AlexisPap

Όπως λέει η παροιμία, "απ' έξω κούκλα κι από μέσα πανούκλα". Είναι γενικός κανόνας: 99,9%, ένα σίδερο εγκιβωτισμένο εν μέρει, διαβρώνεται λιγότερο στο εκτεθειμένο τμήμα του. Τζινέτια, καρφιά, αγκύρια, μπουλώνια, στριφώνια, δέστρες, σωληνώσεις, άξονες, στυλίσκοι, πάσσαλοι και, βεβαίως, ράβδοι οπλισμού, συνηθίζουν να σαπίζουν στο εγκιβωτισμένο τμήμα τους, ενώ ο,τι προεξέχει πιάνει απλώς μία ωραία σκουριά... Μόνη εξαίρεση όταν το εγκιβωτισμένο τμήμα έχει περιβάλλον πλήρως κορεσμένο ή απολύτως ξηρό, ή όταν έχει ανοδική προστασία. Το φαινόμενο δεν καταλαβαίνει από υλικά: Το υλικό εγκιβωτισμού μπορεί να είναι ενανθρακωμένο σκυρόδεμα, κονίαμα, χώμα, άμμος, ξύλο, όξινο έως αλκαλικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως υλικά μικρού πορώδους με pH>11. Πολύπλοκο φαινόμενο, παράδοξο και απροσδόκητο, και μαντέψτε πως ονομάζεται: ηλεκτροχημική διάβρωση!

Ό,τι έμεινε πίσω -και δεν έπεσε μαζί με το μπαλκόνι- είναι απίθανο να έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάρρευση, αφού δεν ασκούσε φορτία κατά την οριακή παραμόρφωση του εξώστη... Στην αναζήτηση των αιτίων της πτώσης, δεν αρκεί να καταγράψει κανείς τις δυσμενείς συντυχίες. Πρέπει να αιτιολογήσει την σύνδεσή τους με την αστοχία, και τον συγκεκριμένο ρόλο που έπαιξαν, περιγράφοντας τον μηχανισμό της αστοχίας... Ωστόσο, το θέμα της αστοχίας του προβόλου είναι κατά βάση ανεξάρτητο του ζητήματος της επάρκειας των άλλων προβόλων. Εδώ, έχει πλέον σημασία αυτό που ρωτάει ο earl: Τι ενέργειες όρισε η πολεοδομία, και με ποιο σκεπτικό; Γιατί ασχολούμαστε τόσο με τις δέσμες ράβδων, όταν -κατά τα φαινόμενα- είναι άλλες οι παράμετροι που θα καθορίσουν τον βαθμό επάρκειας των γειτονικών κατασκευών;

1. -> Είναι αξιόπιστη και δεν ξεχειλώνει. Δεν είναι ελατήριο, είναι δύο συνεστραμμένες ράβδοι. 2. -> Δεν υπάρχει θέμα "επιστημονικών δεδομένων". Είναι 2Φ6, αντέχουν όσο 2Φ6, έχουν την δυστένεια των 2Φ6, έχουν καλή συνάφεια, αλλά συντηρητικά θα πας με ΕΚΩΣ -> δέσμες ράβδων.

Στο παρακάτω, τέταρτη περίπτωση. Το επαναλαμβάνεις τρεις φορές, για τα τρία φορτία, και κάνεις επαλληλία των τριών καταστάσεων. http://users.teiath.gr/fkokkinos/documents/Struct_Anal_2/Pinakes%20Akraiwn%20Drasewn%20Amfipaktwn%20Melwn_Apr%202012_TEI.pdf

Κάποτε η επιφανειακή θεμελίωση ήταν μονόδρομος, λόγω της έλλειψης εξοπλισμού. Πολλά θεμέλια μεσόβαθρων, μέχρι και το 1950 σκάφτηκαν με τον γκασμά... Μικρά γεφύρια, μικρά βάθρα, μικρά πέδιλα, η δυσκολία βρισκόταν στο βάθος του σκάμματος. Υπήρξε όμως μία περίοδος μεγάλης επέκτασης του οδικού δικτύου, που το απαιτούμενο βάθος του σκάμματος δεν ενδιέφερε κανέναν. Και που, προκειμένου περί ξεροχειμάρων, κανείς δεν ενδιαφερόταν για πλημμυρικές παροχές. Η επιφανειακή εκσκαφή γινόταν με τον φορτωτή, το βάθος θεμελίωσης δεν ξεπερνούσε το ύψος του θεμελίου (ενίοτε Όπως και νά 'χει, εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες, οι πάσσαλοι είναι η οικονομικότερη λύση θεμελίωσης μέσα σε κοίτες -και όχι μόνο. Υ.Γ: Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν συνεχείς φορείς στις συνήθεις οδογέφυρες...

