AlexisPap

Πάχος πλάκας, διατομή δοκού; Μήκος δοκού στην άλλη διεύθυνση;

Οι πρίζες στις οποίες η μέτρηση δεν δίνει τάση είναι οι πρίζες χωρίς γείωση.

Σωστά φαίνονται εκ πρώτης όψεως... Τί άνοιγμα έχει η δοκός και τι φορτίο (ή τι επιφάνεια επιρροής + kN/m²);

Προφανώς έκκεντρη σύνδεση γραμμικών επιφανειακών... Για δώσε και διαγράμματα Μ, V.

Δες το #500 και μετά.

Κάνε μια αναζήτηση, το ερώτημά σου έχει απαντηθεί σε άλλο νήμα...

Το σκυρόδεμα, πάντα βγάζει νερό στην επιφάνεια, λιγότερο ή περισσότερο, μέχρι να ξεκινήσει η πήξη.

OK, κατάλαβα τι θέλεις, αλλά κι εσύ το γράφεις λάθος: Το τRd είναι 0,25 * fctk / γc fctk η χαρακτιριστική τιμή της αντοχής σε εφελκυσμό. Οπότε, για να διορθώσω τα προηγούμενα μηνύματά μου, θα προκύψει για το τRd μία τιμή μικρότερη από 0,2MPa.

Αυτό λέμε, να πάρεις τR = fctm = 0,8MPa. Είσαι περίπου 30% προς την μεριά της ασφάλειας. Τι κατασκευή είναι; Πάει πολύ καιρός που απαγορεύτηκε η χρήση χαμηλότερης ποιότητα του C12-15...

Δύσκολο... Μάλλον αντιστοιχεί στο C8-10. Αν λάβεις fctm = 0,8MPa θα είσαι προς την μεριά της ασφάλειας...

Πιο γρήγορα δεν γίνεται... Δεν υπάρχει πρόβλημα. Στην ανέγερση συμμετέχει μηχανικός που έχει την γνώση για να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα σχετικά με το έδαφος. Για οποιαδήποτε απορία σας μπορείτε να ζητήσετε την γνώμη του. Οτιδήποτε γνωρίζετε που νομίζετε ότι είναι σημαντικό, μην διστάσετε να του το γνωστοποιήσετε. Αν και μάλλον δεν θα χρειαστεί...

Σωστός! Καλά, είναι τόσο αναγκαίο να τρέχουμε νυχτιάτικα στους δρόμους να δούμε τα αυτοματάκια της χελώνας κάθε φορά που κάτι πηγαίνει στραβά;

Άρα, georg coco, θέλεις η στέγη να είναι τμήμα εικοσαέδρου... Η ταβέρνα της ουράνιας αρμονίας! Λες να παίζει σκυλάδικα;

Να ένα πιθανό σενάριο: μέτρησε με βολτόμετρο συνεχούς βάζοντας μία δίοδο. Έτσι πήρε μέγιστες τιμές και όχι ενεργές τιμές. :) 230 * ρίζα 2 = 325V περίπου ίσο με 320V που μετρήθηκαν 400 * ρίζα 2 = 565V όχι πολύ μακρυά από τα 520V που μετρήθηκαν η μικρή διαφορά (8%) μπορεί να οφείλεται στην απόκλιση της τάσης του δικτύου και σε αρμονικές.

Ακόμη κι αν δεν προκριθεί αυτή η λύση θα σου έλεγα να "παίξεις" μαζί της... Οι τριγωνικές πλάκες γενικά αναπτύσσουν πολύ μικρές εντάσεις. Και αφού δεν έχεις ευαίσθητα διαχωριστικά από πάνω δεν σε πειράζει η λυγηρότητα. Μια που είναι πανομοιότυπες, η επίλυση είναι ευκολότατη. Η πραδοσιακή μέθοδος λέει ότι διαστασιολογούμε βάση της ισοδύναμης κυκλικής πλάκας από πίνακες. Εκτός από τα υποστυλώματα και τις δοκούς της περιμέτρου δεν χρειάζεται τίποτα άλλο (ούτε δοκοί, ούτε στύλοι). Είναι καλή φάση για να τρελάνεις τον μπετατζή, δεν θα έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο...

Γίνεται, θα έχει δύο πενταγωνικά κομβοελάσματα, ένα για τα άνω πέλματα και ένα για τα κάτω. Πολύ απλό κατασκευαστικά, αλλά επειδή είναι ασυνήθιστο θέλει λίγη προσοχή, τα μαστόρια δεν θα έχουν εμπειρία. Για την πληρότητα των λύσεων να αναφέρω και την στέγη από σκυρόδεμα (πεντάπλευρη πυραμίδα). Δηλαδή πέντε τριγωνικές πλάκες (πλευράς 10m ύψους ~7m) που θα βγουν περίπου 18άρες (ίσως λέω και πολύ).

