AlexisPap

Όχι, δεν ισχύει αυτό που λες: Το 384 προβλέπει ότι μπορούν οπλισμοί στοιχείων Ω/Σ που βρίσκονται εντός του εδάφους να χρησιμοποιηθούν ως ηλεκτρόδια. Εν προκειμένω, το κολονοσίδερο αποτελεί τμήμα του αγωγού γείωσης, που οδεύει προς την θεμελίωση όπου βρίσκονται ράβδοι οπλισμού που θα μπορούσαν να λειτουργούν ως ηλεκτρόδια. Παραβιάζεται επομένως και το "Η σύνδεση του αγωγού γείωσης µε το ηλεκτρόδιο γείωσης πρέπει να εκτελείται µε ιδιαίτερη επιµέλεια"

Έχω την εξής επιφύλαξη: Το παράρτημα Ε΄, και στην παλαιότερη του μορφή, και στην σημερινή, είναι ένα κείμενο πολιτικού χαρακτήρα, που αποσκοπεί στο να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των σύγχρονων απαιτήσεων ασφαλείας αφενός*, και της επιθυμίας των ιδιοκτητών να αξιοποιήσουν στο μέγιστο την περιουσία τους αφετέρου. Ως τέτοιο, δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στο σώμα κάποιου κανονισμού, αλλά θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητο νομικό κείμενο (όπως ας πούμε, οι όροι δόμησης δεν είναι μέρος του ΓΟΚ). Αυτό βεβαίως ήταν λάθος εξαρχής, αλλά τώρα αποκτά ανανεωμένη ισχύ. Παράδειγμα προσπάθειας γεφύρωσης του χάσματος, με γερή δόση παραλογισμού (όχι μεγαλύτερη όμως από το παλιό Ε΄): Η αναθεωρημένη εκδοχή του παραρτήματος μας λέει: §1(2): Αποτίμηση αντοχής ή ενίσχυση υφισταμένου γίνεται μόνο με ΚΑΝΕΠΕ. Προφανώς, και η ίδια η προσθήκη θα μελετηθεί με ΚΑΝΕΠΕ. §2(1): Ο συνολικός φορέας μετά την προσθήκη θα πρέπει να συμμορφώνεται με τον ΚΑΝΕΠΕ και το ισχύον σήμερα φάσμα σχεδιασμού. §2(2): Αλλά, όταν θα εφαρμόζετε τον ΚΑΝΕΠΕ για τον συνολικό φορέα, μπορείτε να παραλείψετε τον έλεγχο αντοχής του υφισταμένου, και να σχεδιάσετε μόνο την προσθήκη, αν υπάρχει πλήρης πρόβλεψη της προσθήκης, και η μελέτη είναι με κανονισμό μετά το 1984, και η τέμνουσα βάσης μετά την προσθήκη δεν υπερβαίνει ένα ποσοστό του σημερινού αgβ/q (S=1,γi=1). Τότε, μας λέει η §2(1), θα θεωρούμε ότι η προσθήκη ικανοποιεί τις προβλέψεις του ΚΑΝΕΠΕ (άσχετα που δεν τις ικανοποιεί). Προσπαθώ να κάνω μία υποθετική εφαρμογή: Θα αποτυπώσουμε τον υφιστάμενο φορέα κατά ΚΑΝΕΠΕ, θα διαπιστώσουμε ότι έχει εφαρμοστεί η μελέτη (αν έχει εφαρμοστεί), θα ελέγξουμε για διάβρωση-βλάβες-τροποποιήσεις (και θα πιστοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν), θα προχωρήσουμε σε συλλογή δεδομένων για χαμηλή ΣΑΔ, δεν θα πάρουμε δοκίμια υλικών, θα λύσουμε το μοντέλο για S=1,γi=1,q=..., θα πιστοποιήσουμε ότι η υπέρβαση της τέμνουσας βάσης είναι μέσα στα όρια της §2(2). Τέλος, θα ξαναλύσουμε για σα σωστά S, γi, q, θα κάνουμε ελέγχους αντοχής μόνο στην προσθήκη, και τέλος. Σε τι υπερέχει αυτή η διαδικασία, ως προς το να μελετήσεις την προσθήκη με τον αρχικώς ισχύοντα κανονισμό; Προφανώς σε τίποτα, αφού αφήνεις το υφιστάμενο όπως είναι, με τον παλιό κανονισμό: Είναι σαν να δουλεύεις με τον παλιό κανονισμό, αλλά με διαφορετική τέμνουσα βάσης. Μόνο που πλέον υπάρχει μία διάσταση ειρωνείας: "Στόχος των κανόνων που ακολουθούν είναι: μετά την προσθήκη το κτίριο να ικανοποιεί τον ελάχιστο στόχο αποτίμησης και ανασχεδιασμού που ισχύει στον ΚΑΝ.ΕΠΕ με βάση την ισχύουσα εδαφική επιτάχυνση σχεδιασμού" * Στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται για την ασφάλεια, και δεν έχουν επιστημονική βάση οι διατάξεις του. Ενδιαφέρεται καθαρά και μόνο για το ζήτημα των ευθυνών, σε περίπτωση κατάρρευσης.

