AlexisPap

Σαφώς! Μετά από τόση ανάλυση δεν άντεξα!

Οι επεμβάσεις των υδραυλικών στον φέροντα οργανισμό μπορούν να είναι από ασήμαντες μέχρι ολέθριες. Ένας έμπειρος μηχανικός προβλέπει το πως θα οδεύσουν οι σωληνώσεις ώστε να μην επηρεάσει η εργασία του υδραυλικού την στατικότητα της οικοδομής. Η καθοδήγηση του πολιτικού μηχανικού στην φάση των Η/Μ είναι αναγκαία. Όχι μόνο επειδή το επιβάλει η νομοθεσία (κτιριοδομικός, διάφορες ΤΟΤΕΕ, ο ΕΛΟΤ για τα ηλ/κά, επισημαίνουν ότι απαγορεύεται κάθε επέμβαση στον Φ/Ο χωρίς έγκριση του επιβλέποντος πολ. μηχ.). Αλλά, επί της ουσίας, επειδή ο πολιτικός μηχανικός είναι ο μόνος που ξέρει πως είναι τοποθετημένα τα σίδερα μέσα στο μπετό. Υπάρχουν πράγματι περιοχές όπου μπορούμε να σκάψουμε το σκυρόδεμα και να απομειώσουμε την διατομή του, χωρίς οι επιπτώσεις στην αντοχή να έχουν συνέπειες για την στατικότητα της οικοδομής. Υπάρχουν σίδερα που μπορούμε να τα κόψουμε χωρίς κανέναν κίνδυνο. Όμως, είναι προφανές ότι τα περισσότερα σίδερα χρειάζονται - στις περισσότερες θέσεις το σκάψιμο είναι επικίνδυνο. Ένα επιπλέον θέμα είναι η προστασία από την διάβρωση. Μπορεί να σκάψουμε με τρόπο σωστό και ακίνδυνο, πρέπει όμως να έχουμε υπόψη ότι με τις εργασίες που θα κάνουμε οφείλουμε να προστατέψουμε τον φορέα από την διάβρωση, κάτι που γενικά δεν γίνεται: Όλες οι παλιές οικοδομές εμφανίζουν προβλήματα διάβρωσης στις θέσεις όπου περνάνε οι κατεβασιές, ή όπου είναι τα σιφώνια, σχαράκια κλπ. Προσωπικά προτιμώ να αφήνω τρύπες στον ξυλότυπο ήδη από το σιδέρωμα. Όταν αυτό δεν είναι δυνατό, προβλέπω κατάλληλη ώπλιση, ώστε να είναι επιτρεπτό το κόψιμο κάποιων ράβδων ωπλισμού. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπω αποκλίσεις από τις οδεύσεις της μελέτης ύδρευσης αποχέτευσης.

