχει πρόβλημα με το ΔΟΑΤΑΠ και θα χρειαστεί κόπος για να πείσει ότι η αεροναυπηγική είναι τομέας των μηχανολόγων...

Ασφαλώς αναφέρεσαι στον Grigori Perelman και στην εικασία του Πουανκαρέ... Γιατί ο επιστήμων πρέπει να είναι ένας εκκεντρικός τύπος; Αν και όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες είναι "διαφορετικοί" από τον μέσο άνθρωπο, δεν είναι όλοι "εκκεντρικοί". Τι θα πει ότι ο επιστήμων γεννιέται; Η ιστορία μας δείχνει ότι οι περισσότεροι μεγάλοι επιστήμονες ήταν μαθητές μεγάλων δασκάλων...

Αν προωθούσαμε λίγο αυτή την σκέψη, θα λέγαμε ενδεχομένως ότι οι κοινωνίες έχουν πάντα ανάγκη από "αστέρες" - "πρότυπα". Στην εποχή του προλεταριάτου τέτοιοι "αστέρες" ήταν οι γραμματιζούμενοι, σήμερα είναι οι τηλεοπτικές περσόνες... Νομίζω ότι -παρά την μεγάλη δόση αληθείας που έχει- μία τέτοια διατύπωση είναι παραπλανητική. Δεν έχει να κάνει άμεσα με τον ρόλο του επιστήμονα, αλλά με τον ρόλο του δημόσιου προσώπου. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια, την οποία δύσκολα αποδέχεται κάποιος, αν και όλοι το διαπιστώνουμε καθημερινά. Αναφέρεται όμως κυρίως στον χώρο των μηχανικών και δεν αντικατοπτρίζει την αίσθηση που έχουμε για άλλους κλάδους, όπως η ιατρική, η νομική κλπ. Επίσης, αυτό το λέμε εμείς οι μηχανικοί, δεν το ξέρει η κοινωνία... Προφανώς ένας λόγος για τον οποίον ο σημερινός επιστήμονας είναι κοινωνικά "παραγκωνισμένος" είναι ότι δεν αναπτύσσει δημόσιο λόγο. Αντιθέτως, όσοι ασχολούνται με τα κοινωνικά ζητήματα χαίρουν ευρείας αναγνώρισης, πχ Γιανναράς, Τάσιος, Νανόπουλος κλπ κλπ... Αλλά το ότι ο σημερινός επιστήμονας αδυνατεί να έχει δημόσιο λόγο, το ότι ενδεχομένως δεν ενδιαφέρεται, το ότι δεν διαθέτει το γνωστικό υπόβαθρο, δεν έχει παραστάσεις, το ότι έχει μονομέρεια στην σκέψη του, δεν τον καθιστά έναν "γραμματιζούμενο προλετάριο"; Τι είδους κοινωνικό εφόδιο είναι το πτυχίο, όταν ο πτυχιούχος δεν διαφέρει στον τρόπο σκέψης από τον "αγράμματο"; Όταν ο πτυχιούχος δεν έχει αποδοχές καλύτερες από τον εργάτη ή τον αγρότη; Όταν ο νομιζόμενος ως επιστήμων, παρά την θεωρητική κατάρτισή του, είναι λιγότερο ικανός επαγγελματικά από τον αντίστοιχο τεχνίτη;

Διακριτοποιόντας τον στύλο σε επιμέρους τμήματα, στα οποία θα δώσεις διαφορετική διατομή, ελαττούμενη βαθμιαία από 100/100 σε 60/60.

Απλά με παραξενεύει το ότι κάνει εξαίρεση για τους ακραίους κόμβους (§5.6.2.2 (2)P c)) όπου έχουμε αγκύρωση του ωπλισμού, αλλά όχι για τους ενδιάμεσους από όπου ο ωπλισμός απλώς διέρχεται...

