AlexisPap

Έτσι είναι, απλά το ταβάνι που φαίνεται στο ισόγειο είναι πολύ μικρό τμήμα της κάτοψης. Ομοίως για τους συνδέσμους, πράγματι φαίνεται αστοχία...

Απλά, περίμενα ότι για ένα τόσο σημαντικό θέμα, οι ανακοινώσεις θα βασίζονταν σε δεδομένα, και όχι σε φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο...

Εξάλλου, το ότι κάτι αστόχησε (οι σύνδεσμοι, οι συνδετήρες, οι κόμβοι, τα υποστυλώματα κλπ κλπ) το βλέπουμε κι εμείς. Κάποιος όμως πρέπει να πει τι αστόχησε πριν την κατάρρευση, αν η αστοχία του ήταν καθοριστική για την κατάρρευση, και τι αστόχησε εξαιτίας της κατάρρευσης...

Το βρήκα. Αυτό που έλεγα προέρχεται από το ΠΔ 778/1980, άρθρο 3 παράγραφος 2:

"Της ενάρξεως και εκτελέσεως εργασίας επί σταθερών ικριωμάτων δέον να προηγήται βεβαίωσις εις διπλούν, του υπευθύνου μηχανικού του επιβλέποντος το υπό εκτέλεσιν έργον και του κατασκευαστού του έργου περί της συμφώνως προς άπαντας τους υπό των διατάξεων του παρόντος προβλεπομένους όρους εγκαταστάσεως τούτων, υποβαλλομένη προς το οικείον Τμήμα ή Γραφείον Επιθεωρήσεως Εργασίας, ή, όπου δεν υπάρχουν τοιαύτα, προς τας αρμοδίας αστυνομικάς αρχάς. Η μία των άνω βεβαιώσεων, δεόντως θεωρημένη, τηρείται εις
τον τόπον εργασίας. "

Η θεώρηση στην επιθεώρηση εργασίας είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη ΣΑΥ, ημερολογίου, τεχνικού ασφαλείας κλπ.

Πάντως δεν το κάνει κανείς. Την μία φορά που ζήτησα θεώρηση μελέτης ικριωμάτων (για δημόσιο έργο) με κοιτούσαν σαν ούφο...

Πράγματι, η έκθεση λέει "non structural facade" και όχι "slab"... Ωστόσο, αυτά που βλέπουμε στις φωτογραφίες με τους τενεκέδες (και στην φωτογραφία της έκθεσης) είναι πλάκες, και ήταν οριζόντια πριν ανατραπεί η οικοδομή.

Κι άλλα πράγματα λέει στην έκθεση, όπως " It seems there were no walls at the base floor", "Failure at the steel coupler?" (το ερωτηματικό δεν το έβαλα εγώ)...

Είναι μάλλον σε πολύ πρώιμο στάδιο, και περισσότερο θέτει ερωτήματα, παρά απαντάει.

Παρεμπιπτόντως, η έκθεση έχει ενημερωθεί, και η νέα εκδοχή της είναι εδώ:

http://www.eqclearinghouse.org/2016-02-taiwan/files/2016/02/reconnaissance_Taiwan_20160212_reduced.pdf

Η πολεοδομία δεν ζητάει τίποτα. Προβλέπεται από κάποιο παλιό ΦΕΚ (δεν ξέρω γιατί έρχεται στο μυαλό μου το 1971), που δεν έχει άμεση σχέση με τα μέτρα ασφαλείας, και που τώρα δεν θυμάμαι ποιο είναι. Στην πράξη δεν το κάνει κανείς.

Η στιγμή της κατάρρευσης:

https://www.youtube.com/watch?v=DzjQ0Gh81PM

Όλα αυτά τα ενδεχόμενα (αστοχία θεμελίου, ρευστοποίηση περιορισμένης έκτασης, αστοχία μαλακού ορόφου) είναι πιθανά. Κάποια περισσότερο, κάποια λιγότερο, αλλά κανένα από αυτά τα ενδεχόμενα δεν έρχεται σε σύγκρουση με ο,τι δείχνουν οι φωτογραφίες.