Για όσους έχουν την απορία, αλλά δεν έτυχε ποτέ να πέσει στα χέρια τους ένας χαλασμένος ΔΔΕ. Τι κύκλωμα υπάρχει μέσα στον ΔΔΕ ώστε να ανοίγει ο διακόπτης μόλις υπάρξει διαφορικό ρεύμα >30mA; Στην φάτσα του ΔΔΕ βλέπουμε ένα σχηματοποιημένο κύκλωμα, που λίγοι είναι σε θέση να αντιληφθούν τι σημαίνει: Οι τρεις φάσεις και ο ουδέτερος διέρχονται μέσα από έναν τοροειδή πυρήνα, μαζί με ένα πηνίο που τροφοδοτεί έναν ηλεκτρομαγνήτη. Ο ηλεκτρομαγνήτης σκανδαλίζει τον μηχανισμό ανοίγματος του κυκλώματος, από κοινού για τις τρεις φάσεις και τον ουδέτερο. Ένας διακόπτης πιέσεως που μέσω μίας αντίστασης γεφυρώνει τις φάσεις 1 και 2 αποτελεί την διάταξη ελέγχου. Πρόκειται για ένα απλούστατο ηλεκτρομηχανικό αυτοματισμό, που κρύβει αρκετές λεπτομέρειες... Να όμως που ένας ΔΔΕ "χάλασε" και ήρθε η ώρα της νεκροψίας. Ιδού τι έχει μέσα: Έναν τοροειδή μετασχηματιστή ρεύματος που δίνει στο τύλιγμα ελέγχου μία κάποια τάση όταν υπάρξει διαφορικό ρεύμα. Το δευτερεύων έχει καλή χωρητική απομόνωση με τα πρωτεύοντα, όπως συμβαίνει σε κάθε αξιοπρεπή μετασχηματιστή ρεύματος. Μία πλακέτα με απλούστατο κύκλωμα που αναλαμβάνει να τροφοδοτήσει τον μηχανισμό απασφάλισης. Τον μηχανισμό απασφάλισης που αποτελείται από έναν ηλεκτρομαγνήτη με μαγνητικό πυρήνα: Όταν οπλίζουμε τον ΔΔΕ ο οπλισμός του ηλεκτρομαγνήτη έρχεται σε επαφή με τον πυρήνα και συγκρατείται πάνω του λόγω της μόνιμης μαγνήτισης. Όταν στο πηνίο του ηλεκτρομαγνήτη φτάσει εναλλασσόμενη τάση λόγω των 30mA διαφορικού ρεύματος, η διατάραξη του μαγνητικού πεδίου προκαλεί την αποδέσμευση του οπλισμού. Ο τελευταίος με την δύναμη του ελατηρίου επαναφοράς προσκρούει στην διάταξη σκανδαλισμού του ΔΔΕ και προκαλεί το άνοιγμα του κυκλώματος. Με λίγο "σκάλισμα" παραπάνω βλέπουμε κι άλλες λεπτομέρειες: την πλακέτα με εξαρτήματα smd και το πηνίο οπλισμένο, χωρίς το μπλε κάλυμμά του... Και να το σχηματικό διάγραμμα του κυκλωματος: Οι δύο δίοδοι λόγω της τάσης κατωφλίου προστατεύουν τους πυκνωτές τανταλίου από υπερβολική ανάστροφη τάση. Η αντίσταση (.7Ω) υπάρχει μάλλον για να περιορίσει την επίδρασης της χωρητικότητας της επαφής PN των διόδων στην συμπεριφορά του κυκλώματος. Οι δύο πυκνωτές τανταλίου (33μF) συγκροτούν μεσοπερατό φίλτρο συχνοτήτων, με προφανή προορισμό να περιορίζει την επίδραση των αρμονικών και των ενδεχόμενων χαμηλόσυχνων παλμών. Η αντίσταση του δευτερεύοντος μετρήθηκε 1.2Ω, του πηνίου 9.2Ω...

Το κλασσικό λάθος με τα μηδενικά. Ναι, φαντάζομαι ότι έτσι είναι, δες πόσο κοστίζει αυτό που θες να βάλεις (πλήρες κόστος, εγκατεστημένο), τι κατανάλωση περιμένεις (έστω ότι συνδέεις και τα πλυντήρια στο ΖΝΧ) και λογάριασε...

Η αποδιδόμενη κιλοβατώρα με αέριο κοστίζει (νομίζω) γύρω στα 0,7€. Με μια κιλοβατώρα ζεσταίνεις 14lt στους 65° ~ 70° (ανάλογα με την αρχική θερμοκρασία) Άρα για να αποσβέσεις σε σημερινή αξία 100€ χρειάζεσαι 143kWh ή 2m³ ΖΝΧ. Αν βάλεις ένα ηλιακό των 1000€ θα το αποσβέσεις όταν καταναλωθούν 20m³ ZNX. Έλεγξε τα νούμερα και τις πράξεις μου και λογάριασε αν στην δική σου περίπτωση συμφέρει ή όχι.

