AlexisPap

Κατ' αρχάς η σελίδα αυτή όταν λέει watt εννοεί Wh. Έπειτα, αυτό που υπολογίζει είναι η δυναμική ενέργεια ρευστού υπό πίεση, και όχι η θερμική ενέργεια καυσίμου.

Ότι ο ΕΚ-2 δεν έχει τις ίδιες (αυξημένες) απαιτήσεις με τον ΕΚΩΣ στην διαμόρφωση των αγκυρώσεων.

Συνάδελφοι και φίλοι, σας έχει καταλάβει οίστρος και το κατανοώ... Όμως δεν γίνετε να γράφουμε με αυτόν τον τρόπο σε ένα φόρουμ. Φροντίστε να κάνετε ολοκληρωμένες δημοσιεύσεις παρουσιάζοντας συγκροτημένα τις σκέψεις σας. Όπως καταλαβαίνετε τα περισσότερα μηνύματα θα διαγραφούν. Επίσης, ο φίλος μας Βασίλης μπορεί να έχει κι ένα μερίδιο δίκιου... Edit: διαγράφηκαν...

Δοθέντος του ότι ο περιορισμός αναφέρεται στους στύλους, και του ότι σύμφωνα δε με τον κανονισμό το τοίχωμα αποτελεί άλλο είδος δομικού στοιχείου και όχι στύλο, δεν βλέπω να υπάρχει ασάφεια που να απαιτεί ανάλυση των συμφραζομένων...

Αλίμονο αν απαγορευόταν η εκκεντρότητα στα τοιχώματα... Όσο για την αγκύρωση, γιατί; Περί ΕΚ-2 γίνεται ο λόγος...

Κατά την γνώμη μου προέχει η εξασφάλιση της συνέχειας των συνδετήρων, γιαυτό και είμαι υπέρ της συγκόλλησης.Το πρόβλημα της χαλάρωσης των αγκίστρων είναι πολύ σοβαρότερο από την απώλεια αντοχής και πλαστημότητας και τα σχετικά με την διάβρωση στην συγκόλληση. - Η μείωση αντοχής αντιμετωπίζεται με υπερδιαστασιολόγηση (αλλά με τα εντατικά μεγέθη που δίνεις οι συνδετήρες είναι ήδη υπερδιαστασιολογημένοι) - Η μείωση της πλαστημότητας δεν απασχολεί τους συνδετήρες. - Η απουσία αγκίστρων μειώνει το rebound στο gunite. - Η αγκύρωση των αγκίστρων δεν ξέρω αν θα είναι σωστή εφόσον η δουλειά γίνει με gunite. - Αν θέλεις σώνει και καλά πλαστημότητα και καλά μεταλλουργικά χαρακτηριστικά στην θέση συγκόλλησης μπορείς να βάλεις και λείες ράβδους... Αν παρ' όλα αυτά δεν θέλεις συγκολλήσεις, θα πρότεινα στην συγκεκριμένη περίπτωση άγκιστρα 180° (αναβολέας)...

- Τα εντατικά μεγέθη είναι μηδαμινά για την αρχική διατομή. Πως προκύπτει η αναγκαιότητα μανδύα; - Άσχετα από την εκτίμηση περί χαμηλής υγρασίας κάποια μέτρα θα έπρεπε να ληφθούν. Προφανώς θα έχουμε αρκετά σκαψίματα, οπότε δεν χρειαζόμαστε μέτρηση δυναμικού για να διαπιστώσουμε την κατάσταση του χάλυβα. Αν έχει αρχίσει η οξείδωση, θα πρέπει να κάνουμε κάτι... - Προφανώς ο μανδύας θα πάρει τον As.min (άρα τα μισά σχεδόν σίδερα από αυτά που δείχνει το σχήμα). - Κάποιο στεγανωτικό μάζης στο σκυρόδεμα του μανδύα θα έκανε καλό. - Για τα στεφάνια, με δεδομένο το μικρό Nd θα δοκίμαζα να καταστρέψω τον γωνιακό οπλισμό του παλαιού και να βάλω ρόμβο (σε δύο μισά που θα συγκολληθούν επί τόπου)... - Όχι συνδέσεις παλαιού - νέου As...