Αν υπήρξε αστοχία μαλακού ορόφου, πράγμα πολύ πιθανόν, οι ενδείξεις βρίσκονται θαμμένες μέσα στα μπάζα. Φυσικά, στην πλευρά με τους τενεκέδες φαίνεται ένα υποστύλωμα που υποχώρησε πριν την πλήρη κατάρρευση, αλλά από μόνο του δεν είναι ένδειξη αστοχίας μαλακού ορόφου.

Αυτό που δεν φαίνεται στις φωτογραφίες είναι αν τυχόν υπήρχαν κατασκευαστικά σφάλματα, ατέλειες, ή κακοτεχνίες. Και είναι λυπηρό που -εξ αφορμής των τενεκέδων- λέγονται ανοησίες του τύπου "γεμίζαν τα καλούπια με σκουπίδια".

Φυσικά, οι πραγματογνώμονες εύκολα θα διαπιστώσουν αν υπήρξαν κακοτεχνίες, αλλά τότε δεν θα έχει πλέον δημοσιότητα...

Αν θυμάμαι καλά, η θεμελιακή έγινε υποχρεωτική το 2005. Και άρχισε να εφαρμόζεται το 2006, ολίγον καθυστερημένα... Οι ΔΔΕ είναι υποχρεωτικοί -νομίζω- από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.

Η αθλιότητα των δημοσιογράφων (όχι μόνο των εγχώριων) είναι απερίγραπτη. Για να πουλήσει το μέσο για το οποίο εργάζονται, είναι πρόθυμοι να διαδώσουν κάθε είδους φήμη, αρκεί να υπονοεί ότι υπάρχει εγκληματική πρόθεση κάποιων αναίσθητων υπευθύνων...

Στα σοβαρά μέσα (του εξωτερικού) διαβάζουμε ότι ήδη έχει ξεκινήσει έρευνα για τα αίτια κατάρρευσης. Ακόμη, ότι πρόκειται για "κολόνες" που για λόγους αισθητικής αυξήσανε την διατομή τους. Ότι σήμερα αυτό γίνεται με διογκωμένη πολυστερίνη, αλλά την εποχή που κτίστηκε το κτήριο ο κανονισμός δεν απαγόρευε την χρήση μεταλλικών δοχείων.

Βεβαίως, εγώ δεν βλέπω "κολόνα", βλέπω φατνωματική πλάκα. Σε μία από αυτές (με τους μπλε τενεκέδες), φαίνεται και το ξύλινο δάπεδο. Να και μία μεγάλη φωτογραφία, όπου φαίνεται και η κολόνα, για σύγκριση:

Κύριοι, πρόσφατα επεσήμανα την ανάγκη να τηρούμε την επαγγελματική δεοντολογία.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να συζητήσει κανείς για τα κακώς κείμενα, να εξετάσει την επιστημονική και τεχνική τους διάσταση, ακόμη και να επισημάνει θέματα ευθυνών.

Ωστόσο, εδώ διακρίνω μία υπερβολή, όπου η αναπαραγωγή δημοσιευμάτων και ο συστηματικός και δεικτικός σχολιασμός γεγονότων που τα γνωρίζουμε μόνο μέσω διαδικτύου, δεν οδηγεί με τίποτα στην αποκόμιση κάποιας επιστημονικής γνώσης.

Παράλληλα, αναφέρονται ονόματα, προσβάλλονται ατεκμηρίωτα απόψεις που -λάθος ή σωστές- διατυπώθηκαν από συναδέλφους σε θέση ευθύνης, και θίγονται υπολήψεις...

Οι τελευταίες σελίδες μηνυμάτων διεγράφησαν. Θα παρακαλέσω να δώσετε βάση στα θέματα δεοντολογίας, και να μεριμνήσετε για την τεχνική ουσία των μηνυμάτων σας, ώστε να μην χρειάζεται να παρεμβαίνω με αυτόν τον τρόπο...

