AlexisPap

Αν και ο λογισμός αναπτύχθηκε ως κλάδος των μαθηματικών στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, στην εποχή του Ζήνωνα υπήρχε αξιόλογη γνώση και συνεχής ανάπτυξη του εν λόγω τομέα: Η επόμενη (του Ζήνωνα) γενιά φιλοσόφων χρησιμοποιούσε συστηματικά την μέθοδο της εξάντλησης (Εύδοξος). Ο Αριστοτέλης, 100 χρόνια μετά τον Ζήνωνα, αναφερόμενος στα παράδοξα του λέει σαφώς ότι (παραφράζω με σύγχρονη ορολογία) το πρόβλημα έγκειται στην εύρεση του αθροίσματος φθίνουσας σειράς απείρων όρων. Ο Αρχιμήδης, 200 χρόνια μετά, επί της ουσίας έλυνε ολοκληρώματα... Προφανώς, ο Ζήνων δεν είχε σκοπό να αμφισβητήσει τον απειροστικό λογισμό που γεννιόταν επί της εποχής του. Εξάλλου, τα δύο από τα παράδοξα για την κίνηση δεν αναφέρονται άμεσα στον απειροστικό λογισμό*, αλλά στην αντίληψη για το τι είναι κίνηση. Στην σύγχρονη φιλοσοφία τα παράδοξα του Ζήνωνα μετασχηματίστηκαν στο παράδοξο της λάμπας του Thomson (και το αντίστοιχο Ross–Littlewood paradox). Ο Thomson για να περιγράψει τον προβληματισμό του Ζήνωνα επινόησε τον όρο Supertask, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο φιλοσοφικής αναζήτησης... Κι αν το ζήτημα αυτό φαντάζει σαν μια ανούσια αναζήτηση σε έναν φανταστικό κόσμο, στην πραγματικότητα συνδέεται και επηρεάζει ένα πλήθος μαθηματικών (και όχι μόνο) προβλημάτων... Από την υπόθεση του Goldbach μέχρι την υπόθεση Church–Turing. Αλλά, -ίσως- ξεφύγαμε λίγο από τον θέμα... * Χρησιμοποιώ σύγχρονη ορολογία για να συνεννοούμαστε, ο Ζήνων προφανώς δεν γνώριζε τον "λογισμό"

Να δώσω ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό το τι εννοώ: Ο Ζήνων ο Ελεάτης, κορυφαίος φιλόσοφος, έμεινε στην ιστορία για τα παράδοξά του, με τα οποία έθεσε σε σκληρή δοκιμασία την βάση όλων των επιστημών. Ξεκινώντας από την γεωμετρία αμφισβήτησε τα βασικά αξιώματα της επιπεδομετρίας διατυπώνοντας την άποψη ότι "άπειρα σημεία (μηδενικού μεγέθους) φτιάχνουν ευθεία με μήκος μηδενικό και άπειρο συγχρόνως". Αν και σήμερα είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι τα σημεία δεν έχουν "μηδενικό" μέγεθος αλλά απειροστό, δεν είναι αυτό το πρόβλημα που ήθελε να θίξει ο Ζήνων. Το σκεπτικό του φαίνεται ίσως καλύτερα στα τέσσερα παράδοξα για την κίνηση: Ο προβληματισμός του δεν στοχεύει στην έννοια του απειροστού, αλλά στις έννοιες του μηδενός και του απείρου. Κι αυτό που θέλει να δείξει είναι η αδυναμία της ανθρώπινης διάνοιας να κατανοήσει την έννοια του χώρου και της κίνησης: Ξέρουμε ότι κίνηση είναι η αλλαγή θέσης σε πεπερασμένο χρονικό διάστημα. Πότε όμως γίνεται αυτή η αλλαγή; (παράδοξο του βέλους και των τριών σημείων) Πόσα γεγονότα πρέπει να ολοκληρωθούν για να λάβει χώρα μία μετακίνηση; (παράδοξα της διχοτόμου και του Αχιλλέα). Ο Ζήνων φαίνεται πως δεν ενδιαφέρεται για την βελτίωση της επιστήμης αλλά για την εξερεύνηση των ορίων της...

rootbreaker, εκεί ακριβώς έγκειται το όλο θέμα: Η ανθρώπινη διάνοια αδυνατεί να κατανοήσει βασικές έννοιες. Μολονότι δεν υπάρχει σχετική απόδειξη, φαίνεται πως η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει να κατανοήσει ποτέ τις θεμελιώδεις έννοιες στις οποίες βασίζεται η γνώση.

