:D ---ΑΠΑΝΤΗΣΗ--- :D
Το πρόβλημα που έθεσα έχει μείνει γνωστό ως "The Impossible Puzzle". Το πρόβλημα (αγνώστου επινοητή) έγινε γνωστό από τον Martin Gardner, και στην κανονική του εκδοχή δεν περιλαμβάνει τις "σάλτσες" για βασιλιάδες και πολέμους, τις οποίες προσέθεσα για ποικιλία και για να δυσχεράνω την αναζήτηση στο google...
Η λύση που μου αρέσει περισσότερο είναι η εξής:
Γ: - Δεν μπορώ να βρω τους αριθμούς.
Ο μόνος τρόπος για να τους βρει θα ήταν να είναι το γινόμενο "Γ" δύο μόνο πρώτων αριθμών. Προφανώς δεν είναι.
Α: - Το ξέρω ότι δεν μπορούσες.
Πως το ξέρει; Προφανώς ξέρει ότι οι Χ και Ψ δεν είναι πρώτοι. Άρα το άθροισμά "Α" δεν είναι άθροισμα πρώτων.
Ξέρουμε από "θεώρημα" του Goldbach ότι όλοι οι άρτιοι είναι αθροίσματα πρώτων. Άρα το Α είναι εξ ανάγκης περιττός (ωστόσο η γνώση του θεωρήματος δεν είναι αναγκαία για την λύση, απλώς υποδιπλασιάζει τον κόπο μας).
Ο Γ λοιπόν σκέφτεται: Το άθροισμα είναι περιττός, και μάλιστα δεν είναι άθροισμα πρώτων... ας αρχίσουμε να αποκλείουμε αριθμούς!
5 = 3 + 2 -> αποκλείεται
7 = 5 + 2
9 = 7 + 2
δεν αποκλείεται το 11
13 = 11 + 2
15 = 13 + 2
δεν αποκλείεται το 17
19 = 17 + 2
21 = 19 + 2
δεν αποκλείεται το 23
25 = 23 + 2
δεν αποκλείεται το 27
...
...
τελικά δεν αποκλείονται οι αριθμοί {11, 17, 23, 27, 29, 35, 37}. Ένας από αυτούς είναι το Α.
Ποιος όμως; Εδώ είναι τα δύσκολα!
Ο Γ ξέρει το γινόμενο, και ξέρει ότι το Α ανήκει {11, 17, 23, 27, 29, 35, 37}
Ας εξετάσουμε το 11. Θα μπορούσε να προέρχεται από το 3+8 που δίνει γινόμενο 3*8=24.
Ο Α ξέρει το άθροισμα, αλλά δεν έχει καμία ιδέα για το γινόμενο.
Να ένα σκεπτικό:
Αν το γινόμενο ήταν 28, ο Γ αμέσως θα σκεφτόταν: 28=4*7 επειδή 4+7=11 που είναι ένα πιθανό Α. Θα ανακοίνωνε στον Α ότι βρήκε του αριθμούς. Ο Α όμως, αν και ξέρει ότι το Α είναι 11, δεν μπορεί να βρει τα Χ, Ψ. Θα μπορούσε να είναι:
11=4+7, 4*7=28 ή
11=3+8, 3*8=24 ή
11=5+6, 5*6=30...
άρα άθροισμα δεν μπορεί να είναι το 11 διότι ο Α δεν θα μπορούσε να βρει την λύση.
Με τον ίδιο τρόπο απορρίπτουμε όλους τους αριθμούς της λίστας {11, 17, 23, 27, 29, 35, 37} εκτός από το 17:
Για το 17 έχουμε:
2+15: Το γινόμενο είναι 30 και θα μπορούσε να προέρχεται από το 5*6, 5+6=11. Το ίδιο γινόμενο μπορεί να αντιστοιχεί σε δύο πιθανά Α. Έτσι ο Γ δεν θα μπορούσε να βρεί τους αριθμούς Χ, Ψ -> απορρίπτεται.
3+14. Το γινόμενο είναι 42 και θα μπορούσε να προέρχεται από το 2*21, 2+21=23 -> απορρίπτεται
4+13. Η λύση του προβλήματος
5+12. 5*12=60, 60=3*20, 3+20=23, απορρίπτεται
6+11. 6*11=66, 66=2*33, 2+23=35, απορρίπτεται
7+10. 7*10=70, 70=2*35, 2+35=37, απορρίπτεται
8+9. 8*9= 72, 72=3*24, 3+24=27, απορρίπτεται
επομένως μόνο αν το Α ήταν 17 και το Γ ήταν 52 θα μπορούσε ο Γ να βρεί τους Χ, Ψ μετά την απάντηση του Α και ο Α να τους βρει κι αυτός μετά την απάντηση του Γ. Άρα η λύση του προβλήματος είναι οι αριθμοί 4 και 13.
Οι δύο σοφοί σκέφτηκαν ως εξής:
Γ: Ξέρω ότι Γ=52. 52=2*26=4*13 ποιο από τα δύο όμως; ΔΕΝ ΞΕΡΩ!
Α: Ξέρω ότι Α=17. δεν είναι άθροισμα πρώτων. άρα, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ!
Γ: Ξέρει ότι δεν ξέρω, άρα Α ανήκει {11, 17, 23, 27, 29, 35, 37}. 2+26=28 -> όχι. 4+13=17 ->αυτό είναι! ΞΕΡΩ!
Α: Ξέρει... Άρα το γινόμενό του αναλύεται σε ζεύγη παραγόντων, από τα οποία μόνο ένα δίνει άθροισμα που να ανήκει {11, 17, 23, 27, 29, 35, 37}. Άρα, ΞΕΡΩ ΚΙ ΕΓΩ!
Περισσότερα για το "αδύνατο πρόβλημα" εδώ.