Άρα, αυτός που σήκωσε τον διακόπτη είδε τον σπινθήρα; Ή τον σήκωσε και έγινε μετά το βραχυκύκλωμα;

Ναι, μεγάλη διαδρομή, αρκετές ώρες δρόμος... Πρέπει να ήταν 22-04-2001 -> Κυριακή του Θωμά. Δύο φωτογραφίες, η πρώτη από την αναχώρηση από τον Ποταμό και η δεύτερη δύο ώρες μετά, κάπου στον Ασφοντυλίτη... Επίσης, δύο φωτογραφίες από τον Αη Γιάννη...

Προς γνώσιν και συμμόρφωση...

Άτιμη διάβρωση, άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις... Υποστύλωμα από κτήριο μικρού υδροηλεκτρικού σε παραπόταμο του Αλμωπαίου... Μολονότι η ποιότητα σκυροδέτησης πουθενά δεν ξεπερνάει αυτό που δείχνει η εικόνα, μολονότι το κτίριο είναι ηλικίας 45 χρόνων τουλάχιστον, μολονότι η διακύμανση της υγρασίας είναι απίστευτη (κοίτη ποταμού γαρ) κανένα ίχνος ρωγμής λόγω διάβρωσης... Κανένα ίχνος διάβρωσης, εκτός από ένα απαλό στρώμα οξείδωσης στα εκτεθειμένα μέρη του ωπλισμού...

Καλή ανάσταση!

Κι όμως, τα τροποποιημένα αξιώματα Πεανό δέχονται ότι το μηδέν είναι ο πρώτος φυσικός αριθμός. Αλλά, υπάρχει μία διαφορά: Στα στοιχεία οι αριθμοί ορίζονταν ως φυσικές οντότητες (αριθμός δε [εστί] το εκ μονάδων συγκείμενον πλήθος, Όροι κγ, α&β), στην σύγχρονη θεωρία των αριθμών δεν υπάρχει ορισμός, υπάρχουν μόνο αξιώματα... Βεβαίως ο αρχαίος ορισμός στα Στοιχεία δημιουργούσε απίστευτα προβλήματα στα μαθηματικά, αφού μεταξύ των άλλων κάθε αριθμός ως φυσικό μέγεθος έχει μονάδες: Αν θέλαμε να μοιραστούμε ένα μήλο, θα έπρεπε να έχουμε υπόψη μας πως τα 4/4 ενός μήλου δεν ισούνται με 1μήλο... Ισούνται μόνο με 4/4μήλα (μονάδα είναι το 1/4μήλου)... Θα μπορούσε να πει κανείς ότι με τον ορισμό εκείνο τα μαθηματικά γίνονται αποκλειστικά εργαλείο της φυσικής... Κι εγώ το ίδιο νομίζω, έχοντας βεβαίως υπόψη το κινέζικο δωμάτιο και διάφορα άλλα που σχετίζονται με τις μηχανές Τuring... Αλλά ίσως δεν είναι η ώρα να φτάσει ως εκεί η συζήτησή μας... Edit: Καλύτερο κινέζικο δωμάτιο...

nikoletta, αν και βγαίνουμε από το θέμα μας, δεν είναι τουλάχιστον παράδοξα τα παρακάτω; - Στα μαθηματικά του γυμνασίου υπάρχει αναφορά στα παράδοξα του Ζήνωνα, αλλά δεν είναι στην διδακτέα ύλη... Είναι μία ιστοριούλα για τον ωκύποδα Αχιλλέα που όμως δεν αναφέρει ποια είναι η ουσία του παραδόξου... - Μαθαίνουμε στο λύκειο ότι η Ευκλείδειος γεωμετρία είναι πολύ σημαντική, αλλά όχι το γιατί: Ότι αποτελεί το θεμέλιο της φυσικής, την περιγραφή των ιδιοτήτων του φυσικού χώρου... Αν σήμερα ως φυσικοί ή μηχανικοί σκεπτόμαστε τον χώρο ως τρισδιάστατο συνεχές, αυτό οφείλεται στον Ευκλείδη... - Στα σύνολα των αριθμών μαθαίνουμε για το άπειρο και το μηδέν, αλλά καμία νύξη δεν γίνεται για τα φιλοσοφικά ζητήματα που βρίσκονται από πίσω. - Στην γεωμετρία, την τριγωνομετρία και την ανάλυση συναντάμε το π, αλλά στην ύλη δεν περιλαμβάνεται η έννοια του αρρήτου... - Μετά ξανασυναντάμε το φ (γεωμετρία - σειρές), αλλά πάλι τσιμουδιά. Είναι προφανές ότι η βασική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι στραμμένη σαφέστατα σε τεχνοκρατική κατεύθυνση και δεν αποτελεί γενική παιδεία. Δεν ισχύει όμως το ίδιο -ή στον ίδιο βαθμό- σε όλον τον δυτικό κόσμο...