Η ύπαρξη απόλυτων ορίων στην (ανθρώπινη) γνώση είναι γνωστή από την εποχή των αρχαίων φιλοσόφων. Ακόμη και τα όσα αυτή η φράση υπονοεί είναι άγνωστα: Υπάρχει μη ανθρώπινη γνώση; Υπάρχει γνώση χωρίς υποκείμενο; Η γνώση έχει φυσική υπόσταση, ή είναι δημιούργημα αυτού που γνωρίζει; Μπορούν οντότητες χωρίς επίγνωση να διαθέτουν γνώση; Φυσικά δεν εμπίπτει ακριβώς στην θεματολογία του φόρουμ η ενασχόληση με αυτού του είδους τα ερωτήματα. Ωστόσο, ο μηχανικός ως πρακτικός άνθρωπος, οφείλει να γνωρίζει τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Εξάλλου, πολλοί μηχανικοί συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που ασχολήθηκαν -και ασχολούνται- με αυτά τα οριακά ζητήματα. Όλα τα θεμελιώδη προβλήματα που -στην διάρκεια των αιώνων- γέμισαν τις βιβλιοθήκες με αναρίθμητους τόμους δημοσιεύσεων, ερευνών, πραγματειών, αναλύσεων, έχουν ένα κοινό σημείο: Την διαπίστωση της ουσιώδους αδυναμίας να επεκταθεί η ανθρώπινη γνώση στην ουσία των πραγμάτων (και των εννοιών). Τι είναι η ύλη, ο χρόνος, το άπειρο, το μηδέν, η νοημοσύνη και τόσα άλλα... Να λοιπόν ένα απέραντο -αλλά και δύσκολο- αντικείμενο , για απαιτητικούς συζητητές...

Απλά, αν και η ανάλυση δεν βοηθάει, εγώ βλέπω ένα βραχυκύκλωμα στα καλώδια κάτω από τους πυκνωτές (κι αυτό το πορτοκαλί χρώμα μου μοιάζει σαν υπερθερμασμένος χαλκός). Αν πάλι αστοχούσαν (βραχυκύκλωναν) οι πυκνωτές, δεν θα ήταν απλώς καμμένοι, αλλά θα είχαν ρημάξει. Υποθέτοντας ότι τα ασφαλιστικά έπεσαν αμέσως, μου φαίνεται περισσότερο για βραχυκύκλωμα των αγωγών... Φυσικά όλα αυτά βλέποντας την φωτογραφία... Ο τρίτος πυκνωτής από αριστερά, τί έχει πάθει; Υ.Γ: Όσο για τους 55°C... τόσο λίγο;

Φοβερή σύμπτωση τιμών! Απλώς προτείνω να κοιτάξεις πόσο νερό μαζεύεται στο καζάνι για ελέγξεις την δουλειά του ξηραντή: Αν το καζάνι μαζεύει ελάχιστο κλάσμα της ποσότητας που συγκρατεί ο ξηραντής, τότε ο ξηραντής δουλέυει άψογα και κακώς σου λέω ότι το ΔΘ είναι μικρό... Αν το καζάνι μαζεύει ποσότητα αντίστοιχη του ξηραντή, τότε ο ξηραντής δεν κάνει τίποτα. Εύκολα το ελέγχεις με δυο κουβάδες, και παίρνεις μία αξιόπιστη πληροφορία για το τι συμβαίνει... Αυτό δεν έχει σχέση με την υγρασία. Υ.Γ: Φίλτρο εισαγωγής υπάρχει; Το ψυκτικό με τι θερμοκρασία φεύγει από τον ξηραντή;

Μάλλον τα θερμόμετρα δεν είναι χαλασμένα, απλώς μετράνε °F. Το καζάνι μαζεύει νερό; Με την παροχή αυτή, η εξυδατωτική του πρέπει να "φτύνει" συνέχεια... Αν ναι, ο ξηραντήρας δεν κάνει τίποτα. Αν όχι, χρειάζεσαι λίγο ΔΘ ακόμη... Πάντως το ΔΘ είναι πολύ μικρό...

Οι πυκνωτές έσκασαν επειδή βραχυκύκλωσαν, και βραχυκύκλωσαν επειδή κάτι έπαθε το διηλεκτρικό τους. Το δε διηλεκτρικό συνηθίζει να "παθαίνει" όταν θερμαίνεται. Κάτι καλώδια κάτω από τους πυκνωτές, κάηκαν πριν ή μετά;

Νομίζω ότι ο ΓΟΚ καταλαβαίνει μόνο από "στέγες" και "δώματα"...