Η αλήθεια είναι ότι αποκαθίσταται η συμβατότητα των κανονισμών εν σχέση με τις προσθήκες και αλλαγές χρήσης. Από την άλλη, αποδεικνύεται ότι τα διάφορα κανονιστικά κείμενα, καίτοι ισχύουν πάράλληλα, γράφονται αποσπασματικά και χωρίς μέριμνα για την συμβατότητά τους. Έχουμε πλέον υπερπληθώρα κανονισμών, και αυτό δεν είναι καλό. Πρακτικά είναι αδύνατον για έναν μελετητή να μην κάνει λάθος. Ήδη, με το να ψιρίζουμε την περιπτωσιολογία, καταπίνουμε καθημερινά σοβαρά ζητήματα για τα οποία οι κανονισμοί αφιερώνουν όλο κι όλο δύο γραμμές. Εν προκειμένω, όλα τα ωραία της νέας τροποποίησης έχουν μία προϋπόθεση: Η οικοδομή να είναι σύνομη, και η στατική μελέτη να είναι η εγκεκριμένη και να έχει εφαρμοστεί. Όχι μονο ο φορέας, αλλά και τα φορτία. Αυτό χωρίς ταυτότητα κτιρίου, σχέδια "οπως κατασκευάστηκε" και πλήρη οπτική αναγνώριση δεν τεκμηριώνεται... Διαφορετικά πάμε σε διαδικασίες αποτύπωσης βασει ΚΕΝΑΚ, ακόμη και για να ενταχθούμε στην περίπτωση που μας απαλλάσει από τον ΚΕΝΑΚ...

Έτσι είναι, απλά το ταβάνι που φαίνεται στο ισόγειο είναι πολύ μικρό τμήμα της κάτοψης. Ομοίως για τους συνδέσμους, πράγματι φαίνεται αστοχία... Απλά, περίμενα ότι για ένα τόσο σημαντικό θέμα, οι ανακοινώσεις θα βασίζονταν σε δεδομένα, και όχι σε φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο... Εξάλλου, το ότι κάτι αστόχησε (οι σύνδεσμοι, οι συνδετήρες, οι κόμβοι, τα υποστυλώματα κλπ κλπ) το βλέπουμε κι εμείς. Κάποιος όμως πρέπει να πει τι αστόχησε πριν την κατάρρευση, αν η αστοχία του ήταν καθοριστική για την κατάρρευση, και τι αστόχησε εξαιτίας της κατάρρευσης...

Το βρήκα. Αυτό που έλεγα προέρχεται από το ΠΔ 778/1980, άρθρο 3 παράγραφος 2: "Της ενάρξεως και εκτελέσεως εργασίας επί σταθερών ικριωμάτων δέον να προηγήται βεβαίωσις εις διπλούν, του υπευθύνου μηχανικού του επιβλέποντος το υπό εκτέλεσιν έργον και του κατασκευαστού του έργου περί της συμφώνως προς άπαντας τους υπό των διατάξεων του παρόντος προβλεπομένους όρους εγκαταστάσεως τούτων, υποβαλλομένη προς το οικείον Τμήμα ή Γραφείον Επιθεωρήσεως Εργασίας, ή, όπου δεν υπάρχουν τοιαύτα, προς τας αρμοδίας αστυνομικάς αρχάς. Η μία των άνω βεβαιώσεων, δεόντως θεωρημένη, τηρείται εις τον τόπον εργασίας. " Η θεώρηση στην επιθεώρηση εργασίας είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη ΣΑΥ, ημερολογίου, τεχνικού ασφαλείας κλπ. Πάντως δεν το κάνει κανείς. Την μία φορά που ζήτησα θεώρηση μελέτης ικριωμάτων (για δημόσιο έργο) με κοιτούσαν σαν ούφο...