Δεν βλέπω κάτι αστείο.

Αφενός, πρόκειται για πλάκα zoellner. Κι εδώ άμα πέσει καμία πλακογέφυρα, βαρέλια θα βγουν από μέσα.

Αφετέρου, τρέχει πραγματογνωμοσύνη για τον ρόλο που μπορεί να έπαιξαν αυτοί οι ντενεκέδες...

Τριβή κύλισης λοιπόν...

Τί θα κάνει το ράουλο, θα στηρίζει απλώς, ή θα μορφοποιεί;

Επαναλαμβάνω δείχνει και άμα ξέρεις το βγάζεις για πλάκα. Προφανώς θα βγάλεις τομές.

Βρε Ροδόπουλε, δουλεύω τα εργαλεία της proceq 15 χρόνια, και συνεργάζομαι με εταιρία που δουλεύει τα εργαλεία της hilti...

Το ότι υπό προϋποθέσεις μπορείς να βγάλεις τον οπλισμό μία πλάκας, κάνοντας προφανώς και μερικές τομές δεν είναι νέο!

Αυτό σου λέει και ο Ράστερ:

Συμφωνούμε επομένως...

Μην τα παίρνεις στο κράνος, δείχνει αφού! 

Φυσικά και δεν δείχνει, φυσικά και δεν βγάζεις καμία άκρη περί αγκυρώσεων, φυσικά και τρελαίνεσαι επειδή σχεδόν κάθε σιδεράς βάζει τρελά σίδερα σε πλάκες και δοκάρια, και μετράς ο,τι νά 'ναι.

Ωραία τα βιντεάκια στο youtube, αλλά όταν τρώς δύο ώρες σε ένα δοκάρι και δεν μπορείς να βγάλεις τον οπλισμό του κάτω πέλματος, σταματάει να έχει πλάκα...

Υπάρχει μία εμμονή σε "ακραίες" προσεγγίσεις, τη στιγμή που το προφανές είναι από μόνο του αρκετά σύνθετο και πολυπαραμετρικό.

Η υγρασία σε πλάκες αυτής της μορφής περνάει συστηματικά, ακόμη και σε ημερήσια βάση, από το 85%~100% στο 45%~60% και πίσω*. Το πορώδες (διαπερατότητα) του σκυροδέματος είναι σχετικά αυξημένο και πάντως μεταβλητό (και η σχετική υγρασία διαφέρει από θέση σε θέση). Το βάθος ενανθράκωσης είναι μικρό, αλλά σίγουρα κάπου έχει φτάσει στον οπλισμό. Η θερμοκρασία έχει έντονες ημερήσιες διακυμάνσεις, και επιπροσθέτως μεταβάλλεται από θέση σε θέση.

Οι συνθήκες αυτές είναι από μόνες τους κατάλληλες για να βλέπει κανείς "θαύματα", όπως σίδερα καθαρά και σίδερα διαβρωμένα στο ίδιο δομικό στοιχείο, ή σίδερα με ακατάλληλη επικάλυψη να οξειδώνονται, παρά το υψηλό pH...

Στις περιπτώσεις αυτές, οι μετρήσεις σε μία θέση και μία χρονική στιγμή δεν αποτυπώνουν την διαχρονική πραγματικότητα. 

Με αυτό δεν θέλω να πω ότι πρέπει κανείς να γεμίσει τον φορέα αισθητήρες για να αποτυπώσει την διαχρονική πραγματικότητα.

Ούτως η άλλως, η λύση είναι μία:

Αφού αποκλειστούν τα χλωριόντα και η χημική προσβολή, αποκατάσταση της φέρουσας ικανότητας και περιορισμός της υγρασίας σε πολύ χαμηλά και μη κυμαινόμενα επίπεδα.

Τέλος.

* τα νούμερα είναι ολίγον σχετικά, η ουσία είναι ότι συστηματικά περνάει από τιμές υγρασίας που ευνοούν την διάβρωση, ενώ η κίνηση της υγρασία -προφανώς- ευνοεί την κίνηση των ιόντων...

