AlexisPap

Προφανώς είναι τοίχωμα στην μία διεύθυνση. Αλλά τι μας νοιάζει για την επάρκεια αν είναι 3,35 ή 2,00 ή κάτι άλλο; Μόνο η τέμνουσα που παραλαμβάνει μας νοιάζει...

Γιατί ρε παιδιά 30 εναλλαγές την ώρα;

Γιατί είχα έναν πλακά που για να περάσει τα σοβατεπιά τσάκιζε τους σωλήνες! Σε μια οικοδομή άλλαξα σχεδόν τους μισούς -ολοκαίνουργιους- σωλήνες! (πάλι καλά που δεν ήταν χαλκοσωλήνας, θα έλεγε ο... συνήγορος του διαβόλου ) Επίσης άλλαξα ένα Φ20x2,5 12m με δύο κλειστά σπασίματα και ένα ανοιχτό με τα ίδια μου τα χεράκια (εντάξει, βοήθησαν άλλα δύο ζευγάρια χέρια ) επειδή τον είχα κόψει μικρό (επίσης με τα ίδια μου τα χεράκια...

Ό,τι σκαρφίστηκαν παίδες με το πρότυπο των ηλεκτρολόγων... Κι αν κατάλαβα καλά, σε όλο το φόρουμ ένας - δύο μόνο Ηλ/γοι έχουν το πρότυπο. Αλλά, εγώ που έχω όλες τις παλιές εκδοχές των Ευρωκωδίκων σε ανεπίσημες μεταφράσεις και όλες τις καινούργιες στα Αγγλικά, γιατί να τους αγοράσω; (κάποιοι δεν ξέρουν ότι "η φθήνια τρώει τον παρά")

Ό,τι λέω στο #46. Η επιρροή του ανοίγματος στην δυσκαμψία μπορεί γενικά να αγνοηθεί, το γιατί θέλει λίγη κουβέντα, υπάρχει ωστόσο ένα βασικό κριτήριο: Το έργο των τεμνουσών ενός τυπικού τοιχείου είναι πολύ μικρότερο του έργου των ροπών, ακόμη περισσότερο μάλιστα μετά την διαρροή. Το έργο των ροπών σε στάδιο ΙΙ δεν επηρεάζεται από το άνοιγμα.

Οι συγκεκριμένες είναι κόκκινες γιατί έχουν φράγμα οξυγόνου (υποδαπέδιας). Ως υλικό είναι το γνωστό λευκό δικτυωμένο PE. Τραβιούνται μέχρι δύο σπασίματα, εφόσον στα σπασίματα (τουλάχιστον στο ένα) έχουν τηρηθεί οι ελάχιστες καμπυλώτητες. Φυσικά θέλει το ειδικό ρακοράκι για την σύνδεση παλιάς νέας σωλήνας, δύο άτομα (ένας να σπρώχνει κι ένας να τραβάει) και λίγη σαπουνάδα... Έχω αλλάξει αρκετές...

Επειδή ήδη υπάρχουν τα παρακάτω συναφή θέματα: Θόρυβος από καλοριφέρ Θόρυβος και Δονήσεις θα πρότεινα να κοιτάξεις μήπως εκεί μέσα βρίσκεται η απάντηση που ζητάς. Αν όχι θα ήταν σκόπιμο να δημοσιεύσεις το ερώτημα στο σχετικό νήμα... Προς το παρόν κλειδώνω το θέμα, για όποια αντίρρηση παρακαλώ με πμ.

Οι σωλήνες PE μπαίνουν μέσα σε σπειράλ και μπορούν να "τραβηχτούν" όπως τα καλώδια. Ενδεικτικά:

Ο σωλήνες πολυαιθυλενίου χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα για δίκτυα θέρμανσης τουλάχιστον 25 χρόνια τώρα. Γενικά η αξιοπιστία τους έχει αποδειχθεί και πρακτικά μοναδικό ενδεχόμενο αστοχίας είναι η κακή εφαρμογή. Μιλάμε πάντα για οικιακές εγκαταστάσεις με συνθήκες λειτουργίας 2bar/90°C. Στην περιοχή μου οι σωλήνες αυτές προτιμώνται συντριπτικά κάθε άλλης λύσης. Ένας λόγος είναι η δυνατότητα επισκευής χωρίς ξήλωμα δαπέδων (αν και, εφόσον η εφαρμογή είναι πλημμελής, αυτό δεν είναι εγγυημένο)...

Δεν το καταλαβαίνω... Υπάρχουν συγκεκριμένες λύσεις με πλαστικούς σωλήνες που είναι πολύ αξιόπιστες. Ίσως πιο αξιόπιστες από τον χαλκό. Ο φόβος σε τι συνίσταται;

Βεβαίως...

Μαζί με τις ευχές, και μια φωτογραφία από Θεσσαλονίκη: Μπορεί να μην φυσάει για χαρταετό, αλλά τουλάχιστον απολαμβάνουμε το χιόνι. Άντε, και καλή Ανάσταση!

Καλή Σαρακοστή συνάδελφοι! (τα χειρότερα έρχονται, ο Θεός βοηθός)

Η μηχανή τσιμεντοκονίας είναι αυτή: Η μηχανή του σοβατζή είναι αυτή: και είναι ακατάλληλη για κονιάματα πατωμάτων.

