AlexisPap

Αυτοί που τα έφτιαξαν δεν ζούνε πιά... Οι συναξιούχοι συνάδελφοι είναι η αμέσως επόμενη γενιά, αυτοί που απλώς τα διδάχτηκαν. Εμείς σήμερα τα γκρεμίζουμε. Και δεν βρίσκουμε δοκό χωρίς άνω οπλισμό, ούτε στήριξη που να μην είναι υπεροπλισμένη. Τον λόγο τον ανέφερα ήδη: Μεγάλο κόστος παρασκευής και διάστρωσης σκυροδέματος, σε σχέση με το κόστος ξυλοτύπου και το κόστος σιδερώματος. Δες στην "Γενική Δομική" του Ευγενιδείου. Δεν είχαν διαφορετική θεωρία απ' ό,τι σήμερα, απλώς της εφήρμοζαν με άλλον τρόπο.

Πλάνη οικτρά! Οι στηρίξεις ήταν πάντα υπεροπλισμένες (σχεδιασμένες με θλιβόμενο οπλισμό).

Συναφές θέμα το "Μελέτη χρονικού προγραμματισμού"... Κλειδώνω προς το παρόν για να... οργανωθώ.

Έτσι κάνανε την εποχή που το μπετό έπεφτε με το φτυάρι και το 50κιλο τσιμέντο κόστιζε όσο ένα μεροκάματο: Λεπτές διατομές, υπεροπλισμένες, και οικονομία στο σκυρόδεμα μέχρι παράκρουσης. Σήμερα αν διανοηθείς να το κάνεις θα σε κυνηγάει ο μπετατζής με το σκεπάρνι!

Στο τοπικό σύστημα είναι τοίχωμα στον ένα μόνο άξονα. Στο καθολικό συμμετέχει και στους δύο άξονες, με τέμνουσα Vx=cos(φ)*V και Vy=cos(φ)*V

Όχι... μόνο κατά Ψ θα είναι τοιχείο.

Το πόση τέμνουσα θα αναλάβει θα μας το πει η ανάλυση. Όμως, σε ότι αφορά στην διαστασιολόγηση και τους ελέγχους, θα έχουμε δύο ξεχωριστές περιπτώσεις: - Κατά Ψ θα θεωρηθεί τοίχωμα - Κατά Χ θα θεωρηθεί υποστύλωμα

Καλώς ήλθες στο φόρουμ. Ρίξε μια ματιά στο θέμα "Ηλεκτρικοί λέβητες". Ο ισχυρισμός σου περί κόστους δεν ισχύει, αν μετά την ανάγνωση συνεχίσεις να έχεις απορίες ξαναρώτα σε εκείνο το νήμα, όχι εδώ... Διάβασε τους κανόνες συμμετοχής, απόφευγε να ανοίγεις νέα θέματα όταν το αντικείμενο καλύπτεται ήδη από τα παλιά, συμπλήρωσε στο προφίλ σου ειδικότητα και επάγγελμα.

Σου δείχνει μία μονόπακτη ράβδο, στο ελεύθερο άκρο της οποίας επιβάλει την ίδια αξονική φόρτιση με τρεις διαφορετικές κατανομές. Σου δείχνει τις περιοχές που επηρεάζονται από την κατανομή της δράσης, τις περιοχές που επηρεάζονται από τις συνθήκες στήριξης και τις περιοχές (λευκό) που παραμένουν πρακτικά ανεπηρέαστες, οι οποίες και διαθέτουν πάντα ομοιόμορφη κατανομή των τάσεων.

Όπως είπα, όλα γίνονται. Το θέμα είναι μόνο το κόστος. Τώρα, για το πανωσήκωμα, απόφυγε να προσθέσεις μάζες που δεν θα συνεισφέρουν στο κατακόρυφο φορτίο των τοιχοποιιών. Από στατικής άποψης το πρόβλημα δεν είναι τραγικός, ένα ισόγειο έχεις όλο κι όλο.

Ναι, το κακό είναι ότι δεν περιγράφει τις μεθόδους ελέγχου. Υπάρχει και σχετικό πρότυπο διαδικασία ελέγχου πρόσφυσης), αλλά δεν το είδα ποτέ μου...

noangel, αυτό που έχεις είναι ερείπιο. Δηλαδή έχει περάσει από το στάδιο του "επικινδύνως ετοιμόρροπου" και έχει φτάσει στο στάδιο του "μερικώς καταρρέυσαντος". Άρα αυτό που χρειάζεται είναι επισκευή, πιθανώς ενίσχυση, και ανακατασκευή στέγης. Αν θέλει και "πανωσήκωμα", ακόμη χειρότερα. Γενικά, απ' ό,τι καταλαβαίνω ήταν σταύλος. Ο μερικώς καταρρεύσας σταύλος για να γίνει σπίτι θέλει πολύ δουλειά, και προφανώς θα θέλει και μια στατική μελετούλα... Πάντως, όλα γίνονται. Αν έχει λόγο να θέλει να το κρατήσει (πιθανότατα έχει λόγω όρων δόμησης και, ίσως, λόγω παλαιότητας) και να προβεί στην ανάλογη δαπάνη, υπάρχει τρόπος.

Υπάρχει η κλασσική δοκιμή με το ξυραφάκι. Σε επιφάνεια 1cm² κάνεις ένα σταυρόλεξο χαράζοντας βαθειά με το ξυράφι 10Χ10 γραμμές. Στην συνέχεια κολλάς ένα σελοτέιπ, ξεκολλάς και μετρά πόσα τετραγωνάκια έμειναν στο σελοτέιπ. Αν είναι πάνω από κάποιον αριθμό η βαφή έχει πρόβλημα. Δεν θυμάμαι τις λεπτομέρειες, αλλά με ένα google λογικά θα το βρεις. Το πάχος βαφής δεν μετριέται εύκολα, μπορείς να το συγκρίνεις με το πάχος ενός Α4 των 80gr που είναι 0,1mm.