Φτιάχνεις πρώτα μία βιβλιοθήκη με τις διατομές που θα χρειαστείς, πχ:

- Δοκάρια 25/50 με 2Φ12 άνω και 4Φ14 κάτω, και στις στηρίξεις άλλα 2Φ12

- Δοκάρια 25/50 με 2Φ12 άνω και 4Φ14 κάτω, και στις στηρίξεις άλλα 2Φ12+1Φ14

- Υποστυλώματα 40/40 με 4Φ16+4Φ14

-...

-...

Μετά, φτιάχνεις τον φορέα σου διαλέγοντας δοκάρια και υποστυλώματα με τον επιθυμητό τρόπο όπλισης από την λίστα.

Οπότε, αν έχει μόνο μία δοκό με έναν τρόπο όπλισης, και μόνο ένα είδος υποστυλωμάτων, θα βάλεις οπλισμούς σε 4 θέσεις:

Μία διατομή υποστυλώματος, και τρεις (αρχή-μέση-τέλος) δοκού.

Στο παράδειγμα που λες, θα κάνεις καμιά 15~20αριά στοιχεία τουλάχιστον.

Δώσε καμιά πληροφορία παραπάνω αδελφέ για το έργο, μη μας λες μόνο ότι ήσουν κι εσύ εκεί! 

Αυτό θυμόμουν κι εγώ, αλλά βλέπω τώρα στο googleearth και διαπιστώνω ότι στα ανάντη (ανατολικά) το βουνό φαίνεται εξαιρετικά βραχώδες.

Βρήκα και αυτό, όπου επίσης φαίνεται ότι όντως, στα ανάντη η έκταση της κατολίσθησης είναι περιορισμένη, αλλά και ότι το πλάτος της κατολίσθησης στο ύψος της εθνικής οδού είναι μόλις 150m.

Οπότε μου δημιουργήθηκαν απορίες, που ίσως κάποιος μπορεί να καλύψει...

Ξέρει κανείς να μας εξηγήσει γιατί κατασκευάστηκε με ένα μόνο άνοιγμα, ενώ το ύψος από το έδαφος είναι τόσο μικρό;

- Ηλεκτροχημικά φαινόμενα με εναλλασσόμενο ρεύμα δεν γίνονται.

- Αν υπήρχε συνεχές ρεύμα, και αν ήταν υπεύθυνο για την έκταση της διάβρωσης, θα υπήρχαν οι ενδείξεις γύρω από το καλώδιο.

- Προφανώς μιλάμε για καλώδιο χωρίς ηλεκτρική μόνωση.

Είναι σύνηθες να υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση του βαθμού διάβρωσης, μόνο και μόνο λόγω αλλαγής του πορώδους. Την περασμένη εβδομάδα έβλεπα υποστύλωμα που τα σίδερά του είναι ακόμη μαύρα από το Fe₃O_4, και σε μία ζώνη κακής δόμησης είχε τινάξει το σκυρόδεμα από το Fe₂O₃. Για 20cm όλο κι όλο. Υπόγειο, με κυμαινόμενη, υψηλή υγρασία.

Όπως λέει η παροιμία, "απ' έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα". Είναι γενικός κανόνας:

99,9%, ένα σίδερο εγκιβωτισμένο εν μέρει, διαβρώνεται λιγότερο στο εκτεθειμένο τμήμα του.

Τζινέτια, καρφιά, αγκύρια, μπουλώνια, στριφώνια, δέστρες, σωληνώσεις, άξονες, στυλίσκοι, πάσσαλοι και, βεβαίως, ράβδοι οπλισμού, συνηθίζουν να σαπίζουν στο εγκιβωτισμένο τμήμα τους, ενώ ο,τι προεξέχει πιάνει απλώς μία ωραία σκουριά...