Έχω την αίσθηση ότι κάτι χάνω... Για εσωτερικό υποστύλωμα με vd=0,2 και C20/25 δίνει 7,5*2,2/435+(1+0,8*0,2) = 0,044 που σημαίνει hc = 23Φ... δεν είναι τραγικό... Από την άλλη, δεν έχω βεβαιωθεί ότι αναφέρεται στις διερχόμενες ράβδους γενικώς...

Να σχολιάσω απλώς ότι μιλώντας για ταλαντώσεις, τα φορτία των συνηθισμένων γερανογεφυρών είναι μάλλον αμελητέα... Εν τέλει, κατά τον έλεγχο των πλακών έδρασης γίνεται και έλεγχος τάσεων σκυροδέματος, όπου φαίνεται αν απαιτείται ειδικό κονίαμα ή αν αρκεί λίγη άμμος με τσιμέντο και fmk=10ΜPa...

Έχω την αίσθηση ότι αυτός ο περιορισμός αφορά μόνο στους ωπλισμούς που αγκυρώνονται εντός του κόμβου. Επομένως ωπλισμοί διερχόμενοι που συνεχίζουν και στην επόμενη δοκό δεν πρέπει να εμπίπτουν στον εν λόγω περιορισμό. Από την άλλη, προκειμένου περί εξωτερικών κόμβων, δίνονται μέθοδοι (με απλούστερο αυτό της §5.6.2.2 (2)P c)) παράκαμψης της σχετικής απαίτησης.

Μα δεν θα καταργηθεί το ζευγάρι γείωση - ουδέτερος. Απλά η γείωση θα πρέπει να έχει ανεξάρτητη... γείωση ώστε να μπορεί να πέσει ο ΔΔΕ.

Όχι, δεν τα λες καλά. Πάλι θα υπήρχαν οι αγωγοί ουδετέρου στα οικιακά δίκτυα, απλά δεν θα είχε ουδέτερο η Χ.Τ. Πάλι θα υπήρχαν οι αγωγοί γειώσεως στα οικιακά δίκτυα (για λόγους ασφαλείας), απλά θα κατέληγαν σε διαφορετική γείωση. Μοναδικό όφελος ή έλλειψη ουδετέρου στην Χ.Τ. Όμως, το κόστος των πρόσθετων -και καλύτερων- γειώσεων που θα απαιτούντο είναι σαφώς υψηλότερο από το κόστος του ουδετέρου της Χ.Τ.

Προφανώς θα υπάρξουν κάποιου είδους προβλέψεις για μηχανικούς, γιατρούς και ίσως κάποιες άλλες ειδικότητες... Δεν βλέπω πως μπορεί να γίνει κάποιος μηχανικός σε 3 χρόνια... Βέβαια, υπάρχει και η υπόθεση "κολέγιο" που λογικά θα κάλυπτε το πρώτο έτος... Όπως και να έχει, αν ισχύει ότι: τότε θα έπρεπε να είχαν ΔΟΑΤΑΠ οι Άγγλοι και οι Γερμανοί... Αν είναι έτσι, τότε δεν κινδυνεύουμε από κανέναν, είμαστε οι καλύτεροι. έλα όμως που φαίνεται ότι δεν είμαστε... Το ελληνικό πανεπιστήμιο -κατά μέσον όρο- δεν βγάζει τους καλύτερους απόφοιτους, ούτε κάνει την καλύτερη έρευνα. Άρα, δεν είναι και το καλύτερο πανεπιστήμιο. Υπάρχουν και εξαιρέσεις φυσικά.

Γιατί, το 20άρι στο κόμβο δεν δημιουργούσε αβάσταχτες απαιτήσεις κατά ΕΚΩΣ; Έπειτα -προσωπικά τουλάχιστον- ποτέ δεν έβαλα 20άρι σε άνω πέλμα, συνήθως την βγάζω με 14άρια, άντε κανένα 16άρι... Φυσικά μιλάμε για λογικά ανοίγματα (μέχρι 5,5m).