Υπάρχουν; Ήδη από τον 4ο αιώνα η κρατούσα αντίληψη ήταν ότι ο χώρος, ο χρόνος και η ύλη είναι πεπερασμένα (βλέπε #26). Σήμερα, ξέρουμε ότι είναι πεπερασμένα. Που βρίσκεται το άπειρο; Που ο άρρητος αριθμός; Η θεωρία των αριθμών κατάφερε μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα να συμπεριλάβει το "0" στους φυσικούς αριθμούς... Και για να το πετύχει αυτό, χρειάστηκε να επιστρατευτεί η συνολοθεωρία και να αποσυνδέσει το σύνολο των φυσικών αριθμών από την φύση, εγκαταλείποντας οριστικά τον ορισμό του Ευκλείδη... Τι υπάρχει λοιπόν όντως στην φύση;

Προφανώς δεν περιμένεις απάντηση από θνητό... Το πρόβλημα δεν είναι η προέλευση του μυαλού, αλλά η προέλευση της νόησης και της νοημοσύνης... Ο Γιανναράς (και πολλοί άλλοι) ξανά-μελετούν τα κλασσικά κείμενα. Διότι πολλά προβλήματα, κατά "μυστήριο" τρόπο ήταν κάποτε λυμένα, ήγουν δημιουργήθηκαν μετά... πχ, το "πίστευε και μη ερεύνα" δεν εμφανίζεται παρά στον Αυγουστίνο, και με έννοια άλλη από αυτή που ξέρουμε (ή νομίζουμε ότι ξέρουμε) σήμερα. Άραγε, άλλος ένας αστικός μύθος; Και για την ακρίβεια, δεν μας απασχολεί καν το "μυαλό". Μας απασχολούν αφηρημένες έννοιες, όπως η γνώση, η νόηση, η ενσυναίσθηση... Ασχέτως αν εδρεύουν σε νευρικές συνάψεις και ασχέτως του ποιός έφτιαξε τις συνάψεις... Τελικά, τι είναι αυτό που καθιστά τον νού ικανό να αντιλαμβάνεται και να δημιουργεί έννοιες που δεν υφίστανται στην φύση (όπως το άπειρο ή ο άρρητος αριθμός); ;΄Η μήπως από την στιγμή που τις συνέλαβε ο (φυσικός) ανθρώπινος νούς αποτελούν και αυτές μέρος της φύσης; Τι είναι αυτό που θέτει όρια στις δυνατότητες τις νόησης;

Έχεις δίκιο, με μια δόση δεικτικού χιούμορ αποκάλεσα "αστικούς μύθους" τις επιπόλαιες πεποιθήσεις περί των πραγμάτων που έρχονται σε αντίθεση με την επιστήμη και συχνά επικρατούν στον πολύ κόσμο... Δεν είναι όμως αυτό "αστικός μύθος" Λέμε το ίδιο επομένως; Ότι η σημερινή "κοινή λογική" υστερεί πολύ ως προς την ουσιώδη αναζήτηση της γνώσης;