Πράγματι, η έκθεση λέει "non structural facade" και όχι "slab"... Ωστόσο, αυτά που βλέπουμε στις φωτογραφίες με τους τενεκέδες (και στην φωτογραφία της έκθεσης) είναι πλάκες, και ήταν οριζόντια πριν ανατραπεί η οικοδομή. Κι άλλα πράγματα λέει στην έκθεση, όπως " It seems there were no walls at the base floor", "Failure at the steel coupler?" (το ερωτηματικό δεν το έβαλα εγώ)... Είναι μάλλον σε πολύ πρώιμο στάδιο, και περισσότερο θέτει ερωτήματα, παρά απαντάει. Παρεμπιπτόντως, η έκθεση έχει ενημερωθεί, και η νέα εκδοχή της είναι εδώ: http://www.eqclearinghouse.org/2016-02-taiwan/files/2016/02/reconnaissance_Taiwan_20160212_reduced.pdf

Η πολεοδομία δεν ζητάει τίποτα. Προβλέπεται από κάποιο παλιό ΦΕΚ (δεν ξέρω γιατί έρχεται στο μυαλό μου το 1971), που δεν έχει άμεση σχέση με τα μέτρα ασφαλείας, και που τώρα δεν θυμάμαι ποιο είναι. Στην πράξη δεν το κάνει κανείς.

Η στιγμή της κατάρρευσης: https://www.youtube.com/watch?v=DzjQ0Gh81PM

Όλα αυτά τα ενδεχόμενα (αστοχία θεμελίου, ρευστοποίηση περιορισμένης έκτασης, αστοχία μαλακού ορόφου) είναι πιθανά. Κάποια περισσότερο, κάποια λιγότερο, αλλά κανένα από αυτά τα ενδεχόμενα δεν έρχεται σε σύγκρουση με ο,τι δείχνουν οι φωτογραφίες. Αν υπήρξε αστοχία μαλακού ορόφου, πράγμα πολύ πιθανόν, οι ενδείξεις βρίσκονται θαμμένες μέσα στα μπάζα. Φυσικά, στην πλευρά με τους τενεκέδες φαίνεται ένα υποστύλωμα που υποχώρησε πριν την πλήρη κατάρρευση, αλλά από μόνο του δεν είναι ένδειξη αστοχίας μαλακού ορόφου. Αυτό που δεν φαίνεται στις φωτογραφίες είναι αν τυχόν υπήρχαν κατασκευαστικά σφάλματα, ατέλειες, ή κακοτεχνίες. Και είναι λυπηρό που -εξ αφορμής των τενεκέδων- λέγονται ανοησίες του τύπου "γεμίζαν τα καλούπια με σκουπίδια". Φυσικά, οι πραγματογνώμονες εύκολα θα διαπιστώσουν αν υπήρξαν κακοτεχνίες, αλλά τότε δεν θα έχει πλέον δημοσιότητα...