Ο γρηγορότερος τρόπος είναι με την μηχανή του πατωματά (μίξερ + πρέσσα πεπιεσμένου αέρα). Ένα συνεργείο 5 ατόμων βγάζει περίπου 150m² την ημέρα. Έτοιμα υλικά δεν έχω δουλέψει εκτενώς, αυτό που βλέπω ωστόσο είναι ότι η ταχύτητα διάστρωσης μειώνεται (ίσως, απλώς λόγω έλλειψης εξοικείωσης) μολονότι η δυνατότητα άντλησης είναι -συνήθως- μεγαλύτερη.

Άρα οι μανδύες θα αντιμετωπιστούν και από την υπηρεσία με σκεπτικισμό... Ο Τάσιος έχει ε΄να βιβλιαράκι (του Τομάσεβιτς εν πολλοίς) και κάποια καθηγήτρια του Πατρών... Αν το θυμάται κανείς συνάδελφος ας βοηθήσει.

Ούτε η ΕΚΩΣ §18.5 ούτε η ΕΑΚ4.1.4.2β[2] ζητούν τα τοιχώματα να είναι προσανατολισμένα σε κάποιον κύριο άξονα. Το μόνο που ζητάν είναι η κατά τους κύριους άξονες προβολή της συνισταμένης τέμνουσας βάσης των τοιχωμάτων να καλύπτει κάποιες απαιτήσεις. Η δυναμική των κατασκευών μας λέει ότι η συμπεριφορά ενός μοντέλου που λύνεται για τους δύο συνδυασμούς της χωρικής επαλληλίας είναι πρακτικά ανεξάρτητη από τον προσανατολισμό των κυρίων αξόνων. Επομένως (και σύμφωνα με όσα είπαμε και στο παρελθόν) δεν πρέπει να μας απασχολεί το εάν ένα τοίχωμα είναι υπό γωνία στο καθολικό σύστημα αξόνων.

Η σωστή διατύπωση είναι ότι ο κύριος του έργου βαρύνεται με τον ΦΠΑ όλων των υλικών που προμηθεύεται για το έργο (ενσωματούμενα και μη), ο οποίος δεν μπορεί να υπολείπεται του ΦΠΑ που αντιστοιχεί στο ΕΚΚΟ...

Η προσέγγιση αυτή είναι λάθος. Δεν προκύπτει από το πνεύμα του κανονισμού και είναι αντίθετη σε ό,τι ξέρουμε για την δυναμική των κατασκευών. Υπάρχει κάποιο πρόγραμμα που εφαρμόζει αυτή την προσέγγιση;

Να σου πω, προτιμώ να συζητήσουμε το τι προσφέρουν οι διάφορες τεχνικές ενίσχυσης σε ένα μονώροφο, παρά να δημιουργούμε ψευδαισθήσεις σε συναδέλφους ότι θα μπορέσουν μέσα απ' το φόρουμ να συγκροτήσουν άποψη για το τι πρέπει να κάνουν στην συγκεκριμένη περίπτωσή τους...

Δεν είναι φαρισαϊσμός zavi. Απλά, όταν δεν έχεις ιδέα το πως γίνεται μία δουλειά, δεν μπορεί να βοηθήσει το φόρουμ. Τι θαρρείς, ότι επειδή έγραψες δυο σκέψεις στο μήνυμά σου, ο καθένας που το διαβάζει θα γίνεται εξπέρ στην αποκατάσταση λιθοκτίστων; Για τους τεχνίτες εκείνης της εποχής ο τρόπος αποκατάστασης θα ήταν αυτονόητος. Για τον σημερινό μηχανικό -γνώστη των θεμάτων- απαιτείται κάποια μελέτη. Για τον οποιοδήποτε άλλον -μη γνώστη- απαιτείται πρώτα να μάθει... Να μάθει πρωτίστως την στατική λειτουργία αυτών των κατασκευών. Τον τρόπο κατασκευής, τις μεθόδους ανάλυσης και σχεδιασμού, τις μεθόδους επισκευής - ενίσχυσης. Αυτά δυστυχώς δεν γίνονται μέσα από το φόρουμ. Τώρα, για την ουσία του πράγματος, σε ισόγειες κατασκευές δεν κάνουμε μανδύες... Σε κτίσματα που δεν έχουν παρουσιάσει πρόβλημα διαφορικής καθίζησης δεν κάνουμε υποθεμελίωση. Συχνά η ενίσχυση είναι ένα απλό σενάζ και η επισκευή αρμολόγημα ή τοπική ανακατασκευή.

φαντάζομαι για τις βαλβίδες θα λες... δεν μπορώ να φανταστώ ένα έμβολο να κολλάει στα 150bar... Εφόσον υπάρχει μπουκάλα αζώτου πρέπει να θεωρείς υψηλή παροχή... Βάλ' τους εκεί μια τζαμαρία να ησυχάσουν...

Αν μιλάμε για λαδάκι με 150bar, ένα τρίπλεξ 5+5mm είναι μια χαρά. Αλλά, να σημειώσω, οι σωλήνες δεν αστοχούν ακόμη και στα χωματουργικά που δουλεύουν με καυτά λάδια στα 250~300bar και δέχονται μηχανικές καταπονήσεις. Το σενάριο είναι πολύ απίθανο... Οι έλεγχοι σε τί συνίστανται; Είναι έλεγχοι στεγανότητας; Αν γίνονται με μικρή παροχή, και να υπάρξει αστοχία, δεν πρόκειται να πεταχτούν τα λάδια. Υπάρχει μπουκάλα αζώτου στο κύκλωμα;