Με όλο τον σεβασμό, θα παρακαλούσα να μην επεκταθούμε εδώ στη θεματολογία του γειτονικού νήματος "Πιστεύετε στο Θεό;". Αφενός επειδή η επιστημολογία και η γνωσιολογία δεν έχουν ανάγκη την πίστη στον Θεό. Αφετέρου διότι, αν θέλουμε να μιλήσουμε για τον Θεό, θα πρέπει να προτάξουμε επιχειρήματα με Θεολογική βάση κι όχι... αστικούς μύθους περί πίστεως... jkar, επειδή διαφωνώ λίγο ως προς το παραπάνω, επίτρεψέ μου να πιαστώ από τα λεγόμενα του lazarosk και να αναφέρω μια ιστορία: Προς τα τέλη του 3ου αιώνα, τις προσπάθειες βίαιης καταστολής του Χριστιανισμού διαδέχθηκε η σκληρή κριτική στον φιλοσοφικό τομέα, κυρίως σε σχέση με την δημιουργία του κόσμου, και με βασική στόχευση τα όσα λέει το βιβλίο της Γενέσεως. Στις αρχές του 4ου αιώνα υπήρχαν απολογητικά έργα περί των Χριστιανικών θέσεων, ωστόσο η ουσιαστική συμβολή στον τομέα αυτόν ήρθε στα τέλη του 4ου αιώνα, από τον Μ. Βασίλειο και το έργο του "Εις την εξαήμερον", μια σειρά 9 ομιλιών... Το έργο αυτό αποτέλεσε -και αποτελεί- κορυφαίο Θεολογικό έργο, ωστόσο λοιδορήθηκε από τον επιστημονικό κόσμο της εποχής του, σε βαθμό που χρειάστηκε να συγγράψει ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης το έργο "Απολογητικός περί της εξαημέρου"... Και ήταν φυσικό: Οι εννέα ομιλίες δεν έγιναν σε κάποιο αμφιθέατρο μίας διάσημης φιλοσοφικής σχολής... Ήταν εκλαϊκευμένες ομιλίες από άμβωνος, απευθυνόμενες σε ένα εκκλησίασμα αγροτών, στην Καισάρεια, μια πόλη χαμένη στα ανατολικά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας... Τί (εκλαϊκευμένο) έλεγε λοιπόν ο Μ. Βασίλειος στο εκκλησίασμα; Μεταξύ άλλων (σε ελεύθερη και περιληπτική μεταφορά) τα εξής: Ο χρόνος αποτελεί κι αυτός μέρος της δημιουργίας, και είναι όπως και το σύμπαν πεπερασμένος. Έχει αρχή, την στιγμή της δημιουργίας. Διότι, μαζί με την ύλη του σύμπαντος δημιουργήθηκε ο χώρος που περιέχει το σύμπαν και ο χρόνος. Εκείνη την πρώτη χρονική στιγμή, ο χώρος περιοριζόταν στην έκταση ενός σημείου, η δε ύλη που βρισκόταν συγκεντρωμένη εκεί ήταν "ακατασκεύαστη"... Το τι ακριβώς συνέβη εκείνη την στιγμή δεν θα το μάθουμε ποτέ, διότι, την στιγμή εκείνη δεν υπήρχε χρόνος και χώρος... Επειδή, όπως η αρχή του δρόμου δεν είναι δρόμος και η αρχή του νήματος δεν είναι νήμα, έτσι και η αρχή του χρόνου δεν είναι χρόνος.... Γιατί τα έγραψα όλα αυτά: Διότι, το 380μΧ οι κουβέντες αυτές θεωρούντο εκλαϊκευμένες... Τι θα έπρεπε λοιπόν να λέμε στις εκλαϊκευμένες συζητήσεις σήμερα; Το λιγότερο που θα έπρεπε να συζητάμε με τον ταξιτζή θα ήταν κβαντομηχανική... Για το επίπεδο των σημερινών συζητήσεών μας δεν φταίει απλώς το ότι οι "αστικοί μύθοι" είναι πλέον μέρος του πολιτισμού μας. Φταίει "το χαμηλό ποιοτικό επίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος" και βασικά το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο του επιστημονικού δυναμικού, αλλά και η πολιτική με την ευρεία έννοια του όρου... Υ.Γ1: Να σημειώσω ότι μόλις τις τελευταίες δεκαετίες άρχισε να διαφαίνεται στον χώρο των μαθηματικών διέξοδος σχετικά με το πρόβλημα της γνώσης στην ασυνέχεια της μεγάλης έκρηξης... Υ.Γ2: Τα παραπάνω δεν τα έγραψα για να ανοίξουμε Θεολογική κουβέντα, αλλά για το γνωσιολογικό μέρος της ιστορίας. Όποιος θέλει Θεολογία, ας ανοίξει παρακαλώ -χωρίς παρεξήγηση ελπίζω- άλλο θέμα...