Προφανώς ρητορικά τα ερωτήματα... Ναι, γίνεται επιθεώρηση γεφυρών στην Ελλάδα, μάλλον σποραδικά και μεμονωμένα. Δεν υπάρχει όμως πρόγραμμα επιθεώρησης, δεν υπάρχει αρχείο γεφυρών, η επιθεώρηση γίνεται κατά βάση σε κοντινές γέφυρες (να μην καίμε βενζίνη) και αφορά κατά βάση τον έλεγχο ρηγματώσεων και διάβρωσης...

Συμμορφώσου στοιχειωδώς με τον κώδικα δεοντολογίας. Αν δεν σε αφορά, αφορά όλους τους υπόλοιπους που σε διαβάζουμε. Δεν μπορείς να παρουσιάζεις με αυτόν τον τρόπο τα έργα συναδέλφων, ακόμη κι αν έχουν αστοχήσει, ακόμη κι αν διαπιστώνεις ότι ήταν λάθος μελετημένα.

Όχι, δεν πρέπει. Όμως, περνάς αρχιτεκτονική επιτροπή.

Τα χρυσόβουλα είναι ισχυρά, και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των κατά περίπτωση εθνικών δικαίων, όπως και του διεθνούς δικαίου. Τα νομοθετήματα και οι διοικητικές πράξεις του παρελθόντος δεν χάνουν την ισχύ τους με τον χρόνο, και ακυρώνονται μόνο με νέες αντίστοιχες πράξεις. Τέλος, η ισχύς τους δεν εξαρτάται από το εάν ήταν αποφάσεις βασιλέων, αυτοκρατόρων, δοσιλόγων, κατακτητών, ή δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων. Αρκεί το ότι είναι αποφάσεις της εκάστοτε διοίκησης... Οπότε, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δει κανείς το πως τεκμηριώθηκε δικαστικά η υπόθεση, κάτι που -βεβαίως- δεν θα το μάθουμε από τον τύπο. Αν κάποιος έχει στοιχειώδη νομική ενημέρωση επί του θέματος, θα είχε ενδιαφέρον να μας κατατοπίσει...

Χρόνια πολλά σε όλους!

Για να καταλάβουμε την σοβαρότητα του άρθρου που σχολιάζουμε, η θέρμανση των δρόμων εφαρμόζεται εδώ και ~60 χρόνια σε Αγγλία, Σκανδιναβικές χώρες, ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Καναδά κλπ... Οι χώρες αυτές έχουν προδιαγραφές (ΟΜΟΕ ας πούμε) για τις εν λόγω κατασκευές. Η φωτογραφία του άρθρου με τα περιβόητα έργα στο Reykjavik είναι από την βικιπαίδια, και έχει χρονολογία δημοσίευσης το 2008. https://en.wikipedia.org/wiki/Snowmelt_system#/media/File:%22Under-floor_heating%22_in_the_street.jpg

Άλλαξα υπολογιστή, και δεν χρειάστηκε να κάνω τίποτα... Δεν διαφωνώ, κι εγώ στο παρελθόν (2011), όταν ανακοινώθηκε αυτή η πρωτοβουλία από τον ΣΠΜΕ, επέκρινα τους περιορισμούς που αναφέρεις (εδώ, στο φόρουμ). Αλλά, αυτή ήταν η προσφορά και, μολονότι δεν μου άρεσε η συσκευασία, την πήρα γιατί ήταν πάμφθηνη και την χρειαζόμουν. Ωστόσο, δεν την χρειάζονται όλοι...

Χε χε... Έχεις ανατρεπτικές ιδέες για το μέλλον... Του μπιγκ του φέιλ!

Ναι, terry, έτσι ήταν. Αλλά, με 500€, ούτε φωτοτυπία δεν τους βγάζεις. Κι εγώ, που στην δουλειά μου τους ξεφυλλίζω συνέχεια, δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα, κι ούτε θα τους ήθελα χάρτινους. Τέλος πάντων, τζάμπα δεν θα δοθούν ΠΟΤΕ, είμαστε Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον, και έτσι θα πρέπει να μάθουμε να πορευόμαστε. Όσοι δεν τους έχουν, ας ζητήσουν να επαναληφθεί μία νέα προσφορά (ή ας περιμένουν απλώς πότε θα ξαναγίνει).