Κατά την βορειοπελοπονησιακή εκδοχή, ταράτσα (δώμα) εύκολα προσβάσιμο, χρήσιμο για τις δουλειές της οικοκυρικής -και όχι μόνο. Στα παραθαλάσσια χωριά του Κορινθιακού, όπου η τυπική παραθαλάσια οικία είναι τρίπατη, λιακωτό συνήθως υπήρχε σε ισόγειο πρόσκτισμα (ανεξάρτητος όγκος) που χρησίμευε ως βοηθητικός χώρος (αποθήκη, στάβλος, αποχωρητήριο, ενδεχομένως η βάρκα τον χειμώνα) στεγαζόντουσαν εκεί. Το λιακωτό επομένως είχε τον ίδιο ρόλο που στην βόρειο Ελλάδα είχε το χαγιάτι. Το οποίο επίσης ήταν υπαίθριος χώρος (για την ακρίβεια ημιυπαίθριος). Ας πούμε απλουστευτικά ότι λιακωτό είναι ένα ξεσκέπαστο χαγιάτι... Υ.Γ: Ο ορισμός της livepedia είναι προφανώς λάθος.

1) Όχι 2) Όχι 3) Ναι Τα προγράμματα λύνουν ό,τι θες. Εσύ ξέρεις να χρησιμοποιήσεις ένα πρόγραμμα για να λύσεις μαρμάρινες κολώνες; Ξέρεις κάποιον κανονισμό για μαρμάρινες κολόνες; Ξέρεις πως θα κατεργαστείς το μάρμαρο για να κατασκευάσεις φέροντα στοιχεία;

Το ότι μονίμως δεν έχουμε χρόνο είναι σαφώς συνέπειας των εσφαλμένων πολιτικών επιλογών, που με την σειρά τους οφείλονται στην μέριμνα των ασκούντων την πολιτική για εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Όσο για το συγκεκριμένο θέμα, αυτό ακριβώς είναι που δεν έχει γίνει κατανοητό: Τι είναι αυτό που υποστηρίζουν οι κάτοικοι; Ποια σημεία του σχεδιασμού αμφισβητούν, με τι επιχειρήματα, τι αντιπροτάσεις έχουν; Υπάρχουν σχετικές μελέτες; Υπάρχουν παρατυπίες στην διαδικασία; Είναι ωραίο πολιτικό επιχείρημα το να αμφισβητεί κανείς "τις προθέσεις της περιφέρειας", αλλά δεν έχει καμία τεχνική ουσία.

Συνάδελφοι, τέσσερις σελίδες "συζήτηση" με αυθαίρετες διαπιστώσεις, γνώμες, χωρίς στοιχεία και χωρίς συμπέρασμα... Διαγράμματα δεν υπάρχουν; Πιστοποιήσεις; Εργαστηριακές δοκιμές; Στοιχεία παραγωγής; Πως είναι δυνατόν μία τεχνική κουβέντα να μην κάνει χρήση τεχνικών δεδομένων;

kostassid, στην ελαστική περιοχή (μόνο βαρύτητα) η θεώρηση μονολιθικότητας είναι σωστή, αλλά το υφιστάμενο υποστύλωμα είναι προφορτισμένο, ενώ ο μανδύας αφόρτιστος... Σε στάδιο ΙΙ (ή ακόμη χειρότερα στην διαρροή -> στάδιο ΙΙΙ) ο μανδύας φορτίζεται αλλά η μονολιθικότητα πηγαίνει περίπατο (εννοώ όχι την αφηρημένη μονολιθικότητα, αλλά την μονολιθικότητα μεταξύ παλαιού - νέου). Μια που οι ενισχύσεις γίνονται για τον σεισμό (στάδιο ΙΙΙ), είναι λογικό να αγνοείται η συνεισφορά του παλαιού χάλυβα (για πολλούς λόγους), αλλά να θεωρείται η διατομή του σκυροδέματος συμπαγής (άσχετα αν δεν είναι), εφόσον βέβαια παρέχεται επαρκής περίσφιξη...

Μέχρι ποιά πυκνότητα οπλισμού είναι αποδοτικό το gunite; Στα γεωτεχνικά που ξέρω ο οπλισμός είναι ένα αστείο πλέγμα. Όταν έχεις μανδύα με Φ18/15 και στεφάνια πολύτμητα Φ8/10 δεν υπάρχει πρόβλημα με το rebound και το σωστό γέμισμα πίσω από τα σίδερα;

- Τότε γιατί δίνει τόσο μικρό ΔΘ; - Δεν ξέρω από τρόφιμα, τι απαιτήσεις έχουν. Αλλά σίγουρα θα πρέπει να έχεις μικρότερη από την θερμοκρασία περιβάλλοντος, αν θές (και πρέπει να θες) να προστατέψεις το καζάνι από την διάβρωση...

Ίσως ο ξηραντής να είναι μικρός. Για τί παροχή είναι σχεδιασμένος; επίσης, είναι λάθος να βάζεις στον ξηραντή αέρα 85°C... Κόρος χονδρικά είναι αυτό.