Νομίζω ότι το παιδί μόλις ακούσει περί σφαιρικότητας απλώς αντιλαμβάνεται την άγνοιά του. Δεν γνωρίζει ακόμη. Επίσης, δεν πιστεύει. Εμπιστεύεται, όχι την σφαιρικότητα, αλλά τον δάσκαλό του. Με τον ίδιο τρόπο που εγώ εμπιστεύομαι τον συνεργάτη μου -πχ μηχανολόγο-, έχοντας ωστόσο ουσιαστική άγνοια για το αντικείμενο της δουλειάς του. Βεβαίως στον -προφορικό- λόγο χρησιμοποιούμε αδιακρίτως την λέξη πιστεύω: "πιστεύω ότι θα βρέξει αύριο" -> δεν το πιστεύω, το υποθέτω -ενδεχομένως βάσιμα-, το προεξοφλώ... Λάζαρε, αυτό που λες δεν είναι απλώς "γνώμη": Κατά ένα μέρος είναι "πίστη": Πίστη ότι υπάρχει Θεός, ο οποίος μάλιστα κατέχει όλη την γνώση. Αλλά, το υπόλοιπο μέρος της γνώμης, το ότι δεν θα μάθουμε ποτέ για την κατασκευή της γης, τί είναι; Αφού ήδη γνωρίζουμε για την κατασκευή της γής... Δεν ξέρω αν αυτό είναι αληθές. Ό,τι ζωντανό βρίσκεται στα δέντρα (πίθηκοι κλπ) ξέρουμε ότι δεν πιστεύει... Αντιθέτως, η πίστη προϋποθέτει επίγνωση, πράγμα που κατά παράδοξο τρόπο την συνδέει με την γνώση.

Οι αστικοί -και μη- μύθοι, πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αλλά, δεν δικαιολογούνται σε ανθρώπους με διδακτορικό... Δεν δικαιολογούνται σε αποφοίτους της φιλοσοφικής, ή του Πολυτεχνείου, ή της ιατρικής... Να σχολιάσω εξάλλου ότι πίστη οφείλουμε να ονομάσουμε την πεποίθηση που έχουμε για πράγματα που βρίσκονται πέρα από τα όρια της γνώσης (κατακτημένης και μη). Η "πίστη" σε πράγματα που βρίσκονται "στην εδώ μεριά", είναι απλώς βλακεία... Πχ, δεν "πιστεύουμε" στην σχετικότητα, στην μεγάλη έκρηξη, στην φυσική επιλογή (φυσικά ουδέν σχόλιον για την πίστη στην κοίλη γη)... Όλα αυτά απλώς τα γνωρίζουμε. Επίσης δεν "πιστεύουμε" το τι είναι ευθεία, σημείο κλπ. Αυτά τα αξιώνουμε. Οπότε, ας ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό που μας απασχολεί δεν είναι οι δοξασίες για το αν οι Αμερικάνοι πήγαν στο φεγγάρι ή το αν μία βελτιωμένη θεωρία θα ανατρέψει κάποτε την θεωρία της σχετικότητας, αλλά το θεμελιώδες πρόβλημα της γνώσης, που βρίσκεται κρυμμένο στην βάση κάθε επιστήμης, μέσα σε "αυτονόητες" (αλλά μη αποδείξιμες) παραδοχές και αξιώματα. Και φυσικά, κατά κύριο λόγο στα θεμέλια των μαθηματικών... Εν τω μεταξύ, βάζοντας στην κουβέντα περί γνώσης και την "κοινή γνώση" το θέμα γίνεται απέραντο!

Εσύ, πως ακριβώς θα εμπλακείς στην διαδικασία; Αν ο ιδιοκτήτης θέλει με παράνομο τρόπο να καθαιρέσει ένα παράνομο τμήμα της κατασκευής του, η δική σου συμμετοχή ποιά μπορεί να είναι; Θα μου πεις φυσικά του "άτυπου" συμβούλου... Αν αυτή είναι η συμμετοχή σου, φρόντισε να μην περάσεις αυτό το στάδιο. Εννοείται ότι, αφού "ατύπως" γίνονται όλα, ουδεμία ευθύνη αναλαμβάνεις... Αν πάλι θέλεις να έχεις τυπική και υπεύθυνη συμμετοχή, ακολουθείς την νόμιμη διαδικασία, αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου, και ο εργοδότης τις δυσβάσταχτες συνέπειες της αυθαιρεσίας του.