Άλλο ένα θέμα που σιγά - σιγά γεμίζει με κλάψες... Συνάδελφοι, υπάρχουν συλλογικά όργανα στα οποία θα έπρεπε να αποτανθείτε, και τα οποία θα έπρεπε να ενεργήσουν... Επίσης, όλο το 2014 ο ΕΛΟΤ πουλούσε όλο το πακέτο των ευρωκωδίκων + Ε.Π. για 500€ με τον ΦΠΑ. Πραγματική δαπάνη για τον επαγγελματία 300,71€. Σίγουρα φθηνότερα απ' ο,τι αν προσπαθούσε κανείς να τους βγάλει φωτοτυπία. Αλλά πόσοι πήγαν να τους πάρουν (δεν χρειαζόταν να πας, ηλεκτρονικά γινόταν η δουλειά); Σχεδόν κανείς, αφού ελάχιστοι τους χρειάζονται πραγματικά στην δουλειά τους (η τεκμηρίωση των προγραμμάτων έχει τις απαραίτητες αναφορές), ενώ οι κόπιες κυκλοφορούν αβέρτα...

Παίδες, μην μπερδεύεστε. Δεν μιλάω για χωρική αλλά για ιδιομορφική επαλληλία. Η μέθοδος που αναφέρω στο #9 είναι κομμάτι της CQC, δηλαδή της "πλήρους τετραγωνικής επαλληλίας", όπως προκύπτει από την στατιστική. Και βέβαια, οι πιθανές ταυτόχρονες τιμές των εντατικών μεγεθών που δίνει αυτή η μέθοδος έχουν πρόσημο.

Παίδες σας ευχαριστώ όλους! Τελικά το πρόβλημα είναι παλιό και έχει λύση από παλιά: A.K. Gupta and MP. Singh, Design of Column Sections Subjected to Three Components of Earthquake, Nuclear Engineering and Design, Vol. 41, 1977 Η σύγχρονη λύση (που είναι αποδεκτή από τον ΕΚ-8 ) βρίσκεται σε ιδιαίτερα ακριβή συσκευασία (νά 'ναι καλά η βιβλιοθήκη του Πολυτεχνείου): https://books.google.gr/books?id=hKTtK_WauK4C Η λύση αυτή, σε εκδοχή SRSS περιγράφεται εδώ και είναι εξαιρετικά απλή, και στατιστικά απολύτως συνεπής. Όρεξη νά ΄χει κανείς, να κάνει πράξεις...

Σε ευχαριστώ πολύ για το advance design. Το έχεις δουλέψει; Ξέρεις τι ακριβώς κάνει στην ιδιομορφική επαλληλία; Κατέβασα κάποια pdf που δίνει η εταιρία, αλλά δεν βρήκα επαρκείς πληροφορίες... edit: Για τα απόλυτα μέγιστα, είναι εύκολο να υπολογιστούν οι ταυτόχρονες τιμές των άλλων μεγεθών. Γίνεται στο excel. Αλλά θα ήταν πιο σωστό να μην έχω απόλυτα μέγιστα, αλλά πιθανά μέγιστα. Στην περίπτωση αυτή δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι ξέρω να υπολογίσω την πιθανή ταυτόχρονη τιμή των άλλων μεγεθών... edit #2: Κατέβασα το demo του advance, αλλά δεν βρίσκω άλλη επιλογή πέραν των SRSS και CQC. Διαπιστώνω ότι το scia (που δεν το έχω δουλέψει) έχει επιλογή για προσημασμένα αποτελέσματα της ιδιομορφικής επαλληλίας, αλλά όπως το βλέπω δεν είναι αυτό που θέλω... Υ.Γ: Η ισοδύναμη στατική είναι ακατάλληλη για το πρόβλημά μου, και θέλω να αποφύγω την χρονοϊστορία.

Με ενδιαφέρει η διεξαγωγή ελέγχων αντοχής ευαίσθητων στο αξονικό. Ως γνωστόν, τα μεγέθη Μ - V - Ν της SRSS ή της CQC, είναι χρονικά ανεξάρτητα μεταξύ τους. Εγώ θέλω: για το πιθανό μέγιστο M, τις ταυτόχρονες τιμές V, N. για το πιθανό μέγιστο V, τις ταυτόχρονες τιμές M, N. για το πιθανό μέγιστο N, τις ταυτόχρονες τιμές V, M. ή έστω: για το απόλυτο μέγιστο M, τις ταυτόχρονες τιμές V, N. για το απόλυτο μέγιστο V, τις ταυτόχρονες τιμές M, N. για το απόλυτο μέγιστο N, τις ταυτόχρονες τιμές V, M. Και φυσικά, με ενδιαφέρει αν υπάρχει κάτι έτοιμο, γιατί δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, ειδικά μάλιστα αν πρόκειται για πιθανές ταυτόχρονες τιμές, κι όχι για απόλυτες ταυτόχρονες τιμές...