Θα την βρεις πολύ εύκολα εδώ. Ωραία γραμμένη στο βιβλίο του Τσαμασφύρου. Με απλά λόγια μας λέει ότι η ανομοιομορφία στην κατανομή των τάσεων μειώνεται γρήγορα όσο απομακρυνόμαστε από την πηγή της ανομοιομορφίας. πχ: - Πάνω σε μία μεταλλική δοκό στηρίζεται ισχυρό μοναχικό φορτίο που προκαλεί τοπικά έντονο τασικό πεδίο και το γνωστό πρόβλημα του λυγισμού/πτύχωσης του κορμού της δοκού. Μπορούμε να απομονώσουμε το τοπικό πρόβλημα και να το λύσουμε μόνο του, χωρίς να επηρεαζόμαστε από το τι συμβαίνει στην υπόλοιπη δοκό. Μπορούμε επίσης να λύσουμε την δοκό και να υπολογίσουμε τις εντάσεις σε διατομές που απέχουν κάποια απόσταση από το μοναχικό φορτίο, αγνοώντας την ανομοιομορφία που προκαλεί το μοναχικό φορτίο, επειδή στην απόσταση αυτή είναι αμελητέα. Πόση είναι η απόσταση; συχνά πολύ μικρή, της τάξης του h. Η αρχή ήταν πολύ χρήσιμη παλαιότερα, όταν δεν υπήρχαν οι σημερινές υπολογιστικές δυνατότητες, αλλά και σήμερα έχει μεγάλη αξία για σχεδιαστικές επιλογές ή βελτίωση προσομοιώσεων (πχ πύκνωση πεπερασμένων στοιχείων).

Κορυφαίος -και άγνωστος- !

Δεν έχεις ιδέα για τα διαδικαστικά και θέλεις να αναλάβεις την δουλειά; Και θέλεις να μάθεις μέσα από το φόρουμ πόσα λεφτά να ζητήσεις; Αλλά το φόρουμ συνάδελφε δεν είναι υπηρεσία κοστολόγησης υπηρεσιών μηχανικού... Το θέμα αναρτήθηκε σε λάθος κατηγορία και με λάθος τίτλο. Προς το παρόν κλειδώνεται, μέχρι να το στείλω στην κατάλληλη θέση. Παρακαλώ, όποιος έχει άλλη άποψη ή θέλει να μάθει την τύχη του, ας επικοινωνήσει μέσω προσωπικού μηνύματος μαζί μου.

Ναι, οι ταχύτητες είναι ανεξάρτητες, είναι συνδεσμολογία τριγώνου, κάθε ακροδέκτης έχει δύο σύρματα προερχόμενα από δύο μαξιλάρια.

Τα τυλίγματα κάθε ταχύτητας θα έχουν ίση αντίσταση και άπειρη αντίσταση με το σασί και μεταξύ των δύο ταχυτήτων. Ό,τι άλλο σημαίνει πρόβλημα.

Δεν γλιτώνεις το ωμόμετρο... Σε δεύτερη φάση τον ανοίγεις και βλέπεις...

Να μία κοιτόστρωση πάχους 1m με οπλισμό διάτμησης από κλειστούς συνδετήρες Φ10...

Απλά, έργα που σήμερα θα τα θεωρούσαμε αδύνατα, κάποτε γινόντουσαν από Έλληνες μηχανικούς, συχνά χωρίς να εμπλακούν καν πανεπιστημιακοί. Μόνο σε κάτι τρελά εγχειρήματα όπου απαιτούταν έρευνα (πχ, τρόπος όπλισης θωράκισης από Ω/Σ στο Ρούπελ) μπλεκόταν και το ΕΜΠ... Και φυσικά, κατασκευή από Έλληνες εργολάβους. Τώρα, για το πόσο μεγάλο, ειδικό, απαιτητικό έργο είναι το Ελληνικό, μην τρελαθούμε... Ούτε αεροδρόμιο να φτιάχναμε...

Μου βάζεις δύσκολα... Λογικά στον πρώτο τόμο, όπως και σε κάθε βιβλίο τεχνικής μηχανικής: Το μέτρο ολίσθησης είναι η δράση που επιφέρει μοναδιαία γωνιακή παραμόρφωση (ολίσθηση) της παραμόρφωσης εκπεφρασμένης ως εφαπτομένης της γωνίας παραμόρφωσης.

Κατά 99% βαφή: - Αμμοβολή - Αστάρωμα, συνήθως αλκυδικό, ενίοτε με φωσφωρικό ή χρωμικό ψευδάργυρο - Δύο χέρια βαφή, συνήθως αλκυδικά εποξειδικές βαφές πολύ σπάνια, ίσως σπανιότερα κι απ' το γαλβάνισμα. Θα είναι μάλλον υπερβολή αν πω για το γαλβάνισμα 1%... μιλάμε για θερμό γαλβάνισμα, περιλαμβάνει εκτός από την αμμοβολή και κάποιο λουτρό σε ασθενές οξύ... υπάρχει περιορισμός λόγω μεγέθους δεξαμενής και κόστος λόγω πρόσθετων μεταφορών... Ο χρωματισμός του γαλβανισμένου είναι καθαρά αισθητικό ζήτημα. Λίγα είναι τα χημικά που προσβάλλουν τον ψευδάργυρο... Οι βαφές πυραντίστασης είναι κόλαση από πλευράς κόστους... Η δε αισθητική τους απαίσια!