100% ξήρανση δεν πετυχαίνεις παρά μόνο με εξειδικευμένες (χημικές) μεθόδους. Το όλο σκεπτικό είναι το εξής: Στην φάση επεξεργασίας του προϊόντος, κατά την οποία ο αέρας έχει μειωμένη πίεση και θερμοκρασία (λόγω της αδιαβατικής εκτόνωσής του) έχει μία συγκεκριμένη ικανότητα κατακράτησης υδρατμών. Πρέπει η περιεχόμενη υγρασία να είναι μικρότερη από αυτή την ικανότητα. Άρα, στον ψύκτη πρέπει να έχεις τέτοια θερμοκρασία, που σε συνδυασμό με την επικρατούσα εκεί πίεση να σου δίνει μικρότερη ικανότητα κατακράτησης υδρατμών (που σημαίνει ότι το πλεόνασμα συμπυκνώνεται) Δηλαδή θέλεις μετά τον ψύκτη (όπου έχεις κόρο) να μείνει τόσο υγρασία ώστε να μην οδηγείσαι στον κόρο όταν είσαι στο τελικό στάδιο κατεργασίας (αλλά ούτε και στο καζάνι, να προσθέσω). Τώρα ένα σχόλιο είναι το εξής: με θερμοκρασία ψυκτικού 3,5°C, το ΔΘ 5°C από τους 85° στους 80°C είναι απαράδεκτο. Επίσης, θα έπρεπε να έχεις εναλλάκτη αέρα - αέρα μέχρι τους 50° τουλάχιστον, και μετά τον ψύκτη...

- Από την στιγμή που μπορείς να βάλεις ορθοστάτες το πρόβλημα γίνεται απλούστατο: Δεν θα έχεις λειτουργία ζευκτού, αλλά επικλινείς μονοπροέχουσες δοκούς (τα ψαλίδια και οι μαχιάδες) - Οι διαστάσεις είναι πολύ μικρές για να έχεις και τεγίδες. Θα έχεις μόνο ψαλίδια και πέτσωμα. - Αξονική απόσταση ψαλιδιών κάτι μεταξύ 60 και 80 cm.

Η παροχή θα πρέπει να επαρκεί για την διατήρηση της θερμοκρασίας κάτω από το σημείο βρασμού. Άρα, βλέπεις πια είναι η μέγιστη ισχύς των συλλεκτών σου, ποια είναι η μέγιστη πιθανή θερμοκρασία στο μπόϊλερ, βρίσκεις το ΔΘ, βάζεις και έναν συντελεστή ασφαλείας και στην συνέχεια βρίσκεις την απαιτούμενη παροχή. Για την παροχή αυτή βρίσκεις ποια είναι η θερμοκρασία εξόδου από το μπόιλερ (προφανώς μεγαλύτερη της θερμοκρασίας του μπόιλερ), λογαριάζεις νέο ΔΘ και υπολογίζεις νέα παροχή, που λογικά (αν η διαφορά δεν είναι μεγάλη) είναι η τελική σου παροχή (διαφορετικά συνεχίζεις...). Αν η παροχή βγαίνει παράλογα μεγάλη, βάζεις κυκλοφορητή δυο ταχυτήτων (ή δύο κυκλοφορητές) και δύο θερμοστάτες...

Το ξαναλέω αναλυτικά: πρέπει να μάθεις τι χρήση θα έχουν τα γήπεδα. - Αν παίζουν τα παιδιά της γειτονιάς αρκεί ένας θερμοσίφωνας - Αν παίζουν ενήλικες την βολεύεις με δύο ηλιακά + 2 αντιστάσεις 4kW - Αν έρχονται ομάδες δεν γλιτώνεις τον λέβητα Το αφεντικό εκεί ποιος είναι; Τι κόσμο θέλει στο μαγαζί του; Αυτός -εμμέσως- θα σου δώσει τις πληροφορίες για τις ανάγκες σε ΖΝΧ.

Η κεντρική Θεσ/νίκης στέλνει στον ιδιοκτήτη... Αλλά, προσοχή: πότε είναι λάθος ο ΑΦΜ, πότε η διεύθυνση, ... Όσο για το 28/04/11 -για να ενισχύσουμε λίγο και τα σενάρια συνομοσιολογιας- μήπως καταληκτική ημερομηνία είναι η 27-04-11;

Ο Θερμοσίφωνας ήταν σε λειτουργία (δηλαδή διακόπτης και θερμοστάτης ήταν κλειστοί); Η μήπως ένας από τους δύο διακόπτες ήταν ανοιχτός;

α) Αυτό ακριβώς συμβαίνει. β) Όταν το μπετό δεν έρχεται όπως λέει το δελτίο αποστολής (έρχεται πιο σφιχτό ή πιο νερουλό, πιο ζεστό, ή ό,τι άλλο), απλώς το γυρίζουμε πίσω.