Γνωρίζει κανείς κάποια μέθοδο ιδιομορφικής επαλληλίας, στην οποία να μην χάνεται το πρόσημο των ιδιομορφικών αποκρίσεων;

Σκέψου να μοιράζεις πίτσες με αυτό το τιμολόγιο...

Ε, όχι πάλι "ρεύμα από νερό" ρε παιδιά, έχει καταντήσει βαρετό... Πρωτοτυπήστε λιγάκι!

Ένα τυπικό μήκος αγκύρωσης για σίδερο πλάκας Φ8, βγαίνει γύρω στα 0,40m. Για μία τυπική πλάκα 4 Χ 4m, με Φ8/15, η διαφορά είναι περίπου 35 κιλά σίδερο. Προσωπικά δεν θα εγκατέλειπα τα σπαστά, κι όχι μόνο για την οικονομία... Δεν λέω ότι είναι λάθος αν δεν βάλει κανείς σπαστά και βάλει πρόσθετα.

Αν κατάλαβα καλά, ο zenmechanics εννοεί αγκύρωση τύπου αναβολέα. Δεν νομίζω ότι απαγορεύεται. Υπάρχουν απαιτήσεις σχετικά με τον εγκάρσιο στο επίπεδο του αναβολέα οπλισμού.

Ο οπλισμός στήριξης ούτως ή άλλως δεν μπορεί να είναι λιγότερος από τον ελάχιστο. Ο οπλισμός στήριξης είναι κύριος οπλισμός, άρα πρέπει να έχει απόσταση ράβδων Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ροπές στήριξης είναι μεγαλύτερες των ροπών ανοίγματος. Ο άνω οπλισμός στην περίμετρο των πλακών χρησιμεύει και για τις ροπές συστροφής. Τις κάνουμε γαργάρα στην ανάλυση, αλλά είναι εκεί -ακόμη και όταν δεν έχουμε ροπή στήριξης- και καραδοκούν για ένα λάθος στην όπλιση... Ο άνω οπλισμός στην περίμετρο της πλάκας χρησιμεύει για τις ροπές από την δέσμευση της ανύψωσης των γωνιών. Κι αυτές τις κάνουμε γαργάρα, αλλά είναι ισχυρότατες και καραδοκούν. Οι πρώτες ρωγμές κάμψης σε μία πλάκα, είναι οι ρωγμές κάθετα στην διχοτόμο των γωνιών... Για όλους αυτούς τους λόγους, βάζουμε κύριο άνω οπλισμό στα l/4 ή l/5 των ανοιγμάτων, σύμφωνα με τις οδηγίες του κανονισμού, άσχετα με τα διαγράμματα ροπών. Και ο άνω οπλισμός στηρίξεων σταυρώνει στις γωνίες, φτιάχνοντας σχάρα, με ποσοστό οπλισμού ίδιο με τον οπλισμό ανοίγματος... Τώρα, γιατί σπάμε τα σίδερα ανοίγματος και δεν βάζουμε πρόσθετα; Γιατί ο κάτω οπλισμός είναι άχρηστος στις στηρίξεις. Οικονομία στα κιλά. Γιατί μόνο με σπαστά και με ανακατανομή ροπών μπορούμε να καλύψουμε σχεδόν όλες τις περιπτώσεις χωρίς καπάκια. Γιατί με τα σπαστά γλιτώνουμε τα μήκη αγκύρωσης των ολισμών στην μία άκρη της ράβδου... Γιατί, αν δεν κάνουμε σπαστά, θα πρέπει να γεμίσουμε τον τόπο με καβαλέτα για να στέκεται ο άνω οπλισμός (τα σπαστά πρόσθετα δεν στέκονται από μόνα τους κατακόρυφα). Και σε τι δεν εξυπυρετούν τα σπαστά; Στην διάτμηση. Δεν είναι οπλισμός διάτμησης, στα l/4 του ανοίγματος σχεδόν δεν υπάρχει διάτμηση.