Μάλλον συμφωνούμε στο θεωρητικό μέρος. Στο πρακτικό θα έλεγα ότι είναι προτιμότερο να επιλέξεις μία σχέση χωρίς φυσική σημασία, σαν αυτή που πρότεινε ο jackson, που να έχει εύκολη λύση. Εφόσον η ακρίβεια είναι καλύτερη του 5% είσαι άρχοντας...

Άρα, αν μιλάμε για μία τόσο μικρή περιοχή, μήπως δεν έχει νόημα να εξετάσουμε χώρια ένα τμήμα έναντι διάτρησης; Μήπως είναι πρακτικότερο και χωρίς ουσιαστική "σπατάλη" αντοχής το να κάνουμε σε όλες τις θέσεις τον έλεγχο για διάτμηση σε απόσταση d;

Ωραία, απολύτως κατανοητόν. Άρα η μόνη διαφορά είναι ότι στην περίπτωση της διάτρησης το τασικό πεδίο είναι τρισδιάστατο και οι τρεις κύριες τάσεις έχουν σημαντική τιμή. Οι εγκάρσιες (εφαπτομενικές) τάσεις συμμετέχουν στην ισορροπία της στοιχειώδους σφήνας και ως αποτέλεσμα η κύρια επί του ακτινικού επιπέδου εφελκυστική τάση εμφανίζεται με κλίση ~30° αντί των ~45° που παρουσιάζει στην περίπτωση της επίπεδης έντασης... Άρα ο έλεγχος σε διάτμηση είναι πάντα ασφαλής, ενώ ο έλεγχος σε διάτρηση είναι ασφαλής μόνο όταν γίνεται σε πλάκες που η εντατική τους κατάσταση προσιδιάζει σε αυτή του παραπάνω παραδείγματος (του #518 ). Αλλά σε μία περίπτωση σαν του sundance ποια είναι η μορφή της επιφάνειας ελέγχου; Νομίζω ότι η κοινή λογική υποβάλει να δεχθούμε μία μορφή σαν του παρακάτω σχήματος (με γκρι διακεκομμένη η απόσταση d και 1,5*d, με κόκκινη διακεκομμένη η επιφάνεια ελέγχου). Αριστερά πλάκα πέριξ στύλου με μονόπλευρη δοκό. Στο μέσο ακραία στήριξη πλάκας με το όριό της στην εξωτερική παρειά του στύλου. Δεξιά ακραία στήριξη πλάκας με το όριό της στην εσωτερική παρειά του στύλου. Το θέμα είναι: προβλέπεται από κάποιο κανονιστικό πλαίσιο αυτού του είδους ο έλεγχος; Ο έλεγχος σε διάτρηση κανονικά γίνεται για την μέση τάση. Εδώ μήπως θα αναγκαστούμε να ελέγξουμε για την μέγιστη τάση;

Μάλλον δεν ήμουν σαφής... - Τόσο στην διάτμηση όσο και στην διάτρηση διεξάγουμε τον έλεγχο σε μία επιφάνεια παράλληλη στο διάνυσμα των τεμνουσών. - Και στις δύο περιπτώσεις ο έλεγχος συνίσταται στην επιβεβαίωση της ανίσωσης VSd < VRd1. - Και στις δύο περιπτώσεις η VRd1 είναι η δύναμη που προκύπτει από θεώρηση σταδίου ΙΙ και πλαστικής συμπεριφοράς. Πίσω από τον τύπο του VRd1 "κρύβεται" ένα διάγραμμα υποθετικών διατμητικών τάσεων που έχει ορθογωνική κατανομή (και όχι παραβολική). (ας μην μας ξεγελάει ότι η διάτμηση παρουσιάζεται ως έλεγχος δυνάμεων ενώ η διάτρηση ως έλεγχος τάσεων, οι τύποι είναι οι ίδιοι) - Μόνο διαφορά ότι στην διάτμηση η "επιφάνεια αστοχίας" λαμβάνεται σε απόσταση d από την στήριξη, ενώ στην διάτρηση σε απόσταση 1,5d από την στήριξη. Που οφείλεται αυτή η διαφορά; Ποια η ουσία της;

Λες ότι άλλο διάτρηση και άλλο διάτμηση και έχεις δίκιο. Ποια είναι όμως η ουσιώδης διαφορά ως προς την καταπόνηση; Ως προς την διαδικασία ελέγχου και τα δύο είναι έλεγχος σε αστοχία λόγω τέμνουσας σε στάδιο ΙΙ. Και στις δύο περιπτώσεις το VRd1 υπολογίζεται από τον ίδιο τύπο. Αυτό που διαφέρει είναι η θέση της επιφάνειας αστοχίας (d ή 1,5*d). Πράγμα που σημαίνει ότι ο έλεγχος σε διάτρηση είναι κατά 50% ευνοϊκότερος του ελέγχου σε διάτμηση. Ή, διαφορετικά, αν ο έλεγχος γίνει για διάτμηση, βρισκόμαστε σαφώς προς την μεριά της ασφάλειας. Ποια όμως είναι η ουσιώδης διαφορά ως προς την εντατική κατάσταση (Τέμνουσα + Κάμψη είναι και στις δύο περιπτώσεις), που μας επιτρέπει στην περίπτωση της διάτρησης να λαμβάνουμε την επιφάνεια αστοχίας σε απόσταση 1,5d;