Δεν είναι από το δυναμό φίλε μου, είναι από τον (τους) πολλαπλασιαστή της ανάφλεξης. Αν σε ζορίζει πραγματικά, στην τροφοδοσία της ανάφλεξης βάλε ένα χαμηλοπερατό φίλτρο. Edit: Στο σχήμα δείχνω μόνο ηλεκτρολυτικούς, αλλά θα πρέπει να βάλεις παρέα ζευγάρι ηλ/κών - κεραμικών, εκτός αν βρείς μεγάλους κεραμικούς. Τιμές δεν δίνω φαντάζομαι μπορείς να υπολογίσεις.

Όντως, απ' την στιγμή που συνδέονται στο ίδιο αγωγό, οι δύο γειώσεις είναι πρακτικά βραχυκυκλωμένες. Η πραγματική μεταξύ τους αντίσταση μπορεί να είναι κάτω των 2Ω. Και εφόσον υπάρχει διαφορά δυναμικού, θα υπάρξει ροή ηλεκτρονίων και -μοιραία- ανταλλαγή ιόντων... για όσο διάστημα υπάρχουν ιόντα...

, γελάω, αλλά έχω κλάψει πολύ για τέτοιες καταστάσεις! Λοιπόν, πρώτον και κύριον, δεν θα τους ξαναπάρεις. Δυστυχώς έτσι είναι η ζωή, με αυτούς τέλειωσες. Μόνο οι μηχανικοί, αφού κλείσουμε την δουλειά, ξεκινάμε αυθορμήτως το τρέξιμο στον Δήμο, στο ΙΚΑ, στην Αρχαιολογία, στο Δασαρχείο, στην Εταιρία ύδρευσης - Αποχέτευσης, στην Πολεοδομία κλπ κλπ κλπ. Νομίζουμε ότι και οι άλλοι κάνουν το ίδιο... Αμ δε, όλοι οι άλλοι, μόλις κλείσουν την δουλειά κοιτάνε πως θα την σκαπουλάρουν και πως θα χρεώσουν ως εξτρά εργασία κάθε τι που δεν ήταν μέσα στην προσφορά, πως θα αλλάξουν τον τρόπο επιμέτρησης, πως θα αναθεωρήσουν τις τιμές μονάδος. Τώρα, πως εμείς οι κακομοίριδες και αφελείς θα βάλουμε τα γυαλιά στους καπάτσους και τους μάγκες; Δεν γίνεται, το παιχνίδι είναι χαμένο πριν την σέντρα... Ειλικρινά, δεν ξέρω να προτείνω λύση. Μόνο φωνές, τσαμπουκά, μην πληρώνεις, καψόνια, δοκιμές αν λειτουργούν τα συστήματα κλπ...

Ο ικανοτικός με ποιόν τρόπο επηρεάζει τον τρόπο όπλισης της δοκού; Να λέγαμε οι απαιτήσεις πλαστημότητας (ήγουν κρίσιμη περιοχή), να το καταλάβω... Αλλά ο ικανοτικός απλώς επιβαρύνει τα υποστυλώματα με μία οιονεί ροπή σχεδιασμού...

Με την επιλογή των κατάλληλων διατομών. Κατά την προδιστασιολόγηση του φορέα υπολογίζει κανείς τις αναμενόμενες εντάσεις και σχεδιάζει ανάλογα τον φορέα (διάταξη και διατομές μελών). Αν μία μικρή διατομή προκύψει ισχυρά καταπονούμενη, μάλλον κάτι έγινε "λάθος" στην προδιαστασιολόγηση.