Αφορμή για αυτό το θέμα στάθηκε η παρακάτω φράση συναδέλφου σε παρεμφερές θέμα: Τι σημαίνει να είσαι επιστήμονας; Πριν 80 χρόνια σήμαινε να ανήκεις σε άλλη κοινωνική τάξη: Σε μία αγροτική, αποκεντρωμένη κοινωνία, ο δάσκαλος, ο γραμματέας και πολύ περισσότερο ο μηχανικός και ο γιατρός ήταν άνθρωποι άλλης κατηγορίας. Διέθεταν μόρφωση, επιρροή στις τοπικές κοινωνίες, ήταν αστοί -ως προς την κουλτούρα τουλάχιστον- είχαν ευρεία παιδεία, πολιτικές ανησυχίες, έχαιραν εκτίμησης. Ήταν μέρος της εξουσίας. Τι είναι σήμερα ο επιστήμων; Ακόμη και ο πυρηνικός φυσικός του cern με τις δεκάδες δημοσιεύσεις σε διεθνή περιοδικά, δεν είναι τάχα ο σημερινός προλετάριος; Στις απέραντες μικροαστικές κοινωνίες της αστυφιλίας, ο επιστήμων δεν διαθέτει πλέον εγκύκλιο παιδεία, αλλά εξειδίκευση, δεν είναι σε θέση -λόγω γνωστικής ανεπάρκειας- να έχει ουσιαστική άποψη για τα κοινωνικά ζητήματα ή την πολιτική, δεν χαίρει της εκτιμήσεως κανενός (ειδικά αν είναι μηχανικός), δεν αποτελεί σημείο αναφοράς στις τοπικές κοινωνίες (όπου πλέον ως βασική αξία κυριαρχεί το χρήμα). Ποιά η άποψή σας;

Καιρός να σοβαρευτούν λίγο και τα μαστόρια...

Έχεις δίκιο, ορίζει μέγιστο ποσοστό διαμήκους οπλισμού... Κεκτημένη ταχύτητα, όπως εδώ.

Καθοριστική παράμετρος για την πλαστημότητα των δοκών είναι η τιμή του μSd... Ο ΕΚ έχει άλλες απαιτήσεις από τον ΕΚΩΣ;

Το θέμα της ακαμψία δεν είναι κάτι που "φαίνεται" εύκολα με το μάτι... Είναι βεβαίως απλό το να διαπιστώσει κανείς ότι μία σύνδεση γίνεται "πιο άκαμπτη" όταν αυξάνει το πάχος της πλάκας, ο αριθμός των νεύρων, η διατομή των αγκυρίων... Αλλά το πόσο πρέπει να είναι ο πάχος της πλάκας, ο αριθμός των νεύρων, η διατομή των αγκυρίων, ώστε η σύνδεση να είναι όντως άκαμπτη (επομένως να είναι σύνδεση ροπής) είναι κάτι που με το μάτι δεν φαίνεται, ειδικά μάλιστα αν βλέπεις μόνο την σύνδεση και όχι τον φορέα ολόκληρο...

Εξαρτάται από την αντίσταση της γείωσης που συνήθως δεν είναι και τόσο μικρή... αν έχεις μεγάλο φορτίο η "γείωση" θα αποκτήσει δυναμικό πολλών δεκάδων βόλτ. Φυσικά, οι κοινές γειώσεις που έχουμε δεν επαρκούν... Πριν 150 χρόνια, που ήταν μονόκλωνος ο τηλέγραφος, η γείωση του ήταν πλάκα χαλκού σε λάκκο γεμάτο γραφίτη (κάρβουνο).

Οι διατομές δεν συνεχίζουν να ελέγχονται ως προς το σκυρόδεμα με τις ίδιες μεθόδους; Το πόσο κοντά στο fcd, ή στο μSd μπορείς να πλησιάσεις άλλαξε; (το νSd άλλαξε, αλλά ούτως ή άλλως δεν δοκιμάζαμε τα όρια του ΕΚΩΣ...) Άρα, γιατί να μεγαλώσουν οι διατομές;

Το θέμα μας δεν είναι η αξιολόγηση του Βουλγάρικου πολυτεχνείου... Ας μην βγούμε εκτός θέματος...