Μόνη εξαίρεση όταν το εγκιβωτισμένο τμήμα έχει περιβάλλον πλήρως κορεσμένο ή απολύτως ξηρό, ή όταν έχει ανοδική προστασία.

Το φαινόμενο δεν καταλαβαίνει από υλικά: Το υλικό εγκιβωτισμού μπορεί να είναι ενανθρακωμένο σκυρόδεμα, κονίαμα, χώμα, άμμος, ξύλο, όξινο έως αλκαλικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως υλικά μικρού πορώδους με pH>11.

Πολύπλοκο φαινόμενο, παράδοξο και απροσδόκητο, και μαντέψτε πως ονομάζεται: ηλεκτροχημική διάβρωση!

Ό,τι έμεινε πίσω -και δεν έπεσε μαζί με το μπαλκόνι- είναι απίθανο να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάρρευση, αφού δεν ασκούσε φορτία κατά την οριακή παραμόρφωση του εξώστη...

Στην αναζήτηση των αιτίων της πτώσης, δεν αρκεί να καταγράψει κανείς τις δυσμενείς συντυχίες. Πρέπει να αιτιολογήσει την σύνδεσή τους με την αστοχία, και τον συγκεκριμένο ρόλο που έπαιξαν, περιγράφοντας τον μηχανισμό της αστοχίας...

Ωστόσο, το θέμα της αστοχίας του προβόλου είναι κατά βάση ανεξάρτητο του ζητήματος της επάρκειας των άλλων προβόλων.

 
Εδώ, έχει πλέον σημασία αυτό που ρωτάει ο earl:
Τι ενέργειες όρισε η πολεοδομία, και με ποιο σκεπτικό;
 
Γιατί ασχολούμαστε τόσο με τις δέσμες ράβδων, όταν -κατά τα φαινόμενα- είναι άλλες οι παράμετροι που θα καθορίσουν τον βαθμό επάρκειας των γειτονικών κατασκευών;

1. -> Είναι αξιόπιστη και δεν ξεχειλώνει. Δεν είναι ελατήριο, είναι δύο συνεστραμμένες ράβδοι.

2. -> Δεν υπάρχει θέμα "επιστημονικών δεδομένων". Είναι 2Φ6, αντέχουν όσο 2Φ6, έχουν την δυστένεια των 2Φ6, έχουν καλή συνάφεια, αλλά συντηρητικά θα πας με ΕΚΩΣ -> δέσμες ράβδων.

Στο παρακάτω, τέταρτη περίπτωση.

Το επαναλαμβάνεις τρεις φορές, για τα τρία φορτία, και κάνεις επαλληλία των τριών καταστάσεων.

http://users.teiath.gr/fkokkinos/documents/Struct_Anal_2/Pinakes%20Akraiwn%20Drasewn%20Amfipaktwn%20Melwn_Apr%202012_TEI.pdf

Κάποτε η επιφανειακή θεμελίωση ήταν μονόδρομος, λόγω της έλλειψης εξοπλισμού. Πολλά θεμέλια μεσόβαθρων, μέχρι και το 1950 σκάφτηκαν με τον γκασμά... Μικρά γεφύρια, μικρά βάθρα, μικρά πέδιλα, η δυσκολία βρισκόταν στο βάθος του σκάμματος.

Υπήρξε όμως μία περίοδος μεγάλης επέκτασης του οδικού δικτύου, που το απαιτούμενο βάθος του σκάμματος δεν ενδιέφερε κανέναν. Και που, προκειμένου περί ξεροχειμάρων, κανείς δεν ενδιαφερόταν για πλημμυρικές παροχές. Η επιφανειακή εκσκαφή γινόταν με τον φορτωτή, το βάθος θεμελίωσης δεν ξεπερνούσε το ύψος του θεμελίου (ενίοτε

Όπως και νά 'χει, εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες, οι πάσσαλοι είναι η οικονομικότερη λύση θεμελίωσης μέσα σε κοίτες -και όχι μόνο.

Υ.Γ: Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν συνεχείς φορείς στις συνήθεις οδογέφυρες...