Δεν γνωρίζω πως λέγεται "επιστημονικά", δεν ξέρω καν αν είναι σημαντική στην χαμηλή τάση. Μιλάω για το συνεχές ρεύμα λόγω ατμοσφαιρικών φορτίων που γειώνονται μέσω των γραμμών μεταφοράς (συγνώμη, διανομής μάλλον τις λέτε). Αυτό το ξέρω, γιαυτό προσπαθώ για κάτι καλύτερο... Δεν ασχολούμαι εγώ, ο τεχνίτης έχει αυτές τις αντιλήψεις... Την γείωση δεν την μετράει ο τεχνίτης αλλά ηλ/γος μηχανικός (ο επιβλέπων).

sundance, όλα γίνονται, υπάρχουν εξάλλου και άλλες λύσεις, πχ δονητές ξυλοτύπου... Το τι θα κάνει ο καθένας εξαρτάται από την προσωπική του εμπειρία και από τα διαθέσιμα μέσα και προσωπικό. Ωστόσο, όταν πρέπει να επιλέξεις μεταξύ πολλών ισοδύναμων στατικά λύσεων, η απλούστερη στην εφαρμογή είναι εκείνη που υπερέχει τεχνικά. Πέρα από τις γνώμες που ακούς, μην υποτιμάς το προσωπικό σου κριτήριο. Καλά, μπορεί να έχεις και μονώροφο με μεγάλα ανοίγματα και φορτία και να λάβεις μεγαλύτερες ροπές... Όλα παίζουν ρόλο, δεν υπάρχει μονοσήμαντη συσχέτιση με το πλήθος ορόφων, αλλά με την συνολική διαμόρφωση του φορέα.

Χα χα χα!!! Δοκών ως δεύτερος ότι μισθόν απολαύσεις μετά πλουσίων ζητείς χορεύσαι, ραθύμως τιμών την πανήγυρην εφραινόμενος δε διά των πταισμάτων, μηδαμώς οδυρόμενος δια την δίκαιον δίκην ην περιπόθητον κατέστησας... Άντε, και ένα ακόμη ροκ. ...

Κατ' αρχάς, οφείλω να γίνω δυσάρεστος: Την κατάσταση πρέπει να την εκτιμήσει ένας πολιτικός μηχανικός. Τώρα, πρακτικά, χρειάζεται να κατασκευαστούν πλήρως θερμομόνωση - ρύσεις - στεγάνωση - αποκατάσταση σκυροδέματος πλάκας, μια που μετά την τοποθέτηση των Φ/Β κάθε επέμβαση θα είναι επί της ουσίας αδύνατη.

Μίλτο δεν αντιμετώπισα πρόβλημα γείωσης (ο συνάδελφος ηλ/γος έκανε σε κάποιες και μέτρηση με το σχετικό όργανο - δεν θυμάμαι πως το λένε). Η αλήθεια είναι ότι πουθενά δεν βάζω συνδέσεις ανά δύο μέτρα... Ωστόσο είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να μην βρεθεί το έλασμα σε επαφή με πολλές εκατοντάδες ράβδων (βέβαια άλλο η "επαφή" και άλλο η "σύνδεση"). Ο θεωρητικός προβληματισμός μου (που μάλλον θα τον απαντάνε τα βιβλία σας) είναι τι συμβαίνει με την μικρή συνιστώσα συνεχούς που υπάρχει στην γείωση. Μήπως αυτή μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα διάβρωσης στον οπλισμό. Μίλτο, έγραψα παραπάνω ότι τα προβλήματα που αντιμετώπισα ήταν κατασκευαστική φύσεως. Ας, πούμε το πως θα αλλάξω έναν κομμένο αγωγό γειώσεως, άμα η σύνδεση είναι εγκιβωτισμένη στο σκυρόδεμα. Ή αν πάρει υγρασία η σύνδεση και διαπιστώσω (μετρώντας) μεγάλη αντίσταση, πως θα επέμβω; Υ.Γ: Όπως προφανώς γνωρίζετε, σε κάθε κατασκευή μπαίνουν πολλά μέτρα ταινίας. Επειδή το υλικό είναι φθηνό, συνηθίζω να βάζω μάλιστα περίσσια μέτρα, φτιάχνοντας κλειστούς βρόχους... Ο ηλ/γος (εγκαταστάτης), όταν έρθει η ώρα της διάταξης, φτιάχνει και ένα τρίγωνο γείωσης με την δικαιολογία: Δεν ξέρεις τι γίνεται με τις θεμελιακές, ας έχουμε καλού - κακού ένα τρίγωνο, δεν υπάρχει πιο σίγουρη γείωση!