Αν θυμάμαι καλά, η θεμελιακή έγινε υποχρεωτική το 2005. Και άρχισε να εφαρμόζεται το 2006, ολίγον καθυστερημένα... Οι ΔΔΕ είναι υποχρεωτικοί -νομίζω- από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Τρίτο νήμα στο φόρουμ όπου αναπαράγονται οι ίδιες ανακρίβειες. Ας μείνουμε στα προφανή: Λοιπόν, δεν υπάρχουν "εικόνες που σοκάρουν", ούτε εικόνες που "επιβεβαιώνουν" "υποψίες". Το μόνο που φαίνεται στην φωτογραφία είναι ένα σύστημα δόμησης χωρίς δοκούς. Η πλάκα είναι πλάκα με διάκενα, και για την πλήρωση των κενών έχουν χρησιμοποιηθεί τενεκέδες. Οι κρυφοδοκοί είναι τίγκα στον συνδετήρα (αναγκαίο και λογικό), όπως και το μοναδικό υποστύλωμα της εικόνας. Βλέπουμε επίσης το μικρό μήκος αγκύρωσης του οπλισμού των δοκών, που έχουν υποστεί συστηματικά εξόλκευση. Αλλά, μην βιαζόμαστε, βλέπουμε μόνο ένα υποστύλωμα, δεν ξέρουμε τι πυρήνας υπήρχε, και μπορεί αυτό το μήκος αγκύρωσης να ήταν το πρέπον κανονιστικά (ή και όχι, απλά δεν το ξέρουμε)... Φυσικά, στην φωτογραφία αυτή δεν φαίνονται τα αίτια της κατάρρευσης, και -μάλλον- καμία από τις βλάβες που παρατηρούμε δεν δείχνει να προκάλεσε την αστοχία του φορέα. Ας δούμε όμως την μεγάλη εικόνα: Η οικοδομή έχει ανατραπεί! Σχεδόν όλοι οι κόμβοι της εικόνας έχουν αστοχήσει! Αλλά, αυτό που βλέπουμε μέχρι τώρα, είναι η στενή (πολύ στενή!) της διάσταση: Αυτή είναι η πλήρης εικόνα. Λέει διαφορετική ιστορία έτσι; Αλλά, κάπου εδώ τελειώνουν οι διαπιστώσεις. Συμπεράσματα από φωτογραφίες δεν έχει...

Η αθλιότητα των δημοσιογράφων (όχι μόνο των εγχώριων) είναι απερίγραπτη. Για να πουλήσει το μέσο για το οποίο εργάζονται, είναι πρόθυμοι να διαδώσουν κάθε είδους φήμη, αρκεί να υπονοεί ότι υπάρχει εγκληματική πρόθεση κάποιων αναίσθητων υπευθύνων... Στα σοβαρά μέσα (του εξωτερικού) διαβάζουμε ότι ήδη έχει ξεκινήσει έρευνα για τα αίτια κατάρρευσης. Ακόμη, ότι πρόκειται για "κολόνες" που για λόγους αισθητικής αυξήσανε την διατομή τους. Ότι σήμερα αυτό γίνεται με διογκωμένη πολυστερίνη, αλλά την εποχή που κτίστηκε το κτήριο ο κανονισμός δεν απαγόρευε την χρήση μεταλλικών δοχείων. Βεβαίως, εγώ δεν βλέπω "κολόνα", βλέπω φατνωματική πλάκα. Σε μία από αυτές (με τους μπλε τενεκέδες), φαίνεται και το ξύλινο δάπεδο. Να και μία μεγάλη φωτογραφία, όπου φαίνεται και η κολόνα, για σύγκριση:

Κύριοι, πρόσφατα επεσήμανα την ανάγκη να τηρούμε την επαγγελματική δεοντολογία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να συζητήσει κανείς για τα κακώς κείμενα, να εξετάσει την επιστημονική και τεχνική τους διάσταση, ακόμη και να επισημάνει θέματα ευθυνών. Ωστόσο, εδώ διακρίνω μία υπερβολή, όπου η αναπαραγωγή δημοσιευμάτων και ο συστηματικός και δεικτικός σχολιασμός γεγονότων που τα γνωρίζουμε μόνο μέσω διαδικτύου, δεν οδηγεί με τίποτα στην αποκόμιση κάποιας επιστημονικής γνώσης. Παράλληλα, αναφέρονται ονόματα, προσβάλλονται ατεκμηρίωτα απόψεις που -λάθος ή σωστές- διατυπώθηκαν από συναδέλφους σε θέση ευθύνης, και θίγονται υπολήψεις... Οι τελευταίες σελίδες μηνυμάτων διεγράφησαν. Θα παρακαλέσω να δώσετε βάση στα θέματα δεοντολογίας, και να μεριμνήσετε για την τεχνική ουσία των μηνυμάτων σας, ώστε να μην χρειάζεται να παρεμβαίνω με αυτόν τον τρόπο...