Αφού σε συγχαρώ φίλτατε vampiris για την εμπεριστατωμένη τοποθέτηση, θα επανέλθω -ακόμη μία φορά- στο ερώτημά μου: Η εταιρία διανομής (ήγουν ΔΕΗ) αποδέχεται την ρευματοδότηση εγκαταστάσεων χωρίς ασφάλεια τήξεως; Υ.Γ: Έχω την εντύπωση ότι δεν ισχύει πλέον ο Κ.Ε.Η.Ε αλλά κάποιο ΕΛΟΤ... Ας μας πει όποιος το έχει τί λέει σχετικά με τα τηκτά...

Μην είσαι όμως τόσο άδικος συνάδελφε... Τι να πρωτοκάνουν οι επιτροπές, όταν πρέπει να ετοιμάζουν ΤΟΤΕΕ σε χρόνο dt; Αναγκαστικά θα κάνουν σε μεγάλο βαθμό αντιγραφή... Από 'κει και πέρα, η μόνη αλήθεια είναι ότι το μέλλον ανήκει στην εξωτερική θερμομόνωση... Ό,τι συμβαίνει με τους λέβητες τα μποίλερ, τα ψυγεία, τις σωληνώσεις, τα διαστημόπλοια, θα συμβεί και στην οικοδομή: Η μόνωση έξω! sundance, χίλια συγνώμη, αλλά που να θυμάμαι... Κάπου στα στατικά, σε κάποιο θέμα για τις τοιχοπληρώσεις ή τα σενάζ... Edit: Δες εδώ το #16... Και κάπου αλλού έχω βάλει κάτι...

Αν μιλάμε για το που θα ασκηθεί η σεισμική δράση, νομίζω ότι σαφώς πρέπει να ασκηθεί στην θεμελίωση. Άρα, και το υπόγειο είναι μέρος του ταλαντωτή...

Αν και ο λογισμός αναπτύχθηκε ως κλάδος των μαθηματικών στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, στην εποχή του Ζήνωνα υπήρχε αξιόλογη γνώση και συνεχής ανάπτυξη του εν λόγω τομέα: Η επόμενη (του Ζήνωνα) γενιά φιλοσόφων χρησιμοποιούσε συστηματικά την μέθοδο της εξάντλησης (Εύδοξος). Ο Αριστοτέλης, 100 χρόνια μετά τον Ζήνωνα, αναφερόμενος στα παράδοξα του λέει σαφώς ότι (παραφράζω με σύγχρονη ορολογία) το πρόβλημα έγκειται στην εύρεση του αθροίσματος φθίνουσας σειράς απείρων όρων. Ο Αρχιμήδης, 200 χρόνια μετά, επί της ουσίας έλυνε ολοκληρώματα... Προφανώς, ο Ζήνων δεν είχε σκοπό να αμφισβητήσει τον απειροστικό λογισμό που γεννιόταν επί της εποχής του. Εξάλλου, τα δύο από τα παράδοξα για την κίνηση δεν αναφέρονται άμεσα στον απειροστικό λογισμό*, αλλά στην αντίληψη για το τι είναι κίνηση. Στην σύγχρονη φιλοσοφία τα παράδοξα του Ζήνωνα μετασχηματίστηκαν στο παράδοξο της λάμπας του Thomson (και το αντίστοιχο Ross–Littlewood paradox). Ο Thomson για να περιγράψει τον προβληματισμό του Ζήνωνα επινόησε τον όρο Supertask, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο φιλοσοφικής αναζήτησης... Κι αν το ζήτημα αυτό φαντάζει σαν μια ανούσια αναζήτηση σε έναν φανταστικό κόσμο, στην πραγματικότητα συνδέεται και επηρεάζει ένα πλήθος μαθηματικών (και όχι μόνο) προβλημάτων... Από την υπόθεση του Goldbach μέχρι την υπόθεση Church–Turing. Αλλά, -ίσως- ξεφύγαμε λίγο από τον θέμα... * Χρησιμοποιώ σύγχρονη ορολογία για να συνεννοούμαστε, ο Ζήνων προφανώς δεν γνώριζε τον "λογισμό"