Άρα, απορρίπτεις τους σφιγκτήρες σύνδεσης ταινιών (με τα τέσσερα βιδάκια) που κυκλοφορούν; Ένα θέμα που σε εμάς του πολιτικούς μηχανικούς δεν είναι ξεκάθαρο είναι το εάν η ταινία που τοποθετείται μέσα στο σκυρόδεμα των πελμάτων συνδέεται και με τον οπλισμό για μείωση της αντίστασης ή όχι. Έχω την εντύπωση ότι τα εγχειρίδιά σας λένε ότι συνδέεται...

Είχα δύο περιπτώσεις που γέννησαν αυτόν τον προβληματισμό: Σε οικοδομή κατά το μπάζωμα κόπηκε ο αγωγός της γείωσης. Χρειάστηκε κομπρεσέρ. Έκτοτε βάζω φρεάτιο και σωλήνα. Μήπως όμως κάποια προδιαγραφή το απαγορεύει; Σε πρόσφατη οικοδομή είχα πολύ υγρασία στο υπόγειο. Ο φόβος: Μήπως η εισχώρηση υγρασίας στην σύνδεση (πιθανώς αναπόφευκτη, παρά τις λαστιχοταινίες) και η δημιουργία αλάτων στην διεπιφάνεια (μέσα στον σφιγκτήρα) αυξήσουν την αντίσταση της σύνδεσης;

- Έχει νόημα η σύνδεση αγωγού γειώσεως - ταινίας να γίνεται μέσα σε φρεάτιο; (για να είναι επισκέψιμη) - Έχει νόημα η σύνδεση να γίνεται σε μεγαλύτερο ύψος; Ένα άκρο της ταινίας να ανέρχεται μέχρι ενός ύψους από την θεμελίωση μέσα από κάποιο τοιχείο και η σύνδεση με τον αγωγό να γίνεται στον τοίχο, μέσα σε κάποιο κυτίο; (για προστασία από την υγρασία)

Το σπάσιμο θεωρείται όντως αγκύρωση (εφόσον έχει επαρκές μήκος). Αν βέβαια η ράβδος συνεχίζει μετά οριζόντια, δεν τίθεται θέμα αγκύρωσης... Αλλά, η "σπαστή" ράβδος, για να θεωρηθεί ότι συμμετέχει στον άνω οπλισμό πρέπει να διαπεράσει τον κόμβο, την κρίσιμη περιοχή της άλλης δοκού και να αγκυρωθεί... Ποιός θα την τοποθετήσει, όταν δοκοί και υποστυλώματα είναι γεμάτα συνδετήρες; Μετά, αν στην στήριξη θέλεις 4Φ12 (έστω), είναι πολύ εύκολο να τα πάρεις από τον άνω οπλισμό ανοίγματος: 2Φ12 + 2Φ12... Γιατί να σπας τον κάτω οπλισμό;

Απαγόρευση δεν υπάρχει. Απλά με την απαίτηση για θλιβόμενο οπλισμό στηρίξεων το 50% του εφελκυόμενου οπλισμού, δεν περισσεύουν και πολλά σίδερα στο κάτω πέλμα για να σπάσουν. Επίσης, αν έσπαγαν, δεν θα είχαμε οικονομία όπλισης όπως συνέβαινε με το St1. Τέλος, λόγω των αυξημένων απαιτήσεων στην όπλιση, η κατασκευαστική δυσκολία είναι αρκετά μεγαλύτερη...

Σαν καλός πολιτικός μηχανικός ζητάω η ταινία να είναι σιδηρά επιψευδαργυρωμένη. Έχει λίγο μεγαλύτερη αντίσταση, αλλά αυτό λύνεται εύκολα. Ο χαλκός δημιουργεί πρόβλημα, είναι γνωστό και από τους αγωγούς των αλεξικέραυνων. Και τι νόημα έχει μία καλή γείωση σε μια οικοδομή με προβληματικό φορέα;