Δεν βλέπω κάτι αστείο. Αφενός, πρόκειται για πλάκα zoellner. Κι εδώ άμα πέσει καμία πλακογέφυρα, βαρέλια θα βγουν από μέσα. Αφετέρου, τρέχει πραγματογνωμοσύνη για τον ρόλο που μπορεί να έπαιξαν αυτοί οι ντενεκέδες...

Τριβή κύλισης λοιπόν... Τί θα κάνει το ράουλο, θα στηρίζει απλώς, ή θα μορφοποιεί;

Βρε Ροδόπουλε, δουλεύω τα εργαλεία της proceq 15 χρόνια, και συνεργάζομαι με εταιρία που δουλεύει τα εργαλεία της hilti... Το ότι υπό προϋποθέσεις μπορείς να βγάλεις τον οπλισμό μία πλάκας, κάνοντας προφανώς και μερικές τομές δεν είναι νέο! Αυτό σου λέει και ο Ράστερ: Συμφωνούμε επομένως...

Μην τα παίρνεις στο κράνος, δείχνει αφού! Φυσικά και δεν δείχνει, φυσικά και δεν βγάζεις καμία άκρη περί αγκυρώσεων, φυσικά και τρελαίνεσαι επειδή σχεδόν κάθε σιδεράς βάζει τρελά σίδερα σε πλάκες και δοκάρια, και μετράς ο,τι νά 'ναι. Ωραία τα βιντεάκια στο youtube, αλλά όταν τρώς δύο ώρες σε ένα δοκάρι και δεν μπορείς να βγάλεις τον οπλισμό του κάτω πέλματος, σταματάει να έχει πλάκα...

Υπάρχει μία εμμονή σε "ακραίες" προσεγγίσεις, τη στιγμή που το προφανές είναι από μόνο του αρκετά σύνθετο και πολυπαραμετρικό. Η υγρασία σε πλάκες αυτής της μορφής περνάει συστηματικά, ακόμη και σε ημερήσια βάση, από το 85%~100% στο 45%~60% και πίσω*. Το πορώδες (διαπερατότητα) του σκυροδέματος είναι σχετικά αυξημένο και πάντως μεταβλητό (και η σχετική υγρασία διαφέρει από θέση σε θέση). Το βάθος ενανθράκωσης είναι μικρό, αλλά σίγουρα κάπου έχει φτάσει στον οπλισμό. Η θερμοκρασία έχει έντονες ημερήσιες διακυμάνσεις, και επιπροσθέτως μεταβάλλεται από θέση σε θέση. Οι συνθήκες αυτές είναι από μόνες τους κατάλληλες για να βλέπει κανείς "θαύματα", όπως σίδερα καθαρά και σίδερα διαβρωμένα στο ίδιο δομικό στοιχείο, ή σίδερα με ακατάλληλη επικάλυψη να οξειδώνονται, παρά το υψηλό pH... Στις περιπτώσεις αυτές, οι μετρήσεις σε μία θέση και μία χρονική στιγμή δεν αποτυπώνουν την διαχρονική πραγματικότητα. Με αυτό δεν θέλω να πω ότι πρέπει κανείς να γεμίσει τον φορέα αισθητήρες για να αποτυπώσει την διαχρονική πραγματικότητα. Ούτως η άλλως, η λύση είναι μία: Αφού αποκλειστούν τα χλωριόντα και η χημική προσβολή, αποκατάσταση της φέρουσας ικανότητας και περιορισμός της υγρασίας σε πολύ χαμηλά και μη κυμαινόμενα επίπεδα. Τέλος. * τα νούμερα είναι ολίγον σχετικά, η ουσία είναι ότι συστηματικά περνάει από τιμές υγρασίας που ευνοούν την διάβρωση, ενώ η κίνηση της υγρασία -προφανώς- ευνοεί την κίνηση των ιόντων...