Δεν τα θυμάμαι ακριβώς έτσι... Όταν κάνουμε έλεγχο σε τέμνουσα των συνήθων πλακών (τετραερείστων) χρησιμοποιούμε τον έλεγχο διάτμησης και όχι διάτρησης. Και όταν έχουμε σημειακή έδραση κάνουμε τον έλεγχο διάτρησης. Σε μία ενδιάμεση περίπτωση όπως η προκείμενη, γιατί θεωρείς δεδομένο ότι ο κατάλληλος έλεγχος σε τέμνουσα είναι ο έλεγχος σε διάτρηση και όχι σε διάτμηση;

Κουιζ για ηλ/γους: Σε οικιακή εγκατάσταση γίνεται βραχυκύκλωμα στο μποάτ ενός του διακόπτη φωτισμού. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: - Ο διακόπτης τροφοδοτείται μέσω αγωγού 2mm² - 5m από υποπίνακα. - Το συγκεκριμένο κύκλωμα φωτισμού ασφαλίζει με ασφαλειοδιακόπτη 10Α (hager MWN110 C10). Γενικά ασφαλιστικά υποπίνακα: ασφαλειοδιακόπτης 40Α (hager SB240 C40) και τήξεως 25Α. - Ο υποπίνακας τροφοδοτείται μέσω αγωγού 6mm² - 15m από τον κεντρικό πίνακα. - Γενικά ασφαλιστικά πίνακα: Ρελαί διαρροής 40Α (hager CDE742H), ασφαλειοδιακόπτης 40Α (hager SB340 C40), τήξεως 35Α. - Ο πίνακας τροφοδοτείται από τον μετρητή μέσω αγωγού 16mm² - 50m. Παροχή ΔΕΗ τριφασική Νο1 (ασφαλιστικά ChNT C40). ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιά ασφαλιστικά πέσαν κατά το βραχυκόκλωμα;

Χμμ... είναι λάθος να θεωρείς δεδομένα τα εs και εc. Είναι γενικά (πλην μία τιμής του μSd μεταξύ 0,15 και 0,16) αδύνατον να είναι και τα δύο στο όριο διαρροής. Για υπο-οπλισμένες δοκούς εξαντλήται το εs, για υπεροπλισμένες το εc. Σύμφωνα με τον συμβολισμό του Ζαράρη, όταν εs=1% και εc=0,35%, τότε ο ουδέτερος άξονας που ορίζεται από το είναι ξ=35/135=0,259. Η θλιβόμενη περιοχή έχει ύψος χ=0,259*d. Βρίσκουμε το ζ από την εξίσωση του παραβολικού διαγράμματος και ακολούθως την ανηγμένη ροπή μSd = 0,158 Άλλη λοιπόν η σχέση για μSd<0,158 όπου εs=1% και εc<0,35% και άλλη η σχέση για μSd>0,158 όπου εs<1% και εc=0,35% Αλλά η σχέση αυτή δεν έχει αναλυτική έκφραση, αφού προϋποθέτει την εύρεση του ζ που προκύπτει από την ολοκλήρωση των (άγνωστων αφού εc<0,35%) τάσεων του σκυροδέματος πάνω στο Χ, που με την σειρά του εξαρτάται από το ω... Χρειάζεται επαναληπτική διαδικασία, εκτός αν τα έχω ξεχάσει τόσα χρόνια που πέρασαν...

Όχι, στα 230V (237 για την ακρίβεια) έχω 3V πτώση τάσης. 2 στην φάση και 1 στον ουδέτερο. Άρα λες ότι το 1V της πτώσης στην φάση οφείλεται στην αντίσταση του δικτύου; Νομίζω ότι είναι πολύ... Αν άναβε όλη η γειτονιά τους φούρνους θα είχε πτώση δεκάδων βολτ. Που να άναβαν κι οι θερμοσίφωνες... Απ' την άλλη δεν πρόκειται να κατέβω στο ζυγοκιβώτιο για να μετρήσω την τάση . (ναι ξέρω, κανονικά θα έπρεπε να έχει μολυβοσφραγίδα...) Θα μπορούσε η πρόσθετη αντίσταση να οφείλεται σε αντίσταση επαφής ασφαλειοδιακόπτη;