Φτιάχνεις πρώτα μία βιβλιοθήκη με τις διατομές που θα χρειαστείς, πχ: - Δοκάρια 25/50 με 2Φ12 άνω και 4Φ14 κάτω, και στις στηρίξεις άλλα 2Φ12 - Δοκάρια 25/50 με 2Φ12 άνω και 4Φ14 κάτω, και στις στηρίξεις άλλα 2Φ12+1Φ14 - Υποστυλώματα 40/40 με 4Φ16+4Φ14 -... -... Μετά, φτιάχνεις τον φορέα σου διαλέγοντας δοκάρια και υποστυλώματα με τον επιθυμητό τρόπο όπλισης από την λίστα. Οπότε, αν έχει μόνο μία δοκό με έναν τρόπο όπλισης, και μόνο ένα είδος υποστυλωμάτων, θα βάλεις οπλισμούς σε 4 θέσεις: Μία διατομή υποστυλώματος, και τρεις (αρχή-μέση-τέλος) δοκού. Στο παράδειγμα που λες, θα κάνεις καμιά 15~20αριά στοιχεία τουλάχιστον.

Δώσε καμιά πληροφορία παραπάνω αδελφέ για το έργο, μη μας λες μόνο ότι ήσουν κι εσύ εκεί!

Αυτό θυμόμουν κι εγώ, αλλά βλέπω τώρα στο googleearth και διαπιστώνω ότι στα ανάντη (ανατολικά) το βουνό φαίνεται εξαιρετικά βραχώδες. Βρήκα και αυτό, όπου επίσης φαίνεται ότι όντως, στα ανάντη η έκταση της κατολίσθησης είναι περιορισμένη, αλλά και ότι το πλάτος της κατολίσθησης στο ύψος της εθνικής οδού είναι μόλις 150m. Οπότε μου δημιουργήθηκαν απορίες, που ίσως κάποιος μπορεί να καλύψει...

Ξέρει κανείς να μας εξηγήσει γιατί κατασκευάστηκε με ένα μόνο άνοιγμα, ενώ το ύψος από το έδαφος είναι τόσο μικρό;

- Ηλεκτροχημικά φαινόμενα με εναλλασσόμενο ρεύμα δεν γίνονται. - Αν υπήρχε συνεχές ρεύμα, και αν ήταν υπεύθυνο για την έκταση της διάβρωσης, θα υπήρχαν οι ενδείξεις γύρω από το καλώδιο. - Προφανώς μιλάμε για καλώδιο χωρίς ηλεκτρική μόνωση. Είναι σύνηθες να υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση του βαθμού διάβρωσης, μόνο και μόνο λόγω αλλαγής του πορώδους. Την περασμένη εβδομάδα έβλεπα υποστύλωμα που τα σίδερά του είναι ακόμη μαύρα από το Fe3O4, και σε μία ζώνη κακής δόμησης είχε τινάξει το σκυρόδεμα από το Fe2O3. Για 20cm όλο κι όλο. Υπόγειο, με κυμαινόμενη, υψηλή υγρασία.

Όπως λέει η παροιμία, "απ' έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα". Είναι γενικός κανόνας: 99,9%, ένα σίδερο εγκιβωτισμένο εν μέρει, διαβρώνεται λιγότερο στο εκτεθειμένο τμήμα του. Τζινέτια, καρφιά, αγκύρια, μπουλώνια, στριφώνια, δέστρες, σωληνώσεις, άξονες, στυλίσκοι, πάσσαλοι και, βεβαίως, ράβδοι οπλισμού, συνηθίζουν να σαπίζουν στο εγκιβωτισμένο τμήμα τους, ενώ ο,τι προεξέχει πιάνει απλώς μία ωραία σκουριά... Μόνη εξαίρεση όταν το εγκιβωτισμένο τμήμα έχει περιβάλλον πλήρως κορεσμένο ή απολύτως ξηρό, ή όταν έχει ανοδική προστασία. Το φαινόμενο δεν καταλαβαίνει από υλικά: Το υλικό εγκιβωτισμού μπορεί να είναι ενανθρακωμένο σκυρόδεμα, κονίαμα, χώμα, άμμος, ξύλο, όξινο έως αλκαλικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως υλικά μικρού πορώδους με pH>11. Πολύπλοκο φαινόμενο, παράδοξο και απροσδόκητο, και μαντέψτε πως ονομάζεται: ηλεκτροχημική διάβρωση!